Μικροπωλητές: χρώμα ή ξένο σώμα;

[curry]

Κι εγώ περνάω καθημερινά σχεδόν από την Αποστόλου Παύλου και συμβαίνει συχνά. Και στην Αδριανού.

Στο ύψος του Θησείου που είναι ελεεινό (η Απ. Παύλου είναι πολύ μεγάλος δρόμος για να μπει σε ένα καζάνι ολόκληρη). Η Αδριανού είναι η κόλαση του τραπεζοκαθίσματος έτσι κι αλλιώς. Ας δούμε πρώτα οι Αθηναίοι την αισθητική των καταστημάτων όπου πάμε και τα ακουμπάμε κανονικότατα, και μετά ας φρικάρουμε για το τι τραβάμε για να φτάσουμε ως αυτά - προσωπική άποψη, με αφορμή το νήμα.

 

[Elsa]

Μια φορά, στον πεζόδρομο της Ερμού, κόντεψε να με πατήσει ένας μάγκας με τζιπ. Αφού τον "στόλισα" δεόντως, πήγα σε ένα δημοτομπατσικό που βρήκα παρακάτω, με τους δημοτόμπατσους να μασουλάνε αραχτοί κάτιτις και να ακούνε μουσικούλα. Είπα τον πόνο μου, "μα καλά, δεν βλέπετε τα αυτοκίνητα που παραβιάζουν τον πεζόδρομο;" για να πάρω την ψιλο-βαριεστημένη απάντηση, "δεν είναι αυτή η δουλειά μας, κυρία μου". Έμαθα λοιπόν έκπληκτη, οτι δεν έχουν δικαιοδοσία επί των τροχοφόρων αλλά αράζουν εκεί μόνο για να διώχνουν τους μικροπωλητές, και για το θέμα μου, να φωνάξω την Τροχαία! Τι να πεις μετά!

 

[Zazula]

Αυτό που είναι ευθυνοφοβία, είναι να στέλνουν τους μπάτσους για τα μάτια του κόσμου να διώχνουν και καλά τους πωλητές .

Μα, η θέση της πολιτείας είναι: "Και τι προτιμάτε, να μην τους επιτρέπουμε την -παράνομη- δραστηριότητα ως μικροπωλητές, και να γίνουν κλέφτες -ενν. σε βάρος σας- για να 'χουν να φάνε;"

 

[stathis]

Αν θεωρείς ότι είσαι μέρος αυτού που κατηγορώ, μη μου λες ότι το προβάλλω πάνω σου.

Μα προφανώς θεωρώ ότι δεν είμαι μέρος αυτού που κατηγορείς! :)

Μπορεί να μην απευθύνεσαι προσωπικά σε κάποιον, αλλά κάνεις μια παρακινδυνευμένη γενίκευση: όσοι ενοχλούνται από το Χ, ενοχλούνται επειδή έχουν το Υ χαρακτηριστικό. Πολύ απλά, προσπαθώ να σου πω ότι δεν ισχύει πάντα αυτή η εξίσωση.
Δατς ολ...

 

[zephyrous]

Δυστυχώς, θεωρώ αλληλένδετα κάποια πράγματα.

 

[danae]

Αυτό που συμβαίνει όμως είναι άπειροι κάφροι Ελληναράδες που περνάνε με τις τζιπάρες/ μηχανάρες/ αμαξάρες τους και θεωρούν ότι πρέπει να κάνω και στην άκρη για να περάσουν από τον πεζόδρομο. Ορισμένοι μάλιστα γκαζώνουν κιόλας!

Κι εμένα αυτοί με χαλάνε. Ό,τι εθνικότητας κι αν είναι. Κι εκείνοι που παρκάρουν όπου βρουν και δεν μπορούμε να περπατήσουμε απ' το πεζοδρόμιο. Κι εκείνοι που διπλοπαρκάρουν και μας αναγκάζουν να περπατάμε στη μεσαία λωρίδα. Κι εκείνοι που πετάνε τα σκουπίδια τους όπου βρουν. Κι εκείνοι που σου παίρνουν τη θέση στην ουρά, αντί να σου τη ζητήσουν. Με λίγα λόγια, όλοι εκείνοι που κοιτάζουν την πάρτη τους και τίποτ' άλλο. Κι όχι οι ταλαίπωροι που απλώνουν την πραμάτια τους στο δρόμο. Αυτοί χαμογελάνε τουλάχιστον.

 

[stathis]

Δυστυχώς, θεωρώ αλληλένδετα κάποια πράγματα.

... αδικώντας, έτσι, πολύ κόσμο.
(Οκ, το κόβω. :))

 

[Count Baltar]

Καλά, μην τρελαθούμε τώρα:

ενοχλούμαι από μικροπωλητές, ζητιάνους κ.λπ., δε σημαίνει γουστάρω τζιπ να σεργιανάνε στους πεζόδρομους, μηχανάκια να καβαλλάνε τα πεζοδρόμια, καφετέριες να καταλαμβάνουν όλο το πεζοδρόμιο (ενίοτε και το οδόστρωμα) και ούτω καθεξής.

εντάξει;

 

[Ambrose]

Μα, η θέση της πολιτείας είναι: "Και τι προτιμάτε, να μην τους επιτρέπουμε την -παράνομη- δραστηριότητα ως μικροπωλητές, και να γίνουν κλέφτες -ενν. σε βάρος σας- για να 'χουν να φάνε;"

Ναι και δεν καταλαβαίνω αυτή τη θέση. Φτιάξτε ένα χώρο ειδικά φτιαγμένο και διαμορφωμένο γι' αυτούς. Και μάλιστα με αρχιτεκτονικές κι αισθητικές παραμέτρους (μια νέα αγορά).

Στο ύψος του Θησείου που είναι ελεεινό (η Απ. Παύλου είναι πολύ μεγάλος δρόμος για να μπει σε ένα καζάνι ολόκληρη). Η Αδριανού είναι η κόλαση του τραπεζοκαθίσματος έτσι κι αλλιώς. Ας δούμε πρώτα οι Αθηναίοι την αισθητική των καταστημάτων όπου πάμε και τα ακουμπάμε κανονικότατα, και μετά ας φρικάρουμε για το τι τραβάμε για να φτάσουμε ως αυτά - προσωπική άποψη, με αφορμή το νήμα.

Την Αδριανού την λατρεύω. Και το ίδιο και όλο το Θησείο. Και μ' αρέσει να βολτάρω εκεί (περνάω ούτως ή άλλως σχεδόν καθημερινά), χωρίς να κάνω σλάλομ. Και την αισθητική των καταστημάτων εκεί εγώ προσωπικά τη βρίσκω μια χαρά.

 

[Elsa]

Κι εμένα αυτοί με χαλάνε. Ό,τι εθνικότητας κι αν είναι. Κι εκείνοι που παρκάρουν όπου βρουν και δεν μπορούμε να περπατήσουμε απ' το πεζοδρόμιο. Κι εκείνοι που διπλοπαρκάρουν και μας αναγκάζουν να περπατάμε στη μεσαία λωρίδα. Κι εκείνοι που πετάνε τα σκουπίδια τους όπου βρουν. Κι εκείνοι που σου παίρνουν τη θέση στην ουρά, αντί να σου τη ζητήσουν. Με λίγα λόγια, όλοι εκείνοι που κοιτάζουν την πάρτη τους και τίποτ' άλλο. Κι όχι οι ταλαίπωροι που απλώνουν την πραμάτια τους στο δρόμο. Αυτοί χαμογελάνε τουλάχιστον.

Σκέφτομαι πολύ συχνά, ότι νιώθω πολύ περισσότερη συγγένεια με τους κάθε λογής οικονομικούς μετανάστες (που κάνουν, όσο μπορούν, μιαν αξιοπρεπή δουλειά και που τους συναντάω στο μετρό, στο δρόμο και στα ψώνια, που μοιάζουν όπως ήμασταν πριν μερικά χρόνια και εμείς οι …γηγενείς: μετρημένοι στις αγορές μας, πιο διακριτικοί στις εκδηλώσεις μας και σαφώς πιο ευγενικοί και ευχάριστοι στο ύφος και τελικά, πιο αισιόδοξοι) παρά με τους αφόρητους Ελληναράδες που μοιάζουν να έχουν κατακλύσει το σύμπαν.
Δεν με ενοχλούν οι μικροπωλητές, καμιά φορά ψωνίζω κιόλας, με ενοχλούν μόνο οι υπερβολικά επίμονοι τζαμοκαθαριστές, με αγχώνουν πολύ. Με έναν όμως που τον συναντάω συχνά, πιάνουμε και κουβέντα: τις προάλλες, με συγκίνησε πολύ, που καθώς περίμενα στο φανάρι, ήρθε και μου είπε χαρούμενος: «Αύριο φεύγω, πάω ταξίδι στην πατρίδα μου! Πάω να δω την οικογένειά μου!»

 

[Zazula]

Τα σουκ μ' αρέσουν, αλλά εκείνα τουλάχιστο είναι οργανωμένα. Δείτε λίγο εδώ: http://www.mensa.org.gr/Hellas/ShoppingAndStrollThsArianasMelaniti.html

 

[Ambrose]

Τα σουκ μ' αρέσουν, αλλά εκείνα τουλάχιστο είναι οργανωμένα. Δείτε λίγο εδώ: http://www.mensa.org.gr/Hellas/ShoppingAndStrollThsArianasMelaniti.html

Τέλεια!

Ακόμα και στο Μαρόκο μας έχουν βάλει τα γυαλιά...

 

[curry]

Ambrose, προφανώς η αισθητική μας διαφέρει πολύ - αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος από τους δύο έχει τη "σωστή αισθητική". Απλά τυγχάνει να αναγκάζομαι να κάνω μια πνευματική και απαιτητική δουλειά στο Θησείο και να υποχρεώνομαι καθημερινά να ανέχομαι π.χ. τις καφετέριες που εννοούν ότι για να πιεις καφέ, πρέπει να χάσεις μέρος της ακοής σου παράλληλα. Αυτό εμπίπτει στην αισθητική υποθέτω.
Ενας επιχειρηματίας που καταλαμβάνει ολόκληρα πεζοδρόμια και πεζοδρόμους για να βγάλει χρήμα, ενοχλεί πολύ την αισθητική μου και συχνά εμποδίζει και την άνετη διέλευσή μου από πολλά σημεία της Αθήνας.

Δεν λέω ότι μου αρέσει να κάνω ελιγμούς για να περάσω από την Ερμού, ή τους δρόμους του Θησείου. Απλά δεν έχω μούτρα να διαμαρτυρηθώ σ'αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους.
Να τους πω τι; Φύγετε γιατί δεν μπορώ να περάσω; Από πόσα πεζοδρόμια της πόλης μου μπορώ να περάσω δηλαδή; Να τους πω ότι δεν έχετε άδεια; Γιατί, έχουν άδεια όλα τα καφέ; Αμφίβολο. Μήπως πληρώνουν όλα τα καφέ όπως θα έπρεπε τα δημοτικά τέλη που πραγματικά τους αναλογούν για τον χώρο που καταλαμβάνουν με τα τραπεζοκαθίσματα; Αμφίβολο.

Οι άνθρωποι αυτοί βλέπουν τον τρόπο που ζούμε οι ίδιοι οι Αθηναίοι και θεωρούν ότι έτσι γίνονται τα πράγματα εδώ. Τους αδικείτε;

 

[Count Baltar]

Οι άνθρωποι αυτοί βλέπουν τον τρόπο που ζούμε οι ίδιοι οι Αθηναίοι και θεωρούν ότι έτσι γίνονται τα πράγματα εδώ. Τους αδικείτε;

Πόσο συμφωνώ μαζί σου! Πραγματικά. Και η περιβόητη "αγένεια" των ξένων, τι είναι άραγε; Αυτά βλέπουν να κάνουμε, αυτά κάνουν... (Όσοι τα κάνουν).

 

[curry]

Και επειδή δεν θέλω να κάνω edit αλλά ούτε θέλω να ακουστεί "κάπως" αυτό που λέω περί διαφορετικής αισθητικής:
Αλίμονο αν είχαμε όλη την ίδια άποψη ή τα ίδια γούστα! Ως κάτοικος όμως της ευρύτερης περιοχής, όπου δεν πάω μόνο για βόλτες, αλλά και για να ζήσω και να εργαστώ, διατυπώνω την καθαρά προσωπική μου άποψη για τα προβλήματα της περιοχής μου. Αυτά. :)

 

[Count Baltar]

Ως κάτοικος όμως της ευρύτερης περιοχής, όπου δεν πάω μόνο για βόλτες, αλλά και για να ζήσω και να εργαστώ, διατυπώνω την καθαρά προσωπική μου άποψη για τα προβλήματα της περιοχής μου.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κάποτε έμενα ακριβώς απέναντι από το La Playa. Στις 3 τα χαράματα η μουσική του κλαμπ σκέπαζε τον θόρυβο των αεροπλάνων που περνούσαν από πάνω.

Ιδίως όσοι ζούνε σε περιοχές όπου άλλοι πάνε μόνο για διασκέδαση πρέπει να βιώνουν μια ανείπωτη φρίκη.

 

[nickel]

Γιατί πρέπει, όταν μιλάμε για κάτι που ενοχλεί, να πρέπει να το ιεραρχήσουμε μέσα σε μια άλλη λίστα πραγμάτων που μας ενοχλούν; Προφανώς, είναι ενοχλητικό να κάθεσαι ήσυχος σ’ ένα καφενείο με την παρέα σου και να θέλεις να πεις μια κουβέντα και να πρέπει κάθε πέντε λεπτά να διαπραγματεύεσαι με κάποιον μικροπωλητή. Και θα ήταν πολύ χειρότερο αν κάθε πέντε λεπτά περνούσε από μπροστά ένας ανεγκέφαλος με τα μεγάφωνα στην τσίτα. Αν κάνουμε τέτοιες συγκρίσεις, σε κάθε περίπτωση θα προτιμήσουμε όλοι τον μικροπωλητή. Και στα Προπύλαια καλύτερα 100 μικροπωλητές παρά 100 παρκαρισμένα Χάμερ. Μα δεν μπαίνει έτσι το θέμα.

Το θέμα είναι: θέλουμε να είναι σουκ τα Προπύλαια; Ή: δεν έχουμε αντίρρηση να έχουμε σουκ στην Αθήνα και μάλιστα να επιδιώξουμε να έχουμε ένα σουκ στην Αθήνα, αλλά όχι μπροστά στα Προπύλαια. Και φυσικά άλλο είναι αυτό το θέμα και άλλες απαντήσεις ζητάει, άλλο το θέμα των μικροπωλητών στα καφενεία, άλλο το πρόβλημα των μεταναστών στην Ελλάδα, άλλο το τι κάνουμε με τους ζητιάνους και τους αστέγους.

 

[Ambrose]

Ambrose, προφανώς η αισθητική μας διαφέρει πολύ - αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος από τους δύο έχει τη "σωστή αισθητική". Απλά τυγχάνει να αναγκάζομαι να κάνω μια πνευματική και απαιτητική δουλειά στο Θησείο και να υποχρεώνομαι καθημερινά να ανέχομαι π.χ. τις καφετέριες που εννοούν ότι για να πιεις καφέ, πρέπει να χάσεις μέρος της ακοής σου παράλληλα.

Αυτό είναι τραγικό, συμφωνώ μαζί σου, μου έχει συμβεί κι εμένα, αλλά δεν θεωρώ ότι εμπίπτει στην ίδια κατηγορία με αυτό που είπα εγώ.

Δεν λέω ότι μου αρέσει να κάνω ελιγμούς για να περάσω από την Ερμού, ή τους δρόμους του Θησείου. Απλά δεν έχω μούτρα να διαμαρτυρηθώ σ'αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους.
Να τους πω τι; Φύγετε γιατί δεν μπορώ να περάσω; Από πόσα πεζοδρόμια της πόλης μου μπορώ να περάσω δηλαδή; Να τους πω ότι δεν έχετε άδεια;

Δεν κατηγόρησα τους ανθρώπους. Ήμουν πολύ ξεκάθαρος ως προς αυτό. Καταλαβαίνω ότι είναι σε πολύ άβολη κατάσταση και πρέπει να βγάλουν το ψωμί τους. Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει αυτό που είπαμε παραπάνω, ας γίνει δηλ. ένα (ή δύο ή δέκα) σουκ. Ας μπει μια τάξη. Κανείς δεν μιλάει και όλοι χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο. Δηλ. πρέπει να περιμένουμε να ξαναγίνουν Ολυμπιακοί σε 1.000.000 χρόνια για να συμμαζευτεί εκ νέου η Αθήνα; Και πώς γίνεται το Μαρόκο να μας βάζει τα γυαλιά;

 

[Alexandra]

Ενοχλούμαι από μικροπωλητές, ζητιάνους κ.λπ., δεν σημαίνει γουστάρω τζιπ να σεργιανάνε στους πεζόδρομους, μηχανάκια να καβαλλάνε τα πεζοδρόμια, καφετέριες να καταλαμβάνουν όλο το πεζοδρόμιο (ενίοτε και το οδόστρωμα) και ούτω καθεξής.

Με κάλυψες απόλυτα. Με ενοχλούν ΚΑΙ τα μηχανάκια, τζιπ, τραπεζοκαθίσματα που καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια και τους δρόμους ΚΑΙ το τρισάθλιο παζάρι έξω από το μετρό στην Εθνική Άμυνα, όπου κυριολεκτικά δεν μπορείς να πατήσεις πουθενά για να περάσεις.

Δυστυχώς η αισθητική μου και η ανάγκη μου για τάξη και καθαριότητα στην πόλη που ζω δεν αφήνουν χώρο για αυτοσχέδια παζάρια στο πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου και της Μεσογείων, αλλά φυσικά ούτε και για τα κάθε είδους τροχοφόρα που έχουν κάνει κυριολεκτικά τη ζωή μας Κόλαση! Και δεν δέχομαι ότι σε άλλες χώρες, όπου όλα τα παραπάνω βρίσκονται υπό κάποιον έλεγχο ώστε να μην ξεπερνάνε τα όρια, οι πολίτες πάσχουν από έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας, η οποία περισσεύει στους συμπολίτες μας.

 

[curry]

Νομίζω ότι είναι ξεκαθαρισμένο το πόσο αντιαισθητικά είναι τα αυτοσχέδια παζάρια και τα αυτοσχέδια υπαίθρια γκαράζ και όλα τα υπόλοιπα χάλια - και ό,τι συνεπάγονται αυτά.

Νομίζω επίσης πως όταν κάνουμε μια συζήτηση, ιεραρχούμε κάποια πράγματα, για πρακτικούς καθαρά λόγους, όπως κάνουμε για οτιδήποτε στην καθημερινότητά μας. Η ιεράρχηση αυτή διαφέρει για τον καθένα από εμάς.

Οι υπεύθυνοι για όλα τα παραπάνω αίσχη απλά γεμίζουν τις τσέπες τους και αδιαφορούν. Εξάλλου, έξω από το Πολιτεία Τένις Κλαμπ δεν έχει τίποτα από τα προαναφερθέντα.

Και σε κάποιες χώρες ναι, οι άνθρωποι πάσχουν από έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας, όπως πάσχουμε άλλωστε και εδώ. Το ζήτημα είναι απλά το κατά πόσον εφαρμόζονται και τηρούνται οι υπάρχοντες νόμοι - κάτι που γίνεται έξω και όχι εδώ.