5.000.000(;) λέξεις για χάσιμο

[drsiebenmal]

Άλλη μια σύγχρονη λεκτική δημιουργία αρχίζει τη διεθνή σταδιοδρομία της

Στο σκακιστικό του ιστολόγιο Entwicklungsvorsprung (μία λέξη και να δω για άσκηση αν θα βάζατε αλλού τους τόνους —διαβάζεται: εντβίκλουνγκσ-φόρσπρουνγκ με δευτερεύοντα τόνο στο -βί-) ο ελληνικής καταγωγής σκακιστής και δημοσιογράφος Γεώργιος Σουλεΐδης παρουσιάζει εδώ, στη δεύτερη παράγραφο μετά το δεύτερο διάγραμμα, στους αναγνώστες του (με αφορμή το πρωτάθλημα Α' Εθνικής όπου συμμετείχε) μία ακόμη (μετά το «μαλάκας») χρήσιμη λέξη για κάθε τουρίστα στην Ελλάδα:

Im Griechischen existiert das Wort “Kolofardia”, wofür ich keine exakte Übersetzung kenne. Wörtlich übersetzt heißt es soviel wie “Arschritzenerweiterung”. Die Griechen benutzen es, um auszudrücken, dass man Riesenglück hatte. “Kolofardos” war ich in meiner Partie gegen den starken GM Dimitrios Mastrovasilis. Er hatte mich schön überspielt, fiel in Gewinnstellung aber auf meinen letzten Trick rein.​

ό εστί μεθερμηνευόμενο:

Στα ελληνικά υπάρχει η λέξη «κωλοφαρδία» που δεν μπορώ να μεταφράσω ακριβώς. Κατά λέξη σημαίνει κάτι σαν «διεύρυνση της πρωκτικής χαράδρας». Οι Έλληνες την χρησιμοποιούν για να δείξουν ότι κάποιος είχε τεράστια τύχη. «Κωλόφαρδος» ήμουν στην παρτίδα μου εναντίον του ισχυρού γκρανμέτρ Δημήτρη Μαστροβασίλη. Ουσιαστικά με είχε εκμηδενίσει, αλλά σε κερδισμένη θέση έπεσε στην τελευταία παγίδα μου...​

Καλοτάξιδη!

 

[autox8wn]

Αν θέλετε, μπορείτε να δείτε τους "σχετικούς συνδέσμους" (προς το παρόν, 16-17):
http://periglwssio.blogspot.com/2009/05/blog-post.html

Έχουμε συγκεντρώσει κείμενα (επιστολές και άρθρα σε εφημερίδες, καθώς και ανακοινώσεις σε ιστολόγια) σχετικά με τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας.

 

[nickel]

Κι όμως η ελληνική γλώσσα αναφέρεται στο βιβλίο Γκίνες ως η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου με 5 εκατομμύρια λέξεις, ενώ η αγγλική, που χρησιμοποιούμε κατά κόρον, έχει μόνο 490.000 λέξεις και φέρεται να έχει δανειστεί από την ελληνική 41.615 λέξεις (λεξικό Γουέμπστερ).

Σύμφωνα με την έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση του Σκάι, από τον καιρό που γράφτηκε η παραπάνω πληροφορία στο βιβλίο Γκίνες, οι λέξεις έγιναν 6.000.000 (έξι εκατομμύρια). Μα για ποια φθορά της ελληνικής γλώσσας μιλάνε; Εδώ πολλαπλασιάζονται οι λέξεις πιο γρήγορα απ' όσο αφανίζονται τα δέντρα.

Διαβάστε εδώ πώς η πρόταση σε ντοκιμαντέρ του Channel 4 (The Human Footprint):
"We have a vocabulary of around 25,000 words, which sounds impressive until you learn that there are around half a million words in the English language."
έγινε (όπως την άκουσε ο Ν. Σαραντάκος):
«ο μέσος άνθρωπος έχει 25.000 λέξεις στο λεξιλόγιό του, αριθμός πολύ μικρός αν σκεφτούμε ότι η αγγλική γλώσσα έχει μισό εκατομμύριο λέξεις, ενώ η ελληνική έχει 6 εκατομμύρια λέξεις!»

Είπαμε, να προσαρμόζουμε τα μίλια σε χιλιόμετρα, αλλά δεν είπαμε ότι ο μεταφραστής μπορεί να διανθίζει τη μετάφρασή του με την κάθε βλακώδη πληροφορία που κουβαλά στο μυαλό του (άστε που διαψεύδει και τον Κουνάδη, ο οποίος πλέον μειοδοτεί). Έλεος πια!

(Ο αριθμός των λέξεων μπορεί να ακολουθεί ανοδική πορεία, αλλά το νήμα έχει ξεπέσει από την αυθαιρεσία του ακαδημαϊκού στην αυθαιρεσία του μεταφραστή του Σκάι. Bloody silly season.)

..........................................................................................................................
Το ακριβές κείμενο του αγγλικού ντοκιμαντέρ, τώρα που βρέθηκε και το

:
The language we have at our disposal is pretty vast. The average vocabulary is around 25,000 words. Impressive as that sounds, it pales into insignificance when you learn that it is a mere 4% of the full 616,500-word Oxford English Dictionary.

 

[panadeli]

Από τη σημερινή Καθημερινή:

Η ελληνική γλώσσα

Κύριε διευθυντά

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται στον Τύπο μια άσκοπη αναθέρμανση του ζητήματος για τον πλούτο και τον αριθμό των λέξεων της ελληνικής γλώσσας. Το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπίζεται στις σωστές του διαστάσεις χωρίς σκοπιμότητες εντυπωσιασμού.

Ο πλούτος της ελληνικής στη διαχρονική της πορεία είναι αδιαμφισβήτητος και έχει καταγραφεί με ακρίβεια από τους εγκυρότερους μελετητές. Αρκεί να μνημονευθεί ότι στον Θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσας (Thesaurus Linguae Graecae, TLG) του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας Irvine, σύμφωνα με δημοσιεύματα υπευθύνων του προγράμματος, έχουν ηλεκτρονικά καταγραφεί μέχρι το 2001 73 εκατομμύρια λέξεις, οι οποίες αντιπροσωπεύουν ολόκληρο το corpus της αρχαίας ελληνικής γραμματείας έως το 600 μ.Χ., καθώς και ορισμένα κείμενα έως το 1453 μ.Χ. Σήμερα, σύμφωνα με πρόσφατη συνέντευξη της κ. Μ. Παντελιά, καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Irvine και επικεφαλής του προγράμματος TLG, «105 εκατομμύρια ελληνικές λέξεις, 3.962 συγγραφείς και περίπου 15.000 κείμενα» έχουν αποδελτιωθεί στο σημαντικό για τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας πρόγραμμα αυτό (Citypress, 2.7.2009). Μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τον αριθμό των λέξεων και γενικότερα των λεκτικών τύπων που θα προκύψουν από τα υπόλοιπα κείμενα μεσαιωνικής γραμματείας, των επιγραφών και των παπύρων που στη συνέχεια θα συνυπολογιστούν. Πρέπει δε να τονιστεί ότι από το σύνολο των κειμένων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας έχει διασωθεί ποσοστό μικρότερο του 5%! Γίνεται έτσι φανερό ότι ο πλούτος της γλώσσας μας δεν μπορεί αξιόπιστα και επακριβώς να εκτιμηθεί με βάση σύγχρονα λεξικά, τα οποία δεν καταγράφουν όλες τις λέξεις της ελληνικής στην ιστορική της διαδρομή. Εξάλλου, υπάρχουν χιλιάδες νεολογισμοί, όχι μόνο της λογοτεχνίας, αλλά και σχηματισμοί της καθημερινής ζωής, που δεν περιλαμβάνονται στα λεξικά.

Η αξία, όμως, της γλώσσας μας δεν βασίζεται μόνο στον αριθμό των λέξεων και των λεκτικών τύπων, αλλά γενικότερα στην πλαστικότητα και στην ευελιξία της για τη δημιουργία πλήθους παραγώγων και σύνθετων λέξεων, καθώς και στην ικανότητά της για πρόσληψη στις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Κατά συνέπεια, το σημαντικό δεν είναι να γίνονται συζητήσεις για τον αδιαμφισβήτητο πλούτο και την αξία της ελληνικής γλώσσας, αλλά να γίνει ουσιαστική και απροκατάληπτη προσπάθεια για την ενίσχυση και αναβάθμιση της γλωσσικής παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και ιδιαιτέρως στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ώστε όλοι να γνωρίζουμε καλύτερα και να χρησιμοποιούμε ορθότερα τον θησαυρό της γλώσσας μας.

Γεωργια Ξανθακη - Καραμανου - Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων

 

[Alexandra]

Μαντεύω τι γράμματα μπορεί να διδάξει η κυρία φιλόλογος στα παιδιά. Μπαρούφες από την αρχή μέχρι το τέλος. Ώστε έτσι; 105 εκατομμύρια λέξεις κι έχει διασωθεί μόνο το 5% των ελληνικών κειμένων; Ε, λοιπόν, είναι πανεύκολο να το υπολογίσουμε, εμείς είμαστε των θετικών επιστημών: η ελληνική γλώσσα έχει 2 δισεκατομμύρια 100 εκατομμύρια λέξεις! Ζήτω!

Άνευ πλάκας, κι εγώ είδα την επιστολή σήμερα στην Καθημερινή, δημοσιευμένη σε περίοπτη θέση. Είναι απίστευτο, αλλά σίγουρα κάπου εκεί πρέπει να βρίσκει αγοραστές ο Λιακόπουλος για τις παπα...ές του. Δουλεύουν όλοι στις "σοβαρές" εφημερίδες ή διδάσκουν τα παιδιά μας στα σχολεία.

 

[daeman]

Επειδή σε όλο το κείμενο, εκτός από τον πλούτο, δίνεται έμφαση στη διαχρονική πορεία και την ιστορική διαδρομή -- χωρίς πουθενά να αναφέρεται ή να υπονοείται έστω η νεοελληνική πραγματικότητα (εκτός από το σημείο όπου απαξιώνονται τα σύγχρονα λεξικά γιατί "δεν καταγράφουν όλες τις λέξεις της ελληνικής στην ιστορική της διαδρομή", ενώ αμέσως μετά κατηγορούνται ότι στα λήμματά τους δεν περιλαμβάνονται "χιλιάδες νεολογισμοί, όχι μόνο της λογοτεχνίας, αλλά και σχηματισμοί της καθημερινής ζωής") -- εύκολα φαντάζεται κανείς τι εννοεί μ' εκείνο το: "ενίσχυση και αναβάθμιση της γλωσσικής παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και ιδιαιτέρως στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ώστε όλοι να γνωρίζουμε καλύτερα και να χρησιμοποιούμε ορθότερα τον θησαυρό της γλώσσας μας."

Αρχαία, αρχαία, αρχαία! ΑΡΧΑΙΑ, λέμε!

Μια άλλη ανάγνωση του κειμένου:
Εγώ είμαι υπεράνω και θεωρώ άσκοπη τη συζήτηση περί αριθμού λέξεων και πλούτου της ελληνικής γλώσσας, καθώς είναι αυταπόδεικτο και θα επιβεβαιωθεί από τον TLG ότι έχει μερικά δισεκατομμύρια λέξεις (είπα στην αρχή να το παίξω ανώτερη και να μην ασχοληθώ με το πλήθος λέξεων, αλλά το κύριο σώμα και το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου μου αναφέρει αριθμούς και ποσοστά· το μετάνιωσα, βρε αδερφέ!). Επιπλέον, την έχουμε όχι μόνο μεγαλύτερη αλλά και εξαιρετικά ευκίνητη, ευέλικτη και πλαστική, άσε που όλοι από εμάς παίρνουν. Το ζήτημα, λοιπόν, -αφού ο πλούτος είναι δεδομένος- είναι να μάθουν όλα τα παιδιά τη διαχρονική πορεία και την ιστορική διαδρομή τής γλώσσας μας και, όπως καταλαβαίνετε, αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν διδάσκονται αρχαία, ήδη από το δημοτικό.

Πάντως, αν το δούμε σαν "έκθεση ιδεών", με τα κριτήρια βαθμολόγησης εκθέσεων που επικρατούν (ακόμα) στα ελληνικά σχολεία θα έπαιρνε άνετα το 19άρι ή το 20άρι. Έχει πρόλογο-εισαγωγή στο θέμα, στο κύριο μέρος αναμασημένα μέχρι αηδίας "έγκυρα" "επιχειρήματα", κανένα προβληματισμό ή αντίλογο (μόνο δυο "τσαχπινιές" στο τέλος με το 5%, τους νεολογισμούς και τους σχηματισμούς της καθημερινής ζωής για να δείξει ότι το παίδεψε και έχει και "πρωτότυπες" ιδέες), αλλά βάζει και τον παράγοντα της πλαστικότητας και της ευελιξίας σε ξεχωριστή παράγραφο για να κλείσει το μάτι (αλληθωρίζοντας) και στην ποιότητα (εκτός από την ποσότητα). Και τέλος έναν ωραιότατο επίλογο: τι πρέπει να κάνουμε για να μην μπατάρει το καράβι (που κινδυνεύει, αλλά δεν το λέμε ανοιχτά ώστε μην κατηγορήσουμε/αποξενώσουμε τους μαθητές και τους μετριοπαθείς). Και οι παραγραφούλες χωρισμένες όπως πρέπει, χωρίς ορθογραφικά και συντακτικά ατοπήματα, όμορφα κι ωραία.
Όλα προαποφασισμένα να υπηρετήσουν το αδιαμφισβήτητο ζητούμενο του θέματος, που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι: "Η ελληνική γλώσσα έχει αποδεδειγμένα τεράστιο πλούτο. Αναπτύξτε το θέμα και προτείνετε τη μία αποδεκτή λύση για τη διαφύλαξή του." Ακόμη και μια άσκηση μαθηματικών ή φυσικής, από κείνες που δίνουν αξιώματα και σου ζητάνε να αποδείξεις κάποιο νόμο, μεγαλύτερη ελευθερία θα επέτρεπε.

Νιός ήμουνα και γέρασα και τούτοι (τούτι ι φρούτι) το χαβά τους...

 

[Ambrose]

Δουλεύουν όλοι στις "σοβαρές" εφημερίδες ή διδάσκουν τα παιδιά μας στα σχολεία.

Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια παρά μόνο στο βαθμό που αυτή εξυπηρετεί τις ιδέες που αυτοί έχουν για τον εαυτό τους.

...έχω φιλοσοφική διάθεση σήμερα :)

 

[nickel]

Δεν έχω πρόβλημα με την επιστολή της κυρίας Ξανθάκη-Καραμάνου. Κλασική φιλόλογος είναι, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς, φυσιολογικό είναι να ζητά αναβάθμιση της γλωσσικής παιδείας και μάλιστα χωρίς να εξειδικεύει το αίτημά της προς την κατεύθυνση της κλασικής. Επίσης, παρότι επαναλαμβάνει αριθμούς, δεν υπάρχει κάτι το ανακριβές ή δυσνόητο (άλλο αν κάποιοι θέλουν να διαβάζουν για λέξεις οι οποίες αντιπροσωπεύουν το σύνολο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και να καταλαβαίνουν «λήμματα»). Άλλωστε, όταν η κυρία Ξανθάκη-Καραμάνου αναφέρεται σε «σκοπιμότητες εντυπωσιασμού», μπορούμε να καταλάβουμε για ποιους μιλά.

 

[Alexandra]

Επίτρεψέ μου να διαφωνήσω: ο οποιοσδήποτε που δεν είναι λεξικογράφος, όταν διαβάζει τη διατύπωση "εκατομμύρια λέξεις", καταλαβαίνει αυτό που ονομάζεις "λήμματα". Δεν φαντάζεται ότι όταν σ' ένα κείμενο εμφανίζεται 100 φορές το "και", έχει μετρηθεί ως εκατό λέξεις. Οπότε, ακόμα κι αν η κ. Ξανθάκη εννοεί αυτό που λες, δυστυχώς με τον τρόπο που το διατυπώνει δείχνει σαν να εννοεί το αντίθετο.

Προσθήκη: Δηλαδή, η κ. Ξανθάκη, αν ήθελε, μπορούσε να διευκρινίσει ότι άλλο λέξεις, άλλο λήμματα. Αντίθετα, με τον τρόπο που το διατυπώνει δίνει δίκιο σ' αυτούς που ισχυρίζονται ότι η ελληνική είναι η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου.

 

[Ambrose]

Αυτό το πέτυχα σήμερα στο διαδίκτυο και δεν ήξερα πού ακριβώς να το βάλω... Σκέφτηκα ότι μάλλον ταιριάζει εδώ.

 

[sarant]

Ευτυχώς το παρατραβάει πολύ και δεν υπάρχει κίνδυνος να το πάρει κανείς τοις μετρητοίς (αν και ποτέ δεν ξέρεις....)

 

[crystal]

Λοοολ. (Διαβάζει Τσιφόρο ή μου φαίνεται;) Να δείτε που θα βρεθεί κάποιος να το πάρει στα σοβαρά και σε δέκα μήνες θα το λάβουμε στα μέιλ μας!

 

[Palavra]

Και από εκεί καταλήγουμε εδώ: http://ellinikiklossa.blogspot.com/
Έχω πεθάνει στο γέλιο.

 

[nickel]

Τι το ήθελα να κάνω το συνήγορό της; Της κυρίας Ξανθάκη - Καραμάνου εννοώ. Γιατί, στην επιστολή προς την Καθημερινή μπορεί να μην ξέφυγε (πολύ), αλλά είχε ήδη ξεσαλώσει σε διεθνές συμπόσιο με τίτλο «Reviving the Delphic Idea» που έγινε το 2006 (για την ακρίβεια, όπως γράφουν, «1st, in the beginning of the month Metageitnionos, of the year 2782 after first Olympiada» — έτσι μου 'ρχεται να πω τίποτα για τον Μουνιχιώνα). Στην ομιλία της εκεί αναπαράγει κουλά του είδους: «CNN started to distribute Hellenic Quest, which is a program for the electronic learning of Greek for English and Spanish speaking people» και χειρότερα. Ας ελπίσουμε ότι δεν είχε ακούσει τίποτα για το παραμύθι, το έχαψε κι αυτή αμάσητο, πληροφορήθηκε τα καθέκαστα αργότερα και, φέτος πια, δεν επανέλαβε τίποτα απ' αυτά στην Καθημερινή.

Ας το θεωρήσουμε, λοιπόν, λήξαν το θέμα. Για λόγους ιστορικούς μπορείτε να δείτε τη συζήτηση στο μπλογκ του Σαραντάκου (αν και θεωρώ ότι η συζήτηση γίνεται με καθυστέρηση τριετίας).

Σε ένα άλλο νήμα είχα αναφερθεί στο βιβλίο It's All Greek to Me της Charlotte Higgins, η οποία είναι μια Αγγλίδα δημοσιογράφος που κάποτε αγάπησε τα ελληνικά, σπούδασε Classics στην Οξφόρδη και κατέθεσε αυτή την αγάπη της σε ένα χαριτωμένο βιβλίο που είμαι βέβαιος ότι έκανε κι άλλους να ενδιαφερθούν. Από την άλλη, το να υπάρχουν κείμενα όπως της καθηγήτριας στο διαδίκτυο κάνουν ζημιά τελικά, αφού και τα σωστά απαξιώνονται από τις μπαρούφες.

 

[nickel]

Ένα νηφάλιο κείμενο από τον Γιώργο Βελούδη (καθηγητή της Νεοελληνικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων) στη χτεσινή Ελευθεροτυπία:

Γλωσσικός φετιχισμός

Η σημαντικότητα και μάλιστα η οικουμενικότητα του θέματος «γλώσσα» έγκειται στην άρρηκτη διασύνδεσή της με τις βασικές συνιστώσες της ανθρώπινης ύπαρξης: την αίσθηση, τη σκέψη και την πράξη. Η ιδιοτυπία και η υπεροχή τής —φυσικής— γλώσσας απέναντι στα άλλα «μέσα επικοινωνίας», και αυτά προϊόντα της ανθρώπινης δημιουργικότητας, έγκειται στο γεγονός ότι η γλώσσα είναι συστατικό στοιχείο της ίδιας της βιολογικής ύπαρξης του ανθρώπου (φωνητικά όργανα, εγκέφαλος) και αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρωπογένεσης, της μακράς εξέλιξης από τον homo erectus στον homo sapiens — και είναι αυτή η ιδιότητά της, η «βιολογική» της ρίζα, που δημιουργεί σε κάθε ατομικό φορέα της την ψευδαίσθηση ότι είναι και ο ίδιος αρμόδιος ν' αποφανθεί γι' αυτήν, όπως και για τη σωματικότητα και την ψυχικότητά του, ανεξάρτητα από την αντικειμενική, επιστημονική, γνώση και αυτού του γνωστικού αντικειμένου.

Η γλώσσα δεν υπάρχει «αυτή καθ' εαυτήν»· την αποδέσμευση της γλώσσας από τις ιστορικοκοινωνικές της προϋποθέσεις, την ανθρώπινη σκέψη και πράξη —με την πρώτη ασχολείται η σημασιολογία, με τη δεύτερη η πραγματολογία—, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε «γλωσσικό φετιχισμό»: Όποιος κατέχει τη λέξη, νομίζει ότι κατέχει και το «αντικείμενο», όπως ο φετιχιστής φαντασιώνεται ότι κατέχει το θηλυκό αντικείμενο του πόθου του, όταν κατέχει τη γόβα ή ένα εσώρουχό του.

Η διαμάχη για τον «αξεπέραστο πλούτο» της ελληνικής γλώσσας, που απασχόλησε τις εφημερίδες επί μήνες, ξεκίνησε από το ιδεολογικό πυροτέχνημα, που εκσφενδόνισε ένας πολιτικός μηχανικός (Αντ. Κουνάδης), με την ασυδοσία που του εξασφαλίζει η κελεμπία του ακαδημαϊκού (31.3.2009), ότι «η ελληνική γλώσσα θεωρείται ως η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου» («Ελευθεροτυπία», 1.6.2009, σ. 54: Οι αναγνώστες γράφουν: Η ελληνική γλώσσα).

Για να στηρίξουν έπειτα το γλωσσικό αυτό ιδεολόγημά τους οι άσχετοι από την επιστήμη της γλωσσολογίας θιασώτες του, επικαλέστηκαν μετρήσεις του λεξιλογίου της αρχαίας —και μεσαιωνικής— ελληνικής γλώσσας, που φτάνουν στον αριθμό των 50, 90 ή 105 εκατομμυρίων «λέξεων» («Ελευθεροτυπία», 19.8.2009, σ. 38: Οι αναγνώστες γράφουν: Λάτρεις και πολέμιοι της Ελληνικής).

Όπως όμως σωστά παρατηρήθηκε (Ε. Παναγιωτίδης: «Καθημερινή», 14.6.2009, σ. 10), οι μετρήσεις αυτές οφείλονται σε σύγχυση της έννοιας «λέξη», όπως αυτή καταγράφεται, αλφαβητικά, στο αντίστοιχο λήμμα ενός λεξικού, με τα «δείγματα», τις αναφορές της ίδιας λέξης στους διαφορετικούς τύπους της σε όλα τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής —ή άλλης— γλώσσας, όπως αυτοί καταγράφονται π.χ. στο Thesaurus Linguae Grecae.

Είναι φανερό ότι και αυτή η σύγχυση οφείλεται στην άγνοια του γνωστικού-επιστημονικού αντικειμένου «γλώσσα», στην απομόνωση της λέξης και του λεξιλογίου από τη γλωσσική και, προπαντός, από την εξωγλωσσική πραγματικότητα. Αυτός ο «γλωσσικός φετιχισμός» οδηγεί σε μιαν ιδεολογικοποίηση της γλώσσας στην περίπτωση αυτή, στο εθνικό ιδεολόγημα: «το μεγαλείο της ελληνικής φυλής»!

Ο αριθμός των λέξεων μιας γλώσσας, και μάλιστα διαχρονικά, στη διάρκεια 3.000 χρόνων, δεν παίζει κανένα ρόλο και δεν έχει καμία σημασία. Κανένας, ούτε καν ο ικανότερος χρήστης της, ο μεγαλύτερος συγγραφέας, ούτε ο ειδικός επιστήμονας, ο γλωσσολόγος ή φιλόλογος, δεν κατέχει όλον το λεξικολογικό «πλούτο» μιας γλώσσας· γνωρίζει και χρησιμοποιεί σε όλη τη ζωή και σε όλο το έργο του ένα ελάχιστο κλάσμα του αποθησαυρισμένου στα λεξικά λεξιλογίου της. Έτσι π.χ., ο σημαντικότερος Έλληνας ποιητής, ο Σολωμός, δεν χρησιμοποίησε σ' ολόκληρο το ελληνόγλωσσο έργο του κατά τη διάρκεια 35 περίπου χρόνων (1818-1854) παρά «μόνο» 4.800 λέξεις, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών και ξένων ονομάτων (η μέτρηση, κατά προσέγγιση, στηρίχτηκε στο «Λεξικό Σολωμού», 1983).

Και σ' αυτήν την περίπτωση, όπως και στην περίπτωση του κοινού γλωσσικού χρήστη, σημασία δεν έχουν οι λέξεις, ούτε καν η γλώσσα «αυτή καθ' εαυτήν», αλλ' αυτό που εννοεί και, προπαντός, αυτό που πράττει ο χρήστης της.​

Θυμίζω ότι στο Περιγλώσσιο υπάρχει πλήρης δικτυογραφία σχετικά με το θέμα.

 

[Alexandra]

Στην Καθημερινή σήμερα, Οι πιο δημοφιλείς ανθεκτικοί μύθοι.

 

[drsiebenmal]

Από την Ελευθεροτυπία, σήμερα

Ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά!
Όταν κάποιοι ισχυρίζονται ότι στο Ίντερνετ μπορεί κανείς να βρει σχεδόν τα πάντα, η δήλωση θεωρείται πως φλερτάρει με την υπερβολή. Όταν όμως υπάρχει ιστοσελίδα που φιλοξενεί ειδήσεις απ' όλο τον κόσμο σε άπταιστα αρχαιοελληνικά, τί να αντιτάξει κανείς;

Στην ιστοσελίδα http://www.akwn.net (Akropolis World News) μπορεί κάποιος να διαβάσει ποικίλες ειδήσεις απ΄ όλο τον κόσμο, μεταφρασμένες σε άπταιστη ελληνική διάλεκτο του 5ου αιώνα π.Χ.. Η διαδικτυακή σελίδα είναι δημιούργημα του Ισπανού Χουάν Κοντέρχ, καθηγητή στο πανεπιστήμιο St. Andrews της Σκοτίας. Διαπιστώνοντας ότι υπήρχαν τρεις διαδικτυακοί τόποι με ειδήσεις στα λατινικά, αλλά κανένας στα αρχαία ελληνικά, «αποφάσισα να το κάνω εγώ αυτό», σημειώνει.​

Συνέχεια εδώ.​

 

[sarant]

Μπράβο του του κυρίου, αλλά όχι και τόσο άπταιστα -ούτε και τόσο αρχαία, θαρρώ:
http://sarantakos.wordpress.com/2009/11/30/arxaiaptaista/

 

[LostVerse]

Αλήθεια, μπορούμε να μετρήσουμε τον πλούτο μιας γλώσσας από τον αριθμό των λέξεων; Κι αν έχεις μόνο 80.000 λέξεις με 50 σημασίες η κάθε μια, η οποίες αποκρυσταλλώνονται ανάλογα με το context (κάτι σ`αν τα κβάντα ένα πράγμα, κύμα ή σωματίδιο; ), αυτή η γλώσσα είναι πλούσια ή όχι; Επίσης, μια γλώσσα μπορεί να είναι πλούσια σε ένα πεδίο και φτωχή σε άλλο, όπως τα λατινικά π.χ. που μας έδωσαν νομικό λεξιλόγιο, τα αγγλικά τεχνολογικό και τα ελληνικά, φιλοσοφικό;

Νομίζω ότι ο αριθμός των λέξεων είναι μια μορφή γλωσσικού πλούτου, όπως και να το κάνουμε. Αν αυτό καθιστά μια γλώσσα πιο πλούσια από μια άλλη... αυτό είναι σχετικό. Εγώ αυτό που έμαθα στην εισαγωγή στην γλωσσολογία ήταν ότι για την συγκεκριμένη επιστήμη δεν υφίσταται βαθμός μέτρησης στις γλώσσες, δεν υπάρχουν δηλαδή έννοιες όπως "καλύτερη" ή "πλουσιότερη" γλώσσα και οποιαδήποτε γλώσσα, εξελισσόμενη σταδιακά, μπορεί να φτάσει σε επίπεδα τέτοια που να εξυπηρετεί τις όποιες επικοινωνιακές ανάγκες της εκάστοτε χωροχρονικά κοινωνίας που την χρησιμοποιεί, δηλαδή το ότι η π.χ. γλώσσα των Ζουλού δεν διαθέτει φιλοσοφικές ή τεχνικές έννοιες δεν οφείλεται στο ότι η εν λόγω γλώσσα είναι ανίκανη να τις παράξει ή "κατώτερη" από την ελληνική και αγγλική αντίστοιχα, αλλά στο ότι η εν λόγω κοινωνία δεν βρέθηκε σε ανάγκη αντίστοιχων όρων.

Κι αν έχεις μόνο 80.000 λέξεις με 50 σημασίες η κάθε μια, η οποίες αποκρυσταλλώνονται ανάλογα με το context (κάτι σ`αν τα κβάντα ένα πράγμα, κύμα ή σωματίδιο; ), αυτή η γλώσσα είναι πλούσια ή όχι;

Σχεδόν καταχρηστικά σε σχέση με αυτό που μόλις πιο πριν, θα ήθελα να ρωτήσω κάτι με αφορμή το παραπάνω απόσπασμα. Γνωρίζω ότι κάποιες ασιατικές γλώσσες, όπως η ινδονησιακή είναι τονικές (tone?) γλώσσες, δηλαδή ανάλογα με το πόσο τονίζεται μια συλλαβή, αποκτά διαφορετική έννοια. Με αυτόν τον τρόπο είναι πιθανό μια φράση με 5 συλλαβές να έχει πολλές εντελώς άσχετες μεταξύ τους σημασίες. Μιλάμε βέβαια για προφορικό και όχι γραπτό λόγο. Και πάλι όμως, αυτό μπορεί αντίστοιχα να θεωρηθεί π.χ. 50.000 λέξεις επί 50 σημασίες έκαστη;

Το ότι αυτή την κοτσάνα την λένε ένα σωρό άλλοι λαοί δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι κοτσάνα, έτσι δεν είναι; Ακόμα χειρότερα όταν γράφεται σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας.

Όσο μεγαλύτερη η κυκλοφορία, τόσο μεγαλύτερη η διάδοση των ψεμάτων.

Είναι αναμφίβολα γελοίο να μπαίνεις στον κόπο να υπερασπίζεσαι μια γλώσσα στην οποία έχει γραφτεί τόσο υπέροχη ποίηση και λογοτεχνία, τη γλώσσα του Σαίξπηρ και του Σέλεϊ και του Τένισον [....] τα αγγλικά είναι μια φτωχή και άσχημη (ή τουλάχιστον αδιάφορη) γλώσσα. Δεν θυμάμαι καλό λόγο για τα αγγλικά από κανέναν.

Αντίστοιχη εμπειρία έχω να καταθέσω κι εγώ, μάλιστα εγώ έχω ακούσει και το κλασικό πλέον επιχείρημα ότι οι Άγγλοι είναι γκαίουλες και ως τέτοιοι, ανίκανοι για οποιαδήποτε σοβαρή πνευματική παραγωγή, αλλά πάντα σε αυτό το σημείο όταν ανάφερα τον μεγάλο φιλέλληνα Λόρδο Βύρωνα που πέθανε στην Ελλάδα κατά την επανάσταση του '21, άλλαζαν κουβέντα...

Κατά τα άλλα--->

English is a poet's language. It is idealy suited for description or for the expression of emotion. It is flexible, it is varied, it has an enormous vocabulary; able to convey every subtle diverse shade, to make vivid before the mental eye any picture it wishes to conjure up. Moreover, its very richness helps it to evoke those indefinite moods, those visionary flights of fancy of which so much of the material of poetry is composed. There is no better language in the world for touching the heart and setting the imagination aflame.

(David Cecil, καθηγητής αγγλικής λογοτεχνίας, Οξφόρδη 1942.)

Τι ξέρουν όμως οι κουτόφραγκοι, ε; Τι να μας πει τώρα ο Σαίξπηρ μπροστά στον γίγαντα Λιακόπουλο...

Θεωρώ σκόπιμο (αλλά και επίκαιρο, έστω και με καθυστέρηση μιας δεκαπενταετίας σχεδόν) να αντιγράψω εδώ την κριτική του Χριστόφορου Χαραλαμπάκη για το βιβλίο της Τζιροπούλου Πώς η Ελληνική γονιμοποίησε τον ευρωπαϊκό λόγο. Δεν υπάρχει πια ο τόπος www.philology.gr, όπου αρχικά αναρτήθηκε, και σε λίγες εβδομάδες θα κλείσουν και όλες οι σελίδες του geocities, από όπου το αντέγραψα εγώ. Μέσα από αυτή την βιβλιοκριτική-χαστούκι, δίνεται, θα έλεγε κανείς, μια συνολική απάντηση σε όλα τα ανυπόστατα που διαβάζουμε σε κείμενα, έντυπα και ψηφιακά, που βάζουν την εθνικιστική αποχαύνωση πάνω από την επιστήμη και τη σοβαρή έρευνα.

Να'σαι καλά. Σχετικά με το Geocities, μια λύση είναι η χρονομηχανή του webarchive, εδώ, έστω κι αν δυστυχώς δεν σώζει εικόνες, μόνο κείμενο.

Φιλικά.

 

[Hellegennes]

Ποιος είπε ότι η Apple δεν έχει σχέση με το Hellenic Quest; Νομίζετε ότι τζάμπα την αναφέρει το Λερναίο; Ιδού η απόδειξη:

Η Αρχαιογνωσία είναι μία μοναδική παγκοσμίως εφαρμογή, η οποία βοηθάει στην εκμάθηση της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας. Βασίζεται σε ένα κλιτικό λεξικό με εκατομμύρια λέξεις!

Πηγή: itunes


Ορίστε, που δεν το πιστεύατε ότι η ελληνική έχει εκατομμύρια λέξεις.