Για τον Σαράντ και το ιστολόγιό του, αυτή την
ωραία περιπέτεια - όπως γράφει ο ίδιος στην πρώτη πρόταση του επετειακού, 1001ου άρθρου - που τόσους και τόσες γοητεύει, διδάσκει, τσιγκλίζει, εμπνέει, φιλοξενεί
είτε σαν σχολιαστές και συναναζητητές, είτε σαν λουρκιστές όπως η αφεντιά μου.
Να τα πολυμυριάσεις, Νικοκύρη, πάντα τόσο εύστοχα και όμορφα να διαβάζουμε στο πολυσυλλεκτικό, πολυγραφότατο και πολυδιάβαστο στέκι σου!
Χιλιάδες ακόμα απολαυστικούς καφέδες να πιω με τόσο εκλεκτή παρέα, κι ας κάθομαι αμίλητος, άναυδος στη γωνιά μου.
:)
Επειδή στο επετειακό αναφέρεις και τις χίλιες και μία νύχτες και - όπως έχω δει πολλές φορές - τίποτα δεν σου ξεφεύγει:
άσε που είμαι και νυχτερινός τύπος
The Night Has a Thousand Eyes - John Coltrane
Κι επειδή τα αναμνηστικά γίνονται πιο γοητευτικά όταν τα προσφέρει εκπρόσωπος του ωραίου φύλου, και μάλιστα εκπροσώπισσα τόσο ωραία όπως η Τζένιφερ Κόνελι
(αααχ...), ορίστε και το τραγούδι με τον ίδιο τίτλο (άλλη
σύνθεση αυτή, ωστόσο, από άλλη εποχή και μουσική) από το
Dark City του Πρόγιας:
The Night Has a Thousand Eyes - Jennifer Connelly
Συμπάθα με για την καθυστέρηση, αλλά τις από καρδιάς ευχές προτιμώ να τις δίνω την ώρα που έχω την κατάλληλη διάθεση, όχι σώνει και καλά την ώρα που πρέπει.