Δόχτορα, μου θυμίζεις ότι σε ευρωπαϊκές στατιστικές (επίσημες, ΕΕ, ΟΗΕ, ΟΟΣΑ κλπ) συνήθως δεν βρίσκουμε πλήρη στοιχεία για την Ελλάδα παρά μόνο τα τελευταία πέντε- δέκα χρόνια, όσο πιο πρόσφατα τόσο πιο πολλά. Ακόμα και η δεκαετία του '90 είναι συχνά αποσπασματική, ενώ όταν κοιτάς τους πίνακες βλέπεις ότι όλες οι άλλες χώρες έχουν απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις.
Το τραγικό της είδησης είναι ότι η προχειρότητα κι η τσαπατσουλιά που διαπίστωσα πρόσφατα σε πολλούς Έλληνες πανεπιστημιακούς είναι τελικά χαρακτηριστικό και των Ελλήνων πανεπιστημιακών του εξωτερικού. Και καλά, πες ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν προσέχουν τέτοιες λεπτομέρειες. Το Γουόρικ όμως είναι υποτίθεται από τα πολύ καλά πανεπιστήμια. Αυτό το πανεπιστήμιο έχει επιστημονικό προσωπικό που δεν ξέρει από τεκμηρίωση; Δηλαδή βαθμολογεί τους φοιτητές άνθρωπος που δεν εφαρμόζει αυτά που διδάσκει; Κι αυτός ο άνθρωπος είχε και δημόσιο αξίωμα στην Ελλάδα; Να, κάτι τέτοια βλέπω γύρω μου (και όχι μόνο στην Ελλάδα) και μελαγχολώ. Θα μου πείτε άλλο η επιστημονική δουλειά κι άλλο η αρθρογραφία. Αλλά δεν είναι άλλο, αφού τελικά μπορεί να χάσεις την αξιοπιστία σου άμα δεν εφαρμόσεις τις ίδιες αρχές και στα δυο.