Ζητώ ταπεινά συγγνώμη, Κατερίνα, για την κοτσάνα.
Ώρες ώρες ο δαίμων ασφυκτιά, πετάγεται εκεί που δεν τον σπέρνουν και με παρασύρει να λέω πράγματα που ύστερα τα μετανιώνω, όπως τώρα, καλή ώρα.
Εύχομαι καλή συνέχεια στην προσπάθειά σου, μέχρι τελικής απεξάρτησης, και χωρίς ανοησίες τώρα. :)
Να γράψω εκατό φορές: Σατάπ, ντίμον! Σατάπ, ντίμον! Σατάπ, ντίμον!
Ώρες ώρες ο δαίμων ασφυκτιά, πετάγεται εκεί που δεν τον σπέρνουν και με παρασύρει να λέω πράγματα που ύστερα τα μετανιώνω, όπως τώρα, καλή ώρα.
Εύχομαι καλή συνέχεια στην προσπάθειά σου, μέχρι τελικής απεξάρτησης, και χωρίς ανοησίες τώρα. :)
Να γράψω εκατό φορές: Σατάπ, ντίμον! Σατάπ, ντίμον! Σατάπ, ντίμον!