Δεύτερη φορά Συριζανέλ (Σεπ 2015– )

[drsiebenmal]

Επιλέγω από τον προϋπολογισμό κομμάτια που βρήκα στο διαδίκτυο και αφορούν επίμαχα θέματα αποτίμησης της πολιτικής των προηγούμενων ετών:

Προσθέτω και αυτό που κυκλοφορεί μετά από τον εντοπισμό του (έχουμε κάνει και εδώ ομηρικούς καβγάδες για το «πόσο ήταν τελικά το έλλειμμα»).

 

[SBE]

Εσύ τι λες;

Αν ήξερα δεν θα ρώταγα.

 

[drsiebenmal]

Αν ήξερα δεν θα ρώταγα.

Κι εγώ αν ήξερα, θα σου απαντούσα... :)

 

[drsiebenmal]

Σημείωση: αν δεν κάνω λάθος, από το 1998 μέχρι το 2008 το χρέος αυξανόταν παρά τα πρωτογενή πλεονάσματα (που δεν ήταν κάθε χρονιά, αλλά ήταν πάντως αρκετές χρονιές). Πράγμα που δεν μας εμπόδιζε να θεωρούμαστε "τίγρη" της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Περασμένα μεγαλεία (μετά χρέους)...

Πρωτογενές πλεόνασμα νομίζω ότι είχαμε μία ή δύο από τις χρονιές του Σημίτη, και όχι τίποτα μεγάλα ποσοστά. Θα το ψάξω, πάντως, από περιέργεια και για να μη μιλάω από μνήμης.

Λοιπόν, όπως είπα, το ψάχνω. Στο άρθρο για τον Σημίτη, στη βικιπαίδεια, γράφει:

Για την πρώτη τετραετία:

Η δημοσιονομική εξυγίανση προχώρησε με εντυπωσιακούς ρυθμούς. Το έλλειμμα και το χρέος μειώθηκαν σημαντικά. Σύμφωνα με τα αναθεωρημένα στοιχεία της Eurostat την περίοδο αυτή το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης μειώθηκε από το 9,1% του ΑΕΠ το 1995 στο 3,1% το 1999. Το δημόσιο χρέος μειώθηκε από 97% του ΑΕΠ το 1995 στο 94% το 1999. Η Ελλάδα αύξησε σημαντικά τα φορολογικά της έσοδα την περίοδο αυτή και συγκράτησε τις πρωτογενείς δαπάνες, καταφέρνοντας να έχει πρωτογενές πλεόνασμα. Το πρωτογενές πλεόνασµα αυξήθηκε από 2,2% του ΑΕΠ το 1995 σε 4,3% το 1999. Έτσι και σε συνδυασμό με τη μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, από 11,2% του ΑΕΠ το 1995 στο 7,4% το 1999, κατάφερε την σημαντική μείωση ελλειμμάτων και χρέους.

Η μεγάλη αυτή δημοσιονομική εξυγίανση επετεύχθη μάλιστα χωρίς να υπονομευτεί η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Η ελληνική οικονομία αναπτυσσόταν με ρυθμούς 3,5% κατά μέσο όρο ετησίως την περίοδο 1996-2000 αρκετά υψηλότερα του μ.ο. της ευρωζώνης, 2,4%. Οι συνολικές επενδύσεις αυξήθηκαν από 17,7% του ΑΕΠ το 1995 στο 21,6% του ΑΕΠ το 2000. Οι δαπάνες για δηµόσιες επενδύσεις, που συγχρηµατοδοτούνταν σε µεγάλο βαθµό από τους πόρους των διαρθρωτικών ταµείων της ΕΕ, κινήθηκαν σε υψηλά επίπεδα.

Για τη δεύτερη τετραετία:

Τα οικονομικά μεγέθη της περιόδου 2000-2003 έπειτα από συνεχείς αναθεωρήσεις τόσο των δημοσιονομικών όσο και των εθνικολογιστικών μεγεθών δείχνουν ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης συνέχισαν να είναι υψηλοί. Κατά μέσο όρο η οικονομία αναπτύχθηκε σε σταθερές τιμές 4,5% ετησίως, ωθούμενη κυρίως από τις επενδύσεις (8,5% μέση ετήσια πραγματική αύξηση). Η κατανάλωση, ιδιωτική και κρατική, αυξήθηκε επίσης (3,8% μέση ετήσια πραγματική αύξηση) τροφοδοτούμενη και από τους υψηλούς ρυθμούς πιστωτικής επέκτασης. Η πιστωτική επέκταση ήταν υψηλή λόγω της απελευθέρωσης της τραπεζικής αγοράς μέσω και των ιδιωτικοποιήσεων τραπεζών την προηγούμενη δεκαετία και της ευκολότερης πρόσβασης στις διεθνείς χρηματαγορές.

Ο πληθωρισμός συνέχισε να είναι υψηλότερος από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο τροφοδοτούμενος από την υψηλή ζήτηση, τα χαμηλά επιτόκια και φυσικά τις ολιγοπωλιακές συνθήκες σε πολλές αγορές προϊόντων και υπηρεσιών (3,4% ο μέσος ετήσιος πληθωρισμός) αν και φυσικά πολύ χαμηλότερος από παλαιότερα. Η απελευθέρωση της αγοράς των τηλεπικοινωνιών όπως και η ίδρυση της Cosmote την προηγούμενη δεκαετία, αντίθετα με τις υπόλοιπες αγορές, βοήθησαν να μην υπάρχουν πιέσεις στις τιμές των τηλεπικοινωνιών.

Το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης την περίοδο αυτή αυξήθηκε από το 3,7% το 2000 στο 5,6% το 2003, παρόλο που το 2000-2002 υπήρχε πρωτογενές πλεόνασμα (από 3,6% το 2000 στο -0,7% το 2003). Η αναθεώρηση των δημοσιονομικών στοιχείων το 2004 από την κυβέρνηση Καραμανλή οδήγησε στην απόφαση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υπαχθεί η Ελλάδα σε καθεστώς επιτήρησης. Η επιτήρηση αυτή έληξε το 2007, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων με τη χρησιμοποίηση εκ νέου λανθασμένων στοιχείων.

Δυστυχώς, στο αντίστοιχο άρθρο της Βικιπαίδειας για τον Κώστα Καραμανλή δεν υπάρχουν σχετικά στοιχεία, οπότε πρέπει να το ψάξω κι άλλο.

 

[rogne]

Κάτι παρόμοιο θυμόμουν κι εγώ πάντως, πολλά πρωτογενή πλεονάσματα επί Σημίτη (πρέπει να είχε και ο ΚΚΒ΄ κάνα-δύο). Αλλά για να τα λέμε όλα, το δημόσιο χρέος στην οκταετία του αυξήθηκε συνολικά κατά 85 δις. Στην πενταετία ΚΚΒ΄, κατά 115 δις (στο περίπου και τα δύο νούμερα). Ένα 200αράκι και οι δύο μαζί. Not bad.

 

[drsiebenmal]

Μα το δημόσιο χρέος δεν είναι πρόβλημα να αυξάνει αν συμβαδίζει με μεγαλύτερη (και κατά προτίμηση παραγωγική και όχι καταναλωτική) αύξηση του ΑΕΠ (πώς το είπες αυτό; αμερικάνικη μέθοδο -- ναι, κάπως έτσι λειτουργεί). Με άλλα λόγια, αν τα δανεικά γεννάνε περισσότερα χρήματα και δεν γίνονται ατόφια κατανάλωση ειδών εξωτερικού. Όπως δεν είναι λύση να μειωθεί το δημόσιο χρέος αν για να συμβεί αυτό καταρρακωθεί το ΑΕΠ (έργο που ίσως δούμε προσεχώς στις οθόνες μας). Το θέμα είναι ότι στη δεύτερη θητεία ΚΚΒ', με το υπουργείο Οικονομίας στα χέρια του γραφικού χαρτοπετσετάκια, το βασικό εργαλείο για την αύξηση του ΑΕΠ ήταν τα διάφορα πριμ εισαγωγής ξένων προϊόντων με δανεικά από το εξωτερικό.

 

[rogne]

Σωστός. Κρατάω ωστόσο όλες τις επιφυλάξεις μου (και) για τα χρηματοπιστωτικά εργαλεία Σημίτη.

 

[drsiebenmal]

Για (τα καλύτερα από) αυτά θα σε πείσω (ελπίζω) μελλοντικά.

 

[drsiebenmal]

Ιστορικές στιγμές:

 

[stathis]

Εμβληματική εικόνα, από κάθε άποψη :)

(στις επόμενες εκλογές, σε καναδυό χρονάκια, το προεκλογικό σποτ των ΑΝΕΛ θα δείχνει τον Καμμένο ως πάλιουρα σε μονάδα του Έβρου να παίρνει υπό την προστασία του τον μικρό και ψαρωμένο Αλέξη, που μόλις έχει αφιχθεί από το κέντρο εκπαίδευσης, και να του μαθαίνει πώς να καβατζώνεται, πώς να ξεχώνεται από τις αγγαρείες και πώς να φιδιάζει στο καψιμί όταν ο υπόλοιπος λόχος γυαλίζει τα πυροβόλα)

 

[drsiebenmal]

Εμβληματικότατη ιδίως εδώ, που άνοιξε ο φακός και βλέπουμε τι εξετάζουν τόσο εμβριθώς στην πρώτη φωτό:

Το μενού!

 

[Alexandra]

Εμβληματικότατη ιδίως εδώ, που άνοιξε ο φακός και βλέπουμε τι εξετάζουν τόσο εμβριθώς στην πρώτη φωτό. Το μενού!

Τον κατάλογο του ντελίβερι.

 

[Paradiper_Du]

 

[Earion]

9 πρόσφατα φάουλ της κυβέρνησης για τα οποία κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται Μέσα στον πρώτο μήνα της Δεύτερης Φοράς Αριστερά.

... Τώρα σαφώς χειρότερα μνημόνια περνούν χωρίς να ανοίξει μύτη, η ακροδεξιά βρίσκεται και επισήμως στην κυβέρνηση, η Εκκλησία κι ο Στρατός έχουν την τιμητική τους. Και μπορεί να τα γράφουμε κι αυτά, όμως κανείς δεν έχει πια τη δύναμη ή την όρεξη να αντιδράσει. Αποφάσεις και πολιτικές που κανονικά θα έβγαζαν τον κόσμο στο δρόμο, σήμερα περνούν πλέον απαρατήρητες.

1) Η νέα σύνθεση κυβέρνησης

2) Δεύτερη φορά με την ρατσιστική ακροδεξιά

3) Οι αγκαλιές με την Εκκλησία

4) Το στρατόκαβλο ίματζ

5) Κοτσακάς

6) Υπουργοί με «προβληματικό πόθεν έσχες»

7) Τα προεκλογικά ισοδύναμα

8) Η εμφάνιση στην Αμερική

9) Επικοινωνιακή τακτική

+ Δύο μεγάλα καλά

Άρης Δημοκίδης, Lifo 19.10.2015

 

[drsiebenmal]

Ένα κόμμα-επικοινωνιακό κόλπο (του Ανδρέα Πετρουλάκη)

Καταλάβατε τι συμβαίνει στη χώρα μας τις τελευταίες μέρες; Ψηφίζεται στη Βουλή για τρίτη φορά αυτό που τις προηγούμενες δύο γέμισε την Πλατεία Συντάγματος με οργισμένα πλήθη που έβαζαν φωτιές και έσπαγαν μάρμαρα για τις ζωές που τους έκλεβαν. Ήταν εκείνες οι ηρωικές ημέρες που άκουγες συχνότερα τις λέξεις προδότες και γερμανοτσολιάδες από τις καλημέρα- καλησπέρα (έτσι κι αλλιώς πολλοί την είχαν κόψει την καλημέρα τελείως), ενώ πού και φορά πρόβαλλαν από την αχλύ των δακρυγόνων οι σεπτές μορφές του Μίκη Θεοδωράκη και του Μανόλη Γλέζου με την οργή του λαού χαραγμένη στο πρόσωπό τους, υποβασταζόμενοι από τους αρχηγούς του αντιμνημονιακού μετώπου. Έλεγες ότι την επόμενη φορά που θα μαζευτεί κόσμος στο Σύνταγμα θα ήταν για να στηθούν κρεμάλες.

Φευ, την επόμενη φορά στο Σύνταγμα μαζεύτηκαν 300, όλοι μέσα στη Βουλή και έξω οι ανθοπώλες. Οι πάλαι υποβαστάζοντες τους θρυλικούς αγωνιστές αρχηγοί ψήφιζαν ανεπαισθήτως το δικό τους Μνημόνιο και ο λαός, εκείνος που παλιά μάζευαν στις ρούγες, σήμερα ήταν σπίτι. Πού πήγε η ιερή του αγανάκτηση τώρα που όλα είναι χειρότερα; Κουράστηκε, στόμωσε, αποκαρδιώθηκε και εγκατέλειψε; Μίσησε τόσο πολύ τους προηγούμενους ώστε έδωσε σε αυτούς οσηδήποτε ανοχή χρειαστεί; Τους πίστεψε τόσο πολύ που ακόμα ζει στη φαντασίωση που του χάρισαν απλόχερα μέχρι να νιώσει στην τσέπη του την πραγματικότητα; Σε κάθε περίπτωση ένα μεγάλο κομμάτι του λαού χειραγωγήθηκε. Δύο κόμματα, και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, έδειξαν εκπληκτική δύναμη και ικανότητα διαχείρισης του θυμού και της ελπίδας του κόσμου επί πέντε χρόνια και της παραίτησης και του φόβου του τώρα.

Παρακολουθεί ο λαός απαθής σήμερα να του βάζουν μεγαλύτερους φόρους αυτοί που κατήγγειλαν την υπερφορολόγηση, να του αυξάνουν εισιτήρια και χαράτσια αυτοί που τον καλούσαν να μην τα πληρώνει, να του μειώνουν την επιδότηση πετρελαίου οι ίδιοι που μιλούσαν για δολοφόνους με μαγκάλια, να κόβουν τη χρηματοδότηση του ΕΣΥ εκείνοι που μιλούσαν για νοσοκομεία-νεκροταφεία, να αφήνουν χιλιάδες κενά στα σχολεία αυτοί που ούρλιαζαν για εγκατάλειψη της δημόσιας Παιδείας, να περικόπτουν μισθούς και να εξολοθρεύουν συντάξεις αυτοί που μιλούσαν για βίαιη φτωχοποίηση των Ελλήνων, να διογκώνουν την ανεργία αυτοί που αδιακόπως φώναζαν για τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους (για αυτοκτονίες δεν ακούει πια γιατί προφανώς σταμάτησαν να καταμετρώνται στις 25 Ιανουαρίου). Μία σουρεαλιστική αντιστροφή της πραγματικότητας με ένα χλωμό σενάριο που γεφυρώνει το κενό ανάμεσα στις δύο εποχές: «Εμείς διαπραγματευτήκαμε σκληρά- μα και οι άλλοι διαπραγμάτευση κάνανε, ναι αλλά εμάς μας εκβίαζαν- μα και τους άλλους τους εκβίαζαν, οι άλλοι το πίστευαν, εμάς είναι αντίθετο στην ιδεολογία μας».

Δεν χρειάστηκε καν να προσπαθήσουν να επινοήσουν κάτι σοβαρότερο από αυτό το φαιδρό στόρι «και τώρα δίκιο έχουμε και τότε δίκιο είχαμε». Με αυτό πήραν εκλογές από τα αποδυτήρια και με αυτό κέρδισαν την εξέδρα χωρίς να παίξουν μπάλα. Έπεισαν γιατί αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να πείθουν. Αυτό είναι στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα σοφά μελετημένο, καλοσχεδιασμένο και αποτελεσματικό Εργαστήριο Επικοινωνίας. Ένα τεράστιο επικοινωνιακό κόλπο που έχει στηθεί στα πάνελ, στον Τύπο και το διαδίκτυο, τόσο αριστοτεχνικά δομημένο που κάνει τους πολιτικούς του αντιπάλους να μοιάζουν με ερασιτέχνες. Το πολιτικό του περιεχόμενο ήταν της τάξεως του 2.5% και αυτό το πήρε ο Λαφαζάνης και έφυγε. Όμως δεν άλλαξε τίποτα, μολονότι τρώθηκε πολιτικά διατήρησε ανέπαφο το επικοινωνιακό του κέλυφος, τη σημαντικότερη δηλαδή περιουσία του. Επειδή όμως δεν γίνεται να κυβερνήσεις για πολύ με επικοινωνία, το μέγα ερώτημα είναι αν έχει τη δυνατότητα να την υποκαταστήσει με πολιτική. Κυρίως με δική του πολιτική ταυτότητα πέραν του υβριδίου ρητορική Λαφαζάνη, πολιτική Σαμαρά με στολή Καμμένου, που είναι σήμερα.

(Πηγή)

 

[SBE]

Η απάντηση στο ερώτημα είναι ναι, γενικά.
Από την άλλη η αδιαφορία του αγανακτισμένου λαού κλπ. κλπ. απλά αποδεικνύει ότι είμαστε πρόβατα και κατεβαίνουμε σε διαδηλώσεις κλπ. μόνο με υποκίνηση. Και μάλιστα με υποκίνηση ό,τι να ’ναι. Αρκεί ένας στους είκοσι να είναι ο υποκινητής κι οι δεκαεννιά ακολουθούν. Για να μην πω ένας στους πενήντα.

 

[nickel]

Τέλος από την ΓΓ Εσόδων
Την έξοδο στην Κ. Σαββαΐδου έδειξε το Υπουργικό Συμβούλιο
http://news.in.gr/economy/article/?aid=1500034382

Βλακείες, βλακείες, βλακείες. Μην υπάρξει βλακεία των προηγούμενων που δεν θα επαναλάβουν κι αυτοί.

 

[Palavra]

Φαντάζομαι ότι θα βάλουν από την τσέπη τους την αποζημίωση που προβλέπει το συμβόλαιό της, η οποία από ό,τι ξέρω δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη για τους Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων. Έτσι δεν είναι;

 

[nickel]

Το πρόβλημα ξεκίνησε, κατά τη γνώμη μου, όταν άφησαν να κυκλοφορήσει η είδηση ότι ζήτησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός από τον υπουργό Τσακαλώτο να προτείνει την παραίτηση στην κ. Σαββαΐδου. Από τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε το αίτημα και εκτέθηκε ο πρωθυπουργός, δεν μπορούσαν να κάνουν πίσω. Έτσι, όμως, οι αντίπαλοι της κυβέρνησης θα θεωρήσουν ότι η κυβέρνηση ήθελε από το υψηλότερο επίπεδό της να απαλλαγεί, όπως έκανε και ο Σαμαράς με τον Θεοχάρη, από τον ενοχλητικό υπεύθυνο της ανεξάρτητης αρχής. Και θα ψάχνουν όλοι να βρουν τους πραγματικούς λόγους της τόσο μεγάλης ενόχλησης.

(Για την αποζημίωση ποιος ενδιαφέρεται; Τουλάχιστον από όσους έχουν καταλάβει το πραγματικό κόστος της πρώτης θητείας Συριζανέλ.)

 

[drsiebenmal]

Μα είναι δυνατόν να αφήσει κυβέρνηση τον έλεγχο της ΓΓΔΕ (και του ΣΔΟΕ, από το τέλος του μήνα) σε ανεξάρτητη αρχή; Και πώς θα προστατεύεται ο εργαζόμενος πολίτης, ο δικηγόρος, ο έμπορος, ο επιχειρηματίας, ο κατασκευαστής, ο πολιτικός, ακόμη και ο κοινωνικός αγωνιστής από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας με όπλο το μακρύ χέρι της Εφορίας;