Επειδή το προηγούμενο μήνυμά μου ήταν κάπως απότομο, θα ήθελα να επεκταθώ λιγάκι. Έχω την ατυχία να γνωρίζω οπαδούς του Σώρρα. Φανατικούς. Ίσως το έχω ξαναπεί ότι ο ταχυδρόμος μας είναι τέτοιος άνθρωπος. Από την επαφή μου μαζί τους έχω καταλάβει ότι οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να εξαπατηθούν. Δεν κοιτάνε πλέον τα γεγονότα, έχουν γίνει πιστοί θρησκείας. Οι σωρρικοί είναι τόσο φανατισμένοι που ακόμα κι αν βγει βιντεάκι με τον Σώρρα να γελάει μαζί τους θα πιστέψουν ότι είναι προπαγάνδα των "σκοτεινών κέντρων", βιντεομοντάζ των εβραίων. Ακόμη κι όταν η εφορία τούς πάρει τα σπίτια τους, θα συνεχίσουν να κατηγορούν την εφορία.
Λοιπόν, άνθρωποι που στην σύγχρονη εποχή, με την πιο ευρεία δυνατότητα πληροφόρησης, επιλέγουν να ακούσουν αυτό που τους χαϊδεύει τα αφτιά και εξυψώνει τον εγωισμό τους, και κλείνουν τα μάτια τους απέναντι στα στοιχεία, είναι εντελώς άξιοι της μοίρας τους. Κολακεύονται από αρχαιογκαγκά παραληρήματα του αρχηγού τους, για ένδοξες καταγωγές και την μεγάλη αξία που έχουν σαν ανώτερα όντα και αρέσκονται στην ιδέα ότι δικαιούνται χρήματα που "υπάρχουν στο όνομά τους", λες και τους τα χρωστάει κανείς. Δεν τους λυπάμαι καθόλου.
Ο εισαγγελέας φαντάζομαι κάποια στιγμή θα επέμβει, γιατί ο Σώρρας με την δράση του προτρέπει σε μη πληρωμή υποχρεώσεων, αλλά δεν πρόκειται περί απάτης, πρόκειται περί αυταπάτης των πιστών του.