Η ονομασία είναι αυτή του παρισινού σιδηροδρομικού σταθμού. Δεδομένου ότι ναι μεν ο Ναπολέων επικράτησε στο Άουστερλιτς αλλά σήμερα οι Γάλλοι το τοπωνύμιο το λένε Οστερλίτς, πώς θα λέγατε ότι θα ήταν προτιμότερο να γραφτεί;
gare d'Austerlitz = σταθμός του Οστερλίτς ή του Άουστερλιτς;
- Thread starter Palavra
- Start date
Φαντάζομαι μια φάση στο Παρίσι που θα πηγαίνει κάπως έτσι:
-- Και τώρα, δόκτορα, πού θα μας τραβολογήσεις, τους πεινασμένους συμπατριώτες σου;
-- Σ' ένα φαγάδικο, απέναντι από τον σταθμό του Αούστερλιτς.
-- Και πώς θα πάμε εκεί;
-- Μισό λεπτό. [Σταματάει έναν περαστικό και ρωτάει κουνώντας σαν μαριονέτα χέρια και πόδια: «Λα γκαρ Οστερλίτς, σιλβουπλέ;» ]
-- Και τώρα, δόκτορα, πού θα μας τραβολογήσεις, τους πεινασμένους συμπατριώτες σου;
-- Σ' ένα φαγάδικο, απέναντι από τον σταθμό του Αούστερλιτς.
-- Και πώς θα πάμε εκεί;
-- Μισό λεπτό. [Σταματάει έναν περαστικό και ρωτάει κουνώντας σαν μαριονέτα χέρια και πόδια: «Λα γκαρ Οστερλίτς, σιλβουπλέ;» ]
Δεν βοηθάς, Μαρίνο, δεν βοηθάς... :)
Marinos
¥
Για να βοηθήσω λοιπόν να πω ότι φαντάζομαι άνετα τον εαυτό μου στη θέση του Δόκτορα στο #2: σταθμός Αούστερλιτς (έστω Άουστερλιτς). Ενώ από την άλλη, έτσι όπως έχουν μπει τα αγγλικά στη ζωή μας, στο Λονδίνο θα έλεγα "στο Ουότερλου Μπριτζ"· ενδεχομένως έτσι θα το έγραφα κιόλας. (Ξέρω, πάλι δεν βοηθάω...)
Για να είμαι ειλικρινής, κι εγώ Αλεξάντερπλατς θα έλεγα για το Βερολίνο. Αλλά σταθμό, όχι μπάνχοφ.
Τούτου λεχθέντος, μια περαντζάδα από την πλατεία του Αλεξάνδρου, ένα καλό τροχάδην στην αλέα Καρόλου Μαρξ, μεταξύ των αριθμών 10 και 14 (κανά χιλιόμετρο και βάλε) και στο τέλος, η διάβαση της Πύλης με το Τέθριππο, μια βόλτα στην πλατεία των Παρισίων και ένα σεβαστικό προσκύνημα στην Οδό υπό τας Φιλύρας (και τα κτίριά της) δίνει μια άλλη ατμόσφαιρα, θα πρέπει να παραδεχτείτε...
Τούτου λεχθέντος, μια περαντζάδα από την πλατεία του Αλεξάνδρου, ένα καλό τροχάδην στην αλέα Καρόλου Μαρξ, μεταξύ των αριθμών 10 και 14 (κανά χιλιόμετρο και βάλε) και στο τέλος, η διάβαση της Πύλης με το Τέθριππο, μια βόλτα στην πλατεία των Παρισίων και ένα σεβαστικό προσκύνημα στην Οδό υπό τας Φιλύρας (και τα κτίριά της) δίνει μια άλλη ατμόσφαιρα, θα πρέπει να παραδεχτείτε...
rogne
¥
Το παριζιάνικο "γκαρ" έχει το προβληματάκι ότι συχνά πάει μαζί με... τον Βορρά ή την Ανατολή: Γκαρ ντι Νορ, Γκαρ ντε λ' Εστ. Αν τα έχεις αυτά τα δύο (που είναι αρκετά πιθανό, και καλό θα 'ταν να μην τα κάνεις "σταθμούς"), δύσκολα θ' αποφύγεις το "γκαρ" και για το Οστερλίτς. Υποθέτω ότι γίνεται, με κάποια παράκαμψη (π.χ. "Στο Οστερλίτς, στον σταθμό/στα τρένα" κλπ.), αλλά ένας άλφα πονοκέφαλος δεν αποφεύγεται.
Με φώναξε κανείς; :inno:
Μισό λεπτό. Γιά να δω τι γίνεται... Κάτι βλέπω αλλά είναι αχνό:
Λοιπόν, ... τι συζητάμε; Α, για το Austerlitz. Εγώ Αούστερλιτς τα ξέρω, και τη μάχη και το σταθμό του μετρό, και δεν πα’ να ’ναι βγαλμένα απ’ το στόμα του Μήτσου.
Γενικά θα έλεγα ότι ματαιοπονεί όποιος αναζητά κανόνες σε τέτοια ζητήματα. Η δική μου στάση είναι: «Κατά περίπτωση». Κοιτάζω στις παλιότερες πηγές να δω μήπως το ζητούμενο έχει αποδοθεί ήδη, και να βεβαιωθώ αν στέκεται ακόμα. Την Αλεξάντερπλατς, για παράδειγμα, έτσι τη μάθαμε από το ομώνυμο βιβλίο. Αλλά τα Ηλύσια Πεδία και τον Κεραμεικό μας τα παρέδωσαν έτσι οι παλαιότεροι.
Μισό λεπτό. Γιά να δω τι γίνεται... Κάτι βλέπω αλλά είναι αχνό:
Λοιπόν, ... τι συζητάμε; Α, για το Austerlitz. Εγώ Αούστερλιτς τα ξέρω, και τη μάχη και το σταθμό του μετρό, και δεν πα’ να ’ναι βγαλμένα απ’ το στόμα του Μήτσου.
Γενικά θα έλεγα ότι ματαιοπονεί όποιος αναζητά κανόνες σε τέτοια ζητήματα. Η δική μου στάση είναι: «Κατά περίπτωση». Κοιτάζω στις παλιότερες πηγές να δω μήπως το ζητούμενο έχει αποδοθεί ήδη, και να βεβαιωθώ αν στέκεται ακόμα. Την Αλεξάντερπλατς, για παράδειγμα, έτσι τη μάθαμε από το ομώνυμο βιβλίο. Αλλά τα Ηλύσια Πεδία και τον Κεραμεικό μας τα παρέδωσαν έτσι οι παλαιότεροι.
Marinos
¥
Εγκζακτεμάν!
Τουρ Εφέλ,
Ο Πύργος του Άιφελ, παλαιόθεν, που δεν νομίζω να τον γράφαμε γαλλοπρεπή.«Γκαρ ντ' Οστερλίτς» θα το ήθελα σε ταξιδιωτικό οδηγό (σε παρένθεση) ή σε οδηγό προφοράς για να μπορώ να το πω σε ντόπιους και να με καταλάβουν, όχι σε λογοτεχνικό βιβλίο, όπου σαν αναγνώστης μάλλον θα ξίνιζα, γιατί στο βιβλίο που είναι γραμμένο στα ελληνικά πρέπει να καταλάβω κάτι εγώ, ο Ελληνομήτσος που το διαβάζει χωρίς να ξέρει γαλλικά, όχι ο Γαλλομιμίς ή γαλλομιμής.
Μου θυμίζει ένα «οι *Χότεντοτ» (στυπεφιάν!) που διόρθωσα πριν από πεντέξι ώρες σε «οι Οτεντότοι»
και σ'ε κριμά να παρεί λα μπαλ φρανσέ σουσουδιστίκ την Παλαβρά.
Α γεια σου, γεια και στον Μήτσο, γιατί ζε σουι πα μαντμαζέλ ου μεσιέ.
Ου ε Αλφρέντ Ντρεφίς; Άλφρεντ Ντρέιφους ε λα.
Όχι της καθομιλουμένης μας, βέβαια, αλλά της ιστορίας της ομιλουμένης και της διαβασμένης μας, δυο αιώνες τώρα καθιερωμένης μας. Ε, από κει μέχρι τον σταθμό, δυο βήματα είναι. Ανασφαλώς, στο Βατερλό του Λονδίνου που αναφέρθηκε παραπάνω θα τα βρούμε σκούρα, όπως ο Ναπολέοντας... but you can't win them all, damn that Wellington and his boots.
Έχε χάρη που δεν είμαι στη βάση μου, να ποστάρω τα σχετικά καρεδάκια από τον Αστερίξ στην Κορσική, με τον Αουστερλίξ.
Ο «σταθμός του Αούστερλιτς» μπορεί. Ο «σταθμός Αούστερλιτς» όπως θα το προτιμούσα, μάλλον όχι. Devoid of that "de". Γιατί και ο Σταθμός Λαρίσης μάς πάει στη Λάρισα (και παραπέρα, με τα τρένα του), αλλά όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι στη Λάρισα αλλά στην Αθήνα, το ίδιο κι ο Σταθμός Πελοποννήσου αντίστοιχα. Όπως ο σταθμός Λιόν είναι στο Παρίσι, αλλά στέλνει στη Λιόν (και η Πλατεία Αμερικής είναι στα Πατήσια).
