Ακόμα καταβάλλονται και θα συνεχίσουν να καταβάλλονται, αλλά απ' όσο ξέρω καταργήθηκε η εφαρμογή για νέες περιπτώσεις.
Ελλάδα 2015
- Thread starter nickel
- Start date
Ακόμα καταβάλλονται και θα συνεχίσουν να καταβάλλονται, αλλά απ' όσο ξέρω καταργήθηκε η εφαρμογή για νέες περιπτώσεις.
Μια γνωστή μου που είναι εγκατεστημένη στην Αμερική εδώ και 35 χρόνια σκέφτηκε να πάρει εικονικό διαζύγιο από τον άντρα της και να έρθει να διεκδικήσει τη σύνταξη του τραπεζικού πατέρα της. Επειδή ρώτησε πρώτα τη γνώμη μου, την απέτρεψα. Δεν ξέρω αν θα της την έδιναν, αλλά δεν το αποκλείω.
Έχω την εντύπωση ότι αυτό έχει να κάνει με το ότι θα ήταν αναδρομική εφαρμογή της κατάργησης.
Το μέτρο ίσχυε για ανύπαντρες, όχι για χωρισμένες. Αν χάσεις το δικαίωμα μια φορά, δεν επιστρέφει. Εξάλλου θα πρέπει να διεκδικήσεις το δικαίωμα με τον θάνατο του προσώπου. Δεν φαίνεται απ' αυτό που γράφεις αν ο πατέρας της πέθανε τώρα ή έχει χρόνια, πάντως δεν γίνεται να το διεκδικήσεις χρόνια μετά. Αν παντρευτείς συμβαίνει το ίδιο πράγμα: το ταμείο παραγράφει το δικαίωμα σύνταξης εφόσον δεν υπάρχει νόμιμος διεκδικητής. Το αυτό ισχύει και για τον/την σύζυγο που παντρεύτηκε μετά τον θάνατο του/της πρώην συζύγου. Για τα παραπάνω είμαι 99% βέβαιος και τα ξέρω από πρώτο χέρι.
Πώς έγινε αυτό; Δεν διαγράφηκε η σύνταξη; Κρατάει το ταμείο αρχείο με όλες τις συντάξεις που μπορεί κάποτε να διεκδικηθούν;
Μήπως πρόκειται για ήδη διαζευγμένες γυναίκες;
Μήπως πρόκειται για ήδη διαζευγμένες γυναίκες;
Φανταστείτε ένα σενάριο σαν το παρακάτω, μόνο πιο επιστημονικό.
Να κάνανε, λέει, μια νέα αναλογιστική μελέτη. Που θα άρχιζε με τη ρεαλιστική σκέψη «τόσα μπορεί τώρα να πληρώνει το κράτος για συντάξεις — και θα γίνει πρόβλεψη ποιοι θα δουν καλύτερες συντάξεις αν του χρόνου, του παραχρόνου, μπορέσει το κράτος να πληρώσει περισσότερα».
Στη συνέχεια, θα φτιάξουν έναν πανέξυπνο αλγόριθμο που θα μετράει πόσα λεφτά έχεις πληρώσει αλλά και πόσα άλλα έσοδα έχεις τώρα από εργασία ή περιουσία και θα σου αποδίδει ένα δίκαιο ποσό με το οποίο θα μπορείς να πορευτείς χωρίς να ντρέπεσαι καθημερινά. Κάπως έτσι, οι συντάξεις της ξεφτίλας θα γίνουν πιο αξιοπρεπείς, τα ρετιρέ θα πέσουν και το σύνολο δεν θα εξαρθρώνει την υπόλοιπη οικονομία.
Πω πω, για μια στιγμή νόμισα πως είχαμε αριστερή κυβέρνηση. Μετά ξύπνησα.
Να κάνανε, λέει, μια νέα αναλογιστική μελέτη. Που θα άρχιζε με τη ρεαλιστική σκέψη «τόσα μπορεί τώρα να πληρώνει το κράτος για συντάξεις — και θα γίνει πρόβλεψη ποιοι θα δουν καλύτερες συντάξεις αν του χρόνου, του παραχρόνου, μπορέσει το κράτος να πληρώσει περισσότερα».
Στη συνέχεια, θα φτιάξουν έναν πανέξυπνο αλγόριθμο που θα μετράει πόσα λεφτά έχεις πληρώσει αλλά και πόσα άλλα έσοδα έχεις τώρα από εργασία ή περιουσία και θα σου αποδίδει ένα δίκαιο ποσό με το οποίο θα μπορείς να πορευτείς χωρίς να ντρέπεσαι καθημερινά. Κάπως έτσι, οι συντάξεις της ξεφτίλας θα γίνουν πιο αξιοπρεπείς, τα ρετιρέ θα πέσουν και το σύνολο δεν θα εξαρθρώνει την υπόλοιπη οικονομία.
Πω πω, για μια στιγμή νόμισα πως είχαμε αριστερή κυβέρνηση. Μετά ξύπνησα.
Τι ερώτηση είναι αυτή; Όταν διεκδικείς μια σύνταξη, είτε είναι καινούργια είτε παλιά που είχε διακοπεί και ζητάς να ξεκινήσει πάλι, κάνεις την αίτηση με τα δικαιολογητικά που έχεις και αυτοί τα ελέγχουν και σου τη δίνουν ή όχι. Δεν ξέρω τι αρχεία τηρούν το Δημόσιο και οι τράπεζες, αλλά υποθέτω ότι τηρούν φάκελο κάθε υπαλλήλου και συνταξιούχου. Η μόνη περίπτωση να μην υπάρχει τέτοιος φάκελος είναι να έχει καταστραφεί από εξωτερικές αιτίες, αλλά και πάλι μπορούν να βασιστούν στα δικαιολογητικά που φέρνεις εσύ.
Δεν εννοώ αυτό, εννοώ ότι το φυσιολογικό είναι να υπάρχει προθεσμία για την διεκδίκηση. Δεν μπορεί μια σύνταξη να εκκρεμεί για πάντα. Αυτό δεν είναι λογικό.
...
Περί συντάξεων αγάμων θυγατέρων και συζύγων τεθνεώτων δημοσίων κ.ά. υπαλλήλων (8 γενικές στη σειρά, πετάω σήμερα!), υπάρχει ένα φόρουμ που το λένε Λεξιλογία:
Ισότητα-λάστιχο των δύο φύλων (28-5-2010): #3 - #9.
Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας) (3-9-2012): #1922 - #1925, #1928 - #1932, #1951, #1956.
Να τα σουμάρουμε σε νέο νήμα ή να κάτσω στ' αβγά μου τα σπασμένα, στη σύνταξη που δεν με περιμένει;
One more pie in the sky. Πέσε, πίτα, να σε φάω.
Περί συντάξεων αγάμων θυγατέρων και συζύγων τεθνεώτων δημοσίων κ.ά. υπαλλήλων (8 γενικές στη σειρά, πετάω σήμερα!), υπάρχει ένα φόρουμ που το λένε Λεξιλογία
:Ισότητα-λάστιχο των δύο φύλων (28-5-2010): #3 - #9.
Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας) (3-9-2012): #1922 - #1925, #1928 - #1932, #1951, #1956.
Να τα σουμάρουμε σε νέο νήμα ή να κάτσω στ' αβγά μου τα σπασμένα, στη σύνταξη που δεν με περιμένει;
One more pie in the sky. Πέσε, πίτα, να σε φάω.
Costas
¥
Σίγουρα, αλλά και για την Ελλάδα του 2015 υπήρχε ένα φόρουμ που το λένε Λεξιλογία, με μύρια όσα νήματα. Οπότε εδώ κάνουμε σούμα των ασυνεχειών και των συνεχειών. Εκτός κι αν ακούσατε τίποτα εσείς για αλλαγές. Γιατί το να είναι η άλλη κάποιας ηλικίας και να της πεις "ξέχνα πώς ζούσες ως τώρα, κομμένη η σύνταξη" είναι...σκληρό (βέβαια σκληρό είναι και για όλους όσους έχασαν τη δουλειά τους στην ίδια ηλικία και τους λείπουν κάποια ένσημα για σύνταξη...) Αλλά το να ακούω για γυναίκες που σκέφτονται να υποβάλουν τώρα αίτημα για σύνταξη αυτού του είδους, ακόμα και για εικονικά διαζύγια, ε, μου κάνει κάτι σε εμετό, και αναρωτιέμαι σε τι άλλαξε η Ελλάδα το 2015, αν τέτοια...πρότζεκτ έχουν πιθανότητες επιτυχίας, όπως π.χ. ισχυρίστηκε ο δικηγόρος της μιας. Εξ ου και η συμπερίληψη σε αυτό το νήμα.
Costas
¥
Further and further away,
I drift adrift the drifting plane;
the lifting from the shores and bay,
across the courtless county.
Not basked I ask and cry and die;
no answers answered once afar;
so far I go to land of lie,
about the fields of deities.
Nor do anywhere I reach
nor any sunny I see beach;
don't preach nor teach me what is true,
for that I know now very well;
I've hid it in the deep, deep well.
Bumpy roads and signs destroyed,
I wonder if right was mister Freud,
when speaking of ill-fated demons.
Do speak of our inflated egos,
my last trip to Portland here goes,
to toss the sportless bounty.
Παρασκευή 07 Οκτωβρίου του 2011
I drift adrift the drifting plane;
the lifting from the shores and bay,
across the courtless county.
Not basked I ask and cry and die;
no answers answered once afar;
so far I go to land of lie,
about the fields of deities.
Nor do anywhere I reach
nor any sunny I see beach;
don't preach nor teach me what is true,
for that I know now very well;
I've hid it in the deep, deep well.
Bumpy roads and signs destroyed,
I wonder if right was mister Freud,
when speaking of ill-fated demons.
Do speak of our inflated egos,
my last trip to Portland here goes,
to toss the sportless bounty.
Παρασκευή 07 Οκτωβρίου του 2011
Μέχρι τώρα οι αναφορές μου στον Καμμένο συνοδευόταν απ' τον χαρακτηρισμό «ημιπαράφρων». Αφήστε το, σκέτο «παράφρων» από 'δώ και πέρα: https://www.facebook.com/photo.php?...=a.61175758829.68466.823843829&type=1&fref=nf