Το πρόβλημα με το διδάσκω είναι ότι μπορεί να έχει, με διαφορετικό νόημα, έμψυχο ή άψυχο αντικείμενο: διδάσκω τους μαθητές, διδάσκω χορό.
Πιάνομαι από το αγγλικό teach: teach the pupils some new words ή teach some new words to the pupils. Δεν υπάρχει διαφορετική σύνταξη, είναι φανερό ότι σε αυτή την περίπτωση του διπλού αντικειμένου, έμμεσο είναι μόνο το έμψυχο.
Όμως και στην ανάλυση της ελληνικής πρότασης:
Οπότε και στην περίπτωση του ελληνικού διδάσκω θεωρώ ότι, όταν έχουμε άμεσο και έμμεσο αντικείμενο, έμμεσο είναι το έμψυχο.
Πιάνομαι από το αγγλικό teach: teach the pupils some new words ή teach some new words to the pupils. Δεν υπάρχει διαφορετική σύνταξη, είναι φανερό ότι σε αυτή την περίπτωση του διπλού αντικειμένου, έμμεσο είναι μόνο το έμψυχο.
Όμως και στην ανάλυση της ελληνικής πρότασης:
νομίζω ότι το δεύτερο δεν στέκει και δεν θα το λέγαμε ποτέ.Α) σε ποιον διδάσκει; Στους μαθητές (έμμεσο), τι; Χορό (άμεσο)
Β) ποιον διδάσκει; Τους μαθητές (άμεσο), με τι; Με χορό (έμμεσο)
Οπότε και στην περίπτωση του ελληνικού διδάσκω θεωρώ ότι, όταν έχουμε άμεσο και έμμεσο αντικείμενο, έμμεσο είναι το έμψυχο.