καγκουριά

[m_a_a_]

Για πείτε μου, πώς θα μπορούσαμε να αποδώσουμε τον όρο του τίτλου στ' αγγλικά;

(Η απορία μου είναι ψιλολεξικογραφικού επιπέδου...)

 

[pontios]

Ο όρος "καγκουριά" δεν νομιζω να έχει ακριβή ισοδύναμο στα Αγγλικά, αλλά μπορεί να προσεγγιστεί με διάφορους όρους ανάλογα με το πλαίσιο.

"Lad/Lad Culture" (or even laddism, Laddishness) , Chav (British)
"Bro/Bro Culture" (American).
Συμπερασματrικά (αφού αναφερομαστε σε "καγκουρό"), εδώ στην Αυστραλία υπάρχει o ορος "hoon/hoon culture" για την κουλτούρα του αυτοκινήτου.

"A hoon is an Australian and New Zealand term describing a person who deliberately drives a vehicle in a reckless or dangerous manner, generally in order to provoke a reaction from onlookers. Hoon activities can include speeding, burnouts, doughnuts, or screeching tyres."

 

[cougr]

Για πείτε μου, πώς θα μπορούσαμε να αποδώσουμε τον όρο του τίτλου στ' αγγλικά;

Όπως λέει και ο pontios, ακριβές αντίστοιχο στα Αγγλικά μάλλον δεν υπάρχει, όμως επειδή υπάρχουν διάφορες ερμηνείες του όρου, θα μπορούσες να μας δώσεις λίγο κόντεξτ ή κάποιον ορισμό;

 

[pontios]

(τώρα πρόσεξα το λάθος μου ... "ακριβές" ισοδύναμο). "how embarrassment," as Effie used to say, on Acropolis Now.

 

[m_a_a_]

Όπως λέει και ο pontios, ακριβές αντίστοιχο στα Αγγλικά μάλλον δεν υπάρχει, όμως επειδή υπάρχουν διάφορες ερμηνείες του όρου, θα μπορούσες να μας δώσεις λίγο κόντεξτ ή κάποιον ορισμό;

Well, well... you asked for it, so here it is: Η καγκουριά είναι σαν την ανεμοβλογιά: αν την περάσεις μικρός, έχει καλώς...

 

[cougr]

If that's all we have to go on, perhaps "ricerism" or "ricer behaviour" could fit the bill here.

 

[pontios]

m_a_a_ said:
Well, well... you asked for it, so here it is: Η καγκουριά είναι σαν την ανεμοβλογιά: αν την περάσεις μικρός, έχει καλώς...

Αυτό, τώρα, γιατί μου ακούγεται σαν "νιπτω τας χείρας μού";
Έθεσες την απορία σου και μετά το σκας (ή επιστρέφεις με το ζόρι);

Where's your follow through ... your interest in all this (I for one don't get it)?
(not to mention your appreciation, a simple thank you, even ... which would be welcome/nice to receive).

 

[m_a_a_]

Αυτό, τώρα, γιατί μου ακούγεται σαν "νιπτω τας χείρας μού";
Έθεσες την απορία σου και μετά το σκας (ή επιστρέφεις με το ζόρι);

Δυνητικά, υπήρχε εξαρχής μια ανασφάλεια για το κατά πόσο είναι δόκιμη η ερώτησή μου και –δυνητικά, επαναλαμβάνω – μου βγήκε ένα πώς-να-το-πω... awkward χιούμορ ως άμυνα ξερωγώ...

Where's your follow through ... your interest in all this (I for one don't get it)?
(not to mention your appreciation, a simple thank you, even ... which would be welcome/nice to receive).

No disrespect whatsoever intended.

The thing is, though... or, actually, I think I'd better take this in Greek...

---

Μου φαίνεται πως ανήκω σε ένα γεννεαλογικό ή ενδεχομένως και γεωγραφικό δημογραφικό [sic], που χρησιμοποιεί τόσο τη λέξη καγκουριά όσο και τη λέξη κάγκουρας με τρόπο μάλλον καταχρηστικό, ή αν μη τι άλλο μη λεξικογραφούμενο...

Spoiler: ΧΛΝΓ

κάγκουρας κά-γκου-ρας ουσ. (αρσ.) & καγκούρι (το) (αργκό-μειωτ.): νεαρός άνδρας που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή, επιδεικνύοντας κυρ. το αυτοκίνητο, τη μηχανή του ή τις ικανότητές του στην οδήγηση: ~ες που κάνουν σφήνες. Πβ. φιγουρατζής, ψώνιο. Βλ. ίμο, τρέντι. [< αγγλ. kangaroo]

καγκουριά κα-γκου-ριά ουσ. (θηλ.) (αργκό-μειωτ.): συμπεριφορά που ταιριάζει σε κάγκουρα: (για οδηγό:) Κάνει κόντρες και ~ιές (= μαγκιές). Πβ. επίδειξη, φιγούρα.

...και τολμώ να ισχυριστώ ότι δεν είναι αμελητέο το εν λόγω δημογραφικό [ξανά sic]. Ξέρω (έχω διαπιστώσει διά ζώσης, αν προτιμάτε) ότι υπάρχουν μπόλικοι άνθρωποι (μερικές χιλιάδες, ας πούμε, έτσι σ' ένα παντελώς αυθαίρετο «έστω») που θα καταλάβαιναν πολύ καλά και χωρίς δεύτερη σκέψη τι εννοώ όταν χαρακτηρίζω κάποιον «κάγκουρα» ή περιγράφω μια συμπεριφορά, μια χειρονομία, ένα σχόλιο ή κι ένα έργο ακόμα ως «καγκουριά». Κι όχι, δεν έχει καμία σχέση αυτό που εννοώ μ' εξατμίσεις κι αεροτομές...

Καλά, βέβαια, αν αρχίσετε να το ψειρίζετε και να αναρωτιέστε ποια είναι τέλος πάντων αυτή η δημογραφική ομάδα [ξε-sic], θα καταλήξω να σας πω κανένα κουφό, του στιλ, άνθρωποι γεννημένοι τη δεκαετία του '80 που κάπου κει κατά την πρώτη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα θήτευσαν –έστω κι απέξω-απέξω– στο πιο underground, ας πούμε, ή ενίοτε και D.I.Y. nightlife της Θεσσαλονίκης στη δική μου περίπτωση, αν και η αίσθησή μου είναι ότι και στην Αθήνα το αντίστοιχο δημογραφικό [sic: τον χαβά μου εγώ] επίσης θα καταλάβαινε πολύ καλά τι εννοώ...

Νομοτελειακά κι αναπόδραστα λοιπόν, τίθεται το μεγάλο ερώτημα: τι στο καλό εννοώ; Πώς τον ορίζω, ή τον οριοθετώ έστω, τον κάγκουρα σημασιολογικά;

Ομολογώ ότι έχει ήδη περάσει καμιά μιάμιση ώρα (σ.σ. βασικά, δυο-τρεις μέρες αργότερα μπαίνει το spoiler με τα σχετικά λήμματα του Χρηστικού), κι η εκπόνηση μιας άρτιας και πλήρους απάντησης εξακολουθεί να μου φαίνεται γολγοθάς. Στο slang.gr, όπου κατέφυγα για σαπόρτ, το λήμμα καγκουριά ανοίγει με ανέλπιστα ιντριγκαδόρικο πρόλογο:

Ιστορικά: κάγκουρες υπήρχαν ανέκαθεν. Οι ιστορικές και τεχνολογικές εξελίξεις όμως τους ευνόησαν να αναπτυχθούν επικίνδυνα. Οι Άνδρες με το Α κεφαλαίο αποφάσισαν να δηλώσουν τον ανδρισμό τους είτε για να κεντρίσουν το γυναικείο ενδιαφέρον είτε για να νιώσουν απαλλαγμένοι από αυτό ως εξής:

Αυτό που λέει στην αρχή, ότι οι εξελίξεις υπήρξαν ευνοϊκές, έχει ενδιαφέρον, αλλά μάλλον ο συντάκτης [galo] ή ήθελε απλά να ιντριγκάρει «και τέλος», ή το θεώρησε οφ-τόπικ να επεκταθεί. Οπότε κάνει στη συνέχεια τη λίγο-πολύ γνωστή περιγραφή, που υποθέτω αποτελεί οικουμενικά αποδεκτή σημασία της καγκουριάς:

Στυλιστικά: Και πρωί και βράδυ κάτι με τζιν, κάτι στενό αλλά όχι με έξαλλο κόψιμο, γυαλί που βγάζει μάτι από χιλιόμετρα, μαλλί φτιαγμένο ''αλά αντρικά''(=μαλλί που προσδίδει ύψος)

Κοινωνικά: συμπεριφορά αρνητική προς κάθε τι το γυναικείο. μηχανάκι/αυτοκίνητο -οι πιο τυχεροί- με εξάτμηση (τα αυτόματα για τις γυναίκες και τους πούστηδες) φτιαγμένο (οι άντρες ανέκαθεν είναι ικανοί στα ηλεκτρολογικά. τι; δεν το έφτιαξαν αυτοί; άντε καλέ).

Παρακάτω, όμως, σαν να ψυχανεμίζεται τις χαρακτηρολογικές συνδηλώσεις της λέξης, όταν κάνει μια απόπειρα να ψυχολογήσει τον κάγκουρα:

Η καγκουριά συνοψίζεται σε μία απεγνωσμένη έκκληση για ενδιαφέρον και για πρόκληση της προσοχής, γι' αυτό και άλλος έχει καγκουριά στην εμφάνιση, άλλος στην συμπεριφορά, άλλος και στα δύο.

Στη συνέχεια παραθέτει μια συνεκδοχική σημασία:

Ως καγκουριά πολλές φορές θα πούμε και τη γαϊδουριά.
Η καγκουριά ως τάση ξεκινάει από τα σχολικά χρόνια, αλλά υιοθετήθηκε και από μεγαλύτερης ηλικίας Άνδρες, πολλές φορές με καταστροφικά αποτελέσματα.

Σχετίζεται με την δήλωση ανδρισμού, με την διαφοροποίηση από τους γκέυ, με την ανάγκη για γκόμενα επειγόντως.

Χμμ... λέω εγώ... Γαϊδουριά δεν ακουμπάω – είναι λέξη με ρίζες βαθύτερες στον χρόνο κι είμαι σίγουρος ότι πολλοί εδώ μέσα μπορούν να την αναλύσουν με μακράν πιο γλαφυρή ευκρίνεια απ' ό,τι εγώ... Πάντως –ένα μόνο θα πω– είναι σουβλερό πράγμα η γαϊδουριά. Τον πληγώνει τον βαλλόμενο. Ενώ η καγκουριά είναι επί της ουσίας ένα ευτελές statement. Δεν έχει τα φόντα να πληγώσει. Τουλάχιστον όχι σε προσωπικό επίπεδο. Σε συλλογικό, οκέι, αν είσαι και λίγο ευαίσθητος, σε πληγώνει ως δείγμα της κατάντιας του είδους σου: ζούμε στην εποχή της καγκουριάς, λένε κάποιοι.

Όχι της καφρίλας – ας διευκρινιστεί κι αυτό. Γιατί η καφρίλα, μπορεί να είναι σε έξαρση, αλλά η γενική ομολογία πάντα θα 'ναι ότι αποτελεί πρόβλημα. Είναι αντιδραστική, explicit, και aggressive, η καφρίλα, κι αυτά τα εγγενή στοιχεία της σημασιολογίας της περιορίζουν αισθητά το potential της να μετεχελιχθεί σε κανονικότητα. H καγκουριά δεν καταλαβαίνει από τέτοια. Είναι άκακο πράγμα ντεμέκ («προβολή», σου λέει), και γι' αυτό ακριβώς πιο ύπουλο: διαβρώνει εκ των έσω την αισθητική της έρμης της (εν δυνάμει καλύτερης) κοινωνίας μας. Και παρά τα ψήγματα καφρίλας που μπορεί να περιέχει, εγγενώς αντιδραστική δεν είναι. Κι αν είναι explicit –κραυγαλέα που λέμε καταδώ– θα 'χει συμμαζευτεί λιγάκι το aggressivness, γιατί too much κι απ' τα δυο, σου λέει, «δεν πουλάει». Αν πάλι είναι aggressive, θα 'ναι κάπως στιλιζαρισμένη...

Παρεμπιπτόντως: τώρα που το σκέφτομαι, η έννοια στιλ –το ύφος, που λέμε– μάλλον είναι σημασιολογική μητέρα της έννοιας implicit... Και για να το πω και πιο τεκμηριωμένα: έχω την αίσθηση ότι η έννοια implicit μας προέκυψε γιατί υπήρξε η ανάγκη να περιγράψουμε μία συνθήκη αυθαίρετης, ή αφηρημένης έστω, σημειολογίας. Ακριβώς αυτό δεν είναι το λεγόμενο υπόρρητο; Η φάση, όμως, είναι ότι μία έστω (αν όχι η κυριότερη) από τις εκφάνσεις της ανθρώπινης φύσης που μελετήσαμε για να φτάσουμε να θεωρητικοποιήσουμε σε τέτοιο βαθμό την εν λόγω συνθήκη, είναι το στιλ. Όχι; Τέλος πάντων... Στο θέμα μας:

Stylized, allegedly harmless, occasionally subtle, agressiveness – αυτό είναι η καγκουριά. Και typically lacking in intelligence, θα πρόσθετα. (Πολύ μ' αρέσει το αγγλικό intelligence, χωρίς artificial και σάλτσες μπλε από μπροστά: σκέτο, να ισορροπεί κάπου κει ανάμεσα στις δικές μας κανακάρισσες ευφυία και νοημοσύνη, με την πληροφορία λίγο πιο πίσω, κάπως μόνη, λες και δεν την παίζουν οι αδελφές της...)

Ελλειμματικός, που λέτε, ο κάγκουρας. Αν όχι σε νοημοσύνη (γιατί και καλά αυτό δεν τεκμηριώνεται), τότε σίγουρα σε ευφυία. Κι όλη η περιρρέουσα πληροφορία ρηχή... Η καγκουριά είναι κακέκτυπο, φανταστείτε, και της γκλαμουριάς, και της ποζεριάς. Κι αυτό που την κάνει κακέκτυπο είναι το στίγμα καφρίλας που φέρει. Όταν λέω στίγμα, όμως –προσέξτε– δεν εννοώ απαραίτητα κοινωνικό. Πολλές φορές (για να μην πω όλο και συχνότερα) πρόκειται για στίγμα που μόνο άνθρωποι με καλλιεργημένες «κεραίες» και βιωματική αισθητική πιάνουν στα ραντάρ τους. Κι αυτά είναι στοιχεία που θέλουν χρόνο να δομηθούν – χρόνος που κατά κανόνα θυσιάζεται χάριν αυτής της νευρώδους σβελτάδας, την οποία όσο μπορεί επιτάσσει η σύγχρονη κοινωνία. Κάπου κει κιόλας είναι που βρίσκει πρόσφορο έδαφος ο κάγκουρας και αποκτά υπολογίσιμο trend potential. Η δυνητική του απήχηση θεριεύει. Και μόνο που έχει φτάσει να στερεοτυποποιείται σε καρικατούρες σαν αυτές που παραθέτει το slang.gr, είναι δείγμα του αποτυπώματός του στην επικαιρότητα (και μάλιστα πρώιμο – που 'στε ακόμα). Τέτοιο αποτύπωμα, βέβαια, έχει κι ο κάφρος, θα μου πείτε. Αλλά ξαναλέω: ο κάφρος είναι πρόβλημα. Ντε φάκτο. Ένα «γαϊδούρι» που κάνει θόρυβο. Ο κάγκουρας –κρίμα, ξεκρίμα– χαίρει αποδοχής.

Θα παραθέσω ένα ποίημα του Μπουκόφσκι. Αρχικά, έλεγα να σας πω ότι κάνω για να καταλάβετε καλύτερα το πόιντ μου, αλλά στην πορεία συνειδητοποίησα ότι αυτά είναι δικαιολογίες. Ο λόγος που το παραθέτω είναι ότι μ' αρέσει: το θεωρώ από τις πιο βαθιές κουβέντες που 'χει γράψει ο μπαρμπα-Χανκ, όπου σε λίγες λέξεις μέσα πλάθει ένα κατ' εμέ ανατριχιαστικό κοκτέιλ πόνου κι οξυδέρκειας:

lifedance

the area dividing the brain and the soul
is affected in many ways by
experience–
some lose all mind and become soul:
insane.
some lose all soul and become mind:
intellectual.
some lose both and become:
accepted.



Και πού κολλάει αυτό, θα μου πείτε...

Ε, λοιπόν, ο κάφρος, έχει ψυχή. Απλά έχει τα χάλια της. Μπορεί και να φέρει κάποιο τραύμα – δεν ξες ποτέ... Με τσάκαλο ψυχολόγο, και σοβαρή δουλίτσα, θεωρητικά έστω, μπορεί και να γιάνει... Ενώ ο κάγκουρας είναι απλά ένας χλελές, με χαμένα μέσα του τ' αβγά και τα πασχάλια, που δε χορταίνει αποδοχή (κι ας μην την έχει στερηθεί)... Προσωποποίηση της αποθράσυνσης... Λες και σ' αυτήν τη συνθήκη no mind/no soul, έχει έρθει με το έτσι θέλω, κι έχει κάτσει από πάνω, κερασάκι στην τούρτα, μια κούφια και βλακώδης εγωπάθεια με ενοχλητικά αισθητό εκτόπισμα... Και εγένετο καγκουριά...

Spoiler: Πριν κλείσω...

...να καταθέσω επίσης ότι σε παρεμφερείς κουβέντες που έχω κάνει με... νυχτόβιους εξηνταπεντάρηδες φιλόλογους της συμπρωτεύουσας, έχει ακουστεί η άποψη ότι ο κάγκουρας μπορεί και να 'ναι ιστορική μετεξέλιξη του τσιναριού...

Παράδειγμα

Συζήτηση σε πολύ χαλαρό ύφος, και υπό πολύ χαλαρή μέθη, μεταξύ πολύ χαλαρά πολιτικοποιημένων σαραντάρηδων...
Α: Μαλάκα, έβλεπα τις προάλλες ένα ντοκιμαντέρ γι' αυτούς που ψηφίζουν Τραμπ και καλά... Φάση τώρα, κάθε καρυδιάς μπουρτζόβλαχος... και οκέι, αυτοί οπλοφοράνε κιόλας... αλλά κατά τ' άλλα, ήταν σαν να βλέπω τα ντουγάνια εδώ πέρα που ψηφίζανε Χρυσή Αυγή... Ήμουν σε φάση, βρείτε τις διαφορές...
Β: Οι διαφορές είναι στους τσομπάνηδες, ρε τρελέ, όχι στα πρόβατα...
Α: Εννοείς Μιχαλολιάκος VS Τραμπ; (Μόρταλ Κόμπατ Ό,τι Να 'ναι...)
(γέλια)
Β: Ε, ναι, ρε μαλάκα... Οι Χρυσαυγίτες είναι κάφροι. Γι' αυτό δεν ξεπεράσανε το 20%. Ο Τραμπ είναι κάγκουρας. Δεν καταλαβαίνει τίποτα.
(Περνάει αυτοκίνητο με τραπ στη διαπασόν)
Α: Κατά φωνή...
Β: Καλά, άστο, μαλάκα... αυτό το πράγμα είναι, δεν ξέρω τι να πω... Η επιτομής της καγκουριάς στην τέχνη.
Α: Να τος! Κολουμνίστας...
(γέλια)

Ελπίζω κάποιοι τουλάχιστον από σας να αναγνωρίζετε τη χρήση που περιγράφω. Μια επιβεβαίωση, ίσα-ίσα, ότι δεν τα κατεβάζω απ' το κεφάλι μου. Κι αν ακόμα αποδειχθεί ότι όντως από το κεφάλι μου τα κατεβάζω, τότε ελπίζω τουλάχιστον να αποτέλεσαν διασκεδαστικό ανάγνωσμα.

Και μην ξεχνιόμαστε... ψάχνω λέξη στ' αγγλικά τώρα εγώ ν' αποδίδει όλο αυτό που ντεμέκ περιέγραψα!