Άμος Οζ, Ιστορία αγάπης και σκότους

Elsa

¥
Είδε κανείς το «Γόμορρα»; Εμένα μου φάνηκε πολύ κουραστικό να το παρακολουθήσω, χωρίς ειρμό, χαώδες...Ίσως να ήμουν πολύ κουρασμένη, δεν ξέρω, αλλά δεν το εκτίμησα.:(
Αντίθετα, μου άρεσε πολύ το «Καλοκαίρι που έφυγαν οι γονείς μου»!
 

Elsa

¥
In Search of a Midnight Kiss


Πώς κάνουμε το βιντεάκι να γράφει τον τίτλο του αντί you tube;

Απάντηση kapa18: Γράφεις τον τίτλο του βίντεο, τον επιλέγεις με το ποντίκι, πατάς το εικονίδιο με την υδρόγειο και στο πεδίο που θα σου εμφανίσει γράφεις το url.

Προσθήκη nickel: Προσέχουμε να είναι κενό το πεδίο του url. Στον IE σβήνουμε το http:// που περιέχει.
(And much obliged, as usual.)
 

curry

New member
Είδε κανείς το «Γόμορρα»; Εμένα μου φάνηκε πολύ κουραστικό να το παρακολουθήσω, χωρίς ειρμό, χαώδες...Ίσως να ήμουν πολύ κουρασμένη, δεν ξέρω, αλλά δεν το εκτίμησα.:(

Το είδα προχτές και μου άρεσε. Στην αρχή ναι, μου φάνηκε κάπως ασύνδετο (μέχρι νύστας) αλλά στην πορεία έστρωσε και το δεύτερο μέρος ήταν πολύ καλό.
 
Είδε κανείς το «Γόμορρα»; Εμένα μου φάνηκε πολύ κουραστικό να το παρακολουθήσω, χωρίς ειρμό, χαώδες...Ίσως να ήμουν πολύ κουρασμένη, δεν ξέρω, αλλά δεν το εκτίμησα.:(
Νομίζω ότι δεν ήταν περισσότερο χαώδες από άλλες σπονδυλωτές ταινίες. Δέχομαι πάντως ότι δεν βοηθάει ιδιαίτερα τον θεατή να καταλάβει τι γίνεται. (Π.χ. αν δεν το διάβαζα στο σκονάκι, δεν θα καταλάβαινα ότι ο πώς-τον-λένε μοιράζει το "επίδομα" στους συγγενείς των φυλακισμένων...)
Γενικά πολύ καλό, πολύ δυνατό, αν και δεν με ξεσήκωσε. Ίσως επειδή είναι τόσο μαύρο και πεσιμιστικό, και μάλιστα χωρίς να σου επιτρέπει να πεις "έλα μωρέ, ταινία είναι"...

Ούτε εδώ θα συμφωνήσω, συντρόφισσα. Οκ, πολύ συμπαθητικό και φιλότιμο, αλλά θα το ήθελα ένα κλικ πιο εμπνευσμένο και πρωτότυπο. Πάντως, στα υπόλοιπα δύο τρίτα της παρέας άρεσε πολύ.
 

Elsa

¥
Ομολογώ οτι, από τότε που έκανα παιδιά κυρίως, το κριτήριό μου για ταινίες που πρωταγωνιστούν παιδάκια έχει χμ... αμβλυνθεί κάπως.
 

Elsa

¥
Αν θέλετε να ευχαριστηθείτε μελόδραμα και ηθοποιία, βρείτε το
με την υπέροχα τσακισμένη Kristin Scott Thomas και την γλυκιά Elsa Zylberstein, που προβλήθηκε στην Ελλάδα με τον άχαρο τίτλο «Απλά... σ' αγαπώ». Είναι η πρώτη ταινία του Philippe Claudel (και σε δικό του σενάριο) ο οποίος είχε γράψει και το σενάριο της ταινίας «Les Âmes grises».

Είδα με τις καλύτερες προθέσεις την «Ελεγεία ενός έρωτα» (ή πολυλογία ενός γεροντοέρωτα), αλλά ...τζίφος. Κρίμα στους πρωταγωνιστές (Ben Kingsley και Penélope Cruz), κρίμα και στην σκηνοθέτιδα Isabel Coixet, που με είχε καταγοητεύσει με το
 
Ένα πολύ ωραίο ταινιάκι από την κατηγορία που μάλλον θα λέγαμε experimental animation από τον Βρετανό Stuart Hilton:

 
Κι εδώ, ένα δείγμα δουλειάς των Αμερικανών αδερφών Quay για όσους αγαπούν μια δόση σκοτεινού, πλην όμορφου και ατμοσφαιρικού σουρρεαλισμού:


 
Πήγα και είδα το Βαλς με τον Μπασίρ, και μου άρεσε πολύ (σενάριο, σκηνοθεσία, μουσική). Είναι και εμμέσως επίκαιρο: αφορά τον πόλεμο του Λιβάνου του 1982 και πιο συγκεκριμένα τη σφαγή στη Σάμπρα και τη Σατίλα. Είναι σε κινούμενα σχέδια πορτρετίστικου ύφους, με φυσικές φωνές. Έχει μαζέψει πολλά βραβεία (πέρασε και από το τελευταίο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) και έχει προταθεί από το Ισραήλ για Όσκαρ ξένης ταινίας.
 

curry

New member
Το βρήκα εξαιρετικό και το συστήνω σε όλους... πέρα από τα όποια μηνύματα, φοβερή αισθητική... ακόμα διαβάζω για το μακελειό, καθότι 6 χρονών τότε, κι έχω ακούσει διάφορες απόψεις σχετικά με αυτό. Πάντως να το δείτε!
 

Elsa

¥
Τον τελευταίο καιρό είδα πολλά. Η Ανταλλαγή, η Απαλούζα το Il Divo και το Vitus δεν με ενθουσίασαν.
Αντίθετα,
-με συνεπήρε τόσο πολύ η σαρωτική ερμηνεία του Σον Πεν στο Milk που δεν είμαι αντικειμενική για το έργο (το οποίο μου άρεσε πολύ).
-με τσάκισε Ο δρόμος της επανάστασης, με εκείνο τον υπόγειο, σαν σαράκι, τρόπο που είχε και το American Beauty του ίδιου σκηνοθέτη. (Όμως, κυρίως χάρη στο σενάριο, τους κοφτερούς σαν μαχαίρια διαλόγους και τον σπαραγμό της Κέιτ Γουίνσλετ και όχι τόσο στη σκηνοθεσία.)
-μου άρεσε το αργόσυρτο, μουντό, Τρεις πίθηκοι, αλλά δεν μπορώ να το συστήσω, είναι κάπως ιδιαίτερο,
-τέλος, Το κορίτσι της λίμνης, νομίζω πως αξίζει μόνο για τον πρωταγωνιστή και τα τοπία.

Θέλω να δω το Βαλς με τον Μπασίρ, το Σφραγισμένα χείλη, το Χιόνι και την [URL="http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/default.aspx?id=8772"]Σιωπή της Λόρνα[/URL].
(μέσ' στην καλή χαρά, ε; :p)
 
-με τσάκισε Ο δρόμος της επανάστασης, με εκείνο τον υπόγειο, σαν σαράκι, τρόπο που είχε και το American Beauty του ίδιου σκηνοθέτη. (Όμως, κυρίως χάρη στο σενάριο, τους κοφτερούς σαν μαχαίρια διαλόγους και τον σπαραγμό της Κέιτ Γουίνσλετ και όχι τόσο στη σκηνοθεσία.)

Το είδα χθες. Απόλυτο δίκιο έχεις, Έλσα.
 
Η Ανταλλαγή, η Απαλούζα το Il Divo και το Vitus δεν με ενθουσίασαν.
Για άλλη μια φορά (;)) θα διαφωνήσω με τη συναγωνίστρια. Κατά τη γνώμη μου, το Il Divo είναι αριστούργημα, τίποτα λιγότερο. Ήθελα να του αφιερώσω εκτενές ποστ όταν το είδα, αλλά βαρέθηκα.

ΥΓ Όσο για την "Ανταλλαγή", ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Ο Dirty Harry την είδε Φώσκολος...
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Κι εγώ το είδα χτες, και συμφωνώ με τις προλαλήσασες. Αλλά με τσάκισαν κι οι ερασιτεχνικοί υπότιτλοι.
 
Top