Έγραψα πιο πάνω ότι πολλοί Ολυμπιακοί (κι εγώ ανάμεσά τους) δεν χάρηκαν το κύπελλο στο ποδόσφαιρο, έτσι όπως εξελίχτηκε ο αγώνας. Αλλά ας μην κάνουμε το λογικό σφάλμα να συμπεραίνουμε ότι αν δεν υπήρχε το διαιτητικό λάθος και ότι αν έμπαινε το πέναλτι (μια απαραίτητη προϋπόθεση που θα δεχτώ για τη συζήτηση), το παιχνίδι θα είχε λήξει. Υπήρχε αρκετός χρόνος για πολλές εξελίξεις ακόμη, καθώς (πέρα από τα «σκοτεινά») υπάρχει και ένα φανερό πλεονέκτημα που έχουν προσφέρει «τα λεφτά του Βαγγέλη» στον Ολυμπιακό: να διαθέτει παίκτες μια κλάση πιο πάνω από σχεδόν οτιδήποτε υπάρχει στο θλιβερό ελληνικό ποδόσφαιρο, παίκτες που ο καθένας τους, από μόνος του, θα μπορούσαν να ισοφαρίσουν το ματς και να το διεκδικήσουν, στην παράταση ή στα πέναλτι, όπως στο πρόσφατο 4-4 με την ΑΕΚ. «Τα λεφτά του Βαγγέλη» δεν θα ήταν αρκετά αν δεν υπήρχε και η ανυπαρξία των άλλων, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σοβαρό αντίπαλο δέος.
Και αφού σήμερα αναπέμπονται από παντού ύμνοι στον μπασκετικό Ολυμπιακό και στο μοντέλο των Αγγελόπουλων κλπ κλπ, θα επισημάνω κάτι ακόμη: Οι Αγγελόπουλοι, στο μπάσκετ του Ολυμπιακού, έσπαγαν επί χρόνια τα μούτρα τους πάνω στα «λεφτά των φαρμάκων», αλλά πουθενά σε «ουδέτερα ΜΜΕ» δεν διαβάζαμε για την καταστροφική επίδραση των Γιανακοπουλαίων στο ελληνικό μπάσκετ, ούτε θυμόμαστε τους μεγαλοδημοσιογράφους να πετάνε μπουκάλια σε διαιτητές. Οι Αγγελόπουλοι δεν αρκέστηκαν στο εύκολο άλλοθι της (και διαιτητικής) παντοκρατορίας του μεγάλου αντίπαλου, αλλά επέμειναν -- και τα κατάφεραν.
Η κριτική είναι σωστή και απαραίτητη, αρκεί να μην είναι αλά καρτ.