Ο Χάρι Πότερ και τα ημίαιμα

[Ambrose]

Με την καθιέρωση της δημοτικής καθιερώθηκαν και οι διορθωμένες / απλοποιημένες ορθογραφίες πολλών λέξεων (με ελάχιστες εκκρεμότητες) για να μην υπάρχει αναρχία. Τις αποφάσισαν άνθρωποι που ήξεραν για αυτά τα πράγματα καλύτερα από εμάς. Αυτές τις ορθογραφίες έχουν όλα τα λεξικά (με τις ελάχιστες εξαιρέσεις) και αυτές είναι καλό να ακολουθούμε για να μην κάνει ο καθένας του κεφαλιού του. Το αντάρτικο στις ορθογραφίες δεν έχει κανένα νόημα.

Ίσως. Αλλά ο λόγος που θέτω αυτά τα ζητήματα είναι όχι τόσο για να υποστηρίξω τη χρήση της παλαιότερης γραφής σήμερα (νεκρανάσταση), αλλά κυρίως γιατί με ενδιαφέρει να καταλάβω τη φιλοσοφία και τις αρχές που είναι πίσω από αυτές τις αλλαγές. Καταλάβατε;

 

[nickel]

Διόρθωση / Απλοποίηση / Τέρμα στην αναρχία

Πολύ καλές αρχές, για αρχή.

 

[Kalliana]

Εγώ απλά Θαυμάζω τους μεταφραστές που ασχολούνται με τη λογοτεχνική μετάφραση...Μου λείπει η φαντασία για τέτοιες μεταφράσεις, είναι πραγματικά εκπληκτικό. Σκεφτόμουν πως αν είχα αναλάβει αυτό το βιβλίο, στάνταρ θα είχα κολλήσει στον τίτλο, ακόμα δεν αρχίσαμε :)))

 

[tsioutsiou†]

Και αυτό το -η που γράφαμε για χρόνια, πού άραγε πήγε; Το ΛΝΕΓ λέει ότι δεν έχει ετυμολογική βάση. Βέβαια, όλοι ξέρουμε ότι το λατινικό -e στην πλειοψηφία των περιπτώσεων γίνεται ->η στα Ελληνικά. Και τανάπαλιν.
[/COLOR]

Ως προς το ετυμολογικό μόνο. Το ΛΝΕΓ, θυμίζω, ότι εκτός από τις φρέσκες λέξεις δεν έχει δικές του ετυμολογήσεις, ασχέτως του εάν τις (ξανα)μαθαίνουμε μέσα απ' αυτό.
Ο Χατζιδάκης λοιπόν λέει λτν. princeps> πρίγκηψ> μεσαιων. πρίγκιπας
Οπότε όλα σωστά, αλλά υποτίθεται ότι μπορούμε να διαλέξουμε το απλούστερο

 

[Ambrose]

Και το πρώτο σκότωμα του λογοπαιγνίου που πετυχαίνω, από το in.gr.

Οι θαυμαστές του Χάρι Πότερ αφήφισαν την βροχή που έπεφτε χθες, Τρίτη, στο κεντρικό Λονδίνο και περίμεναν ατέλειωτες ώρες, για να δουν από κοντά τους πρωταγωνιστές της έκτης ταινίας με τίτλο Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιπας, που έκανε πρεμιέρα στη βρετανική πρωτεύουσα.

Το Google μού δίνει συνολικά γύρω στους 100 πρίγκιπες.

 

[Palavra]

Επί τη ευκαιρία, επιβεβαίωσα ότι τη μητέρα του Σνέιπ όντως την έχουν μεταφράσει Αϊλίν Πρίγκιψ. (Σπόιλερ έγραψα ; :))

 

[nickel]

Εδώ λοιπόν ο Νίκος Βατόπουλος αναρωτιέται γιατί δεν έγραψαν «πρίγκηψ», το οποίο προτιμά για λόγους ... αισθητικής. Πού να ξέρει η Ρόουλινγκ σε τι πονοκεφάλους θα μας έβαζε με τα λογοπαίγνιά της. Για να θυμίσω τι είχε και η καθαρεύουσα, η εικόνα είναι από το Αναλυτικό Ορθογραφικό Λεξικόν της Νεοελληνικής Γλώσσας (Καθαρευούσης και Δημοτικής) του Θεολ. Βοσταντζόγλου (1967).

Έχει, βέβαια, δίκιο ο συντάκτης της Καθημερινής όταν λέει (άσχετο):
...εμμονή κάποιων εκδοτικών οίκων που, για δικούς τους καθαρά προσωπικούς (αισθητικούς, ιδεολογικούς, ψυχολογικούς) λόγους, θέλουν να βγάζουν ορισμένα βιβλία σε πολυτονικό σύστημα παρότι όσοι γεννήθηκαν μετά το 1975 δεν το διδάχθηκαν ποτέ. Εφόσον όμως επιλέγουν τα πνεύματα και τους τόνους, θα ήθελα να γνωρίζουν ότι, π.χ., η Ισπανία (Hispania) και η Ελβετία (Helvetia) παίρνουν δασεία και όχι ψιλή και να μη μου χαλάνε τη ροή της ανάγνωσης.
(Τι, στο καλό, δεν τα ξέρει αυτά ο πολυτονιστής;)

Αλλά πάνω που συμφώνησα μαζί του, διαβάζω:
Όπως κάκιστης αισθητικής και κυρίως μέγιστης αγραμματοσύνης είναι η απλοποίηση της γραφής των ξένων ονομάτων που μας αποκόβει από οποιαδήποτε ετυμολογία και σωστή εκφορά στην πρωτότυπη γλώσσα τους. Και μια και μιλάμε για τον Χάρι Πότερ (και όχι για τον Χάρρυ Πόττερ), πώς θα εξηγήσεις σε ένα παιδί ότι δεν πρέπει να γράψει στον ξένο φίλο του ότι είδε τη νέα ταινία του Hari Poter αλλά του Harry Potter;

Όπως θα του εξηγήσεις ότι το τρένο είναι train, ο μετρ maître, το κάρι curry και το φλοτέρ flotteur. Άντε τώρα, που έγινε προτεραιότητα να θυμόμαστε πώς θα γράφουμε σωστά τον Χάρι Πότερ. Ο κ. Βατόπουλος κάνει το κλασικό λάθος να θεωρεί ότι η ξένη ορθογραφία είναι θέμα του μεταφραστή μόνο, που βλέπει το αγγλικό και μεταγράφει. Ξεχνάει ότι, μέσα στο πρόβλημα να θυμόμαστε πώς γράφονται η συνωμοσία και η μήνυση, θα πρέπει έτσι να πονοκεφαλιάζουμε, είτε έχουμε ξένους φίλους είτε όχι, να θυμόμαστε πόσα «ρ» και πόσα «τ» έχει το όνομα του ήρωα της Ρόουλινγκ. Να σας πω πώς ξέρω πια πώς γράφεται ο Σολζενίτσιν στα αγγλικά και πού πέφτει το «y» που θυμάμαι ότι έχει; Πάω στο Google και του ζητάω solzenitsin. Και το καλό μας το Google μου λέει: Did you mean Solzhenitsyn? Yes, I did!