Έχω διαβάσει το βιβλίο στα αγγλικά (ε, τι να κάνουμε, στα αγγλικά το βρήκα!Les Liaisons Culinaires, ο αγγλικός τίτλος), και είχε ενδιαφέρον, αλλά η κεντρική ηρωίδα όπως την περιγράφει ο συγγραφέας δεν έχει καμιά σχέση με τη Ζυγούλη και το βιβλίο είναι πρωτίστως συνταγολόγιο. Άρα δεν πάει για βραβείο σεναρίου η ταινία.
Ο Χωραφάς είναι υπερεκτιμημένος, σαν ηθοποιός είναι μετριότατος και την τελευταία φορά που τον είδα σε ταινία ήταν στην Πολίτικη κουζίνα όπου το παίξιμό του φαινόταν ακόμα χειρότερο δίπλα στους Τούρκους ηθοποιούς που ήταν εξαιρετικοί.
Για το θέμα του ντουμπλαρίσματος, γενικά δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται, άμα ο ηθοποιός δεν μπορεί να μιλήσει σωστά, βρείτε έναν άλλο με καλή φωνή και ανάλογη εμφάνιση. Και εντάξει, στη συγκεκριμένη ταινία ο σκοπός ήταν μάλλον η τσόντα με τη Ζυγούλη, αλλά ο Αγγελόπουλος τι δικαιολογία έχει, που ακούμε τον Φυσσούν και τη Ζούνη και βλέπουμε τον Γκαντς και την πως-τη-λυγάνε την αλλοδαπή τύπισσα. Γιατί, δεν μπορούσε ο Φυσούν ή η Ζούνη να παίξουν αυτούς τους ρόλους; μόνο να τους απαγγείλουν; Τι είχε η εμφάνιση του Φυσσούν δηλαδή που θα χάλαγε την ταινία; Η Ζούνη ξέρουμε τι είχε, ήταν είκοσι κιλά πιο λεπτή από τη μέση και πάνω. Αλλά κι αυτό διορθώνεται. Προσέχει κανείς δηλαδή ότι η Μέρυλ Στρηπ δεν είναι Σάρον Στόουν;
