Ή «αστικοί μύθοι» αν προτιμάτε.
Ο πιο γνωστός και διαδεδομένος, ένας μύθος που θα σας συνοδεύει μέχρι τα βαθιά σας γεράματα, είναι ο μύθος της μοναδικής «νοηματικής» γλώσσας, που έχουμε συζητήσει και ξανασυζητήσει, που τον ανέλυσε εξαντλητικά ο συνονόματος, αλλά που όλο και νέα θύματα βρίσκει. Το πιο πρόσφατο ήταν ο υπουργός Παιδείας (το συζητήσαμε κι αυτό εν παραβύστω), πάνε μήνες που έκανε την γκάφα του, αλλά μας τη θυμίζει πάλι τώρα ο Γεράσιμος Βώκος σε άρθρο του στο Βήμα («Ο υπουργός και η γλώσσα του»).
Η δεύτερη εμφάνιση του Ευριπίδη Στυλιανίδη, στις 27/1/2008 έχει μεγαλύτερη σημασία. Οφείλουμε τη δημοσιοποίησή της στη θαρραλέα καταγγελία της συναδέλφου κ. Βάσως Κιντή. Οπως λοιπόν μαθαίνουμε, στην Αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, ενώπιον επίλεκτου ακροατηρίου, στο οποίο συγκαταλέγονταν η πρώην και ο νυν Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, καθώς και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ο Υπουργός της Παιδείας, εντυπωσιασμένος από τη σοφία των ακροδεξιών τόπων του Διαδικτύου, δίδαξε τη γνώση που ανακάλυψε εκεί, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την επιστήμη της Γλωσσολογίας. Εμαθαν λοιπόν όλοι οι παριστάμενοι - και εμείς μαζί τους - ότι η μοναδική «νοηματική» γλώσσα είναι η ελληνική, ενώ όλες οι άλλες γλώσσες του κόσμου είναι απλώς «σημειολογικές». Αυτό σημαίνει ότι μόνο η ελληνική γλώσσα έχει πρωτογενή σχέση με τα πράγματα: όλες οι άλλες είναι κάπως ανάπηρες, οι δύστυχες. Ο φιλομαθής υπουργός δεν αρκέστηκε στη θεωρία· έδωσε και συγκεκριμένο παράδειγμα. Τη λέξη «έντερο», η οποία σημαίνει, σύμφωνα με τον γλωσσολόγο υπουργό, «εντός ρέω». Η ιατρική μάς είχε μάθει τι ρέει στο έντερο. Τώρα μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι, γιατί γνωρίζουμε τι ρέει στο κεφάλι του υπουργού. Στη συνέχεια, προφανώς εμπνευσμένος από τη δευτερογενή γνώση που κατέθεσε (γιατί πρωτογενώς η γνώση αυτή είναι κατάκτηση των διανοουμένων του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού), ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, εκτός κειμένου και σε πρωτοπρόσωπη σύνταξη, είπε τα ακόλουθα: «Πιστεύω ότι σήμερα, αυτήν την ποιότητα διανόησης και γνώσης της ελληνικής γλώσσας, η νέα γενιά την αναδεικνύει παραδειγματικά ενώπιον της κοινωνίας και αυτή είναι η πιο ισχυρή απάντηση που μπορεί να δώσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα προς όλους αυτούς που αμφισβητούν την ποιότητά του».
Ο πιο γνωστός και διαδεδομένος, ένας μύθος που θα σας συνοδεύει μέχρι τα βαθιά σας γεράματα, είναι ο μύθος της μοναδικής «νοηματικής» γλώσσας, που έχουμε συζητήσει και ξανασυζητήσει, που τον ανέλυσε εξαντλητικά ο συνονόματος, αλλά που όλο και νέα θύματα βρίσκει. Το πιο πρόσφατο ήταν ο υπουργός Παιδείας (το συζητήσαμε κι αυτό εν παραβύστω), πάνε μήνες που έκανε την γκάφα του, αλλά μας τη θυμίζει πάλι τώρα ο Γεράσιμος Βώκος σε άρθρο του στο Βήμα («Ο υπουργός και η γλώσσα του»).
Η δεύτερη εμφάνιση του Ευριπίδη Στυλιανίδη, στις 27/1/2008 έχει μεγαλύτερη σημασία. Οφείλουμε τη δημοσιοποίησή της στη θαρραλέα καταγγελία της συναδέλφου κ. Βάσως Κιντή. Οπως λοιπόν μαθαίνουμε, στην Αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, ενώπιον επίλεκτου ακροατηρίου, στο οποίο συγκαταλέγονταν η πρώην και ο νυν Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, καθώς και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ο Υπουργός της Παιδείας, εντυπωσιασμένος από τη σοφία των ακροδεξιών τόπων του Διαδικτύου, δίδαξε τη γνώση που ανακάλυψε εκεί, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την επιστήμη της Γλωσσολογίας. Εμαθαν λοιπόν όλοι οι παριστάμενοι - και εμείς μαζί τους - ότι η μοναδική «νοηματική» γλώσσα είναι η ελληνική, ενώ όλες οι άλλες γλώσσες του κόσμου είναι απλώς «σημειολογικές». Αυτό σημαίνει ότι μόνο η ελληνική γλώσσα έχει πρωτογενή σχέση με τα πράγματα: όλες οι άλλες είναι κάπως ανάπηρες, οι δύστυχες. Ο φιλομαθής υπουργός δεν αρκέστηκε στη θεωρία· έδωσε και συγκεκριμένο παράδειγμα. Τη λέξη «έντερο», η οποία σημαίνει, σύμφωνα με τον γλωσσολόγο υπουργό, «εντός ρέω». Η ιατρική μάς είχε μάθει τι ρέει στο έντερο. Τώρα μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι, γιατί γνωρίζουμε τι ρέει στο κεφάλι του υπουργού. Στη συνέχεια, προφανώς εμπνευσμένος από τη δευτερογενή γνώση που κατέθεσε (γιατί πρωτογενώς η γνώση αυτή είναι κατάκτηση των διανοουμένων του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού), ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, εκτός κειμένου και σε πρωτοπρόσωπη σύνταξη, είπε τα ακόλουθα: «Πιστεύω ότι σήμερα, αυτήν την ποιότητα διανόησης και γνώσης της ελληνικής γλώσσας, η νέα γενιά την αναδεικνύει παραδειγματικά ενώπιον της κοινωνίας και αυτή είναι η πιο ισχυρή απάντηση που μπορεί να δώσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα προς όλους αυτούς που αμφισβητούν την ποιότητά του».