Προστασία οπτικοακουστικών έργων
- Thread starter Costas
- Start date
Καλημέρα.
Ιστοσελίδα παρείχε για ανάγνωση βιβλία χωρίς την απαιτούμενη άδεια
http://www.newsbeast.gr/society/arthro/768191/diadiktuaki-apati-se-varos-ekdotikou-oikou/
Εκτός του ότι πρόκειται για ιστότοπο και όχι για ιστοσελίδα (πότε θα καταλάβουμε ότι είναι σαν να λέμε «σελίδα» ενώ θέλουμε να πούμε «βιβλίο»;), γιατί δεν λένε για ποιον τόπο πρόκειται; Προ ημερών που βούιξε το διαδίκτυο επειδή κλείσανε το piratebay, δεν είδα κανέναν να κρύβει το όνομα. Εδώ επιμένουμε στις ηλικίες: «58χρονη διαχειρίστρια ... στην περιοχή του Ζωγράφου».
Ιστοσελίδα παρείχε για ανάγνωση βιβλία χωρίς την απαιτούμενη άδεια
http://www.newsbeast.gr/society/arthro/768191/diadiktuaki-apati-se-varos-ekdotikou-oikou/
Εκτός του ότι πρόκειται για ιστότοπο και όχι για ιστοσελίδα (πότε θα καταλάβουμε ότι είναι σαν να λέμε «σελίδα» ενώ θέλουμε να πούμε «βιβλίο»;), γιατί δεν λένε για ποιον τόπο πρόκειται; Προ ημερών που βούιξε το διαδίκτυο επειδή κλείσανε το piratebay, δεν είδα κανέναν να κρύβει το όνομα. Εδώ επιμένουμε στις ηλικίες: «58χρονη διαχειρίστρια ... στην περιοχή του Ζωγράφου».
Δικαστικό «όχι» στο μπλοκάρισμα των torrent στην Ελλάδα
[...]
Το δικαστήριο, τέλος, σχολιάζει ότι τα παραβιαζόμενα πνευματικά δικαιώματα «αφορούν όλο και λιγότερο τους ίδιους τους δημιουργούς και περισσότερο τα συμφέροντα των ίδιων των εταιρειών της πολιτιστικής βιομηχανίας».
http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231378922
http://www.void.gr/kargig/blog/2015/01/15/απόφαση-των-ασφαλιστικών-μέτρων-του-2013/
[...]
Το δικαστήριο, τέλος, σχολιάζει ότι τα παραβιαζόμενα πνευματικά δικαιώματα «αφορούν όλο και λιγότερο τους ίδιους τους δημιουργούς και περισσότερο τα συμφέροντα των ίδιων των εταιρειών της πολιτιστικής βιομηχανίας».
http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231378922
http://www.void.gr/kargig/blog/2015/01/15/απόφαση-των-ασφαλιστικών-μέτρων-του-2013/
Δηλαδή;;;
Από ποιους πληρώνονται οι δημιουργοί για να δημιουργήσουν;
Και αν είναι αυτοδημοσιεύσεις απευθείας από τους δημιουργούς;
Κανονικά δεν πρέπει να μας κάνει τίποτα εντύπωση πλέον. Όταν ο δικαστής ξεστομίζει τέτοια μπαρούφα και σ' αυτήν στηρίζει δικαστική απόφαση, δεν υπάρχει κράτος δικαίου στην Ελλάδα. Δηλαδή, αφού μια εταιρεία κερδίζει (μαζί με τον καλλιτέχνη, προφανώς), αυτά τα χρήματα είναι ΠΑΝΤΑ αθέμιτα. Η επιχειρηματικότητα είναι βρώμικη λέξη στην Ελλάδα. Προφανώς, κατά το σκεπτικό του κυρίου δικαστή, πρέπει όλοι να γίνουν κρατικοί υπάλληλοι και οι καλλιτέχνες να εισπράττουν μισθό από το κράτος — θα φροντίσει να τους δώσει μισθό ανάλογο των δικαστικών;
Δεν είναι τόσο απλό το θέμα και προφανώς ο δικαστής είναι επηρεασμένος από την επιθετική πολιτική κάποιων εταιρειών όταν αφορούν δικαιώματα που δεν αποδίδονται στον καλλιτέχνη αλλά στους ίδιους. Έχω ξαναπεί ότι θεωρώ ανήθικο να κερδίζει μια εταιρεία από δικαιώματα που δεν αποδίδει σε κανέναν (συνήθως γιατί ο δημιουργός πέθανε ή ακόμη και γιατί η εταιρεία έχει την εκμετάλλευση και απλώς έχει πληρώσει κάποιο ποσό στον δημιουργό).
Μα τι εννοείς, ακριβώς; Αν ο δημιουργός έχει πεθάνει, τα δικαιώματα τα κληρονομούν οι συγγενείς του. Αν δεν υπάρχουν κληρονόμοι, ελευθερώνονται μετά από 75 χρόνια. Οι εταιρείες δεν μπορούν να τα επεκτείνουν πέρα από τα 75 χρόνια αν δεν υπάρχουν ή δεν ενδιαφέρονται οι κληρονόμοι.
Από εκεί και πέρα, η συνεργασία γίνεται βάσει συμφωνιών. Αν μια εταιρεία έχει πληρώσει λίγα σε έναν γερό δημιουργό που «τα φέρνει», θα σπεύσει πρώτη να του ανανεώσει τα συμβόλαια κλπ με ευνοϊκότερους όρους (χαρακτηριστικά δες τι γίνεται π.χ. στα ποδοσφαιρικά). Ακόμη και αν ένας δημιουργός έχει υπογράψει λεόντειο συμβόλαιο με καταφανώς άδικους όρους, μπορεί να προσφύγει σε αστικά δικαστήρια και να το σπάσει π.χ. δείχνοντας προτάσεις ανταγωνιστών. Χωρίς δημιουργό δεν υπάρχει προϊόν, αλλά και χωρίς ειδικούς για την προώθηση του προϊόντος ίσως το προϊόν δεν μπορεί να φτάσει όπου θα έφτανε διαφορετικά. Είναι μια δυναμική σχέση.
Η Αλεξάνδρα έχει δίκιο. Έχει δημιουργήσει τόσα προβλήματα η (κρατικοδίαιτη) επιχειρηματικότητα στη χώρα μας, που έχει φτάσει να θεωρείται ότι επιχειρηματικότητα = κλεψιά. Δεν είναι έτσι. Ούτε μπορούν όμως τα πάντα να ρυθμίζονται με κεντρικό σχεδιασμό. Η ιδεολογία αυτή έχει εκμετρήσει το ζην.
Πώς να εξηγήσω τώρα ότι δεν είναι ακριβώς η ιδεολογία αυτή που έχει εκμετρήσει το ζην; Απλώς η εφαρμογή της πεθαίνει ξανά και ξανά.
Δηλαδή ποιος έχει τα δικαιώματα του Ντόναλντ και του Μίκυ; Τα παιδιά της Νταϊάν Ντίσνεϋ και του Αρτ Μπάμπιτ;
Μπορεί να τα έχει κάποια εταιρεία στην οποία τα εκχώρησε ο Γουόλτ. Δεν ξέρω. Και δεν ξέρω αν επεκτείνονται τα δικαιώματα σε εταιρείες. Πιθανότατα. Αλλά θα συμφωνήσεις ότι δεν είναι το ίδιο με τα δικά μου π.χ. πνευματικά δικαιώματα. (Να έστηνα μια εταιρεία; Χμ...).
Εν πρώτοις ο νόμος στις ΗΠΑ λέει 95 χρόνια. Δεν μου κατέβηκε απ' το μυαλό ο Μίκυ Μάους, ο νόμος που επέκτεινε την εκμετάλλευση στα 95 χρόνια είναι γνωστός και ως Mickey Mouse Protection Act, για σούπερ ευνόητους λόγους (καθόλου συμπτωματικά, υπογράφηκε το 1998). Η δε ΕΕ το πήγε ένα βήμα παραπέρα με την δική της επέκταση δικαιωμάτων (το '93) και συμπεριέλαβαν και έργα των οποίων τα δικαιώματα είχαν ήδη λήξει!
Σε δεύτερο λόγο, ναι, θεωρώ ότι τα έργα έχουν δικαίωμα να τα εκμεταλλεύονται μόνο οι δημιουργοί τους. Ούτε οι συγγενείς ούτε εταιρείες ούτε κανείς άλλος. Τα δικαιώματα των ταινιών ποιος τα έχει; Ο σεναριογράφος; Ο σκηνοθέτης; Ο Διευθυντής φωτογραφίας; Όχι η εταιρεία; Και άντε να καταλάβω μερικώς την κληροδότηση των δικαιωμάτων από τον δημιουργό στους απογόνους του. Η κληροδότηση σε εταιρεία με ποια λογική προκύπτει;
Σε δεύτερο λόγο, ναι, θεωρώ ότι τα έργα έχουν δικαίωμα να τα εκμεταλλεύονται μόνο οι δημιουργοί τους. Ούτε οι συγγενείς ούτε εταιρείες ούτε κανείς άλλος. Τα δικαιώματα των ταινιών ποιος τα έχει; Ο σεναριογράφος; Ο σκηνοθέτης; Ο Διευθυντής φωτογραφίας; Όχι η εταιρεία; Και άντε να καταλάβω μερικώς την κληροδότηση των δικαιωμάτων από τον δημιουργό στους απογόνους του. Η κληροδότηση σε εταιρεία με ποια λογική προκύπτει;
Δεν είναι ότι ο δημιουργός εκχώρησε τα δικαιώματα σε κάποια εταιρία, αλλά ότι η εταιρία δημιούργησε κάτι ως "work for hire" κι έτσι κατέχει εκείνη τα δικαιώματα: http://www.copyright.gov/circs/circ01.pdf.
Για αυτά τα δικαιώματα έχουμε ότι: corporate authorship lasts 120 years after creation or 95 years after publication, whichever endpoint is earlier (http://en.wikipedia.org/wiki/Copyright_Term_Extension_Act).
Τα δικαιώματα εκμετάλλευσης τα έχει φυσικά η Ουώλτ Ντίσνεύ, όπως και τα δικαιώματα μιας ταινίας τα έχει η εταιρεία που κάνει την διανομή, όχι ο σκηνοθέτης ή ο οπερατέρ. Ίδιο με τα δικά σου δικαιώματα σαφώς και δεν είναι.
Πέρα απ' τα δικαιώματα εκμετάλλευσης, εδώ η εταιρία έχει και το ηθικό και το περιουσιακό δικαίωμα του δημιουργού (δλδ πλήρη πνευματική ιδιοκτησία) — άσε που έχει κατοχυρώσει και τους ήρωες ως εμπορικά σήματα. Δες τι γράφω στο #133. Δεν υπάρχει εδώ συγγραφέας, υπάρχει corporate authorship (δημιουργός είναι η εταιρία) κι όλοι οι συντελεστές είναι "work for hire" και δεν έχουν κανένα δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας.
Ναι, διάβασα τι έγραψες. Σε προηγούμενη σελίδα είχα δώσει κι ένα ωραίο παράδειγμα:
Το πιο εξωφρενικό παράδειγμα είναι το γνωστό τραγουδάκι Happy Birthday to You του οποίου τα πνευματικά δικαιώματα όχι μόνο κατέχει η Warner Music, αλλά και της αποδίδει 2 εκατομμύρια δολλάρια ετησίως! Τα δικαιώματα εκπνέουν το 2016 στην Ευρώπη και το 2030 στις ΗΠΑ.
Παρεμπιπτόντως, δεν ξέρω πόσοι θυμούνται το χαρακτηριστικό σποτάκι των DVD "you wouldn't steal a car, etc", αλλά οι δημιουργοί του έφαγαν πρόστιμο για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, καθώς όχι μόνο δεν είχαν πληρώσει λεπτό στον συνθέτη της μουσικής του αλλά ούτε καν του είχαν πει ότι θα χρησιμοποιείται ως σποτάκι σε DVD.
Το πιο εξωφρενικό παράδειγμα είναι το γνωστό τραγουδάκι Happy Birthday to You του οποίου τα πνευματικά δικαιώματα όχι μόνο κατέχει η Warner Music, αλλά και της αποδίδει 2 εκατομμύρια δολλάρια ετησίως! Τα δικαιώματα εκπνέουν το 2016 στην Ευρώπη και το 2030 στις ΗΠΑ.
Παρεμπιπτόντως, δεν ξέρω πόσοι θυμούνται το χαρακτηριστικό σποτάκι των DVD "you wouldn't steal a car, etc", αλλά οι δημιουργοί του έφαγαν πρόστιμο για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, καθώς όχι μόνο δεν είχαν πληρώσει λεπτό στον συνθέτη της μουσικής του αλλά ούτε καν του είχαν πει ότι θα χρησιμοποιείται ως σποτάκι σε DVD.
Εδώ και πολλά χρόνια (πάνω από 20 νομίζω), οι Λυριτζής-Οικονόμου χρησιμοποιούν ως θέμα της εκπομπής τους "Πρώτη Γραμμή" μουσική του γνωστού συμπατριώτη μας Yanni. Εδώ μιλάμε καθαρά για δικαιώματα του δημιουργού και όχι κάποιας εταιρείας. Το εν λόγω κομμάτι ανήκει στον ίδιο τον Yanni και στην εταιρεία του Yanni Publishing, και όχι σε κανέναν κολοσσό που εκμεταλλεύεται τους καλλιτέχνες. Όταν οι εκπρόσωποι του Yanni ζήτησαν από την παραγωγή της εκπομπής (στη δημόσια ραδιοφωνία, τότε) να πληρώσουν τα δικαιώματα χρήσης της μουσικής, ο κρατικός μας φορέας τούς έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια. Αφού λοιπόν ο καλλιτέχνης δεν τους έκανε αγωγή για το ηθικό και περιουσιακό του δικαίωμα, η χρήση της μουσικής συνεχίζεται και σήμερα στον Σκάι.
Marinos
¥
Υπάρχουν τεχνικά προβλήματα στο να γίνει αγωγή εναντίον των Λυριτζή-Οικονόμου.
Τελικά μου έχει μείνει κι εμένα η απορία. Για μια στιγμή πίστεψα ότι θα μου την έλυνε το άρθρο.
SBE
¥
Εγώ ξέρω ότι τα ΜΜΕ πληρώνουν ετήσια συνδρομή στον εκάστοτε αρμόδιο οργανισμό για πνευματικά δικαιώματα και όχι έναν έναν τον κάθε δημιουργό. Ίσως γι' αυτό η ΕΡΤ να έγραψε τον Γιάννη.
Επίσης ξέρω από το μπιμπισί ότι μέχρι πέντε δευτερόλεπτα ή ίσως και πιο πάνω, μπορείς να το μεταδώσεις χωρίς να πληρώσεις δικαιώματα. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό και στην Ελλάδα.
Επίσης ξέρω από το μπιμπισί ότι μέχρι πέντε δευτερόλεπτα ή ίσως και πιο πάνω, μπορείς να το μεταδώσεις χωρίς να πληρώσεις δικαιώματα. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό και στην Ελλάδα.