Τα καλύτερα μουσικά γιουτιουμπάκια

[pidyo]

Κάθε λίγες μέρες τους τελευταίους μήνες με πιάνει ένα απίστευτο κόλλημα με μια νεαρή (δεν έχει κλείσει τα 21) αμερικανίδα οργανοπαίκτρια (μπάντζο, κιθάρες, κιθαρόνια, μαντολίνα κλπ.), τραγουδίστρια και συνθέτρια bluegrass, τη Sarah Jarosz (Γιάρος στα ουγγρικά απ' όπου φαίνεται να υπάρχει μια απώτερη καταγωγή, Τζερόουζ στ' αμερικάνικα). Οι πρώτες της εμφανίσεις και ο πρώτος δίσκος ήταν καθαρό bluegrass, αλλά ο δεύτερος δίσκος δείχνει ότι εξελίσσεται μουσικά, με σαφείς απόηχους από τη μεγάλη Τζόνι Μίτσελ.

Καιρός να ενοχλήσω κι εσάς:

 

[nickel]

Καιρός να ενοχλήσω κι εσάς:

Harass away. Χαρά μας.
Ξεχείλισε η νεανική φρεσκάδα και η πληθωρικότητα των εγχόρδων, τόσο που έβγαλα σφουγγαρόπανο στο τέλος.

 

[Earion]

Ωραία η πιτσιρίκα. Και τώρα που είμαστε σε αυτό το ύφος, θυμήθηκα τους 16 Horsepower. Ιδού από ζωντανή εμφάνιση η γνωστότερη επιτυχία τους American Wheeze και παρακάτω (στο 4.50) ένα Redneck Reel.

 

[Zazula]

Ένα κουαρτέτο από ελληνικές παραγωγές που ξεσηκώνουν για τα καλά την κλαμπ σκηνή:

Η μαθήτρια της Γ' Λυκείου Αθηνά Μανουκιάν με τον DJ Kas: http://www.youtube.com/watch?v=jSB9HBQJ71w

Οι Playmen με τον απίστευτο T-Pain και τον Alex Leon: http://www.youtube.com/watch?v=x4jMS6K2BQ0

Οι House Twins με τη Lisa Rey: http://www.youtube.com/watch?v=_EjA89AzSfU

Και τέλος οι Slick Beats: http://www.youtube.com/watch?v=MrFtcc7AgQU

Update — με οπτικό αφιέρωμα στο σκάκι (Δόκτωρ, ευκαιρία γι' ανάλυση παρτίδων!):

Πρώτα μια εκπληκτική παραγωγή από τους Playmen (feat. Demy) — και καταγεγραμμένες τις κινήσεις των κομματιών:

Και, φυσικά, Shaya — ελληνικά (με πολύ κακό lip-sync )...

...αγγλικά (δεν έχει το λεκτικό μπρίζωμα του ελληνικού, αλλ' ίσως και ν' ακούγεται καλύτερα)...

...και όλα μαζί (DeeJay Nikos In The Mix):

 

[Zazula]

Αφού πιάσαμε τις ελληνικές παραγωγές, να προσθέσω και το Μόνο Μπροστά: :)

 

[nickel]

Βραβευμένα στα φετινά Grammy:

Το αναμενόμενο Rolling in the Deep της Adele (που δεν το βρίσκω εδώ). Και μόνο αυτό το ανέβασμα έχει 240 εκατομμύρια ακούσματα αυτή τη στιγμή...

Το άγνωστό μου Mean (καλύτερη σόλο εκτέλεση τραγουδιού της κάντρι) από το παιδί-θαύμα της κάντρι, την Taylor Swift (δυστυχώς, έχουν φάει την πανέμορφη εκτέλεση στην τελετή των Grammy). All you're ever gonna be is mean. Η κακία θα σου μείνει.

 

[drsiebenmal]

Update — με οπτικό αφιέρωμα στο σκάκι (Δόκτωρ, ευκαιρία γι' ανάλυση παρτίδων!):

Πρώτα μια εκπληκτική παραγωγή από τους Playmen (feat. Demy) — και καταγεγραμμένες τις κινήσεις των κομματιών:

Δυστυχώς, με το κλασικό λάθος που εμφανίζεται, άγνωστο γιατί, στις περισσότερες μη σκακιστικές δημόσιες εμφανίσεις του σκακιού. Τη λάθος τοποθέτηση της σκακιέρας.

Ο βασικός κανόνας για την τοποθέτηση της σκακιέρας ανάμεσα στους δύο παίκτες είναι:

Το τετράγωνο στο δεξί χέρι των σκακιστών είναι πάντα λευκό.

 

[Zazula]

Βραβευμένα στα φετινά Grammy:

Α ΟΚ, λίγο παραπάνω από μία ώρα σού πήρε να επέμβεις. Ας το επαναφέρω λοιπόν στην Demy: :twit:

 

[nickel]

Πρόσεξε, θα βάλω Λίγκετι!

 

[somnambulist]

Πέρα από τη συναισθηματική εμπλοκή που έχω με το συγκρότημα, νομίζω, ότι είναι καλά και τα κομμάτια.

 

[somnambulist]

 

[nickel]

Καλά, δεν βάζω Λίγκετι, είναι παλιός. Θα βάλω Μπον Ιβέρ.

Bon Iver (βγαίνει από το Bon hiver): Minnesota, WI

 

[somnambulist]

 

[Zazula]

Την περίοδο από το 1985 έως και σήμερα ο πλέον αποδεκτός ορισμός για τα γερμανόφωνα τσαρτ ήταν: «Το μοναδικό μέρος τού κόσμου στο οποίο απαντάται η δισκογραφία τού Ντέιβιντ Χέισελχοφ». Ωστόσο οι γερμανόφωνοι συνεχίζουν την αντικομφορμιστική μουσική στάση τους, εδραιώνοντας και τον ακόλουθο εναλλακτικό ορισμό: «Το μοναδικό μέρος τού κόσμου στο οποίο κάνει επιτυχία το Geronimo».

 

[drsiebenmal]

Hyperbolen! Kryaden! :inno:

 

[nickel]

Azure Ray: Larraine

 

[nickel]

Σε μια θλιβερή στιγμή των φετινών Όσκαρ, στο τετράλεπτο που αφιερώθηκε γα να θυμηθούμε τους ανθρώπους του κινηματογράφου που έφυγαν μέσα στο δωδεκάμηνο, η Εσπεράντσα Σπόλντινγκ τραγούδησε το κλασικό πια What a Wonderful World — και ρίγησαν πολλοί με την ομορφιά της εκτέλεσης. Με την ελπίδα ότι δεν θα αφαιρεθεί το βιντεάκι, ιδού — με ευχές για καλό μήνα:

Η Esperanza Spalding πήρε στα περσινά Γκράμι το βραβείο του καλύτερου νέου καλλιτέχνη, για το οποίο είχε προταθεί και το ίνδαλμα των δεκάχρονων, ο Τζάστιν Μπίμπερ. Γράφει κάποιος κάτω από το γιουτιουμπάκι:

Reminds me of all those insane people who were pissed that she won the Grammy for best new artist over Justin Bieber. Dear Justin, this is what real music sounds like. You could spend the rest of your life in the studio and not make something this pure.

 

[Eudokia]

Καλό μήνα σε όλους.
Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω το "Caruso" του Lucio Dalla που έφυγε σήμερα. Λίγοι ξέρουν ότι αυτό το τόσο όμορφο τραγούδι που περιγράφει τις τελευταίες ώρες του τενόρου Enrico Caruso και που έγινε γνωστό με τη φωνή του Pavarotti, γράφτηκε από αυτόν τον τόσο ταλαντούχο ανθρωπάκο με το καπέλο.

 

[nickel]

Υπάρχει λήμμα στη Wikipedia με τους στίχους του τραγουδιού και τη μετάφρασή τους:
http://en.wikipedia.org/wiki/Caruso_(song)

Επειδή προφανώς δεν έχεις την ηλικία να το θυμάσαι (είναι τραγούδι του 1986), μπορώ να σου πω ότι έγινε πολύ πολύ γνωστό στην πρώτη του εκτέλεση, πριν το τραγουδήσει ο Παβαρότι. Και πολλοί (εγώ είμαι ένας από τους πολλούς) το προτιμάμε ακόμα στην αυθεντική πρώτη εκτέλεση (κι ας είμαι λάτρης και του Παβαρότι).

Καλό μήνα κι από μας.

 

[Eudokia]

Ευχαριστώ Nickel για το λήμμα. Συμφωνώ με την προτίμηση στην αυθεντική εκτέλεση, παρά τις φωνητικές δυνατότητες του Pavarotti. Ευχαριστώ για τη φιλοφρόνηση, αλλά προσωπικά θυμάμαι πολύ καλά την πρώτη εκτέλεση (θα τηρήσω τη γυναικεία παράδοση να μην αποκαλύψω ακριβώς την ηλικία μου). Είπα "λίγοι" αναφερόμενη στους νεότερους. Πολύ ατμοσφαιρικό τραγούδι, πάντως.