Το ότι από την εποχή του Μαρξ, την βιομηχανική, έχουν περάσει δυο εποχές (η ατομική και της πληροφορίας) δεν μας απασχολεί καθόλου, έτσι; Το ότι ο Μαρξ ας πούμε δεν έγραφε για σύστημα αλλά για κάστα ή τάξη ατόμων, η οποία σήμερα δεν υφίσταται καθόλου με την ίδια μορφή, δεν μας ενδιαφέρει, προφανώς. Στην εποχή του Μαρξ ένας λεφτάς μπορούσε να ορίζει το σύμπαν, να αγοράζει κράτη, να λύνει και να δένει. Σήμερα τα κράτη έχουν πολύ μεγαλύτερη ισχύ από τους λεφτάδες, όπως μάς διδάσκουν περιπτώσεις όπως π.χ. της Standard Oil, της Saudi Aramco, της Microsoft, των αντικαπνιστικών νόμων, κτλ. Ο λαός σήμερα έχει τα μέσα στην διάθεσή του για να μιλήσει, να διεκδικήσει και να αλλάξει, μέσα που την εποχή του Μαρξ ήταν αδιανόητα. Ο πολίτης σήμερα είναι μέρος του συστήματος γιατί το σύστημα είναι ο κοινωνικός ιστός και αυτόν πλέον δεν μπορεί να τον ελέγξει καμμιά μοναδική κάστα, γιατί έχει ορμή και είναι χαοτικά αλληλένδετος. Όπου και ισχύει ο πρώτος νόμος του Νεύτωνα. Για να κινήσεις ένα σώμα εντός αδρανειακού συστήματος πρέπει να ασκήσεις δύναμη μεγαλύτερη της συνιστασμένης των υπολοίπων και φυσικά δεν έχεις ούτε άπειρη ενέργεια για να αλλάζεις την αδρανειακή κατάσταση όλων των σωμάτων ούτε και ξέρεις ποια θα είναι η τελική κατάσταση, αφού αλλαγή της αδρανειακής κατάστασης αλληλένδετων σωμάτων σημαίνει χαοτική κίνηση. Αυτά για όσους αρέσκονται να εξισώσουν γενικότητες και αοριστίες με μαθηματικά συστήματα.