Είδα απόψε το ντοκιμαντέρ Άλλος Δρόμος δεν Υπήρχε, του Σταύρου Ψυλλάκη, για τους Κρητικούς αντάρτες και αντάρτισσες που έμειναν κρυμμένοι/ες πάνω από δέκα χρόνια σε διάφορα σημεία της Κρήτης: σπηλιές, βουνά, λαγούμια, αποθήκες κλπ. Πολύ όμορφα και λιτά γυρισμένο, για μια φοβερή ιστορία. Υπάρχει και το ομώνυμο βιβλίο.
Ανσενάρισα δε (αν και το μπαρ δεν διέθετε φοντί) τον Εθνικό Κήπο, μια συμπαθητική (μολονότι κατά τι μακρύτερη απ' όσο θα 'πρεπε) καταγραφή της ανθρώπινης πανίδας της εν λόγω πράσινης νησίδας στο κέντρο της πόλης. Τα γερόντια, ο στεγαζόμενος σε άσυλα Έλληνας, ο άστεγος Μαύρος, ο Βιρμανός συλλέκτης σαλιγκαριών, το ζευγάρι του μισότυφλου με τον αρτιόμματο δρομέα, ο κηπουρός κ.ά. Η φωτογραφία, ωστόσο, κακή (μουντή).
Πριν από κάνα δίμηνο είδα και το Νάντζινγκ, πόλη της ζωής και του θανάτου, κινέζικη ταινία για τη γιαπωνέζικη κατοχή εκεί το 1938, που υπήρξε για μένα πολιτικά μια πολύ ευχάριστη έκπληξη (δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο εθνικιστική), καθώς και μια άρτια, εντυπωσιακή (και καλλιτεχνικά) παραγωγή.