Αδιόριστοι εκπαιδευτικοί

[Alexandra]

Από τα σημερινά ΝΕΑ, με τίτλο "Δεν θέλουμε προσλήψεις με ΑΣΕΠ", διαβάζουμε:
Ο κ. Κατσούλας ανήκει στους ωρομίσθιους καθηγητές, οι οποίοι μαζί με τους αναπληρωτές αλλά και συνολικά τους περίπου 120.000 αδιόριστους εκπαιδευτικούς της χώρας είναι ανάστατοι εδώ και λίγες ημέρες μετά τις εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας για ανατροπές στο σύστημα προσλήψεων.
Λίγο πιο πάνω διαβάζουμε ότι ο κύριος είναι ειδικότητας Πληροφορικής.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από την εποχή που ίσχυε ακόμα ο διορισμός με την επετηρίδα, και κάποιος μαθηματικός ή φυσικός που γραφόταν στην επετηρίδα έπαιρνε την πληροφορία ότι για να διοριστεί πρέπει να περιμένει γύρω στα 30 χρόνια, είχα την εξής απορία:
Γιατί λέγεται "αδιόριστος εκπαιδευτικός" κάποιος που ΘΕΛΕΙ να διοριστεί στην εκπαίδευση; Δεν είναι και αδιόριστος μηχανικός, αδιόριστος φαρμακοποιός, αδιόριστος γιατρός, αδιόριστος εφοριακός, αδιόριστη καθαρίστρια, αδιόριστος κλητήρας όποιος άλλος θα ήθελε να διοριστεί στο Δημόσιο; Το "αδιόριστος" υπονοεί την υποχρέωση του κράτους να τους διορίσει όλους. Από πού κι ως πού έχει τη δυνατότητα, και την ανάγκη, το Δημόσιο να διορίσει 120.000 νέους εκπαιδευτικούς, ώστε να χαρακτηρίζονται όλοι δημόσιοι υπάλληλοι σε αναμονή; (Ας μην πούμε και γι' αυτούς που μόλις πάρουν τον πολυπόθητο διορισμό, βάζουν μέσον για να αποσπαστούν σε υπηρεσίες του υπουργείου, αφήνοντας τα παιδιά χωρίς "διορισμένο εκπαιδευτικό".)

 

[panadeli]

Εξαιρετικό σημειολογικό σχόλιο!!

 

[Zazula]

Πράγματι, εξόχως εύστοχη η παρατήρηση της Αλεξάνδρας για το πώς βλέπουμε γενικά το Δημόσιο σε τούτη 'δώ τη χώρα. Αρχαία η λέξη αδιόριστος (με σημασία "αόριστος"), έλαβε γοργά νέα σημασία μόλις σχηματίσαμε νεοελληνικό κράτος — αντιγράφω από το Πρωίας (1933):
αδιόριστος, -ος, -ον (Δ -η, -ο)· ο μη δυνάμενος να ορισθή, ακαθόριστος, απροσδιόριστος· || επί αιτούντων δημοσίαν ή ιδιωτικήν υπηρεσίαν, ο μη έχων εισέτι προσληφθή εις αυτήν: «μήνες ανεβοκατεβαίνω το υπουργείο κι είμαι ακόμη αδιόριστος».

 

[anef]

Σόρυ παιδιά που θα σας το χαλάσω λίγο με μια διαφωνία :) Όταν υπήρχε επετηρίδα στις καθηγητικές σχολές, υπήρχε όντως η δέσμευση διορισμού από την πλευρά του κράτους. Δεν υπήρχε επετηρίδα στη νομική σχολή για να μιλάμε για αδιόριστους νομικούς.

Επίσης, σήμερα, απ' όσο ξέρω, όταν μιλάμε για αδιόριστους εκπαιδευτικούς εννοούμε όσους έχουν περάσει στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ (πληρούν δηλ. τα κριτήρια που θέτει το κράτος) αλλά δεν είναι 'διοριστέοι' όχι μόνο τη χρονιά που περνάνε αλλά ούτε τις επόμενες φορές που το κράτος χρειάζεται εκπαιδευτικούς (πρέπει να ξαναδώσουν εξετάσεις). Εντωμεταξύ όμως το έξυπνο ελληνικό κράτος τους παίρνει ως ωρομίσθιους και αναπληρωτές, με συνθήκες πολύ χειρότερες δηλ. από ό,τι τους διορισμένους καθηγητές και τους χρησιμοποιεί για πάγιες ανάγκες του.

Τέλος, φυσικά δίκιο έχει η Αλεξάνδρα να μιλάει για τη νοοτροπία των δημόσιων υπαλλήλων και για το δημοσιοϋπαλληλίκι γενικά, αλλά από την άλλη, λογικό δεν είναι να θέλουν όλοι να μπουν στο δημόσιο όταν το κράτος δεν κάνει τίποτα για να διασφαλίσει τις μίνιμουμ αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα; Όταν επιτρέπει στους εργοδότες να είναι ασύδοτοι;

 

[Alexandra]

Επίτρεψέ μου να διαφωνήσω ότι ο παραπάνω κύριος όταν λέει "120.000 αδιόριστοι εκπαιδευτικοί" εννοεί ότι έχουν περάσει τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Αν πρόσεξες, λένε "Δεν θέλουμε προσλήψεις με ΑΣΕΠ". Δεν θα ήταν αντίφαση, αν είχαν ήδη περάσει τις εξετάσεις; Επίσης, αδυνατώ να φανταστώ ότι αυτή τη στιγμή 120.000 άτομα έχουν δώσει τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ για διορισμό στην εκπαίδευση και τις έχουν περάσει, οπότε με το δίκιο τους θεωρούν ότι βρίσκονται με το ένα πόδι μέσα στο Δημόσιο. Ο αριθμός φαίνεται εξωφρενικά μεγάλος.

 

[Palavra]

αλλά από την άλλη, λογικό δεν είναι να θέλουν όλοι να μπουν στο δημόσιο όταν το κράτος δεν κάνει τίποτα για να διασφαλίσει τις μίνιμουμ αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα;

Ίσως. Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία των όσων διακαώς επιθυμούν το διορισμό σε διάφορες θέσεις του δημοσίου είναι οι ίδιοι που αργότερα θα σε κοιτούν σαν σκουλήκι όταν τολμάς να τους κάνεις την οποιαδήποτε ερώτηση για να εξυπηρετηθείς σε κάποια υπηρεσία, οι ίδιοι που θα διαδίδουν στους μαθητές κάθε αρλούμπα την οποία δεν μπαίνουν στον κόπο να διασταυρώσουν και τέλος οι ίδιοι που ήδη έχουν τη νοοτροπία «χαζός είμαι να μη θέλω να με πληρώνουν και να κάθομαι;» (Αληθινή ατάκα που την έχω ακούσει πάμπολλές φορές από ανθρώπους με τους οποίους έχω συζητήσει περί χαμηλών μισθών και κακών συνθηκών εργασίας στο δημόσιο).

 

[Zazula]

Όταν [το κράτος] επιτρέπει στους εργοδότες να είναι ασύδοτοι;

Είναι το ίδιο ακριβώς κράτος που επιτρέπει και στους δημόσιους υπαλλήλους να είναι ασύδοτοι. Θέλεις να ξεκινήσεις μια επανάσταση στην Ελλάδα; Θεσμοθέτησε έλεγχο κι αξιολόγηση στους δημόσιους υπαλλήλους. ;)

ΥΓ Άντε μην πιάσω και τη μονιμότητα...

 

[panadeli]

Όταν υπήρχε επετηρίδα στις καθηγητικές σχολές, υπήρχε όντως η δέσμευση διορισμού από την πλευρά του κράτους.

Επίσης, σήμερα, απ' όσο ξέρω, όταν μιλάμε για αδιόριστους εκπαιδευτικούς εννοούμε όσους έχουν περάσει στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ (πληρούν δηλ. τα κριτήρια που θέτει το κράτος) αλλά δεν είναι 'διοριστέοι' όχι μόνο τη χρονιά που περνάνε αλλά ούτε τις επόμενες φορές που το κράτος χρειάζεται εκπαιδευτικούς (πρέπει να ξαναδώσουν εξετάσεις).

Όχι, οι "αδιόριστοι" που λέει το κείμενο δεν είναι οι επιτυχόντες αλλά μη διοριστέοι του ΑΣΕΠ. Είναι αυτοί ακριβώς που λέει η Αλεξάνδρα. Απόφοιτοι "καθηγητικών" σχολών, δυνάμει εκπαιδευτικοί, που θεωρούν ότι το κράτος οφείλει να τους προσλάβει. Όσο υπήρχε η επετηρίδα, ο όρος "αδιόριστος" θα μπορούσε να έχει κάποιο νόημα, αν αναφερόταν στους εγγεγραμμένους στην επετηρίδα που περίμεναν καρτερικά να έρθει η σειρά τους να διοριστούν. Σήμερα όμως ο όρος είναι ατυχής και παραπλανητικός. Η επετηρίδα έχει καταργηθεί δώδεκα χρόνια τώρα.

 

[anef]

Για 120.000 συνολικά μιλάει ο αρθρογράφος και δεν εξηγεί ακριβώς από πού βγαίνει αυτό το νούμερο. Εγώ, panadeli, υποθέτω ότι βάζει μέσα όλους όσους ήταν ήδη στην επετηρίδα όταν αυτή καταργήθηκε και δεν διορίστηκαν ποτέ -αφού για ένα διάστημα ένα ποσοστό, αν θυμάμαι καλά, διοριζόταν από αυτή τη λίστα ακόμα και μετά την κατάργηση της επετηρίδας-, όλους τους ωρομίσθιους, όλους τους αναπληρωτές και όλους όσους πέρασαν στον ΑΣΕΠ αλλά δεν ήταν διοριστέοι. Δεν νομίζω να βάζουν π.χ. εμένα που τέλειωσα φιλοσοφική αλλά ποτέ δεν γράφτηκα στην επετηρίδα ούτε έδωσα ΑΣΕΠ ούτε δούλεψα ως ωρομίσθια κλπ.

Αλλά το θέμα, νομίζω, δεν ήταν αυτό, ήταν αν δικαιούμαστε ή όχι να μιλάμε για 'αδιόριστους'. Και τουλάχιστον όταν μιλάμε για τις συγκεκριμένες κατηγορίες νομίζω ότι μπορούμε να τους χαρακτηρίζουμε αδιόριστους, άσχετα αν τελικά είναι 120.000 ή 12.000.

 

[Alexandra]

Δυστυχώς, στην ελληνική πραγματικότητα που την γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, "αδιόριστοι εκπαιδευτικοί" υποχρεωτικά χαρακτηρίζονται οι περισσότεροι από αυτούς που σπούδασαν σε τμήματα που δεν οδηγούν με ασφάλεια στην αγορά εργασίας, π.χ. θεολόγοι, γυμναστές ή ακόμα και φιλόλογοι ή φυσικοί. Αν ρωτήσεις ένα παιδί που μπήκε κατά λάθος στη Θεολογία γιατί συνεχίζει σε ένα τμήμα που δεν το ενδιαφέρει, θα σου απαντήσει ότι θα γίνει εκπαιδευτικός. Ωραία είναι η θεωρία της αποσύνδεσης των σπουδών από την αγορά εργασίας, αλλά όλοι αυτοί οι απόφοιτοι περιμένουν μετά να διοριστούν εκπαιδευτικοί. Όταν άρχισαν οι εξετάσεις στο ΑΣΕΠ, δημιουργήθηκε τεράστια αντίδραση από αποφοίτους "καθηγητικών" σχολών που ισχυρίζονταν ότι δεν χρειάζεται καμιά αξιολόγηση για να διοριστούν: αφού πήραν το πτυχίο, όλοι κάνουν για εκπαιδευτικοί.

Επιπλέον, αν το Δημόσιο λειτουργούσε αξιοκρατικά και αξιολογούσε συνεχώς τους εκπαιδευτικούς και μετά από κάποιες διαδικασίες έστελνε στο σπίτι τους αυτούς που είναι ανεπαρκείς (ή που τους παίρνει να το παίζουν ανεπαρκείς λόγω της απουσίας κάθε αξιολόγησης), θα ελευθερώνονταν περισσότερες θέσεις για να μπουν νέοι άνθρωποι που αξίζουν να δουλέψουν στην εκπαίδευση.

 

[SBE]

Με το σκεπτικό των αδιόριστων κι εγώ είμαι δυνάμει αδιόριστη καθηγήτρια πανεπιστημιίου.
Αλλά βρε αλεξάνδρα, αφού ακούγεται πιο θετικό απο το να πεις ότι εκανες τα χαρτια΄σου και είσια ανεργοσ όσο περιμενεις να διοριστείς.
μάλιστα θα επισημάνω εδώ το κλασσικό προβλημα του να προτιμάνε να δουλευουν ωρομίσθιοι, αναπληρωτές κλπ αντί να κοιτάζουν για καμία δουλειά. Δεν μπορούν όλες οι ειδικότητες να το κάνουν, αλλα ορισμενες μπορούν. Από συμφοιτητές που δούλευαν στην Ιντρακόμ ήξερα ότι καθε φθινόπωρομε τους διορισμούς στα σχολεία υπήρχε μαζική έξοδος απο την εταιρεία, καθώς διορίζονταν οι φυσικοί, οι μαθηματικοί κλπ. Και μερικοί δεν πήγαιναν να διοριστούν.
Όπως ξερω και άλλους που όσο περίμεναν βρηκαν δουλειά σε τράπεζες κλπ.
Τι στ καλο, δέκα χ΄ρονια αδιοριστος ωρομίσθιος;

 

[Aurelia]

Με το σκεπτικό των αδιόριστων κι εγώ είμαι δυνάμει αδιόριστη καθηγήτρια πανεπιστημιίου.
Αλλά βρε αλεξάνδρα, αφού ακούγεται πιο θετικό απο το να πεις ότι εκανες τα χαρτια΄σου και είσια ανεργοσ όσο περιμενεις να διοριστείς.
μάλιστα θα επισημάνω εδώ το κλασσικό προβλημα του να προτιμάνε να δουλευουν ωρομίσθιοι, αναπληρωτές κλπ αντί να κοιτάζουν για καμία δουλειά. Δεν μπορούν όλες οι ειδικότητες να το κάνουν, αλλα ορισμενες μπορούν. Από συμφοιτητές που δούλευαν στην Ιντρακόμ ήξερα ότι καθε φθινόπωρομε τους διορισμούς στα σχολεία υπήρχε μαζική έξοδος απο την εταιρεία, καθώς διορίζονταν οι φυσικοί, οι μαθηματικοί κλπ. Και μερικοί δεν πήγαιναν να διοριστούν.
Όπως ξερω και άλλους που όσο περίμεναν βρηκαν δουλειά σε τράπεζες κλπ.
Τι στ καλο, δέκα χ΄ρονια αδιοριστος ωρομίσθιος;

Σε μερικές πόλεις όπως η δική μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βρεις κάποια δουλειά και γενικότερα και ειδικότερα στον τομέα σου. Η πόλη σαπίζει και τα παιδιά της μαζί. Ναι, είναι πρόβλημα η εκπαίδευση να πηγαίνει κουτσό με μπαλώματα από ωρομίσθιους και αναπληρωτές όμως πολλοί καταφεύγουν να προτιμάνε τα ψίχουλα από το τίποτα κι αυτό δεν το θεωρώ κατακριτέο.

 

[SBE]

Η επαρχία δεν εχιε δουλειες περα απο το δημόσιο και τις τράπεζες, αυτο είναι γνωστό, αλλά οι νεοδιόριστοι μπορεί να βρεθούν κάπου μακρυά από το σπίτι τους ούτως ή άλλως. Επομένως γιατι όχι μεταναστευση για αναζήτηση εργασίας αντί για μεταναστευση μετα το διορισμό;
Αλλωστε και οι ωρομίσθιοι και οι έκτακτοι συχνά πανε πολύ μάκρυα από το σπίτι τους.

Δεν μπορούν όλοι να κοιτάξουν για κατι άλλο αλλα αν το εκαναν όσοι μπορούν, θα ήταν ίσως καλύτερα για όλους.

 

[panadeli]

Για 120.000 συνολικά μιλάει ο αρθρογράφος και δεν εξηγεί ακριβώς από πού βγαίνει αυτό το νούμερο. Εγώ, panadeli, υποθέτω ότι βάζει μέσα όλους όσους ήταν ήδη στην επετηρίδα όταν αυτή καταργήθηκε και δεν διορίστηκαν ποτέ -αφού για ένα διάστημα ένα ποσοστό, αν θυμάμαι καλά, διοριζόταν από αυτή τη λίστα ακόμα και μετά την κατάργηση της επετηρίδας-, όλους τους ωρομίσθιους, όλους τους αναπληρωτές και όλους όσους πέρασαν στον ΑΣΕΠ αλλά δεν ήταν διοριστέοι. Δεν νομίζω να βάζουν π.χ. εμένα που τέλειωσα φιλοσοφική αλλά ποτέ δεν γράφτηκα στην επετηρίδα ούτε έδωσα ΑΣΕΠ ούτε δούλεψα ως ωρομίσθια κλπ.

Αλλά το θέμα, νομίζω, δεν ήταν αυτό, ήταν αν δικαιούμαστε ή όχι να μιλάμε για 'αδιόριστους'. Και τουλάχιστον όταν μιλάμε για τις συγκεκριμένες κατηγορίες νομίζω ότι μπορούμε να τους χαρακτηρίζουμε αδιόριστους, άσχετα αν τελικά είναι 120.000 ή 12.000.

Τους βάζει όλους αυτόυς, ναι.

Όμως:

α. Οι "επιτυχόντες" του ΑΣΕΠ που δεν διορίζονται είναι εκείνοι που πέρασαν μεν τη βάση του διαγωνισμού αλλά δεν είχαν αρκετά καλή σειρά ώστε να διοριστούν. Με άλλα λόγια, είναι μη διοριστέοι. Δεν έχει καμία υποχρέωση ο ΑΣΕΠ να τους διορίσει, ούτε το Υπουργείο Παιδείας. Το να αυτοαποκαλούνται "αδιόριστοι", υποδηλώνοντας ότι πρέπει κάποτε να διοριστούν, είναι αντίστοιχο με το να ισχυρίζεται κάποιος ότι επειδή πέρασε τη βάση (το 10) στις Πανελλήνιες είναι "επιτυχών" των Πανελληνίων και άρα δικαιούται να περάσει στη σχολή της αρεσκείας του. Ο τελευταίος διοριστέος του ΑΣΕΠ των μαθηματικών, για παράδειγμα, είχε γύρω στα 80 μόρια. Η βάση όμως είναι το 55, οπότε όλοι όσοι έγραψαν πάνω από 55 είναι επιτυχόντες. Όσο δικαιούται κάποιος που έγραψε 58 να θεωρεί ότι πρέπει να διοριστεί, άλλο τόσο δικαιούται κάποιος που έγραψε 11 στις πανελλήνιες να θεωρεί ότι πρέπει να περάσει στην ιατρική.

β. Οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι υπογράφουν συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, για να καλύψουν έκτακτες ανάγκες των σχολείων. Όλες αυτές οι συμβάσεις λύνονται αυτοδίκαια με το τέλος του σχολικού έτους, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι εκπαιδευτικοί που τις υπογράφουν. Δεν έχει καμία υποχρέωση, ούτε ηθική ούτε νομική, το ελληνικό κράτος να διορίσει όλους όσους κάποια στιγμή απασχολήθηκαν από αυτό με κάποια σύμβαση ορισμένου χρόνου. Δηλαδή επειδή εσύ υπέγραψες ότι θα δουλέψεις για 8 μήνες και μετά αξιώνεις να προσληφθείς μόνιμος, πρέπει το ελληνικό κράτος ντε και καλά να σε διορίσει;
Τα 7 ευρώ την ώρα της ωρομισθίας είναι όντως ξεφτίλα, αλλά αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική κουβέντα.

γ. Η επετηρίδα μάς έχει τελειώσει, με νόμο του κράτους και τροποποίηση του Συντάγματος και ένα σωρό τυμπανοκρουσίες, εδώ και 12 χρόνια. Έλεος πια.

Ποιοι λοιπόν είναι οι "αδιόριστοι";
Και, στο κάτω κάτω, γιατί να μην δώσουν τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ;
Επειδή δηλώνουν ότι έχουν βαρεθεί να εξετάζονται;

Για καλοσκεφτείτε το. Τι μας δείχνει αυτό για το ποιον τους ως εκπαιδευτικοί;

Να σημειώσω κλείνοντας, αν και κανείς δεν το αναφέρει και απ' ό,τι φαίνεται λίγη σημασία έχει, ότι βάσει της τροποποίησης του Συντάγματος του 2000, όλες οι προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες (συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και των δημόσιων σχολείων) γίνονται αποκλειστικά και μόνο μέσω του ΑΣΕΠ. Όλοι οι μεταγενέστεροι νόμοι που προέβλεπαν διορισμό εκπαιδευτικών βάσει προϋπηρεσίας είναι κάργα αντισυνταγματικοί, και, κατά συνέπεια, όλοι οι σχετικοί διορισμοί είναι παράνομοι.

Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα. Με το Σύνταγμα θα ασχολούμαστε τώρα;

 

[SBE]

Και κάτι αλλο που σκεφτομουνα, δεν μπορεί να λεει κανένανς ότι είναι αδιόριστος καθηγητής ΜΕ αν δεν έχει γίνει καθηγητής ΜΕ. Δηλαδή αν δεν εχει εργαστεί ποτέ σαν καθηγητής σε σχολείο, πως γίνεται να λέει ότι έιναι καθηγητής σε σχολείο;

 

[anef]

Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα. Με το Σύνταγμα θα ασχολούμαστε τώρα;

Άλλα ψιλά γράμματα στο Σύνταγμα είναι και τα εξής:
1. Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.

Για τα υπόλοιπα:
α. Αν το κράτος θέλει μπορεί να ανεβάσει τη βάση του διαγωνισμού, αυτό είναι άλλο θέμα. Αυτοί που πέρασαν όμως στο διαγωνισμό του είναι εξ ορισμού κατάλληλοι να διδάξουν, τελεία. Άρα θα έπρεπε να τους πάρει την επόμενη φορά που χρειάζεται καθηγητές, αλλιώς μιλάμε για κοροϊδία. Για να μην πούμε πως φυσικά υπάρχουν κάθε χρόνο ελλείψεις σε καθηγητές σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, άρα κανονικά θα έπρεπε να τους παίρνει κατευθείαν. Τέλος, πολλοί από αυτούς δουλεύουν τελικά ως ωρομίσθιοι ή αναπληρωτές. Τότε γίνονται ξαφνικά κατάλληλοι;

β. Οι έκτακτες ανάγκες των σχολείων είναι αστειότητες. Δεν μπορούν να προβλέψουν ανάγκες που προκύπτουν κάθε χρόνο; Αν προκύπτουν κάθε χρόνο, οι ίδιες, ξανά και ξανά, δεν λέγονται έκτακτες, λέγονται μόνιμες, και μόνιμοι πρέπει να είναι και οι καθηγητές. Και βέβαια, ναι, έχει ηθική υποχρέωση να σε διορίσει ένα κράτος που σου έχει ήδη υποσχεθεί ότι αν έχεις χ μόρια τελικά θα διοριστείς, άσχετα αν πέρασες ή όχι ΑΣΕΠ. Αν διαβάσετε προσεκτικά το άρθρο θα δείτε ότι ο καθηγητής που μιλάει δεν είναι κατά του ΑΣΕΠ γενικώς και αορίστως, αλλά γι' αυτούς τους συγκεκριμένους εργαζόμενους που το κράτος τους υποσχέθηκε ότι με άλλο τρόπο θα διοριστούν, όχι με ΑΣΕΠ (κι αυτοί οι αφελείς το πίστεψαν κι άρχισαν να τρέχουν πάνω-κάτω σ΄ όλη την Ελλάδα). Αν το κράτος παρανόμησε ας πάνε κάποιοι φυλακή, οι ωρομίσθιοι που ακόμα ούτε τα λεφτά τους δεν πήραν τι φταίνε;

γ. Όταν μας τέλειωσε η επετηρίδα, υπήρχαν άνθρωποι που είχαν ήδη σχεδιάσει τη ζωή τους πάνω στη συγκεκριμένη κατάσταση, είχαν κάνει οικογένεια κλπ. Κάποιοι άλλοι σπούδασαν στις συγκεκριμένες σχολές, κι όχι σε άλλες, έχοντας στο νου τους αυτή την προοπτική. Ας διορίζονταν αυτοί, και οι επόμενοι ας έμπαιναν με ΑΣΕΠ, δε θα χανόταν ο κόσμος. Από το 2000 που λες, panadeli, ότι ψηφίστηκε η τροποποίηση του συντάγματος, τα δύο μεγάλα κόμματα που σφιχταγκαλιάζουν μέχρι παρεξηγήσεως το κράτος και τα οποία τα ψηφίζει η πλειοψηφία του σοφού ελληνικού λαού, έχουν διορίσει άπειρους κομματικούς εκτός ΑΣΕΠ.

 

[Alexandra]

β. Οι έκτακτες ανάγκες των σχολείων είναι αστειότητες. Δεν μπορούν να προβλέψουν ανάγκες που προκύπτουν κάθε χρόνο; Αν προκύπτουν κάθε χρόνο, οι ίδιες, ξανά και ξανά, δεν λέγονται έκτακτες, λέγονται μόνιμες, και μόνιμοι πρέπει να είναι και οι καθηγητές.

Δεν είναι αλήθεια αυτό. Μετά από 23 χρόνια που δίδαξα στη Β'θμια εκπαίδευση, ξέρω πολύ καλά ότι υπάρχουν έκτακτες ανάγκες που δεν μπορούν να καλυφθούν με μόνιμη πρόσληψη: ασθένειες εκπαιδευτικών (μακροχρόνιες και μη), εγκυμοσύνες και το κυριότερο, αποσπάσεις με αίτηση του εκπαιδευτικού. Όταν ο εκπαιδευτικός πάρει την απόσπαση, η θέση του μένει προσωρινά κενή. Αν όμως την επόμενη χρονιά δεν πάρει την απόσπαση, πρέπει να υπηρετήσει στη θέση του. Πώς θα έχουν διορίσει εκεί κάποιον άλλο; Τι θα τον κάνουν; Να καταργηθούν οι αποσπάσεις; Θεωρητικά θα συμφωνούσα, στην πράξη θα διαλύονταν οικογένειες όταν ο ένας σύζυγος δεν μπορεί να ακολουθήσει τον άλλο σε κάποια άλλη περιοχή της χώρας.

γ. Όταν μας τέλειωσε η επετηρίδα, υπήρχαν άνθρωποι που είχαν ήδη σχεδιάσει τη ζωή τους πάνω στη συγκεκριμένη κατάσταση, είχαν κάνει οικογένεια κλπ. Κάποιοι άλλοι σπούδασαν στις συγκεκριμένες σχολές, κι όχι σε άλλες, έχοντας στο νου τους αυτή την προοπτική.

Αυτό είναι λυπηρό, αλλά ελάχιστοι άνθρωποι μπορούσαν να βασιστούν πραγματικά στον διορισμό βάσει επετηρίδας για να ζήσουν την οικογένειά τους. Για τις περισσότερες ειδικότητες ο χρόνος αναμονής ήταν πάνω από 10 χρόνια. Όταν γράφεσαι στην επετηρίδα στα 25 σου και φτάνεις 40 και δεν έχεις διοριστεί ακόμα, η επετηρίδα είναι ψευδαίσθηση. Αντίθετα, η κατάργηση της επετηρίδας και ο διορισμός μέσω ΑΣΕΠ επέτρεψε ακόμα και σε νεότατους επιστήμονες να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην εκπαίδευση, κι αυτό είναι καλό για την παιδεία. Εκτός αν διαφωνούμε και σ' αυτό, και έχουμε την άποψη ότι πρέπει όλοι οι κλάδοι να μπουν σε επετηρίδα και να περιμένουν υπομονετικά τον διορισμό τους όταν θα είναι πλέον μεσήλικες.

 

[Palavra]

γ. Όταν μας τέλειωσε η επετηρίδα, υπήρχαν άνθρωποι που είχαν ήδη σχεδιάσει τη ζωή τους πάνω στη συγκεκριμένη κατάσταση, είχαν κάνει οικογένεια κλπ. Κάποιοι άλλοι σπούδασαν στις συγκεκριμένες σχολές, κι όχι σε άλλες, έχοντας στο νου τους αυτή την προοπτική.

Καθαρά προσωπική άποψη: μου φαίνεται αδιανόητο να επιλέγει κανείς το επάγγελμα που θα κάνει σε όλη του τη ζωή με αυτό το σκεπτικό, για διάφορους λόγους. Ο βασικότερος είναι ότι υποβόσκει σε αυτό η νοοτροπία του βολέματος, γιατί μη μου πεις ότι όλοι όσοι επιλέγουν αυτές τις σπουδές έχουν πραγματικά συνειδητοποιήσει τη βαρύτητα και τη σπουδαιότητα του επαγγέλματός τους.

Αυτό που βλέπω εγώ στους περισσότερους δυνάμει καθηγητές δημοσίου με τους οποίους έχω συζητήσει είναι ότι τους δελεάζει το τρίπτυχο τέσσερις μήνες διακοπές-είκοσι ώρες τη βδομάδα δουλειά-κανένας έλεγχος και μηδενικές απαιτήσεις. Περίτρανη απόδειξη γι' αυτό είναι η ποιότητα όλων των καθηγητών που είχα στη βασική και μέση εκπαίδευση (μην πιάσω την ανώτατη γιατί δεν τελειώνω ούτε μεθαύριο). Οι φωτεινές εξαιρέσεις μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

 

[Alexandra]

Αν δεν κάνω λάθος, στην Αμερική υπάρχει σε κάθε σχολική περιφέρεια λίστα αναπληρωτών που καλούνται να διδάξουν έστω και για μερικές μέρες, όταν λείπει ένας καθηγητής σε κάποιο σχολείο. Φανταστείτε να τολμούσε κανείς να το κάνει εδώ: να έχει standby κάποια άτομα και να τους λέει πήγαινε εκεί για μια βδομάδα και μετά γύρισε στο σπίτι σου και περίμενε πότε θα σε ξαναφωνάξουμε.

 

[Alexandra]

Αυτό που βλέπω εγώ στους περισσότερους δυνάμει καθηγητές δημοσίου με τους οποίους έχω συζητήσει είναι ότι τους δελεάζει το τρίπτυχο τέσσερις μήνες διακοπές-είκοσι ώρες τη βδομάδα δουλειά-κανένας έλεγχος και μηδενικές απαιτήσεις.

Ξέρετε σε τι διαφέρουν από τα κοινά σχολεία τα πρότυπα, που κάποια στιγμή μετονομάστηκαν σε πειραματικά; Οι διδάσκοντες έχουν κατά 5 ώρες μειωμένο ωράριο έναντι του καθηγητή ίδιου βαθμού που διδάσκει σε μη πειραματικό. Δηλαδή, αν εγώ μετά από 20 χρόνια υπηρεσίας είχα 16 ώρες διδασκαλίας τη βδομάδα, ο αντίστοιχος του πειραματικού θα είχε 11 ώρες. Αυτό σημαίνει ότι διδάσκει καλύτερα; Όχι βέβαια. Συνήθως σημαίνει ότι πάει στο σχολείο 2-3 ώρες ημερησίως και μετά γυρίζει σπίτι του. Δεν τόλμησε ποτέ και πουθενά διευθυντής σχολείου να επιβάλει σε εκπαιδευτικούς να βρίσκονται στο σχολείο όλες τις ώρες λειτουργίας του, όπως απαιτείται από τους άλλους εργαζόμενους. Δικαιολογία και μάλιστα θεμιτή, κατά τη γνώμη μου: δεν υπάρχουν χώροι μέσα στο σχολείο όπου μπορεί να καθίσει ο εκπαιδευτικός τις ώρες που δεν έχει μάθημα. Το γραφείο καθηγητών εννοείται ότι δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για να διαβάσεις ή να διορθώσεις γραπτά. Αντί, λοιπόν, μέσα στα αιτήματα των καθηγητών να είναι η εξεύρεση και δημιουργία κατάλληλων χώρων, π.χ. γραφείου μαθηματικών, γραφείου φιλολόγων, για να μπορούν να κάθονται στο σχολείο και να βλέπουν και τους γονείς των μαθητών, όπως υπάρχουν στα ιδιωτικά, είναι πολύ πιο βολικό να φεύγουν από το σχολείο.

21 ώρες δουλειάς, λοιπόν, ο πρωτοδιόριστος, 16 ώρες ο παλιός. Και μπορεί κάποιες ειδικότητες, π.χ. οι φιλόλογοι να έχουν πολλή δουλειά στο σπίτι, κάποιοι άλλοι όμως απλώς δουλεύουν 20 ώρες τη βδομάδα. Μη μου πείτε ότι έχουν δουλειά στο σπίτι οι γυμναστές. Αλλά ακόμα κι εγώ που είμαι χημικός, μετά από λίγα χρόνια δεν χρειαζόταν πια καμιά ιδιαίτερη προετοιμασία για να μπω στην τάξη, το ήξερα απ' έξω το σχέδιο του μαθήματός μου. (Μήπως με έλεγξε ποτέ και κανένας, για να μου υποδείξει καμιά αλλαγή;) Σ' ένα σχολείο που υπηρετούσα η διευθύντρια ερχόταν στο σχολείο κατά τις 10 και έφευγε στις 12.30. Τις ώρες που ήταν εκεί, η πόρτα της ήταν πάντα κλειστή. Αν έμπαινες μέσα, την έβρισκες να προετοιμάζει τα ιδιαίτερα μαθήματα που είχε το απόγευμα.

Συμφωνώ, λοιπόν, με την Παλάβρα ότι το τρίπτυχο που ανέφερε είναι ακαταμάχητο. Ο μισθός του δημοσίου δεν είναι πια μισθός πείνας, σε σχέση με τη γενιά των 700 ευρώ του ιδιωτικού τομέα και των σταζ των 400 ευρώ, οι διακοπές του εκπαιδευτικού είναι τρεις μήνες γεμάτοι (όχι τέσσερις, τα παιδιά έχουν τέσσερις), έλεγχος μηδέν (εγώ ολοκλήρωσα την καριέρα μου και δεν ελέγχθηκα ούτε μία φορά στα 23 χρόνια), απαιτήσεις μηδέν (την ίδια βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη έχεις είτε κάνεις μάθημα είτε ατενίζεις το υπερπέραν μέσα στην τάξη).

Σ' αυτά προσβλέπει, λοιπόν, ο κάθε "αδιόριστος", και μάλιστα τώρα πια τα διεκδικούν με μεγαλύτερη μαχητικότητα οι νεοδιόριστοι από τους παλιούς. Αν τους βάλεις και δεύτερο κενό μέσα σε μια μέρα, χαλάνε τον κόσμο, και διεκδικούν το προνόμιο να έρθουν στο σχολείο να κάνουν το μάθημά τους χωρίς κανένα κενό και να σηκωθούν να φύγουν. Αν τους πεις να βγουν στο διάλειμμα να επιτηρούν τα παιδιά για να μη σκοτωθεί κανένα στην αυλή ή στις σκάλες, είναι μέγιστη αγγαρεία, την οποία συχνά αποφεύγουν επειδή προτιμούν να περάσουν το διάλειμμα στο γραφείο καθηγητών όπου μπορούν να καπνίσουν και να πιουν καφέ.