Ανεξαρτήτως του αν θα του βγει ή όχι του Γιωργάκη, εγώ πολύ το διασκέδασα χτες στα δελτία ειδήσεων. Εκεί που διάφοροι υποστήριζαν μέχρι τώρα ότι πρέπει να μιλήσει ο λαός, εεε, οοο, πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από 'δώ, εκεί που ο Σαμαράς παραληρούσε περί επαναδιαπραγμάτευσης και υποστήριζε ότι ο ίδιος δεν θα το υπέγραφε ποτέ, εκεί που ο Τσίπρας έλεγε ότι τα μέτρα είναι αντιλαϊκά και το ξεπούλημα της χώρας εσχάτη προδοσία, εκεί που άλλα κόμματα της αριστεράς μιλούσαν για άμεση δημοκρατία, εκεί που εφημερίδες και κανάλια του Κουρή έλεγαν «επιστροφή στη δραχμή», ξαφνικά, «η κίνηση ήταν ανεύθυνη» από όλους, ουνίσονο. Εκ του ασφαλούς μιλούσαν λοιπόν, τόσον καιρό;
Μέχρι και ο Λαζόπουλος, που τόσον καιρό «προδότες» ανέβαζε την κυβέρνηση, «προδότες» την κατέβαζε, χτες ξαφνικά «τι, περιμένουν από τη γριά να αποφασίσει;» Ε, ναι, η γριά δεν έχει το ακαταλόγιστο, κύριε Λαζόπουλε. Ούτε θα της δίνεις το λόγο μόνο όταν παραπονιέται που της κόψαν τη σύνταξη. Εκτός κι αν πιστεύεις ότι το δικαίωμα ψήφου είναι σαν την άδεια οδήγησης, πρέπει μετά τα 65 να το ανανεώνεις κάθε δύο χρόνια.
Προσωπικά, είμαι υπέρ του δημοψηφίσματος. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, οι πολίτες αυτής της χώρας (που κόπτονται κατά τα λοιπά για την αμεσοδημοκρατία της αρχαίας Αθήνας) θα έχουν την ευκαιρία να πάρουν μια απόφαση, και να ζήσουν με την ευθύνη αυτής της απόφασης.