Παιδοφιλία

[Costas]

If Roman Polanski were a priest, he’d still be working here. (Η τελευταία ατάκα της Maureen Dowde, από τη NYT.)

 

[daeman]

If Roman Polanski were a priest, he’d still be working here. (Η τελευταία ατάκα της Maureen Dowde, από τη NYT.)

 

[Costas]

Αυτά τα δυο ζευγάρια μάτια στην ουρά του μανδύα του Παναγιοτάτου τι είναι;

 

[daeman]

Οι παιδόφιλοι κληρικοί, κρυμμένοι κάτω από τα φουστάνια της μαμάς (Εκκλησίας), υποθέτω, Κώστα.

 

[Costas]

Α, μάλιστα, οι φιλόπαιδες. Σαν ποντίκια μου φάνηκαν, έτσι μικρούς που τους έχει κάνει, και δεν κατάλαβα, θενκς! Κατά τα άλλα πάντως, οι δύο εντολές είναι αμίμητες.

 

[daeman]

Σκουλήκια βρομερά που τους πρέπει χώμα, θα τους έλεγα.
Εκείνο το "παιδόφιλοι" που έγραψα, λίγο ψευδόφιλο μου φαίνεται τώρα. Μου 'ριξες κι αυτό το "φιλόπαιδες" κατακέφαλα, Κώστα, οπότε λέω να το γυρίσω στη σιγουράντζα του "παιδεραστές".

 

[Costas]

Και αυτό το unborn, είναι δηλαδή σπόντα για τη θέση τους για τις εκτρώσεις (είμαι λίγο χοντροκέφαλος). Το "φιλόπαιδες" δεν είναι πιο κομψό; ;)

 

[nikosl]

Ποτέ δεν μ'αρεσε αυτό το "παιδόφιλοι", γιατί ισχύει/δεν ισχύει βάζει στο στόχαστρο μια σεξουαλική προτίμηση χωρίς αυτή να έχει μετατραπεί σε έγκλημα. Νομίζω ότι δεν πρέπει να είναι πρόβλημά μας αν είναι κάποιος παιδόφιλος ή ότι άλλο -φιλος, και αν στα όνειρά του βλέπει παιδάκια ή αν του αρέσει να βλέπει τα ζουζούνια στο άλτερ. Το παιδεραστής από την άλλη παίζει πολύ με τα όρια του νόμου και με την αυθαιρεσία του 21ου ή του 18ου ή του 16ου έτους της ηλικίας. Οπότε έχω (προς το παρόν) καταλήξει στο βιαστής μικρών παιδιών για την εγκληματική συμπεριφορά.

 

[Alexandra]

Νομίζω ότι η κατάληξη -φιλος στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν χαρακτηρίζει κάποιο έγκλημα του ποινικού δικαίου, αλλά μια αποκλίνουσα συμπεριφορά. Άλλο παράδειγμα, νεκρόφιλος.

 

[nikosl]

Αυτό ακριβώς. Το -φίλος πάει με τις "αποκλίνουσες" συμπεριφορές -αυτές που κατά καιρούς θεωρούνται αποκλίνουσες, οπότε όπως θα μου πήγαινε ασχημα να ακούσω "πρέπει να παρουμε μέτρα κατά των νεκρόφιλων" έτσι δεν μ'αρεσει να ακούω "να διωχθούν οι παιδόφιλοι". Γιατί από την τάση και την επιθυμία προς το αποκλίνον ως την εγκληματική συμπεριφορά πρέπει να μεσολαβήσει πράξη.

 

[daeman]

Όπως το λες τη διαβάζω κι εγώ τη λεζάντα, Κώστα (maybe I'm thick as a brick, too . Leave the unborn children alone and we'll "take care" of the born ones. Σπόντα για τη στάση της καθολικής εκκλησίας απέναντι στις εκτρώσεις. Και για την υστεροβουλία τους (αν γεννηθούν, προστίθενται στη λίστα των υποψήφιων θυμάτων), αλλά ίσως το πάω πολύ μακριά.

Για τους παιδόφιλους/παιδεραστές κάτι σχετικό βρήκα εδώ: http://www.lexilogia.gr/forum/showthread.php?t=2241. Ωραία κουβέντα πας να ξεκινήσεις με τους φιλόπαιδες, αλλά δυστυχώς και αυτό το Σαββατοκύριακο είναι για μένα σκ και μάλλον θα δω πάλι το ξημέρωμα της Δευτέρας.

 

[Costas]

Nikosl, καταλαβαίνω την ένστασή σου, αλλά μήπως το βιαστής που προτιμάς είναι υπερβολικό; Δηλ. κάποιος που βάζει χέρι σε παιδιά δεν μπορεί να ονομαστεί βιαστής, έτσι δεν είναι; Η κατάληξη -φιλος, είναι, όπως λέει η Αλεξάντρα, καθιερωμένη για τις παραφιλίες. Το δικό μου "φιλόπαιδες" ήταν χιουμοριστικό, σαν "εξευγενιστικό" του "παιδόφιλοι". Το διευκρινίζω γιατί βλέπω ότι η συζήτηση αρχίζει και σοβαρεύει.

daeman, πολύ φιλοσοφημένα και τα δύο σκιτσάκια ως προς το κείμενο. Ως προς το σχέδιο, δε λένε και πολλά.

 

[nikosl]

Εχεις δίκιο, το βιαστής είναι πολύ συγκεκριμένο. Απλώς, προς το παρόν το προτιμώ στην καθημερινή χρήση -όταν ανοίγει αυτό το θέμα, γιατί προτιμώ να επεκτείνω την έννοια βιαστής σε κάποιον που βάζει χέρι σε ένα παιδί, παρά να αφήνω να μπουν στην κατηγορία των εγκληματιών οι διάφοροι -όφιλοι. Περιφραστικά λύνεται με το "σεξουαλική παρενόχληση" σε μικρά παιδιά. Σημειώνω επίσης ότι αυτή είναι μια πράξη η οποία μπορεί να μη συμβαδίζει με κάποια -οφιλία αλλά να είναι απλώς μαλ***ία στον εγκέφαλο (επιστημονικά).

 

[Elsa]

Nikosl, καταλαβαίνω την ένστασή σου, αλλά μήπως το βιαστής που προτιμάς είναι υπερβολικό; Δηλ. κάποιος που βάζει χέρι σε παιδιά δεν μπορεί να ονομαστεί βιαστής, έτσι δεν είναι;

Δε συμφωνώ καθόλου, νομίζω οτι η απόσταση από το "βάζω χέρι" μέχρι το βιασμό είναι μικρή και θα τη δρασκελήσει εύκολα σε πρώτη ευκαιρία. Επίσης, και το "χέρι", που σου φαίνεται -αν κατάλαβα καλά- κάτι ανώδυνο, τραυματίζει την παιδική ψυχή.
Και, συγγνώμη αν το παίρνω στραβά, αλλά δεν ξέρω πόσο χιούμορ μπορεί να κάνει κάποιος με αυτά.

 

[nikosl]

ελσα δεν νομίζω ότι έγινε κακό χιούμορ σε αυτό το θρεντ.. ούτε ειπώθηκε οτι είναι ανώδυνο το "χέρι". Τις λέξεις με τις οποίες το εκφράζουμε ψάχνουμε (όπως πάντα).

 

[Costas]

Σημειώνω επίσης ότι αυτή είναι μια πράξη η οποία μπορεί να μη συμβαδίζει με κάποια -οφιλία αλλά να είναι απλώς μαλ***ία στον εγκέφαλο (επιστημονικά).

Το παραπάνω δεν το κατάλαβα. Εννοείς ότι πολλοί που χουφτώνουν παιδιά δεν είναι παιδόφιλοι/παιδεραστές αλλά απλώς μ....ες στον εγκέφαλο; Τι πα να πει αυτό;

 

[Elsa]

Το δικό μου "φιλόπαιδες" ήταν χιουμοριστικό, σαν "εξευγενιστικό" του "παιδόφιλοι". Το διευκρινίζω γιατί βλέπω ότι η συζήτηση αρχίζει και σοβαρεύει.

Αναφέρομαι στο παραπάνω του Κώστα. Προς τι το χιούμορ και ο εξευγενισμός;

 

[nikosl]

εννοώ δύο πράγματα.
1. Οτι οι εγκληματικές συμπεριφορές δεν είναι ανάγκη να υπακούουν σε κάποια κανονικότητα, ούτε να εντάσσονται σε κάποια ταμπέλα "παραφιλίας". Γιατί με αυτή τη λογική και ένας άντρας που θα βιάσει μια γυναίκα θα πρέπει να τον πούμε κάτι σε "όφιλο". Η ένας άντρας που θα βιάσει έναν άντρα μπορεί να μην είναι ομοφυλόφιλος. Εγκλήματα γίνονται και στιγμιαία και υπάρχει πλούσιο πάτερν για το πώς θα εκφραστεί η ανθρώπινη βία (και με ποιο τρόπο μπορεί να υπεισέλθει η σεξουαλικότητα εκεί).
2. Η παιδοφιλία δεν συνδέεται με την εγκληματικότητα. Ισα ίσα νομίζω ότι η παιδοφιλία είναι κομμάτι της σύγχρονης κυρίαρχης σεξουαλικότητας -η λατρεία προς τα ξανθά μαλλιά, την αθωώτητα, τα γλυκά χαρακτηριστικά, το μαλακό δέρμα, την έλλειψη τριχοφυϊας, τα σεξουαλικά παιχνίδια με ρόλους μαθήτριας κλπ κλπ είναι στοιχεία παιδοφιλίας. Μπορεί κανείς να τα κρίνει όπως θέλει, αλλά δεν συνιστούν έγκλημα.

 

[Costas]

Από το "δεν είναι ανάγκη να" του νο 1 ως το "δεν συνδέεται" του νο 2 υπάρχει μεγάλη απόσταση, που τη γεφυρώνεις με υπερβολική άνεση, θα έλεγα.
Να μου έλεγες ότι η παιδοφιλία, εφόσον παραμένει σκέψη, φαντασίωση και πόθος, δεν ισούται με την εγκληματικότητα, δεν συνιστά εγκληματικότητα, εντάξει, συμφωνώ απολύτως, και συμφωνεί και ο νόμος μαζί σου, βάσει της γενικής αρχής ότι δεν τιμωρούνται οι ορέξεις και οι σκέψεις αλλά μόνο οι πράξεις. Πράγμα που ισχύει και πρέπει να ισχύει γενικά, για τα πάντα. Αλλά να μου λες στο νο 2 ότι δεν συνδέεται, το βρίσκω ακατανόητο. Δηλαδή δεν συνδέεται ο πόθος, η φαντασίωση, με την εκπλήρωσή του/της;! Από τη στιγμή λοιπόν που η εκπλήρωση της συγκεκριμένης φαντασίωσης θεωρείται από το νόμο εγκληματική, πώς δεν συνδέεται;

Περαιτέρω, εισάγεις μια σχεδόν κβαντική τυχαιότητα στα θέματα της βίας και συγκεκριμένα της σεξουαλικής βίας, που μου φαίνεται εντελώς λάθος, οπότε θα περιμένω μια επιστημονική τεκμηρίωση του κανόνα, όχι των εξαιρέσεων. Γιατί ναι, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος δεδομένων εξαιρετικών συνθηκών (φυλακή, στρατώνας, πόλεμος, απομόνωση κλπ.) μπορεί να κάνει κάτι που ποτέ δεν θα φανταζόταν ούτε καν ο ίδιος κλπ. κλπ., αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε, και ας μην καταφεύγουμε σε σοφιστείες! Εδώ υπάρχουν βιαστές που ζήτησαν οι ίδιοι τον ευνουχισμό τους!

Η κοινωνιολογική ανάλυσή σου για την έρπουσα παιδοφιλία των μίντια είναι σωστή μεν [να συμπληρώσω όμως ότι δεν είναι καινούργια (κοιτάξτε αρχαία ελληνική τέχνη, παρακαλώ!)], αλλά σε τίποτα δεν αλλάζει το ότι ο/η φαντασιωνόμενος/η κάτι είναι και εκείνος/η που έχει τις απείρως περισσότερες πιθανότητες να περάσει από τη φαντασίωση στην πράξη, σε σχέση με τον/ην μη φαντασιωνόμενο/η.

 

[nikosl]

Υπάρχει μια παλιά συζήτηση για τη σχέση βιασμού και σεξουαλικότητας. Αν αποδεχθούμε ότι αυτός που βιάζει ένα παιδί το κάνει επειδή είναι "παιδόφιλος" τότε κάνουμε ένα βήμα για να αποδεχθούμε ότι αυτός που βιάζει μια γυναίκα το κάνει επειδή είναι "στρέιτ" -και είναι ένα κρίσιμο βηματάκι προς τη δικαίωση του βιαστή και για το άνοιγμα της συζήτησης: τι φορούσε αυτή; Μήπως τά'θελε;

Ενώ νομίζω ο politically correct τρόπος αντιμετώπισης είναι να αποσυνδέσεις τη σεξουαλικότητα και να το αντιμετωπισεις σαν ένα κρούσμα βίας. Αν είναι σε βάρος μιας γυναίκας είναι α' μεγέθους, αν είναι σε βάρους ενός παιδιού μπορεί να είναι α^2 μεγέθους. Αλλά το ζήτημα των σεξουαλικών προτιμήσεων δεν θα πρέπει να μας απασχολήσει κατά την κρίση μας. Δεν μας ενδιαφέρει αν αυτός που βίασε ένα παιδί βλέπει στα όνειρά του παιδάκια ή γυναίκες ή άντρες ή τη μάνα του. Οπως δεν μας ενδιαφέρει αν μια γυναίκα που βιάστηκε φορούσε διχτυωτό καλσόν και κοντή φούστα και άρα ερέθιζε τη σεξουαλικότητα κάθε "στρέιτ".

Ξέρω ότι αυτός ο (politically correct) τρόπος σκέψης είναι στενός. Το παραδέχομαι. Γιατί σίγουρα εμπλέκεται η σεξουαλικότητα. Αυτός που θα πει ότι δεν εμπλέκεται αντιμετωπίζει τη σεξουαλικότητα ως αποκαθαρμένη από τη βία. Ενώ στην πραγματικότητα η ίδια η κυρίαρχη σεξουαλικότητα (στον καπιταλισμό και στις ταξικές κοινωνίες λέω εγώ, αλλά είναι άλλη συζήτηση) περιέχει μπόλικη βία, μισογυνισμό, σεξισμό (και παιδοφιλία και ό,τι άλλο θες). Αλλά ακριβώς επειδή περιέχει βία έτσι κι αλλιώς, δεν θεωρώ ότι είναι σωστό να ξεχωρίζουμε τις "παραφιλίες" ως ειδικές αιτίες που εξηγούν τα εγκλήματα βίας. Ολοι έχουν (έχουμε) τις παραφιλίες μας, κρυφές, φανερές, γνωστές σε μας ή καταχωνιασμένες, αλλά δεν μπορώ να δεχθώ ότι όταν εγκληματεί κάποιος, είναι αυτές οι παραφιλίες που δρουν ως ανεξάρτητες μεταβλητές και όχι ένα ολόκληρο σύστημα βίας που δημιουργεί βίαιους ανθρώπους -με βίτσια ή χωρίς.