Γιατί οι Έλληνες είναι αγενείς;
- Thread starter Meggie
- Start date
Οκ. Ευχαριστώ πολύ!!
cougr
¥
Συναφές νήμα:
www.lexilogia.gr
Η κουλτούρα της αγένειας
Βρήκα ενδιαφέρον αυτό το άρθρο και το αντιγράφω: Η κουλτούρα της αγένειας Πώς φτάσαμε να θεωρείται κανονικότητα η επίδειξη των κακών τρόπων Χαριτίνη Καρακωστάκη Τα Νέα 11/03/2013 Όταν συναντιούνται τυχαία δύο άγνωστοι στον δρόμο, έλεγε ο Έρβιν Γκόφμαν (αμερικανός κοινωνιολόγος των ηθών της...
Την αγένεια την βλέπω κάθε μέρα στην δουλειά, στον δρόμο, στην παραλία. Υπάρχει παντού! Όταν καπνίζεις σε κλειστό χώρο είναι αγένεια, όταν παρκάρεις σε πάρκινγκ αμέα είναι αγένεια, όταν βάζεις το αμάξι πάνω στο πεζοδρόμιο είναι αγενεία,. Όταν μιλάς με ειρωνεία είναι αγένεια. Όταν δεν ζητάς συγνώμη για κάτι που έκανες είναι αγένεια. Στο εξωτερικό υπάρχει το ευχαριστώ κ το παρακαλώ!Συναφές νήμα:
Η κουλτούρα της αγένειας
Βρήκα ενδιαφέρον αυτό το άρθρο και το αντιγράφω: Η κουλτούρα της αγένειας Πώς φτάσαμε να θεωρείται κανονικότητα η επίδειξη των κακών τρόπων Χαριτίνη Καρακωστάκη Τα Νέα 11/03/2013 Όταν συναντιούνται τυχαία δύο άγνωστοι στον δρόμο, έλεγε ο Έρβιν Γκόφμαν (αμερικανός κοινωνιολόγος των ηθών της...
SBE
¥
Aυτό δεν είναι αγένεια μεταξύ δυο ανθρώπων, αλλά αυτό που οι αμερικανοί λένε civic mindedness, την αίσθηση ότι είσαι μέρος του συνόλου και ότι οι πράξεις σου το επηρεάζουν. Στην Ελλάδα υπαρχουν σπίτια που αστράφτουν κι έξω από το κατώφλι υπάρχουν σκουπίδια που κανένας δεν πάει να μαζέψει. Θυμάμαι έναν Ιανουάριο που χιόνιζε, η μητέρα μου θυμήθηκε τα παιδικά της χρόνια και πήγαμε να καθαρίσουεμ το ιχ από το χιόνι (για να μη βουλιάξει) και στη συνέχεια καθαρίσαμε το κατώφλι της πολυκατοικίας και το πεζοδρόμιο "για να μην σκοτωθεί κανένας". Αν όλοι οι γείτονες το έκαναν αυτό αντί να παίρνουν τηλέφωνο τα κανάλια και να ζητάνε να έρθει το εκχιονιστικό στην πόρτα τους ίσως μπορούσε να κυκξλοφορήσει χωρίς να κινδυνεύει κι ο ένας στους δέκα που δεν μπορεί να καθαρίσει το χιόνι.
Ή για να το πάμε σε κάτι πιο δικό μας, αν όλοι καθάριζαν τα χωράφια τους ΚΑΙ αφού ξέρουν ότι ο δήμος δεν θα τα μαζέψει, εβρισκαν μόνοι τους τρόπο να τα ξεφορτωθούν (ένας τρόπος είναι να κάνουν διαμαρτυρίες ώστε να αναγκάσουν το δήμο), θα ήμασταν καλύτερα.
Από κει και πέρα, η ευγένεια πρός τους άλλους κατά τις συναλλαγές μεταξύ μικρού αριθμού ατόμων είναι κάτι που όπως βλέπουμε και στα μοντέρνα μαγαζιά που εκπαιδεύουν το προσωπικό, κάτι που μαθαίνεται (αν και δεν θα έπρεπε η εκμάθηση να είναι απαραίτητη με αυτό τον τρόπο).
Αυτά που σε απασχολούν, απασχολούν και άλλους κι έτσι αναρωτιέται κανείς αφού όλοι ενδιαφέρονται γιατί δεν βλέπουμε διαφορά. Αυτό νομίζω ότι είναι το σημαντικότερο.
Σημ, προσωπικά εμένα στην Ελλάδα με ενοχλεί η κλάψα που βλέπω σε μερίδα της νεολαίας, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το φοβερό προνόμιο να μπορούν να ταξιδεύουν και να εργάζονται σε 27 χώρες, το οποίο ΔΕΝ είχαν ούτε οι γονείς τους (εκτός αν είναι από τους νεότερους, τους μετά το Μάαστριχτ), και φυσικά ούτε οι παππούδες τους. Αντί να σκεφτόμαστε ότι όλη η Ευρώπη είναι ανοιχτή, ότι περνάς απο τη μια χωρά στην άλλη σα να πηγαίνεις Αθήνα- Πάτρα, χωρίς να χρεια΄ζεσαι διαβατήριο, συνάλλαγμα κλπ, ότι είναι ευκαιρία για νέες εμπειρίες, νέες γνώσεις κλπ, σκεφτόμαστε ότι αναγκαζόμαστε να ξενιτευτούμε στους κακούς ξένους που θα μας πιουν το αίμα, γιατί μας διώχνουν οι δικοί μας κακοί ντόπιοι κλπ κλπ. Και φυσικά ότι θα μας λείπουν τα κεφτεδάκια της μαμάς. Αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση.
Ή για να το πάμε σε κάτι πιο δικό μας, αν όλοι καθάριζαν τα χωράφια τους ΚΑΙ αφού ξέρουν ότι ο δήμος δεν θα τα μαζέψει, εβρισκαν μόνοι τους τρόπο να τα ξεφορτωθούν (ένας τρόπος είναι να κάνουν διαμαρτυρίες ώστε να αναγκάσουν το δήμο), θα ήμασταν καλύτερα.
Από κει και πέρα, η ευγένεια πρός τους άλλους κατά τις συναλλαγές μεταξύ μικρού αριθμού ατόμων είναι κάτι που όπως βλέπουμε και στα μοντέρνα μαγαζιά που εκπαιδεύουν το προσωπικό, κάτι που μαθαίνεται (αν και δεν θα έπρεπε η εκμάθηση να είναι απαραίτητη με αυτό τον τρόπο).
Αυτά που σε απασχολούν, απασχολούν και άλλους κι έτσι αναρωτιέται κανείς αφού όλοι ενδιαφέρονται γιατί δεν βλέπουμε διαφορά. Αυτό νομίζω ότι είναι το σημαντικότερο.
Σημ, προσωπικά εμένα στην Ελλάδα με ενοχλεί η κλάψα που βλέπω σε μερίδα της νεολαίας, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το φοβερό προνόμιο να μπορούν να ταξιδεύουν και να εργάζονται σε 27 χώρες, το οποίο ΔΕΝ είχαν ούτε οι γονείς τους (εκτός αν είναι από τους νεότερους, τους μετά το Μάαστριχτ), και φυσικά ούτε οι παππούδες τους. Αντί να σκεφτόμαστε ότι όλη η Ευρώπη είναι ανοιχτή, ότι περνάς απο τη μια χωρά στην άλλη σα να πηγαίνεις Αθήνα- Πάτρα, χωρίς να χρεια΄ζεσαι διαβατήριο, συνάλλαγμα κλπ, ότι είναι ευκαιρία για νέες εμπειρίες, νέες γνώσεις κλπ, σκεφτόμαστε ότι αναγκαζόμαστε να ξενιτευτούμε στους κακούς ξένους που θα μας πιουν το αίμα, γιατί μας διώχνουν οι δικοί μας κακοί ντόπιοι κλπ κλπ. Και φυσικά ότι θα μας λείπουν τα κεφτεδάκια της μαμάς. Αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση.
pontios
Well-known member
Πάντως, η αγένεια δεν μονοπωλειται απο τους Έλληνες.
Ο πατέρας ενός φίλου, ο Γιάννης, μου διηγήθηκε πρόσφατα αυτή την ιστορία ...
Ήταν στην παρέα μερικών Ελληνοαυστραλών συναδέλφων του (εκείνη την περίοδο ζούσε στην Αυστραλία περίπου 20 χρόνια και εργαζόταν στην Telstra, μια μεγάλη αυστραλιανή εταιρεία τηλεπικοινωνιών, ως τεχνικός) και, καθώς μιλούσε μαζί τους, κουνώντας τα χέρια του, έγινε κάτι ενδιαφέρον.
Ένας Αυστραλός (a pure "Dinky-Di" Aussie) συνάδελφος που στεκόταν κοντά τους τον διέκοψε και σχολίασε, κάπως ειρωνικά: «Γιατί εσείς οι Έλληνες ή οι Ιταλοί πάντα κουνάτε τα χέρια σας όταν μιλάτε; Είναι ξεκαρδιστικό!». Ο Γιάννης, με τα σπαστά του αγγλικά, απάντησε: «Θα σου εξηγήσω γιατί, μία φορά θα στο πω ... Εμείς βλέπεις είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και γιορτάζουμε την ελευθερία μας κουνώντας τα χέρια μας (κουνώντας τα, ταυτοχρόνως) ... ενώ εσείς, όταν ήρθατε στην Αυστραλία, ήρθατε δεμένοι χειροπόδαρα».
Ο πατέρας ενός φίλου, ο Γιάννης, μου διηγήθηκε πρόσφατα αυτή την ιστορία ...
Ήταν στην παρέα μερικών Ελληνοαυστραλών συναδέλφων του (εκείνη την περίοδο ζούσε στην Αυστραλία περίπου 20 χρόνια και εργαζόταν στην Telstra, μια μεγάλη αυστραλιανή εταιρεία τηλεπικοινωνιών, ως τεχνικός) και, καθώς μιλούσε μαζί τους, κουνώντας τα χέρια του, έγινε κάτι ενδιαφέρον.
Ένας Αυστραλός (a pure "Dinky-Di" Aussie) συνάδελφος που στεκόταν κοντά τους τον διέκοψε και σχολίασε, κάπως ειρωνικά: «Γιατί εσείς οι Έλληνες ή οι Ιταλοί πάντα κουνάτε τα χέρια σας όταν μιλάτε; Είναι ξεκαρδιστικό!». Ο Γιάννης, με τα σπαστά του αγγλικά, απάντησε: «Θα σου εξηγήσω γιατί, μία φορά θα στο πω ... Εμείς βλέπεις είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και γιορτάζουμε την ελευθερία μας κουνώντας τα χέρια μας (κουνώντας τα, ταυτοχρόνως) ... ενώ εσείς, όταν ήρθατε στην Αυστραλία, ήρθατε δεμένοι χειροπόδαρα».
Last edited: