seeksorrow

[antongoun]

Zητούνται ιδέες…

In his famous dictionary, by the way, Samuel Johnson includes a wonderful term for these individuals: A seeksorrow, he explains, is “one who contrives to give himself vexation”.


Η λέξη δεν υπάρχει στο OED ούτε στο Webster, και στο google τα αποτελέσματα κυρίως εξηγούν τη σημασία της αναπαράγοντας τον ορισμό του Johnson παρά δίνουν περιπτώσεις χρήσης της. Στο wiktionary έχουμε και κάποια παραδείγματα χρήσης, αλλά δε ζωντανεύουν και πολύ τη λέξη.

Καμιά ιδέα α) για την ίδια τη λέξη seeksorrow β) για όλη την απόδοση της τελευταίας πρότασης;

Ως τώρα έχω σκεφτεί και απορρίψει (λόγω του ορισμού που ακολουθεί) τα γκρινιάρης, κλαψιάρης, παραπονιάρης και άλλα παρόμοια (δεν έχουν το seek μέσα τους). Αν διάλεγα ένα από αυτά, όλη η πρόταση θα πήγαινε κάπως έτσι: «Ο παραπονιάρης/κλαψιάρης/γκρινιάρης είναι κάποιος που επινοεί τρόπους να εκνευρίζεται/να τσατίζεται μόνος του».

Συμφωνείτε με μια τέτοια λύση; Να επινοούσαμε κι εμείς κάποια απόδοση για το seeksorrow;

Προτεινόμενη βιβλιογραφία/Further reading ...

A Digital Edition of the 1755 Classic by Samuel Johnson
Reading and Writing; Johnson's Dictionary

 

[daeman]

...
Αυτό δεν κάνει ο μίζερος, αυτός που τίποτα δεν του αρέσει, όλα του βρομάνε κι ακόμα και στον παράδεισο να βρεθεί, κάτι θα βρει να ψέξει, να γκρινιάξει, να πικραθεί, να τσαντιστεί; Και του απαισιόδοξου, για το sorrow. Always look on the dark side of life.

Θέλω να πω ότι είναι ίδιον του μίζερου (και του παραπονιάρη, του γκρινιάρη, του καρμίρη, του γρουσούζη, του δύστροπου, του κακότροπου, ίσως και του κακομοίρη κατά έναν ορισμό, και προσθέστε κι άλλα παρόμοια) να βρίσκει ψεγάδια και αφορμές να πικραθεί. Μπορεί οι λέξεις να μην έχουν το seek, την επιδίωξη, το έχουν όμως κατά πάσα πιθανότητα τα άτομα που περιγράφουν.

By the way, Misery loves company. And Eeyorish, Eeyoreish = απαισιόδοξος, μίζερος.

 

[antongoun]

Ευχαριστώ, Δαεμάνε.

Μπορεί οι λέξεις να μην έχουν το seek, την επιδίωξη, το έχουν όμως κατά πάσα πιθανότητα τα άτομα που περιγράφουν.

Και δικός μου προβληματισμός αυτός ως προς το αν αξίζει να επιμείνω να βρω κάτι άλλο που να αντιστοιχεί και στο "seek" του αγγλικού. Δεν έχω καταλήξει ακόμα.

Από αυτό το νήμα όπου παραπέμπεις (πολύ ωραία και τα δύο), μου ήρθε η (μάλλον κακή) ιδέα "κακοπερασάκιας".

 

[daeman]

...
Και ο κακόβολος.

Για κάτι πλησιέστερο, ίσως μπορεί να βρεθεί σε παλιότερες εποχές της γλώσσας, να δέσει και με το παρωχημένο του Τζόνσον —αν ήταν σε χρήση, βέβαια, και όχι δική του προτίμηση για το λεξικό του. Πρώτη στάση ο Δημητράκος, που αποθησαυρίζει πολλές λέξεις από διάφορες περιόδους, με αναζήτηση γύρω από λέξεις με συστατικό αντίστοιχο με το sorrow και τα παρόμοια.

Εκτός αν πάμε σε λεξιπλασία με το -θήρας ή κάτι τέτοιο για το seek.
Γιατί ο παλιός είναι αλλιώς, αλλά κι ο νέος είναι ωραίος. Κι από τη νεκρανάσταση, μάλλον καλύτερη η γέννα.

 

[antongoun]

Εκτός αν πάμε σε λεξιπλασία με το -θήρας ή κάτι τέτοιο για το seek.

Αυτή η ιδέα μου αρέσει πολύ, δοκιμάζω διάφορα, και φυσικά κάποια (ίσως όλα) ακούγονται αστεία ή χαζά. Αλλά συνεχίζει να μου αρέσει η ιδέα.

(θλιψιθήρας, πονοθήρας, κλαψοθήρας... Με πρώτο συνθετικό το "οδύνη" πώς θα ήταν;)

Υποψηφιότητες για νεκρανάσταση, μόνο το "οδύρτης" βρήκα ως τώρα.

 

[nickel]

Καλημέρα. Για να μην αδικήσουμε το OED, περιλαμβάνει το seek-sorrow σε υπολήμμα του ρήματος seek (δύσκολα θα το απόφευγε, αφού είναι στον Sidney).

Σκέψεις για απόδοση αυτού που ρέπει στη μελαγχολία: δύσθυμος, βαρύθυμος, μαραζιάρης. Δυσδαίμων ο δυστυχής. Μαζοχιστής… όχι, πολύ μοντέρνο — και αυστριακό. Λυπομανής (αυτός που κατέχεται από συνεχή νοσηρή λύπη, ο παθολογικά μελαγχολικός — από το 1893 στην εφημερίδα Εφημερίς).

Θα επανέλθω αν έλθει η επιφοίτηση.

 

[nickel]

Με πρώτο συνθετικό το "οδύνη" πώς θα ήταν;

Ίσως, μια και έχουμε τον ηδονοθήρα, το πιο ωραίο αντίθετο θα είναι ο αντίστοιχα σχηματισμένος (και ηχητικός αναγραμματισμός) οδυνοθήρας.

 

[Earion]

Ωραίο! Αυτό ετοιμαζόμουν να πω.