Εκτενέστατο αφιέρωμα στις γάτες της ποίησης και των ποιητών στο αφιέρωμα του ιστότοπου
Ποιείν:
Γιάννης Η. Παππάς. Οι γάτες στην ελληνική και ξένη ποίηση. Γνωστές και άγνωστες συμβολές από γατόφιλους ποιητές. Τι Μπωντλαίρ, τι Πάμπλο Νερούδα, τι Τ. Σ. Έλιοτ (αναμενόμενο), τι Γέητς, τι Πεσσόα ... Σας βάζω δύο ποίηματα, ένα από την Πολωνίδα Βισλάβα Σιμπόρσκα, που μου άρεσε περισσότερο απ’ όλα ...
Wislawa Szymborska
Cat in an Empty Apartment
Die—you can’t do that to a cat.
Since what can a cat do
in an empty apartment?
Climb the walls?
Rub up against the furniture?
Nothing seems different here,
but nothing is the same.
Nothing has been moved,
but there’s more space.
And at nighttime no lamps are lit.
Footsteps on the staircase,
but they’re new ones.
The hand that puts fish on the saucer
has changed, too.
Something doesn’t start
at its usual time.
Something doesn’t happen
as it should.
Someone was always, always here,
then suddenly disappeared
and stubbornly stays disappeared.
Every closet has been examined.
Every shelf has been explored.
Excavations under the carpet turned up nothing.
A commandment was even broken,
papers scattered everywhere.
What remains to be done.
Just sleep and wait.
Just wait till he turns up,
just let him show his face.
Will he ever get a lesson
on what not to do to a cat.
Sidle toward him
as if unwilling
and ever so slow
on visibly offended paws,
and no leaps or squeals at least to start.
κι ένα του Καβάφη (γνωστός γατόφιλος ο Καβάφης), από τα πρωτόλεια, τα «κρυμμένα» (που σωστά, νομίζω, έμεινε κρυμμένο, μια και η γλώσσα του σήμερα κουράζει παραπάνω απ’ όσο συγκινούν τα νοήματά του. Είναι του 1897 ή και πρωτύτερα, προτού δηλαδή ανακαλύψει ο ποιητής το γνήσιο βηματισμό του).
..............Η ΓΑΛΗ
Εἶν’ ἡ γαλὴ ἀντιπαθὴς εἰς τοὺς κοινοὺς ἀνθρώπους.
Μαγνητικὴ καὶ μυστική, τὸν ἐπιπόλαιόν των
.......κουράζει νοῦν· και τους χαρίεντάς της τρόπους
..............δὲν ἐκτιμοῦν. [................]
[..............................................]
[..............................................]
Ἀλλ’ εἶναι τῆς γαλῆς ψυχὴ ἡ ὑπερηφάνειά της.
Τὸ αἷμα καὶ τα νεῦρα της εἶν’ ἡ ἐλευθερία.
.......Ποτὲ δὲν εἶναι ταπεινὰ τὰ βλέμματά της.
..............Ἐν τῶν παθῶν της δὲ τῷ πάντοτε κρυπτῷ,
.......ἐν τῇ καθαριότητι, ἐν τῇ ἡρεμίᾳ
.......καὶ καλλονῇ τῶν στάσεων, τῇ ἐγκρατείᾳ
ἐνδείξεων, πόση λεπτὴ αἰσθήσεων ἁγνότης
εὑρίσκεται. Ὅτ’ αἱ γαλαὶ ρεμβάζουν ἢ κοιμῶνται
.......τὰς περιβάλλει ὁραματισμοῦ ψυχρότης.
.......Ἴσως τριγύρω των τότε περιπλανῶνται
φάσματα παλαιῶν καιρῶν. Ἴσως ἡ ὁπτασία
εἰς Βούβαστιν τὰς ὁδηγεῖ· ὅπου τὰ ἱερὰ των
.......ἤνθουν, καὶ Pαμεσσῶν τὰς ἔστεφε λατρεία,
.......κ’ ἦν οἰωνὸς εἰς ἱερεῖς πᾶν κίνημά των.
Από
εδώ.