Εντάξει, κι εγώ βασάνιζα τους Νέγρους. Θέλετε να μετατρέψουμε το νήμα σε σοβιετολογικό εκεί που το είχαμε εξειδικεύσει τόσο; Να το κάνουμε, αλλά δεν θα είμαι τόσο διαθέσιμος -- ας πιαστώ όμως απ' την Κροστάνδη για να πω ότι είναι μια καλή αρχή για κάτι που εξηγεί πολλά για τη σοβιετική ιστορία: την διαρκή εμπόλεμη κατάσταση. Καλώς ή κακώς, οι Σοβιετικές κυβερνήσεις έβλεπαν τον κόσμο σαν έναν πόλεμο μεταξύ δύο συστημάτων· και όχι μόνον αυτοί, όλοι ξέρουμε--κι ας μην προβάλλεται όσο το Μπρεστ-Λιτόφσκ ή το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ--ότι υπήρξε μια διαρκής προσπάθεια υπονόμευσης του σοβιετικού καθεστώτος, ξεκινώντας από την αγγλική, γαλλική (και ελληνική) επέμβαση το '19. Το σοβιετικό κράτος βρέθηκε στο ξεκίνημά του σε μια κατάσταση ανάλογη του γαλλικού το 1791, και αντέδρασε με έναν παρόμοιο τρόπο σχεδόν νομοτελειακά. Δεν είμαι σίγουρος ότι ιστορικά θα μπορούσε να υπάρξει άλλος δρόμος, όσο και να τον ήθελα. Ξέρω ότι εδώ και είκοσι-τριάντα χρόνια είναι να πετιέται η Γαλλική Επανάσταση μαζί με τα απόνερα, αλλά βλέποντας το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμά της δεν είμαι αυτής της γνώμης.
[/τελικά σηκώνει το γάντι, το φοράει, παίρνει και φοράει και το άλλο απ' το ράφι έστω και μισό, κοιτάζεται στον καθρέφτη]
