Μη σπεύσετε πάντως να κατηγορήσετε εμένα για ευπρεπισμό — με το άχτι που τον έχω, Πουτσοδέμονα τον έχω εξελληνίσει στις ιδιωτικές μου συζητήσεις. Τη σημείωση εδώ την έβαλα επειδή εκνευρίστηκα με κάποια Πουιγκντεμόντ που είδα το πρωί. Υπάρχουν αρκετές δυσκολίες στη μεταγραφή: ο τόνος, το -ui-, το -g-, το -d- (λίαν διαδεδομένο το Πουτζντεμόν) και το τελικό -nt, που άμα γίνει -ντ στα ελληνικά δεν ξέρεις αν πρέπει να το προφέρεις -nt- ή -nd- (ή ακόμα και -d-). Το -τζ- δεν είναι από ευθυγράμμιση με κάποιον ευπρεπισμό της Βικιπαίδειας — ούτε άλλωστε νομίζω ότι πρόκειται για ευπρεπισμό από μέρος τους. Απλώς είδαν στην αγγλική σελίδα την προφορά [ˈkarɫəs pudʒðəˈmon]. Εγώ άκουσα και τους τέσσερις Καταλανούς στο forvo και ένα -τζ- το έπιανα πού και πού. Τέλος, είναι πολύ πιο φυσιολογικό το -g- να το κάνουμε -γκ- παρά -κ- (βλέπω «τζόκινγκ» και χαλιέμαι) ή -τζ- παρά -τσ-. Επομένως, το -τσ- στο επίσης διαδεδομένο (αλλά όχι υπερισχύον) Πουτσδεμόν δεν αποκλείεται να το βάζουν όσοι έχουν κι άλλα πράγματα στο νου τους. 
