Αναφέρει βέβαια και κάμποσες τρίχες κατσαρές ο δρ. Τσούπρας, όπως την εξής "πιο σοβαρή θεωρητική αντίρρηση":
Σε καθαρά θεολογική γλώσσα χάνεται η αίσθηση της γραμμικής πόρευσης από τη δημιουργία του κόσμου έως τα έσχατα, με τέτοιο τρόπο που απομακρύνει τον μαθητή από την αντίληψη της εξέλιξης των πραγμάτων και της επίδρασης της χριστιανικής Εκκλησίας στις εξελίξεις της παγκόσμιας ιστορίας. Ή τη δικαιολόγηση της θέσης ότι "φορτώνει τον μαθητή με άχρηστες για την ηλικία του γνώσεις για τις άλλες πίστες" (
sic):
Όταν στη Γ΄ Δημοτικού συγκρίνει τα Χριστούγεννα με τη Ρος Ασανά των Εβραίων ή το Ιντ-αλ-Φιτρ των Μουσουλμάνων, εορτές που δεν θα τις συναντήσει ποτέ η πλειοψηφία των μαθητών (εκτός κι αν ζουν στη Θράκη) -εδώ δεν είναι βέβαιο ότι έρχονται οι χριστιανοί μαθητές σε επαφή με τα Χριστούγεννα- τι να κάνει κι ο δάσκαλος; (Υποθέτω ότι με την ίδια λογική πρέπει να καταργηθεί και η γεωγραφία, εκτός κι αν έχει ήδη καταργηθεί, δεν πολυξέρω.)
Πάντως ένας γνωστός μου εκπαιδευτικός που μιλάγαμε σχετικά μου έλεγε ότι εισάγονται στην Α' γυμνασίου κάποιες έννοιες φιλοσοφικο-ηθικές που τις βρήκε λίγο προχωρημένες για την ηλικία των μαθητών.
Μου θύμισες τώρα το μάθημα Μουσικής στη Β΄ή Γ΄ Γυμνασίου, δεν καλοθυμάμαι, στα χρόνια μου, αρχές δεκαετίας του '90, όπου η καθηγήτρια μας ζητούσε να αποστηθίσουμε από το βιβλίο, για διαγωνίσματα και εξετάσεις, διάφορα σχετικά με τη "μεταφυσική υπερβατικότητα" (ξανά
sic, στο βιβλίο) του Μπετόβεν. Οι μισοί συμμαθητές μου επέμεναν αμέσως μετά τα διαγωνίσματα και τις εξετάσεις ότι το ζήτημα ήταν απεναντίας η "υπερβατική μεταφυσικότητα" του Μπετόβεν, ενώ δεν έλειπαν και όσοι υποστήριζαν ότι το σωστό ήταν η "υπερφυσική μεταβατικότητα" του μουσουργού (τότε όμως δεν τον λέγαμε έτσι, κάτι άλλο από "μ" τον λέγαμε, γιατί, ναι, αυτά σου κάνει το καλό το βιβλίο και ο καλός ο δάσκαλος...). Και όσο για την αποστήθιση, υπήρχε βέβαια και ρητό σκεπτικό της καθηγήτριας: "έτσι πρέπει να μάθετε να διαβάζετε, θα το βρείτε μπροστά σας στις Πανελλήνιες".