Ένα μπουκάλι Τζώννυ...
- Thread starter Count Baltar
- Start date
Τα βλέπω, Ζάζουλα, και απαντώ: τσιψ (839 γκουγκλίσματα)
και:
Από «μουσική ανηδονία» πάσχει έως και το 5% του πληθυσμού, στο οποίο δεν αρέσει κανένα είδος μουσικής γιατί παρουσιάζει δυσλειτουργία στα κέντρα του εγκεφάλου τα οποία επεξεργάζονται τη μουσική και σχετίζονται με τα συναισθήματα. Αν λοιπόν σας κανει εντύπωση γιατί κάποιοι μένουν ασυγκίνητοι στο άκουσμα του αγαπημένου σας τραγουδιού ή δεν κινούν ούτε το ... μικρό τους δαχτυλάκι την ώρα που ένας καταπληκτικός DJ έχει αναλάβει τα «ντεξ», σκεφτείτε ότι μπορεί να είναι βιολογικά ανίκανος να αισθανθεί το ίδιο με εσάς ...
Το 5% του πληθυσμού δεν αισθάνεται τίποτα και για κανένα είδος μουσικής (Τα Νέα, 29-30 Μαρτίου 2014)
και:
Από «μουσική ανηδονία» πάσχει έως και το 5% του πληθυσμού, στο οποίο δεν αρέσει κανένα είδος μουσικής γιατί παρουσιάζει δυσλειτουργία στα κέντρα του εγκεφάλου τα οποία επεξεργάζονται τη μουσική και σχετίζονται με τα συναισθήματα. Αν λοιπόν σας κανει εντύπωση γιατί κάποιοι μένουν ασυγκίνητοι στο άκουσμα του αγαπημένου σας τραγουδιού ή δεν κινούν ούτε το ... μικρό τους δαχτυλάκι την ώρα που ένας καταπληκτικός DJ έχει αναλάβει τα «ντεξ», σκεφτείτε ότι μπορεί να είναι βιολογικά ανίκανος να αισθανθεί το ίδιο με εσάς ...
Το 5% του πληθυσμού δεν αισθάνεται τίποτα και για κανένα είδος μουσικής (Τα Νέα, 29-30 Μαρτίου 2014)
Τι επίδειξη καλέ; Το τακτικό σαββατιάτικο δίευρο στον περιπτερά. Για δύο λόγους κυρίως: για τα τελευταία φύλλα με ειδήσεις από τον κόσμο της επιστήμης (καμιά φορά με εκνευριστικά μεταφραστικά λάθη), και για τα δύο σουντόκου.
Παραδόξως αυτό το εξαώροφο κτίριο λίγα τετράγωνα από την πλατεία, ακριβώς στην φωλιά των χίψτερ, δεν είναι κτίριο γραφείων ή αποθηκών -είναι πολυκατοικία.
Από το: 100 ταράτσες, το νούμερο 31.
χίψτερ
Από το: 100 ταράτσες, το νούμερο 31.
χίψτερ
sarant
¥
Προσθέτω στο ίδιο θέμα.
Επιμελούμαι χρονογραφήματα του Βάρναλη. Αναφέρεται στον (γνωστό στην εποχή του) Γερμανό φιλόσοφο Theodor Lipps, που βέβαια τον γράφει Λιψ (όπως ο λίβας στην καθαρεύουσα). Το αφήνω έτσι και στην υποσημείωση λέω ότι ο Τέοντορ Λιπς (Theodor Lipps, 1851-1914) ήταν κτλ.
Επιμελούμαι χρονογραφήματα του Βάρναλη. Αναφέρεται στον (γνωστό στην εποχή του) Γερμανό φιλόσοφο Theodor Lipps, που βέβαια τον γράφει Λιψ (όπως ο λίβας στην καθαρεύουσα). Το αφήνω έτσι και στην υποσημείωση λέω ότι ο Τέοντορ Λιπς (Theodor Lipps, 1851-1914) ήταν κτλ.
Έλα, Earion.
Η αριστερά των στάρταψ
http://www.kathimerini.gr/842818/opinion/epikairothta/politikh/h-aristera-twn-startay
Απσού!
Η αριστερά των στάρταψ
http://www.kathimerini.gr/842818/opinion/epikairothta/politikh/h-aristera-twn-startay
Απσού!
Έχω να πω αυτό μόνο: ο σχολιογράφος (και μεταφραστής του βιβλίου για τις νεοφυείς επιχειρήσεις, μεταχειρίζεται τον αγγλικό πληθυντικό, γι' αυτό και μιλάει για σταρτάψ. Ο πρωθυπουργός μας όμως, με σωστό αιθητήριο της γλώσσας, μίλησε στο ντιμπέιτ των εκλογών του Σεπτεμβρίου για σταρτάπ επιχειρήσεις:
«Πρέπει να ενισχύσουμε τις startup επιχειρήσεις, για να παράξουν πλούτο και να τονώσουν την οικονομία».
Σας έχω πει από καιρό ότι είμαι φιλοκυβερνητικός (αν και όχι γι' αυτό το λόγο), ε;
«Πρέπει να ενισχύσουμε τις startup επιχειρήσεις, για να παράξουν πλούτο και να τονώσουν την οικονομία».
Σας έχω πει από καιρό ότι είμαι φιλοκυβερνητικός (αν και όχι γι' αυτό το λόγο), ε;
«λιεπ'»
Τσκ, τσκ. τσκ. Εφόσον «Αποκαλιψ», τότινις «λιίπ'».
Ή μι αυθιντική προυφ'ρά: «σ' λίπ'». Απουλίπιν ου Θιος Εξ-Ανθρώπ'ς, πιδί μ'.
Του πραγματικό τ' όνουμα όμους είν' άλλου: Εν Σαμπά Νουρ. Ικειόν τ'ράου τώρα.
Άρχισα να κοιτάζω τις φωτογραφίες και μαγεύτηκα· οι ωραίες πλευρές τής πόλης δεν ταξιδεύουν τόσο προς τα έξω όσο μερικές κοντινές απόψεις από γνωστά μνημεία και κατά τ' άλλα η ασχήμια τής τσιμεντούπολης. Έβλεπα λοιπόν τις φωτογραφίες μία μία, μέχρι που σταμάτησα γιατί είχα δουλειές και καθυστερούσα. Όταν επέστρεψα, το «χίψτερ» ήταν ακριβώς μπροστά μου: είχα σταματήσει στην εικόνα 31 και δεν το κατάλαβα.
Η συγκυρία, υποθέτω: στην εποχή των πολλαπλών ορθογραφήσεων ονομάτων, ο καθένας έγραφε αυτό που άκουγε και υπήρχαν ισοδύναμες μεταξύ τους παραλλαγές. Αν σε λέγανε Donald Hendricks, σε λέγανε και Donald Hendrix, και πρόβλημα ουδέν. Βέβαια η ορθογραφία τής γλώσσας τυποποιήθηκε αργότερα, με την επιρροή τής τυπογραφίας, και ενώ τα βαφτιστικά συνήθως καταστάλαξαν σε μία ή το πολύ δύο ορθογραφήσεις, τα επώνυμα απολιθώθηκαν στη μορφή που έτυχε να έχουν. Έχουμε λοιπόν Clark, Clarke και Clerk, ενώ το προσηγορικό έμεινε clerk· ο δε Brydges (εικονιζόμενος αριστερά) συνυπάρχει με τον νεότερο τύπο Bridges. Στα ελληνικά ο απλούστερος κανόνας για τη μεταγραφή των ξένων ονομάτων είναι η απλοποίηση (που από κάποιους τηρείται και από άλλους όχι), αλλά δεν ξέρω αν μας λέει πότε βάζουμε -κς και πότε -ξ. Σε αυτήν την περίπτωση η αναπαραγωγή τής ανομοιογένειας στο πρωτότυπο ίσως να είναι και η πιο ασφαλής λύση.
Το βαθύτατα ενοχλητικό είναι ότι στον αγγλοσαξονικό κόσμο η κατάσταση βαίνει προς πλήρη αντιστροφή σε σχέση με τον Μεσαίωνα και τα χρόνια που ακολούθησαν, και ότι από εκεί που η γραφή των ονομάτων απλώς αποτύπωνε την προφορά τους, υπάρχει τώρα μια τάση προς το αντίθετο: «δημιουργικές» παραλλαγές τής συμβατικής ορθογραφίας που δεν ξεχωρίζουν ηχητικά. Σε μια εποχή που ο γραπτός λόγος κυριαρχεί όλο και περισσότερο στην επικοινωνία, πολλαπλασιάζοντας παράλληλα και τα αποτελέσματα της ανορθογραφίας, πολλοί γονείς βασίζονται στην επακριβή καταγραφή ονομάτων όπως Meghan, Julya και Jaxxon για να αναδείξουν την αδιαμφισβήτητη «μοναδικότητα» των παιδιών τους. Ακόμα και η επαρχία τού Οντάριο έχει αναγνωρίσει τη νέα κατάσταση. Έτσι καταφέρνουν όχι μόνο τα καημένα τα παιδιά να περάσουν ολόκληρη τη ζωή τους συλλαβίζοντας το όνομα και ακούγοντας σχόλια ότι το γράφουν ή το προφέρουν λάθος, αλλά πλέον φτάνουμε και στο σημείο να πρέπει να ρωτάει κανείς την ορθογραφία ακόμα κι από τα πιο απλά ονόματα, και να πρέπει να αναλύονται οι πιο συμβατικές ορθογραφήσεις μήπως και κάποιος έχει παρεκκλίνει και απ' αυτές. Ίσως είναι μόδα και θα περάσει, αλλά για πολύ κόσμο — και δη στην Ευρώπη, όπου σε μερικές χώρες υπάρχουν και επίσημοι κατάλογοι στους οποίους θα πρέπει να ανήκει ένα όνομα για να καταγραφεί — τα πράγματα έχουν ξεφύγει.
Αλλά τώρα ξέφυγα εγώ από το θέμα πάλι. Ίσως κάποτε προκύψει ανάγκη για το αγγλικό αντίστοιχο αυτού τού νήματος.
Η βέσπα κατάφερε στη χώρα μας και ξεπέρασε το πλαίσιο της εμπορικής επωνυμίας και έγινε κοινό προσηγορικό, κάτι που δεν κατάφερε η Lambretta. Και, επειδή θυμάμαι πόσο είχα χαρεί όταν έμαθα ότι vespa σημαίνει σφήκα, χαίρομαι που σήμερα μαθαίνω ετούτα εδώ:
Lambretta is the brand name of mainly motor scooters, initially manufactured in Milan, Italy, by Innocenti.
The name is derived from the word Lambrate, the suburb of Milan named after the river which flows through the area, and where the factory was located. Lambretta was the name of a mythical water-sprite associated with the river which runs adjacent to the former production site.
en.wikipedia.org
Lambretta is the brand name of mainly motor scooters, initially manufactured in Milan, Italy, by Innocenti.
The name is derived from the word Lambrate, the suburb of Milan named after the river which flows through the area, and where the factory was located. Lambretta was the name of a mythical water-sprite associated with the river which runs adjacent to the former production site.