Για το εξαήμερο και άλλα εργατικά

SBE

¥
Ας βγάλουμε απ'έξω χώρες με αποικίες. Η Ελβετία επίσης δεν είχε ποτέ πολέμους και καταστροφές.
Τις άλλες δεν τις ξέρω και τόσο καλά, αλλά δεν έχουν βαριά βιομηχανία από το 19ο αιώνα;
 
Ας βγάλουμε απ'έξω χώρες με αποικίες. Η Ελβετία επίσης δεν είχε ποτέ πολέμους και καταστροφές. Τις άλλες δεν τις ξέρω και τόσο καλά, αλλά δεν έχουν βαριά βιομηχανία από το 19ο αιώνα;
Σύμφωνοι, να παραδεχτώ την κακή επίδραση των πολέμων και του εμφυλίου. Το βασικό πρόβλημά μας παραμένει η απουσία αστικής τάξης και ελίτ με αρχές επειδή "καταστράφηκαν" από τα παραπάνω. Αλλά είχαμε χρόνο μετά το 74 να φτιάξουμε ένα "ελάχιστο" κράτος και δεν μπορέσαμε :(. Ο λόγος, ειδικά μετά το 81 και την είσοδο στην ΕΟΚ, το εύκολο χρήμα των πακέτων στήριξης. Κάτι ανάλογο με τα πετρέλαια των χωρών της Μέσης Ανατολής και τον εύκολο πλουτισμό τους. Επίσης, θα μου επιτρέψεις να συνεχίσω τις γενικεύσεις και να πω ότι η σύγχρονη Ελλάδα (μετά το 1821) ήταν ένα σύνολο φατριών. Οι ορεινές κοινωνίες είναι κλειστές κοινωνίες και επιβιώνουν επειδή φτιάχνουν φατρίες, βλ. Σφακιά, Μάνη, Αλβανία, Σκωτία. Οι φατρίες δεν φτιάχνουν κράτη, αλληλοτρώγονται μέχρι να τους κάτσει στο σβέρκο κάποιος "ξένος". Συμπέρασμα, παραμένω κυνικά απαισιόδοξος.
 

SBE

¥
Θα έλεγα ότι αστική τάξη είχαμε και μεταπολεμικά, αλλά οι διαφορές και οι διαβαθμίσεις άρχισαν να γίνονται μόνο οικονομικές και να γίνεται ασανσέρ η υπόθεση εκεί κάπου τη δεκαετία του '80.
Ή ίσως τότε που καθόμουνα στην ουρά στο ταχυδρομείο πίσω από δύο Αρσακειάδες (με στολή) και τις άκουγα να κουβεντιάζουν για τα τελευταία σουξέ του Πανταζή και να κανονίζουν να γράψουν κασέτες.
Πίσω στο θέμα μας όμως, δεν ξέρουμε για πολλές χώρες πολλά πράγματα, αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν είμαστε μοναδικό φαινόμενο, παρόλο που έχουμε ιδιαιτερότητες.
 
Πάντως σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα της βιομηχανίας (όσης έμεινε) στην Ελλάδα είναι ότι δεν μπορεί να πουλήσει αυτά που παράγει και επομένως αναγκάζεται να σταματά την παραγωγή και να απολύει αβέρτα το προσωπικό της για να μη πτωχεύσει. Γι' αυτό και η νέα "μόδα", ή, πιο σωστά, η ανάγκη της εκ περιτροπής εργασίας και μερικής απασχόλησης, επικρατεί πιά στις εργασιακές σχέσεις. Όχι δουλειά για έξι μέρες, ούτε για πεντε, ούτε καν για τεσσερις, δεν υπάρχει στα εργοστάσια σήμερα στην Ελλάδα. Ξέρω μεγάλη βιομηχανία παραγωγής ρούχων που σήμερα (αρχές Σεπτεμβρίου) σταματά το τμήμα του κοπτηρίου της μέχρι τον Δεκέμβριο, γιατί δεν χρειάζονται να παραγάγουν άλλα προϊόντα, καθως οι αποθήκες τους είναι γεμάτες. Και επειδή οι εξαγωγές μας (ως χώρα) είναι στα σπάργανα, τα πράγματα θα χειροτερέψουν πριν καλυτερέψουν. Αν δεν λυθεί το πρόβλημα της εσωτερικής κατανάλωσης, δεν βλέπω φως, εκτός αν ξαφνικά βρεθούν νέες εξαγωγικές αγορές. Επομένως το να συζητάμε για εξαήμερη εργασία ως λύση τών σημερινών εργασιακών προβλημάτων στην Ελλάδα είναι για μένα τελειως θεωρητική συζήτηση και πολύ μακριά από την σημερινή πραγματικότητα.
 
Πάντως σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα της βιομηχανίας (όσης έμεινε) στην Ελλάδα είναι ότι δεν μπορεί να πουλήσει αυτά που παράγει και επομένως αναγκάζεται να σταματά την παραγωγή και να απολύει αβέρτα το προσωπικό της για να μη πτωχεύσει. Γι' αυτό και η νέα "μόδα", ή, πιο σωστά, η ανάγκη της εκ περιτροπής εργασίας και μερικής απασχόλησης, επικρατεί πιά στις εργασιακές σχέσεις. Όχι δουλειά για έξι μέρες, ούτε για πεντε, ούτε καν για τεσσερις, δεν υπάρχει στα εργοστάσια σήμερα στην Ελλάδα. Ξέρω μεγάλη βιομηχανία παραγωγής ρούχων που σήμερα (αρχές Σεπτεμβρίου) σταματά το τμήμα του κοπτηρίου της μέχρι τον Δεκέμβριο, γιατί δεν χρειάζονται να παραγάγουν άλλα προϊόντα, καθως οι αποθήκες τους είναι γεμάτες. Και επειδή οι εξαγωγές μας (ως χώρα) είναι στα σπάργανα, τα πράγματα θα χειροτερέψουν πριν καλυτερέψουν. Αν δεν λυθεί το πρόβλημα της εσωτερικής κατανάλωσης, δεν βλέπω φως, εκτός αν ξαφνικά βρεθούν νέες εξαγωγικές αγορές. Επομένως το να συζητάμε για εξαήμερη εργασία ως λύση τών σημερινών εργασιακών προβλημάτων στην Ελλάδα είναι για μένα τελειως θεωρητική συζήτηση και πολύ μακριά από την σημερινή πραγματικότητα.

Δεν είναι θεωρητική και η απάντηση του Ζαζ το έχει καλύψει, πιστεύω το θέμα.
 

nickel

Administrator
Staff member
Καλωσήρθες, OldBullLee. Κερουακικός, κερουακιστής, λογοπαίγνιο με τον Μπούλη;
 
Πρώτον και κύριον Μπαροουζικός (εξού και το όνομα) αλλά έχω αδυναμία και στον Tit-Jean (αν γράφεται έτσι, δεν θυμάμαι πια), που με εισήγαγε στον κατηραμένο κόσμο της μπητ.
 
Top