Ας αναφέρω κι εγώ την εμπειρία μου (κι ας είναι μπαγιάτικη, μια και πάνε πάνω από 5 χρόνια), που προφανώς επιβεβαιώνει όσα είπε ο Ζαζ: ζώντας την ελληνική δημόσια διοίκηση από κοντά για ικανό χρονικό διάστημα, διαπίστωσα ότι όλοι (υπουργοί, υφυπουργοί και λοιπά κυβερνητικά στελέχη, βουλευτές, μανδαρίνοι και μικρομεσαίοι δημόσιοι υπάλληλοι, προσωπικό του ΟΑΕΔ και συμμετέχοντες στο πρόγραμμα), μα όλοι μιλούσαν για το "στέιτζ". Ακόμη κι αυτοί που ήξεραν γαλλικά δεν διανοήθηκαν ποτέ να διορθώσουν κάτι.
Θα διαφωνήσω, όμως, με τον Ζαζ ως προς το εξής: πιστεύει ότι "το ποια θα είναι η τελική έκβαση νομίζω το ξέρω από τώρα". Κι όμως, υπάρχουν αρκετοί (κυρίως δημοσιογράφοι και λοιποί φιλολογίζοντες) που επιδίδονται με ζήλο σε αυτού ακριβώς του είδους τη λαθοθηρία. Ήδη ο πρώτος εκδηλώθηκε (κι ομολογώ ότι δεν καταλέγεται σε αυτούς από τους οποίους θα περίμενα να κάνουν κάτι τέτοιο): άλλοι 5-10 να το συνεχίσουν, να στηλιτεύσουν το λάθος, να προβάλουν τη "γνώση που κάνει τον μορφωμένο να ξεχωρίζει από την πλέμπα", και να που το δίδυμο "σταζ-στέιτζ" μπορεί και να περάσει στα λαθολόγια και να εντυπωθεί τελικά στη συλλογική συνείδηση (τόσα και τόσα άλλωστε είδαμε, υπομείναμε και δεχτήκαμε τα τελευταία 10-15 χρόνια: κάποτε όλοι έλεγαν για "ασκούς του Αιόλου" και "Στήλες του Ολυμπίου Διός". Όποιος το λέει σήμερα χαρακτηρίζεται πάραυτα ανελλήνιστος και βάλε. Γιατί λοιπόν να μη γίνει και μια διόρθωση "υπεράνω υποψίας";).
Βέβαια υπάρχει και η πιο απαισιόδοξη εκδοχή: αργά ή γρήγορα, κάποια στιγμή το πρόγραμμα θα πάψει να υπάρχει (ίσως το αντικαταστήσει κάποιο άλλο πρόγραμμα πώλησης ελπίδας, με άλλη βεβαίως ονομασία) και θα το ξεχάσουν και τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί και κανείς δεν θα δίνει δεκάρα τσακιστή για το πώς θα έπρεπε να το λένε. Και τότε θα μπορέσουμε όλοι να κολυμπήσουμε στο βάλτο των ελπίδων που διαψεύστηκαν: κι αν για μας οι ελπίδες αυτές ήταν γλωσσικές, για κάποιους άλλους είχαν να κάνουν, φευ, με την επαγγελματική σταδιοδρομία και τη ζωή τους.