Huizinga (ολλανδικά)

[AoratiMelani]

Έχω μέσα σε ένα ισπανόφωνο κείμενο (τον πρόλογο μιας συλλογής διηγημάτων) το όνομα αυτό, και θέλω να το μεταγράψω.

Ακούγοντας την προφορά στο forvo, τείνω να γράψω κάτι σαν Χέουζινχα ή Χάουζινχα.

Το άρθρο της Wikipedia δεν έχει ελληνόφωνη εκδοχή.

Βεβαίως, επειδή είναι αναφορά (δεν είναι θέλω να πω ήρωας μυθιστορήματος, είναι υπαρκτό πρόσωπο στο οποίο γίνεται αναφορά) μπορώ να το αφήσω "ους έχ' " που λέει και το ανέκδοτο. Αλλά τις άλλες αναφορές (σε συγγραφείς λογοτεχνίας, ως επί το πλείστον, άντε και κάναν ψιλοφιλόσοφο, πως λέμε Σαρτρ) τις έχω μεταγράψει (άλλωστε ήταν ως επί το πλείστον άτομα πολύ γνωστά στην Ελλάδα), και κάπως μου κάθεται να μην μεταγράψω αυτόν. Έστω ρε παιδί μου, με το πρωτότυπο μέσα σε παρένθεση.

Κανένας ολλανδομαθής να βοηθήσει;

 

[nickel]

Ο Πάπυρος, πάντως, τον έχει εκεί ακριβώς που τον έψαξα: Γιόχαν Χόιζινγκα (Wikipedia: [ˈjoːɦɑn ˈɦœyzɪŋɣaː])

http://www.google.com/search?q=Χόιζ...s=org.mozilla:en-GB:official&client=firefox-a

Οι υπόλοιποι: Χουιζίνγκα.
http://www.google.com/search?q=Χουι...s=org.mozilla:en-GB:official&client=firefox-a

 

[drsiebenmal]

Αυτό το ολλανδικό -ui- (και παλιότερο -uy-) στα ελληνικά έχει κατοχυρωθεί -όι- (βλ. Κρόιφ).
Το -inga καλά το ακούς με ένα παχουλό -νγκχ-, αλλά νομίζω ότι ο Μήτσος εδώ μπορεί να πατήσει πόδι. Χόιζινγκα φαίνεται μια χαρά.

 

[AoratiMelani]

Άμα το λέει ο Πάπυρος, δεν έχω να πω απολύτως τίποτα, πέρα από ευχαριστώ.

Κακοπαθημένα πάντως τα έρμα τα ολλανδικά στις μεταγραφές τους...

 

[nickel]

Κακοπαθημένα πάντως τα έρμα τα ολλανδικά στις μεταγραφές τους...

Καλά τούς κάνουνε, τέτοια που είναι.

 

[pidyo]

Την πρώτη φορά που άκουσα το όνομα Χάουζενχα, μου περιέγραφαν ένα βιβλίο για το οποίο αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν να μοιάζει τόσο με το έργο του Χουιζίνγκα που είχα διαβάσει.

Έκτοτε, μου επιβεβαίωσε Ολλανδός την προφορά Χάουζενχα. Και δεν είναι μόνο ο συγγραφέας.

 

[oliver_twisted]

Αυτό το ολλανδικό -ui- (και παλιότερο -uy-) στα ελληνικά έχει κατοχυρωθεί -όι- (βλ. Κρόιφ).
Το -inga καλά το ακούς με ένα παχουλό -νγκχ-, αλλά νομίζω ότι ο Μήτσος εδώ μπορεί να πατήσει πόδι. Χόιζινγκα φαίνεται μια χαρά.

Όχι πάντα. Βλέπε Kluivert => Κλάιφερτ.

 

[nickel]

Κάπου στα ενδότερά μας, συζήτηση για Χόιχενς.


Α ναι, για το «ngh», το Μπάγκινγχαμ / Μπάκινχαμ το κάνουμε συνήθως Μπάκιγχαμ.

 

[AoratiMelani]

Έκτοτε, μου επιβεβαίωσε Ολλανδός την προφορά Χάουζενχα.

Η καρδιά μου θέλει να βάλει Χάουζενχα (άλλωστε κι εγώ πρότεινα το Χάουζινχα, που δεν απέχει και πολύ απ' αυτό που λες), αλλά εν προκειμένω νομίζω ότι το σημαντικό είναι να παραμείνει το όνομα αναγνωρίσιμο από αναγνώστες που τυχόν τον ξέρουν, και ανευρέσιμο από αναγνώστες που τυχόν θα τον αναζητήσουν σε κάποια εγκυκλοπαίδεια.

Οπότε Χόιζινγκα.

Αν μετέφραζα κάποιο πόνημα ιστορίας ή κάτι ανάλογο, τότε μπορεί να έβαζα Χάουζενχα (Huizinga), ή ακόμη και Χάουζενχα (Huizinga, γνωστός ως Χόιτζινγκα) κι έτσι θα αρχίζαμε να διορθώνουμε σιγά-σιγά τη ζημιά. Αλλά σε πρόλογο βιβλίου μυθοπλασίας, ας μην το παρακάνουμε (άσε που δεν ξέρω κι ολλανδικά, μην πουλάω μούρη χωρίς να τη διαθέτω).

 

[Tapioco]

Αυτό το ολλανδικό -ui- (και παλιότερο -uy-) στα ελληνικά έχει κατοχυρωθεί -όι- (βλ. Κρόιφ).

To Cruijff είχε πράγματι καθιερωθεί ως Κρόιφ.
Έτσι το έλεγε ο Διακογιάννης, έτσι ήταν.-

Τι γίνεται όμως με αυτόνα ...πως τον λένε;

Dirk Kuyt

Το όνομά του συνεχίζει να διχάζει τους ποδοσφαιρόφιλους, όσο δίχασε τους Έλληνες η ονομασία της (του; ) FYROM!

Κάιτ, Κάουτ, Κόιτ, Κούιτ

ΥΓ. Στο εν λόγω άρθρο διδασκόμεθα και πως να προφέρουμε τον Ροντρίγκες, καθώς και άλλα καλούδια

 

[AoratiMelani]

Τον Ροδρίγες θέλεις να πεις.

Παρεμπιπτόντως, μια φίλη που μένει Βέλγιο μου είπε τα εξής για τον Huizinga:

Λέγεται Γιόχαν Χαουιζίνχα. Το 1ο Χ στο επώνυμο είναι ελαφρύ και το 2ο πιο τραχύ, όπως το j των Ισπανών. Επίσης το ui είναι περίεργος ήχος, λίγο γαλλικός έτσι όπως τον μαθαίνουμε εμείς. Οι Ολλανδοί το λένε λίγο πιο βαριά νομίζω. Θα σε συμβούλευα να ακούσεις το huis στο google translate για να πάρεις μια ιδέα (μας βγαίνει η πίστη για να το πούμε σωστά).

Μωρέ Χούιζινγκα και πολύ τού είναι....:laugh:

 

[Marinos]

Homo ludens δεν ήθελε; Ας παίξουμε ελεύθερα με την προφορά του ονόματός του. ;)

 

[Earion]

Το λυκαυγές του Μεσαίωνα, και
Ο παίζων άνθρωπος
δυο βιβλία που λείπουν από την ελληνική βιβλιογραφία.
Ποιος ή ποια ...;

 

[AoratiMelani]

Το δεύτερο τουλάχιστον δεν λείπει:

Ο άνθρωπος και το παιχνίδι, εκδόσεις Γνώση, Γιόχαν Χουιζινγκα.*
* δε βάζω τόνο, γιατί στη σελίδα της Γνώσης είναι με κεφαλαία, και δεν ξέρω πού τον έχουν βάλει τον τόνο αυτοί, μια που δεν μπορώ να ανοίξω το βιβλίο να δω τι γράφει μέσα, και δε γουστάρω τα κεφαλαία.

Σε αυτό ακριβώς αναφέρεται ο Μπάργας Λιόσα στην εισαγωγή της συλλογής διηγημάτων του "Οι αρχηγοί" που μεταφράζω αυτή τη στιγμή.

 

[drsiebenmal]

Χουιζίνγκα στη Βιβλιονέτ. (Έχουμε ξαναπεί ότι η Βιβλιονέτ είναι καλή πηγή για τέτοια πράγματα, όχι; Πηγαίνεις και απευθείας, από το Search του φόρουμ.)

 

[nickel]

Με την ευκαιρία, ένα κομμάτι από την αγγλική μετάφραση, γιατί έχουν γράψει λάθος το άθυρμα (το έκαναν *άδυρμα), με αποτέλεσμα να αντιγράφεται λάθος και στη Wikipedia. Ο Γιόχαν το έχει σωστά στα ολλανδικά.

In contrast to this unique and specific designation of child-play Greek has no less than three different words for play in general. First of all: παιδιά, the most familiar of the three. Its etymology is obvious; it means “of or pertaining to the child”, but is immediately distinguished by its accent from παιδία—childishness. The use of παιδιά, however, is not by any means restricted to children's games. With its derivates παίζειν, to play, παῑγμα, παίγνιον, a toy, it serves to denote all kinds of play, even the highest and most sacred, as we have seen from the passage in Plato’s Laws. A note of light-heartedness and carefree joyfulness seems to be struck in the whole word-group. Compared with παιδιά the other word for play—ἀθύρω, ἄθυρμα—stays very much in the background. It is tinged with the idea of the trifling, the nugatory.​

Έμαθα και το nugatory...