Eurovision 2010

[Ambrose]

Ότι ο διαγωνισμός έχει γίνει τσίρκο το ξέρουμε, αλλά μάλλον αντικατοπτρίζει τον τρόπο που λειτουργεί η δισκογραφική βιομηχανία στην Ευρώπη.

Μάλλον αντικατοπτρίζει την παντελή έλλειψη ταλέντου στην Ευρώπη, την αδυναμία των Ευρωπαίων να αποκολληθούν από τα εθνικά στερεότυπα, τα δικά τους και των άλλων χωρών και την γενικότερη στενομυαλιά. Δεν είναι τυχαίο ότι όσες φορές πήγαν και προχωρημένα τραγούδια στη Eurovision, πάτωσαν οικτρά.

Το τουρλού-τουρλού είναι που καταλήγει σε ένα κιτς αποτέλεσμα. Κάτι σαν το τραγούδι του Πυροβολάκη. Που όμως έχει οπαδούς (και το τραγούδι του Πυροβολάκη και το κιτς του φεστιβάλ.)

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ότι η Ευρώπη, όπως εκφράζεται μέσα από αυτό τον διαγωνισμό φαίνεται να λατρεύει το κιτς. Και δεν είναι μόνο η Eurovision. Πριν από λίγα χρόνια, είχε γίνει ένα πανευρωπαϊκό Fame Story στη Γαλλία, όπου μας είχε εκπροσωπήσει ο νικητής του δικού μας. Πέρα από τη γενικότερη έλλειψη μουσικού ταλέντου, μού είχαν κάνει φοβερή εντύπωση δύο πράγματα:

1. το πώς οι Γάλλοι είχαν στην κυριολεξία "γράψει" τους διαγωνιζόμενους των άλλων χωρών προβάλλοντας ξεδιάντροπα τη δική τους υποψήφια.
2. το πώς τα εθνικά στερεότυπα της κάθε χώρας έκαναν μπαμ.

 

[SBE]

Μάλλον αντικατοπτρίζει την παντελή έλλειψη ταλέντου στην Ευρώπη, την αδυναμία των Ευρωπαίων να αποκολληθούν από τα εθνικά στερεότυπα, τα δικά τους και των άλλων χωρών και την γενικότερη στενομυαλιά. Δεν είναι τυχαίο ότι όσες φορές πήγαν και προχωρημένα τραγούδια στη Eurovision, πάτωσαν οικτρά.

Δεν νομίζω ότι είναι παντελής έλλειψη ταλέντου. Τι έγινε ξαφνικά, όλη η Ευρώπη έχασε ως δια μαγείας το ταλέντο της; Ακόμα κι η Γερμανία, από τη μια πάτωνε τη δεκαετία του '80 στο διαγωνισμό, έβγαζε πολύ καλή ροκ μουσική από την άλλη- αλλά αυτό είναι άλλο μουσικό είδος. Ίσως όμως θέλει άλλα μουσικά είδη ο διαγωνισμός. Οι Lordi π.χ. ήταν τελείως έξω από το χαζοπόπ πνεύμα και κέρδισαν, κι η αλήθεια είναι ότι το τραγούδι τους ήταν καλό. Αν μη τι άλλο, σε έκανε να το προσέξεις γιατί ήταν διαφορετικό από τα άλλα.

Αλλά μια που αναφέρεις τα ρηάλιτι. εκεί νομίζω είναι το πρόβλημα. Ως γνωστόν video killed the radio star, και μαζί σκότωσε και το ταλέντο στη μουσική, γιατί έδωσε έμφαση στο οπτικό μερος του οπτικοακουστικού. Και παράλληλα οι εταιρίες ανακάλυψαν ότι έτσι βγαίνει πιο πολύ χρήμα. Δεν είναι τυχαίο ότι πλέον όλοι έχουν από έξι μήνες δημοσιότητα και τέρμα. Έχουν βγάλει τα ρηάλιτι κανέναν καλλιτέχνη διαρκείας; Μόνο τοπικής εμβέλεια μετριότητες που ξεχνιούνται ύστερα από λίγο καιρό.
θυμάμαι που σε κάποιο ρηάλιτι είχαν απορρίψει μια κοπελίτσα που είχε κάνει σπουδές κλασσικού τραγουδιού και η οποία τραγούδησε ένα πολύ ζόρικο κομμάτι από μιούζικαλ, με τη δικαιολογία ότι δεν είχε το στυλ που θέλανε (και δεν ήταν άσχημη ή παράξενη, μια φυσιολογική κοπέλλα ήταν).
Φαντάζεσαι τη Μπάρμπαρα Στρέιζαντ εικοσάχρονη σε ρηάλιτι να απορρίπτεται λόγω εμφάνισης;

1. το πώς οι Γάλλοι είχαν στην κυριολεξία "γράψει" τους διαγωνιζόμενους των άλλων χωρών προβάλλοντας ξεδιάντροπα τη δική τους υποψήφια.
2. το πώς τα εθνικά στερεότυπα της κάθε χώρας έκαναν μπαμ.

Για το δεύτερο θα έλεγα ότι μπορεί να ήταν κι ο τρόπος που τα σκηνοθετούσαν το ρηάλιτι.
Για το πρώτο, καλώς ήρθατε στην Ευρώπη. όσο πιο χαμηλή η ποιότητα, τόσο πιο μεγάλος ο σωβινισμός. Νοοτροπία γηπέδου παντού.

 

[nickel]

Γεύση Τζιαντζή από εδώ:

Προφητικός αποδείχτηκε ο Χάρρυ Κλυνν, όταν στον δίσκο του «Πατάτες», πριν από 30 χρόνια, έλεγε «και κατάντησε ο καημός του Καζαντζίδη να τραγουδιέται στη γλώσσα της Γιουροβίζιον». Το «αχ» έχει πια γίνει «άουτς», το «μάνα μου!» έγινε «γουάου» και το παλιομοδίτικο «όπα, όπα, οπαλάκια» έγινε «ουπς» και «opa». Εδώ το επιφώνημα αυτό συνδυάζεται με την πολεμική κραυγή «ου!» που βγαίνει από τα γυμνά στήθη των μαυροφόρων και βρακοφόρων χορευτών του μπαλέτου που πλαισιώνουν τον τραγουδιστή. «Ου!» κραύγαζαν και οι στρατιώτες του Λεωνίδα στους κινηματογραφικούς «300». Ισως βλέποντας τους γυμνόστηθους μαυροφορεμένους βρακοφόρους Ελληνες να χτυπιούνται στην πίστα, οι Ευρωπαίοι τηλεθεατές να θυμηθούν τη γνωστή χολιγουντιανή ταινία ή τις τηλεοπτικές σειρές «Ζίνα» και «Ηρακλής» και να μας χαρίσουν καμιά ψήφο.

 

[SBE]

Το απόσπασμα αναφέρεται στο τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει ή στην ελληνική νεολαία γενικότερα;

Νεολαία: και πιο μεγάλους, ας πούμε μέχρι 50 ετών.

 

[Ulkomaalainen]

Ο υπουργός Πολιτισμού κ. Π. Γερουλάνος είναι αποφασισμένος να αλλάξει, όπως δηλώνει στο «Βήμα», όσα έχουν σχέση με τη Εurovision. «Θα καλύψουμε πλήρως τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχει η ΕΡΤ έναντι της Εurovision, αλλά τέρμα τα πανηγυράκια.

Θα μεταδίδουμε τον μουσικό διαγωνισμό όπως ακριβώς τον μεταδίδει το ΒΒC και όπως ακριβώς ασχολείται με αυτόν το ΒΒC» λέει χαρακτηριστικά ο υπουργός, ο οποίος κόβει τον προϋπολογισμό κατά 50% και προαναγγέλλει από του χρόνου ριζικές αλλαγές στην όλη διοργάνωση.

Γι' αυτό έβαλε την "κυρία" Μπαλατσινού μαζί με τη Βαγιάνη να παρουσιάσουν τη βραδιά επιλογής του ελληνικού τραγουδιού, επειδή δε βοηθούν ημέτερους και θα ξεσκαρτάρουν τη βρώμικη ΕΡΤ.

Πού τα πουλάνε αυτά μας λένε; Επειδή είναι νέο χαρτί ο Γερουλάνος και το παίζει αεράτος; Τα ίδια και χειρότερα θα κάνει.

 

[Ulkomaalainen]

Πάντως, και σε κομματικό επίπεδο αν υψώσουμε το σχόλιο (όπως το εννοείς), η προηγούμενη διοίκηση της ΕΡΤ φαίνεται ότι είχε καλύτερες επιδόσεις από τις παλιότερες στην κατασπατάληση πόρων. Ας περιμένουμε να δούμε τι θα αλλάξει.

Η Eurovision είναι μια υπέροχη ιδέα με κακή ή όχι αρκετά καλή εφαρμογή. Ακόμα κι αν εγκαταλείψουμε την ελπίδα ότι θα μπορούσε να γίνει βήμα εξοικείωσης με τις μουσικές των λαών, θα μπορούσε να είναι ένα καλύτερο «ποπ» πράγμα. Το τουρλού-τουρλού είναι που καταλήγει σε ένα κιτς αποτέλεσμα. Κάτι σαν το τραγούδι του Πυροβολάκη. Που όμως έχει οπαδούς (και το τραγούδι του Πυροβολάκη και το κιτς του φεστιβάλ.)

Συγγνώμη εκ των προτέρων για το spam. Για την πρώτη παράγραφο θέλω να κάνω ένα σχόλιο. "Ωραία λογική!" Επειδή δεν τιμωρήθηκαν όσοι ξεχείλωσαν σε αριθμό υπαλλήλων (μόνιμων και μη, συμβούλων και βολεμένων) την ΕΡΤ, την Ολυμπιακή, τις ΔΕΚΟ και ούτω καθεξής απ' το 80κάτι κι έπειτα, ξεχνάμε τους πρώτους, τους δεύτερους, τους τρίτους και συγκρίνουμε τους τέταρτους και τους πέμπτους. Γι' αυτό δεν πάει ποτέ μπροστά η Ελλάδα. Γιατί μέτρο σύγκρισής μας πάντα είναι η τωρινή και η προηγούμενη κυβέρνηση, ποτέ η κυβέρνηση που το ξεκίνησε και όλες όσες την ακολούθησαν.

Όσο για το διαγωνισμό, τον υπερασπίζομαι μέχρι βλακείας, τα μυαλά μας ανά εποχές στα τραγούδια που στέλνουμε δεν τα υπερασπίζομαι (αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα).

 

[nickel]

Προς το παρόν, θα ήθελα να δω παντού βελτιώσεις σε σχέση με ό,τι προηγήθηκε. Συνήθως η σύγκριση γίνεται με αυτό που προηγήθηκε άμεσα. Αν οι βελτιώσεις είναι σημαντικές και δούμε κάτι καλύτερο σε σχέση με ό,τι βλέπουμε τα τελευταία 20-30 χρόνια (ο καθένας μπορεί να ξεντώσει τη μνήμη του ανάλογα με την ηλικία του και τις πολιτικές του παρωπίδες πεποιθήσεις), ακόμα καλύτερα. Αλλά εγώ κρατάω μικρό καλάθι. Τα μεγάλα τα έχω όλα σπάσει σε εκρήξεις οργής.

 

[Ulkomaalainen]

Προς το παρόν, θα ήθελα να δω παντού βελτιώσεις σε σχέση με ό,τι προηγήθηκε. Συνήθως η σύγκριση γίνεται με αυτό που προηγήθηκε άμεσα. Αν οι βελτιώσεις είναι σημαντικές και δούμε κάτι καλύτερο σε σχέση με ό,τι βλέπουμε τα τελευταία 20-30 χρόνια (ο καθένας μπορεί να ξεντώσει τη μνήμη του ανάλογα με την ηλικία του και τις πολιτικές του παρωπίδες πεποιθήσεις), ακόμα καλύτερα. Αλλά εγώ κρατάω μικρό καλάθι. Τα μεγάλα τα έχω όλα σπάσει σε εκρήξεις οργής.

Αν εφαρμοστεί το 25% δε θα μείνει καλάθι για καλάθι. Ούτε πανέρι δεν περισσεύει πια.

 

[Alexandra]

Θλιμμένοι και μίζεροι

Η γνώμη του Κώστα Γιαννακίδη στην Athens Voice:

Στη Eurovision στέλνουμε ένα άθλιο τραγούδι. Εξαιρετικό για να διαφημίσεις ελληνική ταβέρνα στο Σικάγο, αλλά δεν κάνει για σκηνή μεγάλου show. Είναι σαν να συμμετέχουμε στο φεστιβάλ της Βενετίας με το DVD της Τζούλιας. Σκέφτομαι πως η μοναδική περίπτωση να τα πάμε καλά είναι να σημειωθεί μία μεγάλη διακοπή ρεύματος, ο Αλκαίος να εμφανιστεί στη σκηνή γύρω στις 03.00 και οι Ευρωπαίοι τηλεθεατές να χορεύουν πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού τους, καταναλώνοντας μπουκάλια ούζου που θα διανεμηθούν δωρεάν από τις πρεσβείες μας.

Θα μου πείτε ότι ουδόλως σας ενδιαφέρει η Eurovision. Εμένα να δείτε! Θεωρώ δε ότι όσο μεγαλύτερος ο εξευτελισμός στο συγκεκριμένο διαγωνισμό, τόσο περισσότερα παιδάκια έχεις γλιτώσει από το παιδομάζωμα της trashy show biz. Δεν είναι αυτό το θέμα μας, αλλά η Eurovision θα μας βοηθήσει να το πλησιάσουμε. Χάζευα, λοιπόν, υπό καθεστώς λοβοτομής, τη βραδιά για την επιλογή του τραγουδιού που θα σηκώσει το βάρος της εθνικής εκπροσώπησης. Ξεκίνησε με ένα ευρηματικό χορευτικό που μας έλεγε ότι έχουν τελειώσει τα λεφτά και τέλος πάντων οι παχιές αγελάδες θα γίνουν μπριζόλες για να ταϊστούν τα γυναικόπαιδα. Το συγκεκριμένο ήταν εξόχως καλύτερο από το τραγούδι που επελέγη. Ακόμα και μία διαφήμιση του Jumbo θα ήταν καλύτερη από το τραγούδι που επελέγη. Μέχρι να κλείσω την τηλεόραση είχα αποφασίσει ότι θα ήταν προτιμότερο να αποφύγουμε αυτή τη μιζέρια του κακού γούστου και των μηδενικών προσδοκιών.

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως είτε δεν συμμετέχουμε στη Eurovision, είτε δίνεις τη δουλειά με ανάθεση στον Χατζηγιάννη να σου γράψει σουξέ που μετά θα το πουλάς και ως ringtone βγάζοντας τα έξοδα. Περιέργως, όμως, η μιζέρια είναι η πρώτη μας επιλογή στις περισσότερες εκφράσεις της δημόσιας ζωής. Μιζέρια που επενδύεται με ένα νέο είδος λαϊκισμού, έτσι για να αναφωνήσει ο αγανακτισμένος λαός: «Πού πάνε τα λεφτά μας;». Η κατάσταση γίνεται και ελαφρώς φαιδρή, όταν οι περισσότεροι εξ αυτών που μεταδίδουν τη λαϊκή αγανάκτηση θα μπορούσαν να ελεγχθούν για βουτιές στο μαύρο χρήμα. Αν μη τι άλλο αυτή η κρίση μάς έδειξε ότι το λαϊκό θυμικό, εκτός από κακούγοστο, τυγχάνει και βαρέως καταθλιπτικό.​

Η συνέχεια εδώ.

 

[nickel]

Είναι σαν να συμμετέχουμε στο φεστιβάλ της Βενετίας με το DVD της Τζούλιας.

Δημοσιογραφικές υπερβολές, λες και τα υπόλοιπα τραγούδια είναι η Ωραία της ημέρας (που έχει βραβευτεί στη Βενετία).

Αλλά έχει δίκιο για τις βουτιές στο μαύρο χρήμα. Εκεί πάρτε τον χρυσό λέοντα και βαράτε τους κατακέφαλα!

 

[nickel]

Το πανηγυράκι ξεκινάει απόψε (ΝΕΤ, 22:00). Ορίστε πρόβα του Όπα. Ελπίζουμε να μην πρωτεύσει, δεν είμαστε για έξοδα τώρα...

 

[nickel]

Καλά τα πήγαν τα παλικάρια με τα λευκά. Καλά τα πήγαν και τ' άλλα τραγούδια που πρόσεξα. Με εξαίρεση το τραγούδι της Λετονίας — να τιμωρήθηκε λόγω συντακτικού;

H Λευκορωσία με τις πεταλούδες ερχόταν από μια εποχή απόλυτης αθωότητας. Η εκρηκτική μεγαλόσωμη τραγουδίστρια της Ισλανδίας με έκανε να σκεφτώ το ηφαίστειο. Ο Βόσνιος είχε καλή παρέα. Το τραγούδι της Γερμανίας είναι πολύ φρέσκο, το πιο «ιν» απ' όλα — μόνο που θα περίμενες να είναι συμμετοχή της Βρετανίας.

 

[Ambrose]

Πάντως και το τραγούδι της Λευκορωσίας έχει γλωσσικά λάθη απ' ό,τι είδα κάπου...

 

[drsiebenmal]

(Όπα στα γερμανικά σημαίνει παππούς)

Το δηλητηριώδες σχόλιο του γερμανικού περιοδικού stern για το τραγούδι του Αλκαίου:

Όχι, ο τραγουδιστής Γιώργος Αλκαίος δεν ξέχασε ανοιχτό το κινητό του -- ακόμη και αν αυτή μπορεί να είναι η αρχική εντύπωση των ακροατών από τις πρώτες νότες της ελληνικής συμμετοχής στο διαγωνισμό της Eurovision. «Όπα» είναι ο τίτλος του τραγουδιού που έχει χαρακτηριστική του μελωδία έναν τόνο κλήσης για κινητά. Και επειδή ο Αλκαίος δεν είναι πια στην πρώτη νιότη του (αλλά δεν είναι και ο παππούς του τίτλου), τα χορευτικά έχουν ανατεθεί στους τέσσερις νεαρούς Έλληνες που τον περιστοιχίζουν. Έτσι, το «Όπα» προσφέρει όλα όσα περιμένει κανείς από την Ελλάδα: λίγο συρτάκι, ρυθμό, και εκκωφαντικές κραυγές. Και όσο δικαιολογημένος και αν είναι αυτός που θα περίμενε πως οι δυνατές κραυγές θα ήταν οι αποδοκιμασίες της φρικτής σύνθεσης από το κοινό, όχι· προέρχονται από τους ίδιους τους τραγουδιστές. Δεν υπάρχει πάντως καμία αμφιβολία ότι οι Έλληνες σε όλη την Ευρώπη θα φροντίσουν να μας εξαναγκάσουν να ακούσουμε το τραγούδι άλλη μία φορά, στον τελικό.

Για να μη βιαστούμε πάντως με τίποτε εθνικοπατριωτικά και αντιγερμανικά σχόλια, σε άλλο σημείο, ο ανταποκριτής από το Όσλο δηλώνει γκρόσο μόντο ον κάμερα μετά την πρόβα του δικού τους τραγουδιού:

Δυστυχώς, η Λένα (που βγήκε από τηλεσόου) δεν έχει την απαραίτητη σκηνική φωνητική ωριμότητα. Ευτυχώς, θα έχει στη σκηνή την υποστήριξη από τέσσερις έμπειρες φωνές....

 

[Ambrose]

Τι; Για εμάς μια ολόκληρη παράγραφος και για τη Λένα μόνο μια σειρά; Δεν λέω, μπάζο είναι το τραγούδι που στέλνουμε, αλλά μπάζα είναι η συντριπτική πλειοψηφία των τραγουδιών που πάνε στη Eurovision, συμπεριλαμβανομένων αυτών που έχουν πάρει τις πρώτες θέσεις και αρκετών τραγουδιών της Γερμανίας. Αφού το έχουμε παράπονο ν' ακούσουμε ένα τραγούδι της προκοπής. Το ΟΡΑ τον πείραξε τόσο πολύ; Μήπως οι Γερμανοί έχουν πιάσει την Ελλάδα για σάκο του μποξ;

 

[drsiebenmal]

ΛΟΛ. Δεν το παρουσίασα σωστά. Εννοούσα σε άλλο σημείο του ιστότοπου των καλλιτεχνικών του stern. Η παρουσίαση του Αλκαίου είναι σε φωτοσειρά των κυριότερων αντιπάλων (όλους τους στολίζουν...), η κριτική για τη Λένα ένα τσιτάτο από βιντεορεπορτάζ σε άλλο σημείο, που παρακολουθεί την πορεία της «δικής τους».

Edit: Τώρα είδα ότι το λινκ ξαναφέρνει στο κεντρικό άρθρο και όχι στη φωτοσειρά. Επομένως, αν σας τρώει η περιέρεγεια, πατήστε στη σύνδεση Das sind die Sieger des ersten Halbfinales, όπου παρουσιάζονται οι νικητές του πρώτου προκριματικού (έκτο ή έβδομο είναι το δικό μας).

 

[Lexoplast]

Συμπαθητική αλλά βαρετή η Lena. Καλύτερη φωνητικά, εμφανισιακά και σε star potential η 17χρονη Safura.

 

[Porkcastle]

Το καλύτερο φαρμακερό σχόλιο για το γερμανικό τραγούδι -για την επιτηδευμένη "βρετανική" προφορά της κοπελιάς- το διάβασα στο Spiegel. Σε μια all time classic στιγμή πικρόχολου χιούμορ έγραψε ο δημοσιογράφος πως η Lena Meyer "...ακούγεται σαν σουηδός λογοθεραπευτής που μιμείται τον Ali G"

Επίσης το τραγούδι της Ρουμανίας θεωρείται φαβορί όπως διαβάζω -βεβαίως, αφού οι εκεί Φοίβοι κατάκλεψαν την εισαγωγή του Nemo (Nightwish), πασπάλισαν με λίγο Γκάγκα που είναι και της μοδός και το σερβίρισαν σε ένα έξοχο σκουπιδοπόπ...

 

[nickel]

Για να ξέρουμε για τι μιλάμε, γιατί εγώ πρώτη φορά ακούω για ρουμανικό (ή αζέρικο) τραγούδι, αύριο θα τα πουν αυτά, ή για Nemo:

 

[drsiebenmal]

Οφτόπικ, αλλά από τον ιστότοπο στον *λίνκο που μας σέρβιρε η Porkcastle, έφτασα σε αυτό το όχι πολύ μπαγιάτικο διασκεδαστικό άρθρο (Germans Poke Fun at Their New Foreign Minister) που θέτει εν αμφιβόλω τις γνώσεις αγγλικών του Γερμανού ΥπΕξ και τη σχετική πλάκα που γίνεται, με αποκορύφωμα την επόμενη διαφήμιση: