Το δέχομαι ως αστείο, και δεν σχολιάζω. Το αστείο έχει το ελεύθερο να είναι ανατρεπτικό, ασεβές, εικονοκλαστικό και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Μέχρι που, αν χρειαστεί για να βγει το γέλιο, και για τη μάνα μας θα δεχτούμε (για χάρη της συζήτησης) ότι ήταν πόρνη.
Πάντως να ξέρει αυτός που έφτιαξε...