SBE
¥
Θα στα χαλάσω λίγο. Θεωρώ ότι ενώ το σώου ξεκίνησε πολύ καλά με το πρώτο κομμάτι με τη βιομηχανική επανάσταση (και πιο νωρίς, πριν την επίσημη έναρξη της παράστασης που πιθανόν να μην το έδειξαν στην Ελλάδα, με σκηνές χωριού, γι'αυτό ανέφερα τον Χάρντι πιο πάνω) μετά το χάλασε.
Το κομμάτι της παιδικής λογοτεχνίας πιστεύω ότι τρόμαξε πολλά παιδάκια που έβλεπαν την τελετή στην τηλεόραση, και που στο καλό ήταν η Αλίκη (της χώρας των θαυμάτων). Το κομμάτι- φόρο τιμής στο ΕΣΥ δεν το σχολιάζω καν, ήταν μια πλήρως εθνικιστική κορώνα με σκοπό να καλοπιάσει τους θεατές στο σπίτι (το ΕΣΥ είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας). Αν πιάσω στο στόμα μου το σύστημα υγείας δεν θα τελειώσουμε μέχρι μεθαύριο.
Το μουσικό κομμάτι που ακολούθησε, αναδρομή στην αγγλική ποπ, θα μπορούσε να είναι απείρως καλύτερο. Η σαχλοϊστορία με τα SMS δε με πολυενόχλησε, γιατί ήδη σε εκείνο το σημείο είχα αρχίσει να χάνω το ενδιαφέρον μου- και ρισκάροντας να με πείτε ρατσίστρια, δε μου άρεσε η αναγκαστική πολυπολιτισμικότητα του κομματιού- ήταν σαν τις διαφημίσεις που έχουν κι έναν μη-λευκό για να το παίξουν πολυπολιτισμικές με το ζόρι. Η μέση λονδρέζικη οικογένεια δεν περιλαμβάνει όλες τις φυλές του Ισραήλ. Είναι κυρίως ομοιογενής οικογένεια και οι μειονότητες τηρούν τις αποστάσεις και οι πάντες αλληλοαντιπαθιούνται και όλοι μαζί αντιπαθούν τους λευκούς αλλοδαπούς. Και ξέρω τι λέω γιατί έζησα πολλά χρόνια δίπλα στο νυν Ολυμπιακό στάδιο στο Στράτφορντ (Ινδογειτονιά, τρισάθλια και τριτοκοσμική) και μετά μετακόμισα στην άλλη μεριά του νυν ολυμπιακού πάρκου στο Κλάπτον (πολυπολιτισμική περιοχή: κομπλεξάρες μαύροι της Καραϊβικής, ακροδεξιοί λευκοί Άγγλοι και πάρα πολλοί ορθόδοξοι Εβραίοι της ανατολικής Ευρώπης, πάλι καλά που υπήρχαν κι αυτοί, που ήταν ευγενικοί οικογενειάρχες άνθρωποι και βοηθούσαν τον πλησίον τους σε ώρα ανάγκης).
Μου άρεσε η εμφάνιση του Τιμ Μπέρνερς Λι. Κυρίως γιατί δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά στο σώου σε άλλους (πολύ μεγαλύτερους) επιστήμονες που έβγαλε η Αγγλία. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, είναι κλασσικός αντικατοπτρισμός της αγγλικής κοινωνίας που είναι γενικά αρνητική προς την μεγάλη ευφυΐα. Αν είσαι ξύπνιος είναι πρέπον να παίζεις τον ηλίθιο και άμα δείξεις ότι σου κόβει εξοστρακίζεσαι (γι'αυτό άλλωστε το μόνο θέμα συζήτησης είναι ο καιρός, όχι γιατί υπάρχει καμιά εθνική λόξα με τον καιρό, ούτε γιατί ο καιρός τους διαφέρει από τον καιρό της υπόλοιπης βορειοδυτικής Ευρώπης, αλλά γιατί είναι ανώδυνο θέμα που όλοι μπορούν να το σχολιάσουν χωρίς να φανεί ότι είναι άσχετοι ή ξύπνιοι), οπότε ναι, το ότι είδαμε και κάποιον έξω από το χώρο της ποπ καλό είναι, αλλά μας είπε ο παρουσιαστής "ο άνθρωπος στον οποίο οφείλονται όλα τα επικοινωνιακά που είδαμε στο σκετς" (ο Μπερνερς Λι εφευρέτης του SMS; ).
Απορώ που κατάφεραν τη βασίλισσα να εμφανιστεί σε φιλμάκι, πολύ φυσική ηθοποιός, μου άρεσε. Δυστυχώς η βασίλισσα στην τελετή είχε την πλέον ξινισμένη φάτσα, ειδικά στο σημείο του εθνικού ύμνου, και τα λίγα δευτερόλεπτα που την έδειξαν όταν μπήκε η βρετανική ομάδα εξίσου αδιάφορη και ξινισμένη μου φάνηκε. Αναρωτιέμαι μήπως έχει βαρεθεί τη δουλειά της ύστερα από τόσα χρόνια ή μήπως έχει πάθει καμιά ψιλο-άνοια και ο Κάρολος και οι λοιποί συγγενείς το παίζουν αδιάφοροι κι όσο αντέχει ακόμα η γριά άστη να τρέχει να κόβει κορδέλες και να βγάζει λόγους κι εμείς να καθόοοοομαστε. Ή μπορεί απλά να πηγαίνει για ύπνο από τις εννιά και να της το χάλασαν απόψε. Ή μπορεί πραγματικά να αηδίασε με το θέαμα.
Γέλασα και με τον Μίστερ Μπιν, αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο.
Στην παρέλαση των αποστολών σκεφτόμουνα ότι έχει παραγίνει το κακό, να βγαίνουν όλοι οι αθλητές με το ένα χέρι να χαιρετάνε και με το άλλο να βγάζουν φωτογραφίες. Και να κοιτάνε όχι τι γίνεται γύρω τους αλλά το κινητό τους. Α, ναι, και θα πρέπει να απαγορευτεί να μασάνε τσίχλα οι σημαιοφόροι. Τι τη θέλουν τη δροσερή αναπνοή όσο κρατάνε τη σημαία; Δεν πρόκειται να έρθει καμιά εμφανίσιμη εθελόντρια να τους φιλήσει την ώρα που παρελαύνουν. Ας φάνε την τσίχλα αφού χαθούν στο πλήθος. Πολύ μου αρέσουν οι σημαιοφόροι με εθνικές στολές. Ειδικά αυτοί από τα εξωτικά μέρη με τις αχυρένιες φούστες κλπ. Η Ελλάδα τις εθνικές στολές τις φτύνει μονίμως
Αναρωτιόμουν σε μια στιγμή τι θα γινόταν αν σε αθλητική εκδήλωση στην Ελλάδα περιλάμβανε το πρόγραμμα και θρησκευτικό ύμνο. Θα έβγαιναν από τα ρούχα τους οι πάντες και θα έλεγαν ότι έχουμε γίνει Ιράν, ότι έχουμε θεοκρατία, ότι αποκλείουμε όποιον δεν είναι ΧΟ άρα είμαστε ρατσιστές, ότι είμαστε εκατό χρόνια πίσω από την υπόλοιπη Ευρώπη, θα έπεφταν κεφάλια κλπ κλπ. Εδώ ο ύμνος όχι μόνο είναι απαραίτητο στοιχείο κάθε πρωταθλήματος, αλλά τον ακούσαμε και στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών. Συνοδευμένο από ψευτο-κουλτουρέ χορευτικό, από αυτά που το πλήθος που ενθουσιάζεται με τη Σουζαν Μπόιλ τα θεωρεί πολύ προχωρημένη τέχνη.
Ο Ρογκ έχω την εντύπωση ότι λέει τα ίδια σε κάθε ολυμπιακούς. Ιδέα μου;
Δεν κατάλαβα γιατί δεν μπορούσαν να βρουν οχτώ Βρετανούς να κουβαλήσουν τη σημαία, όπως δεν κατάλαβα που κολλάει ο Μοχάμετ Άλι, ο οποίος με το ζόρι κατάφερε να ανάψει τη φλόγα στην Ατλάντα (συνεπώς την ολυμπιακή τιμή την απόλαυσε όταν καταλάβαινε ακόμα τι του γινόταν) και ο οποίος τώρα δε νομίζω ότι ήξερε καν που βρισκόταν. Ομοίως δεν μου άρεσε που στο τέλος έδειξαν αυτό το φιλμάκι με αποσπάσματα από ολυμπιακές νίκες βρετανών αθλητών και εμβόλιμα είχαν βάλει την Κομανέτσι, τον Μπούμπκα κλπ. Τι να κάνουμε, η χώρα δεν έχει βγάλει επικοντιστές και γυμνάστριες, ή το καταπίνεις και δείχνεις μόνο αυτά που εχει βγάλει ή το κάνεις φουλ διεθνές και δείχνεις απ'όλα. Μεσοβέζικες καταστάσεις, δε λένε.
Για το τέλος, μου άρεσε ο γιγαντοπυρσός με τα καπάκια. Το ότι προτίμησαν να μην τιμήσουν τους Ολυμπιονίκες τους και να βάλουν τους μελλοντικούς αθλητές θα μπορούσα να το σχολιάσω θετικά γράφοντας δέκα παραγράφους, αλλά να μια αρνητική σκέψη: η βρετανική κοινωνία, όπως κι οι άλλες αγγλοσαξονικές, έχει μεγάλη απέχθεια προς τα γηρατειά. Γι'αύτό άλλωστε υπάρχει κι αυτή η αγωνία να διατηρηθούν νέοι τώρα που το επιτρέπει η τεχνολογία.
Συγκρίσεις με άλλες τελετές; Είναι λίγο σαν μήλα με πορτοκάλια. Αλλά από τεχνολογική άποψη και σφιχτή μυθοπλασία το Βανκούβερ είχε κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Εδώ ήμασταν λόου-τεκ, που δεν είναι καθόλου κακό, αλλά πάσχαμε απο μυθοπλασία.
Το Πεκίνο ήταν η κλασσική παραδοσιακή τελετή με συμμετοχή πολλών, μα πάρα πάρα πάρα πολλών ανθρώπων (έχουν πολλούς εκεί).
Το Τορίνο είχε μια τελετή έναρξης στηριγμένη σε πρόσωπα- διεθνείς Ιταλούς. Αυτό νομίζω πρέπει να είναι ο στόχος κάθε τέτοιας τελετής.
Η Αθήνα είχε και βλακείες (τη Μπιορκ) και πολύ ευφυή εμβόλιμα (το μήνυμα απο τον διεθνή διαστημικό σταθμό), αλλά εμείς τη βλέπουμε αλλιώς την ιστορική αναδρομή και μας μιλάει διαφορετικά, οπότε δεν μπορώ να κάνω σύγκριση.
Απροσδόκητα της βραδιάς: κατά τις οχτώ πέρασε πάνω από το Χάιντ Παρκ σχηματισμός πολεμικών που πέταγαν πολύ χαμηλά και άφηναν χρωματισμό καπνό κλπ κλπ. Στο Χάιντ Παρκ έχει γιγαντοοθόνες που θα αναμεταδίδουν κάθε μέρα τους αγώνες και σήμερα για όσους είχαν πάει να δουν εκεί την τελετή είχε προθέρμανση με ζωντανή μουσική κλπ κλπ που το έδειχνε το μπιμπισί. Εγώ εκείνη την ώρα έβλεπα άλλο κανάλι στην τηλεόραση κι έτσι κατάλαβα ότι περνούσαν πολεμικά τελευταία στιγμή, βγήκα έξω με τη μηχανή στο χέρι και τα είδα βεβαίως να στρίβουν και να φεύγουν πάνω από το κεφάλι μου σχεδόν, αλλά δεν πρόλαβα να βγάλω φωτογραφία. Και συνηθισμένη στο ότι οι γείτονές μου δε βγαίνουν ποτέ στα μπαλκόνια τους και δεν έχω δει ποτέ ψυχή σε παράθυρο, βγήκα στο μπαλκόνι όπως ήμουνα, με ένα σούπερ μίνι καφτάνι της θάλασσας. Για κακή μου τύχη, οι πάντες βγήκαν να δουν τα αεροπλάνα. Ακόμα κι από διαμερίσματα που τα νόμιζα ακατοίκητα. Και η απέναντι μου έπιασε κουβέντα.mg::angel:
Το κομμάτι της παιδικής λογοτεχνίας πιστεύω ότι τρόμαξε πολλά παιδάκια που έβλεπαν την τελετή στην τηλεόραση, και που στο καλό ήταν η Αλίκη (της χώρας των θαυμάτων). Το κομμάτι- φόρο τιμής στο ΕΣΥ δεν το σχολιάζω καν, ήταν μια πλήρως εθνικιστική κορώνα με σκοπό να καλοπιάσει τους θεατές στο σπίτι (το ΕΣΥ είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας). Αν πιάσω στο στόμα μου το σύστημα υγείας δεν θα τελειώσουμε μέχρι μεθαύριο.
Το μουσικό κομμάτι που ακολούθησε, αναδρομή στην αγγλική ποπ, θα μπορούσε να είναι απείρως καλύτερο. Η σαχλοϊστορία με τα SMS δε με πολυενόχλησε, γιατί ήδη σε εκείνο το σημείο είχα αρχίσει να χάνω το ενδιαφέρον μου- και ρισκάροντας να με πείτε ρατσίστρια, δε μου άρεσε η αναγκαστική πολυπολιτισμικότητα του κομματιού- ήταν σαν τις διαφημίσεις που έχουν κι έναν μη-λευκό για να το παίξουν πολυπολιτισμικές με το ζόρι. Η μέση λονδρέζικη οικογένεια δεν περιλαμβάνει όλες τις φυλές του Ισραήλ. Είναι κυρίως ομοιογενής οικογένεια και οι μειονότητες τηρούν τις αποστάσεις και οι πάντες αλληλοαντιπαθιούνται και όλοι μαζί αντιπαθούν τους λευκούς αλλοδαπούς. Και ξέρω τι λέω γιατί έζησα πολλά χρόνια δίπλα στο νυν Ολυμπιακό στάδιο στο Στράτφορντ (Ινδογειτονιά, τρισάθλια και τριτοκοσμική) και μετά μετακόμισα στην άλλη μεριά του νυν ολυμπιακού πάρκου στο Κλάπτον (πολυπολιτισμική περιοχή: κομπλεξάρες μαύροι της Καραϊβικής, ακροδεξιοί λευκοί Άγγλοι και πάρα πολλοί ορθόδοξοι Εβραίοι της ανατολικής Ευρώπης, πάλι καλά που υπήρχαν κι αυτοί, που ήταν ευγενικοί οικογενειάρχες άνθρωποι και βοηθούσαν τον πλησίον τους σε ώρα ανάγκης).
Μου άρεσε η εμφάνιση του Τιμ Μπέρνερς Λι. Κυρίως γιατί δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά στο σώου σε άλλους (πολύ μεγαλύτερους) επιστήμονες που έβγαλε η Αγγλία. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, είναι κλασσικός αντικατοπτρισμός της αγγλικής κοινωνίας που είναι γενικά αρνητική προς την μεγάλη ευφυΐα. Αν είσαι ξύπνιος είναι πρέπον να παίζεις τον ηλίθιο και άμα δείξεις ότι σου κόβει εξοστρακίζεσαι (γι'αυτό άλλωστε το μόνο θέμα συζήτησης είναι ο καιρός, όχι γιατί υπάρχει καμιά εθνική λόξα με τον καιρό, ούτε γιατί ο καιρός τους διαφέρει από τον καιρό της υπόλοιπης βορειοδυτικής Ευρώπης, αλλά γιατί είναι ανώδυνο θέμα που όλοι μπορούν να το σχολιάσουν χωρίς να φανεί ότι είναι άσχετοι ή ξύπνιοι), οπότε ναι, το ότι είδαμε και κάποιον έξω από το χώρο της ποπ καλό είναι, αλλά μας είπε ο παρουσιαστής "ο άνθρωπος στον οποίο οφείλονται όλα τα επικοινωνιακά που είδαμε στο σκετς" (ο Μπερνερς Λι εφευρέτης του SMS; ).
Απορώ που κατάφεραν τη βασίλισσα να εμφανιστεί σε φιλμάκι, πολύ φυσική ηθοποιός, μου άρεσε. Δυστυχώς η βασίλισσα στην τελετή είχε την πλέον ξινισμένη φάτσα, ειδικά στο σημείο του εθνικού ύμνου, και τα λίγα δευτερόλεπτα που την έδειξαν όταν μπήκε η βρετανική ομάδα εξίσου αδιάφορη και ξινισμένη μου φάνηκε. Αναρωτιέμαι μήπως έχει βαρεθεί τη δουλειά της ύστερα από τόσα χρόνια ή μήπως έχει πάθει καμιά ψιλο-άνοια και ο Κάρολος και οι λοιποί συγγενείς το παίζουν αδιάφοροι κι όσο αντέχει ακόμα η γριά άστη να τρέχει να κόβει κορδέλες και να βγάζει λόγους κι εμείς να καθόοοοομαστε. Ή μπορεί απλά να πηγαίνει για ύπνο από τις εννιά και να της το χάλασαν απόψε. Ή μπορεί πραγματικά να αηδίασε με το θέαμα.
Γέλασα και με τον Μίστερ Μπιν, αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο.
Στην παρέλαση των αποστολών σκεφτόμουνα ότι έχει παραγίνει το κακό, να βγαίνουν όλοι οι αθλητές με το ένα χέρι να χαιρετάνε και με το άλλο να βγάζουν φωτογραφίες. Και να κοιτάνε όχι τι γίνεται γύρω τους αλλά το κινητό τους. Α, ναι, και θα πρέπει να απαγορευτεί να μασάνε τσίχλα οι σημαιοφόροι. Τι τη θέλουν τη δροσερή αναπνοή όσο κρατάνε τη σημαία; Δεν πρόκειται να έρθει καμιά εμφανίσιμη εθελόντρια να τους φιλήσει την ώρα που παρελαύνουν. Ας φάνε την τσίχλα αφού χαθούν στο πλήθος. Πολύ μου αρέσουν οι σημαιοφόροι με εθνικές στολές. Ειδικά αυτοί από τα εξωτικά μέρη με τις αχυρένιες φούστες κλπ. Η Ελλάδα τις εθνικές στολές τις φτύνει μονίμως
Αναρωτιόμουν σε μια στιγμή τι θα γινόταν αν σε αθλητική εκδήλωση στην Ελλάδα περιλάμβανε το πρόγραμμα και θρησκευτικό ύμνο. Θα έβγαιναν από τα ρούχα τους οι πάντες και θα έλεγαν ότι έχουμε γίνει Ιράν, ότι έχουμε θεοκρατία, ότι αποκλείουμε όποιον δεν είναι ΧΟ άρα είμαστε ρατσιστές, ότι είμαστε εκατό χρόνια πίσω από την υπόλοιπη Ευρώπη, θα έπεφταν κεφάλια κλπ κλπ. Εδώ ο ύμνος όχι μόνο είναι απαραίτητο στοιχείο κάθε πρωταθλήματος, αλλά τον ακούσαμε και στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών. Συνοδευμένο από ψευτο-κουλτουρέ χορευτικό, από αυτά που το πλήθος που ενθουσιάζεται με τη Σουζαν Μπόιλ τα θεωρεί πολύ προχωρημένη τέχνη.
Ο Ρογκ έχω την εντύπωση ότι λέει τα ίδια σε κάθε ολυμπιακούς. Ιδέα μου;
Δεν κατάλαβα γιατί δεν μπορούσαν να βρουν οχτώ Βρετανούς να κουβαλήσουν τη σημαία, όπως δεν κατάλαβα που κολλάει ο Μοχάμετ Άλι, ο οποίος με το ζόρι κατάφερε να ανάψει τη φλόγα στην Ατλάντα (συνεπώς την ολυμπιακή τιμή την απόλαυσε όταν καταλάβαινε ακόμα τι του γινόταν) και ο οποίος τώρα δε νομίζω ότι ήξερε καν που βρισκόταν. Ομοίως δεν μου άρεσε που στο τέλος έδειξαν αυτό το φιλμάκι με αποσπάσματα από ολυμπιακές νίκες βρετανών αθλητών και εμβόλιμα είχαν βάλει την Κομανέτσι, τον Μπούμπκα κλπ. Τι να κάνουμε, η χώρα δεν έχει βγάλει επικοντιστές και γυμνάστριες, ή το καταπίνεις και δείχνεις μόνο αυτά που εχει βγάλει ή το κάνεις φουλ διεθνές και δείχνεις απ'όλα. Μεσοβέζικες καταστάσεις, δε λένε.
Για το τέλος, μου άρεσε ο γιγαντοπυρσός με τα καπάκια. Το ότι προτίμησαν να μην τιμήσουν τους Ολυμπιονίκες τους και να βάλουν τους μελλοντικούς αθλητές θα μπορούσα να το σχολιάσω θετικά γράφοντας δέκα παραγράφους, αλλά να μια αρνητική σκέψη: η βρετανική κοινωνία, όπως κι οι άλλες αγγλοσαξονικές, έχει μεγάλη απέχθεια προς τα γηρατειά. Γι'αύτό άλλωστε υπάρχει κι αυτή η αγωνία να διατηρηθούν νέοι τώρα που το επιτρέπει η τεχνολογία.
Συγκρίσεις με άλλες τελετές; Είναι λίγο σαν μήλα με πορτοκάλια. Αλλά από τεχνολογική άποψη και σφιχτή μυθοπλασία το Βανκούβερ είχε κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Εδώ ήμασταν λόου-τεκ, που δεν είναι καθόλου κακό, αλλά πάσχαμε απο μυθοπλασία.
Το Πεκίνο ήταν η κλασσική παραδοσιακή τελετή με συμμετοχή πολλών, μα πάρα πάρα πάρα πολλών ανθρώπων (έχουν πολλούς εκεί).
Το Τορίνο είχε μια τελετή έναρξης στηριγμένη σε πρόσωπα- διεθνείς Ιταλούς. Αυτό νομίζω πρέπει να είναι ο στόχος κάθε τέτοιας τελετής.
Η Αθήνα είχε και βλακείες (τη Μπιορκ) και πολύ ευφυή εμβόλιμα (το μήνυμα απο τον διεθνή διαστημικό σταθμό), αλλά εμείς τη βλέπουμε αλλιώς την ιστορική αναδρομή και μας μιλάει διαφορετικά, οπότε δεν μπορώ να κάνω σύγκριση.
Απροσδόκητα της βραδιάς: κατά τις οχτώ πέρασε πάνω από το Χάιντ Παρκ σχηματισμός πολεμικών που πέταγαν πολύ χαμηλά και άφηναν χρωματισμό καπνό κλπ κλπ. Στο Χάιντ Παρκ έχει γιγαντοοθόνες που θα αναμεταδίδουν κάθε μέρα τους αγώνες και σήμερα για όσους είχαν πάει να δουν εκεί την τελετή είχε προθέρμανση με ζωντανή μουσική κλπ κλπ που το έδειχνε το μπιμπισί. Εγώ εκείνη την ώρα έβλεπα άλλο κανάλι στην τηλεόραση κι έτσι κατάλαβα ότι περνούσαν πολεμικά τελευταία στιγμή, βγήκα έξω με τη μηχανή στο χέρι και τα είδα βεβαίως να στρίβουν και να φεύγουν πάνω από το κεφάλι μου σχεδόν, αλλά δεν πρόλαβα να βγάλω φωτογραφία. Και συνηθισμένη στο ότι οι γείτονές μου δε βγαίνουν ποτέ στα μπαλκόνια τους και δεν έχω δει ποτέ ψυχή σε παράθυρο, βγήκα στο μπαλκόνι όπως ήμουνα, με ένα σούπερ μίνι καφτάνι της θάλασσας. Για κακή μου τύχη, οι πάντες βγήκαν να δουν τα αεροπλάνα. Ακόμα κι από διαμερίσματα που τα νόμιζα ακατοίκητα. Και η απέναντι μου έπιασε κουβέντα.
mg::angel:
