Έξω τα Αρχαία από το Γυμνάσιο

[Palavra]

Τώρα μου θύμισες συζήτηση που είχα με ένα φίλο, ο οποίος ισχυριζόταν πως μπορούσε να διαβάσει Όμηρο από το πρωτότυπο. Τον ρώτησα τι σημαίνει «νόστιμος» στα ομηρικά αρχαία και δεν θυμάμαι τι μου απάντησε, δεν ήταν πάντως επί του θέματος, πάντως μετά είχαμε μια μακροσκελή συζήτηση στην οποία μόνο που δεν με αποκάλεσε τζιχαντίστρια της μαλλιαρής

 

[drsiebenmal]

Διάβαζε Όμηρο και δεν ήξερε το νόστιμον ήμαρ; Τουλάχιστον συζητάγατε σε ταβερνάκι να του έλεγες: «Ξέρεις το νόστιμο συκώτι; Ε, καμιά σχέση!»

 

[SBE]

Μήπως εννοούσε ότι μπορούσε να διαβάσει τις λέξεις, όπως ο καθένας που γνωρίζει το αλφάβητο;

 

[Hellegennes]

Μήπως εννοούσε ότι μπορούσε να διαβάσει τις λέξεις, όπως ο καθένας που γνωρίζει το αλφάβητο;

Φυσικά, αφού τα διαβάζει από κείμενα γραμμένα στο σύγχρονο αλφάβητο. Αμφιβάλλω αν δεν θα τα διάβαζε συλλαβιστά αν τα διάβαζε από την πρώτη γραπτή τους εκδοχή.

Όμως το πιο ενδιαφέρον που αλίευσα είναι ότι:
"Η δυνατότητα κατανόησης στοιχείων της Αρχαίας Ελληνικής από το πρωτότυπο είναι ταυτόχρονα απαραίτητη για το σύνολο σχεδόν των σύγχρονων επιστημών. Πώς θα μπορούσε να κινηθεί κανείς σε χώρους όπως αυτούς της Φιλοσοφίας, της Ψυχολογίας, της Ιστορίας, της Αρχαιολογίας, της Θεολογίας, της Νομικής, της Ιατρικής, των Μαθηματικών, της Φυσικής, της Χημείας, της Βιολογίας και τόσων άλλων επιστημονικών κλάδων χωρίς τη δυνατότητα προσέγγισης της αρχαίας ελληνικής γλώσσας;....."
Μην σας διαφεύγει το "απαραίτητη"....
Σίγουρα δεν υπάρχουν μαθηματικοί στην πλάση που να μην γνωρίζουν αρχαία Ελληνικά. Την επόμενη φορά που θα πάω στον οδοντίατρο θα τον βάλω να μου μεταφράσει Ιλιάδα, γιατί δεν τον κόβω για αρχαιομαθή.

Είναι μια από τις οβίδες στις οποίες αναφέρθηκα. Η άλλη χοντρή οβίδα, χελενικουεστικών διαστάσεων είναι εκείνη που λέει ότι τα αρχαία ελληνικά αυξάνουν την κριτική ικανότητα.

 

[Hellegennes]

Διάβαζε Όμηρο και δεν ήξερε το νόστιμον ήμαρ; Τουλάχιστον συζητάγατε σε ταβερνάκι να του έλεγες: «Ξέρεις το νόστιμο συκώτι; Ε, καμιά σχέση!»

Σε μια συζήτηση που είχαμε στο phorum.gr για την ανύπαρκτη λέξη "υγείαρτος", που τάχα μου έδωσε το "γιαούρτι" σύμφωνα με μια γνωστή παρετυμολόγηση, είχα πει ότι δεν ξέρουμε καν αν οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν γιαούρτι. Μου έφεραν ένα απόσπασμα από τον Κύκλωπα, του Ευρυπίδη:

ΣΕΙΛΗΝΟΣ
Σου είπα πως δεν έχουμε παρά μονάχα κρέας.

ΟΔΥΣΣΕΥΣ
Κι' αυτό καλό· την πείνα μας μπορεί να ησυχάση.

ΣΕΙΛΗΝΟΣ
Μα και γιαούρτι και τυρί και γάλα γελαδίσιο.

Αυτή βέβαια είναι η μετάφραση, στο πρωτότυπο λέει "Και τυρός οπίας έστι και βοός γάλα". Τυρός οπίας σημαίνει τυρί πηγμένο με γάλα σύκου, αλλά μια το ότι φάνηκε στους συνομιλητές παράξενη συνταγή, μια η μετάφραση, είχαν πειστεί ότι "τυρός οπίας" σημαίνει "λιωμένο τυρί", άσχετα τι λένε τα αρχαιοελληνικά λεξικά.

 

[daeman]

... Τυρός οπίας σημαίνει τυρί πηγμένο με γάλα σύκου, αλλά μια το ότι φάνηκε στους συνομιλητές παράξενη συνταγή, μια η μετάφραση, είχαν πειστεί ότι "τυρός οπίας" σημαίνει "λιωμένο τυρί", άσχετα τι λένε τα αρχαιοελληνικά λεξικά.

Ο οποίος οπίας προέρχεται από τον οπό, τόσο η λέξη όσο και ο τυρός (τον οπό, τον χυμό, το γάλα του σύκου):

Και, ψάχνοντας για τον οπό, ξέθαψα αυτό:
ὀπός, ὁ (sapio), Saft der Pflanzen, bes. der Bäume, gew. des Feigenbaumes, der zum Gerinnen der Milch gebraucht wurde. Übertr., ὀπὸς ἥβης, die saftige, schwellende Fülle des jugendlichen Leibes

ο τελευταίος ορισμός του οπού ήβης μεταφράζεται ως εξής:
the juicy, pulsating fullness of the youthful body
...

... Δηλ. οπός (στη συγκεκριμένη σημασία) = πυτιά.
...

ΛΚΝ:
οπός: (λόγ.) χυμός. [λόγ. < αρχ. ὀπός]

Κριαράς:
οπός. Το γαλακτώδες υγρό που βγαίνει κατά τη χάραξη φυτού· εδώ με το επίθ. κυρηναϊκός προκ. για τον οπό του φυτού σιλφίου (βλ. και κυρηναϊκός): Δίδου αυτού μετά κρέως οπόν κυρηναϊκόν (Ιερακοσ. 45311).
[αρχ. ουσ. οπός. Η λ. και σήμ. λόγ. (ΛΚΝ)]

«Λιωμένο τυρί» στο στόμα τους, καυτό. Κι αν τους πέσει, στη λίμνη με βαρίδια στα πόδια. Στο τυρ το εξώτυρον.

 

[AoratiMelani]

Μπα, εγώ θα έλεγα ότι έχουμε και το άλλο πρόβλημα (που δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό, αλλά υπό ΚΣ οι μορφωμένοι άνθρωποι ΔΕΝ το έχουν): το ότι μπερδεύουμε τους επιστημονικούς ορισμούς με την καθημερινή χρήση των ίδιων λέξεων. Οπότε ακούει ο άλλος νεκρή γλώσσα, δεν μπαίνει στον κόπο να δει τι σημαίνει ο όρος, και εξανίσταται γιατί δίνει τη δική του ερμηνεία στον όρο.

Μεγάλη πίκρα αυτό, άσε...

Θέλω λίγο τα φώτα σας. Κάπου είχα πετύχει πρόσφατα μια έρευνα σχετικά με το κατά πόσον τα παιδιά που είχαν διδαχτεί Αρχαία Ελληνικά στο Γυμνάσιο γνώριζαν καλύτερα τα Νέα Ελληνικά ή/και είχαν μεγαλύτερη ευχέρεια στην συνέχιση της εκμάθησης Αρχαίων Ελληνικών στο Λύκειο. Ήταν κάποιας γυναίκας, νομίζω, και κατέληγε στο συμπέρασμα ότι δεν ισχύει τίποτε από τα δύο.

Ψάχνω να την βρω και δεν θυμάμαι ποιανής ή ποιανού ήταν η έρευνα, ούτε τίτλο ούτε τίποτα. Ξέρει κανείς ποια μπορεί να είναι; Μπορείτε να με βοηθήσετε να την βρω; Ευχαριστώ!

 

[Palavra]

Μήπως εννοούσε ότι μπορούσε να διαβάσει τις λέξεις, όπως ο καθένας που γνωρίζει το αλφάβητο;

Όχι. Αυτό που υποθέτω είναι ότι διάβαζε κείμενο με τη μετάφραση, οπότε έχοντας διαβάσει ήδη τη μετάφραση έριχνε και μια ματιά στην αριστερή σελίδα και έλεγε «α, ναι, βέβαια, αυτό λέει εδώ». Τη φράση «νόστιμον ήμαρ» την ήξερε, αλλά τι σημαίνει, όχι.

 

[Rogerios]

Μεγάλη πίκρα αυτό, άσε...

Θέλω λίγο τα φώτα σας. Κάπου είχα πετύχει πρόσφατα μια έρευνα σχετικά με το κατά πόσον τα παιδιά που είχαν διδαχτεί Αρχαία Ελληνικά στο Γυμνάσιο γνώριζαν καλύτερα τα Νέα Ελληνικά ή/και είχαν μεγαλύτερη ευχέρεια στην συνέχιση της εκμάθησης Αρχαίων Ελληνικών στο Λύκειο. Ήταν κάποιας γυναίκας, νομίζω, και κατέληγε στο συμπέρασμα ότι δεν ισχύει τίποτε από τα δύο.

Ψάχνω να την βρω και δεν θυμάμαι ποιανής ή ποιανού ήταν η έρευνα, ούτε τίτλο ούτε τίποτα. Ξέρει κανείς ποια μπορεί να είναι; Μπορείτε να με βοηθήσετε να την βρω; Ευχαριστώ!

Καλημέρα, Μελ! Υποθέτω ότι εννοείς αυτή τη μελέτη.

 

[AoratiMelani]

Ναι, αυτή! Ευχαριστώ σε! :)

 

[Gilgamesh]

Καλημέρα, Μελ! Υποθέτω ότι εννοείς αυτή τη μελέτη.

Μήπως μπορεί να βρεθεί η ίδια η εργασία; θα ήθελα πολύ να δω τους αριθμούς, γιατί δεν βγάζει και πολύ νόημα το ότι κάποιος που διδάσκεται κάτι επί τρία χρόνια είναι στο ίδιο επίπεδο, ή και σε κατώτερο, από κάποιον που το διδάσκεται επί έξι.

 

[AoratiMelani]

Στο άρθρο της Καθημερινής στην αρχή-αρχή αναφέρει τον τίτλο του βιβλίου της Μαρίας Κοξαράκη: Η αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας μέσα από αρχαία, βυζαντινά και λόγια κείμενα: Εμπειρική έρευνα αξιολόγησης, Εκδ. Γρηγόρη, σελ. 108, τιμή 14 ευρώ. Υποθέτω ότι όλα τα στοιχεία θα βρίσκονται εκεί. Εγώ πάντως από εκεί λέω να ξεκινήσω (κάποια στιγμή). Αν βρεις πάντως κάποια άλλη άκρη, πες μου, με ενδιαφέρει.

 

[AoratiMelani]

Μίνι διάλογος για τα Αρχαία Ελληνικά - η άποψη ενός παιδιού.

ΠΡΟΣΩΠΑ: Πενηντάρηδες γονείς, δεκατριάχρονη κόρη, άριστη μαθήτρια σε όλα τα μαθήματα, τα Αρχαία της φαίνονται εύκολα.
ΣΚΗΝΙΚΟ: Μεσημέρι στο τραπέζι της κουζίνας. Μόλις τελείωσε το φαγητό. Ο πατέρας φτιάχνει καφέ.

ΠΑΤΕΡΑΣ: Από του χρόνου θα κάνετε μία ώρα λιγότερα Αρχαία.
ΚΟΡΗ (χοροπηδάει): Γιούπι! Ουάου! Ω! Α!
ΜΗΤΕΡΑ (γελάει): Άλλο που δεν ήθελες!
ΠΑΤΕΡΑΣ: Και μία ώρα περισσότερη Γλώσσα.
ΚΟΡΗ (πέφτουν οι ώμοι, κάνει μούτρα): Μπουουου! Μπλιαχ! Ουφ!
ΜΗΤΕΡΑ (έκπληκτη): Τι, προτιμάς τα Αρχαία; Νόμιζα ότι δεν σου αρέσουν!
ΚΟΡΗ: Κοίτα, δεν είναι ότι μου αρέσουν. Αλλά με τα Αρχαία μπορείς τουλάχιστον να διαβάσεις κάποτε κάτι σε μια άλλη γλώσσα. Τη δική σου γλώσσα την ξέρεις, δεν υπάρχει λόγος να κάνεις μάθημα. Είναι βαρετό. Δεν χρειάζεται για να ξέρεις να μιλάς ούτε για να γράφεις. Σιγά μην κάθομαι να σκέφτομαι "Ας χρησιμοποιήσω τώρα έναν επιθετικό προσδιορισμό του τόπου".

Ακολουθεί μεγάλη συζήτηση γύρω από το τι χρειάζεται να μαθαίνουμε και τι όχι, σε τι χρησιμεύουν αυτά που κάνουμε στο σχολείο, γιατί τα κάνουμε κ.λπ.

ΠΑΤΕΡΑΣ: Τα μαθήματα που κάνετε είναι σαν δίσκοι με διάφορα φαγητά. (κάνει ότι κρατάει δίσκο και προσφέρει) Θα πάρετε λίγη Ιστορία, κυρία μου; Λίγα Μαθηματικά; Λίγη Μουσική ίσως;
ΚΟΡΗ: Ναι, αλλά παραείναι μεγάλοι οι δίσκοι. Αυτοί δεν είναι μεζέδες, είναι ολόκληρα ταψιά.

True story. Συνέβη κοντά σας. Είπα να το αφήσω εδώ.

 

[nickel]

Τη δική σου γλώσσα την ξέρεις, δεν υπάρχει λόγος να κάνεις μάθημα. Είναι βαρετό. Δεν χρειάζεται για να ξέρεις να μιλάς ούτε για να γράφεις. Σιγά μην κάθομαι να σκέφτομαι "Ας χρησιμοποιήσω τώρα έναν επιθετικό προσδιορισμό του τόπου".

(«Επιρρηματικός» ελπίζω να ήταν ο προσδιορισμός.)

Πίσω απ' αυτό το απόσπασμα φαίνεται ότι σχολειό και δάσκαλοι κάτι δεν έχουν κάνει σωστά. Τίποτα δεν ξέρουμε τόσο που να μην υπάρχουν συνέχεια κι άλλα πράγματα να μάθουμε. Ο δίσκος δεν πρέπει να είναι δίσκος με μεζεδάκια. Δίσκος βαρυφορτωμένος με ελκυστικά εδέσματα πρέπει να είναι. Κάποιοι κάπως πρέπει να προσέχουν να μη βαρυστομαχιάσουν οι μαθητές, αλλά κυρίως να μη μένουν νηστικοί, υποσιτισμένοι και βέβαια να μην τρώνε συνέχεια από άλλους δίσκους με ανθυγιεινά πατατάκια και σοκολάτες. Οι καλές ισορροπίες αυτής της διατροφής θα είναι η συνταγή για μια ολόκληρη ζωή υγείας και ευτυχίας. Όλα είναι θέμα καλών σεφ και δικής μας όρεξης.

Ναι, ξέρω...

 

[AoratiMelani]

(«Επιρρηματικός» ελπίζω να ήταν ο προσδιορισμός.)

Ουπς, ευχαριστώ κύριε επιμελητά!

Ο δίσκος δεν πρέπει να είναι δίσκος με μεζεδάκια. Δίσκος βαρυφορτωμένος με ελκυστικά εδέσματα πρέπει να είναι. Κάποιοι κάπως πρέπει να προσέχουν να μη βαρυστομαχιάσουν οι μαθητές, αλλά κυρίως να μη μένουν νηστικοί...

Νομίζω ότι μάλλον εκεί είναι το πρόβλημα: έχουμε δίσκους βαρυφορτωμένους με εδέσματα, αλλά όχι και τόσο ελκυστικά, και έχουμε υπερβολικά πολλούς δίσκους με εδέσματα του ίδιου τύπου, παρουσιασμένους με τέτοιον τρόπο που να λέει ο πελάτης "πάάάάλι τουρλού σήμερα;". Δεν τους αφήνουμε τελείως νηστικούς, αλλά τους μπουκώνουμε κάθε μέρα φασολάδα, ούτως ειπείν, χρονια ολόκληρα. Και σίγουρα ο τρόπος παίζει ρόλο, αλλά και η ποσότητα και η συχνότητα: πόσες παραλλαγές της φασολάδας πια; Και γιατί τόσα όσπρια; Βάλτε και μια μπριζόλα, και κάνα μπαρμπουνάκι! Πού είναι η διατροφική ισορροπία;

Τέλος πάντων δεν είναι σίγουρα καθόλου απλό το ζήτημα. Και σίγουρα δεν μπορεί να απομονωθεί στο δίπολο Αρχαία / Νέα Ελληνικά. Θέλει συνολική θεώρηση του προγράμματος σπουδών και του τρόπου διδασκαλίας.

 

[SBE]

Δεν ξέρω τί λέτε για τα Νέα Ελληνικά, αλλά εγώ θυμάμαι πόσο ήθελα να διαβάσω τα πάντα όταν ήμουνα μικρή. Και τα ανθολόγια διάβαζα (που νομίζω έχουν καταργηθεί πλέον), και το βιβλίο των Ν. Ελληνικών το διάβαζα από την αρχή μέχρι το τέλος μέσα σε μια βδομάδα. Αυτό που δεν άντεχα ήταν που περιμένανε οι φιλόλογοι να κάνω αναλύσεις χωρίς να μου έχει εξηγήσει ποτέ κανένας περί αναλύσεων, οπότε τα έβρισκα έτοιμα από τα βοηθήματα και ησύχαζα. Κι αυτό νομίζω είναι το πρόβλημα της εκπαίδευσης γενικότερα. Το σχολείο είναι ρυθμισμένο να δουλεύει με όποιον τα πιάνει χωρίς πολλές εξηγήσεις. Λογικό είναι όταν έχεις μια τάξη με 30 παιδιά.

Εγώ δουλεύω με ενήλικους πλέον και με τάξεις πολύ μεγαλύτερες, και προσπαθώ να αποφύγω αυτό το πρόβλημα κάθε αρχή της χρονιάς, στέλνοντας κάτι μακρυνάρια ημέιλ με εξηγήσεις. Και πάλι κάποιοι (οι περισσότεροι) δεν δίνουν σημασία. Οπότε τελικά δεν ξέρω τί βοηθάει.

 

[AoratiMelani]

Δεν ξέρω τί λέτε για τα Νέα Ελληνικά, αλλά εγώ θυμάμαι πόσο ήθελα να διαβάσω τα πάντα όταν ήμουνα μικρή. Και τα ανθολόγια διάβαζα (που νομίζω έχουν καταργηθεί πλέον), και το βιβλίο των Ν. Ελληνικών το διάβαζα από την αρχή μέχρι το τέλος μέσα σε μια βδομάδα.

Κι εγώ το ίδιο.

Και η κόρη μου το ίδιο (νομίζω όλοι καταλάβαμε ότι δική μου ήταν η εν λόγω κόρη). Αυτό που δεν αντέχει είναι η θεωρία - η γραμματική και το συντακτικό. Τόσο στα Νέα όσο και στα Αρχαία.

Φυσικά μπορεί κανείς να πει ότι είναι θέμα προτίμησης του καθενός και ότι δεν θα βασίσουμε την παιδεία στις προτιμήσεις, διαφορετικά καθένας θα πετάει έξω όποιο μάθημα δεν του αρέσει. Στο συγκεκριμένο όμως εγώ τουλάχιστον της δίνω δίκιο. Νομίζω ότι κάνουν υπερβολικά πολλή γραμματική ανάλυση, σε βαθμό που ξεφεύγει κατά τη γνώμη μου από τους σκοπούς μιας γενικής μόρφωσης.

Επίσης νομίζω ότι το παρακάνουν και με τα μαθηματικά, αλλά επειδή εδώ μιλάμε για τα Αρχαία, ας μην ξεφύγουμε. Ας μείνουμε στο ότι χρειάζεται μέτρο σε όλα και ότι πρέπει κάποιοι παιδαγωγοί να καθήσουν να δουν σοβαρά όχι το αν χρειάζονται τα Αρχαία, αλλά το πόσα ακριβώς Αρχαία χρειάζονται και με ποιον ακριβώς τρόπο θα σερβίρονται.

 

[SBE]

Ομοίως εγώ με τη γραμματική της Νέας Ελληνικής δεν είχα πάρε δώσε. Θεωρούσα ότι αφού μιλάω τη γλώσσα δε χρειάζεται να με βάζουν να κλίνω τίποτα πέρα από την κλίση του πολύς/ πολλή/ πολύ και μερικά άλλα δύσκολα. Να ξέρω πώς κλίνεται ο ενεστώτας του ξέρω είναι περιττό. Μια φορά το κοιτάς, τελείωσε. Δηλαδή η γραμματική θα πρέπει να φροντίζει να διορθώσει τυχόν λάθη και να ξεδιαλύνει δυσκολίες, όχι να μας μάθει τα προφανή. Βεβαίως, συναντώ που και που Έλληνες που μιλάνε σαν τη Στυλιανοπούλου στις παλιές ταινίες, αλλά αυτό δε νομίζω ότι διορθώνεται με τη διδασκαλία της γραμματικής.

Από την άλλη και στα αρχαία δεν κάνουμε τίποτα άλλο εκτός από γραμματική και συντακτικό. Γιατί είναι μετρήσιμα, ενώ το να κάνεις ανάλυση κειμένου δεν είναι τόσο απλό.
Μερικά που θυμάμαι από το σχολείο:
Ρωτάει η φιλόλογος: Του βοός. Πώς είναι η ονομαστική;
Μαθήτρια (όχι εγώ) μετά από σκέψη: Ο βόας.
Φιλόλογος: Αν υπήρχαν βόες στην αρχαία Ελλάδα μπορεί να ήταν έτσι, αλλά μπορείς να σκεφτείς κάτι πιο συνηθισμένο;
(ΟΚ, τουλάχιστον αυτή ήξερε να μιλάει σε παιδιά)

Αλλάζουμε φιλόλογο στη μέση τη χρονιάς και έρχεται ένας που ήθελε να μας κάνει ασκήσεις κατανόησης. Αλλά ρώταγε ονομαστικά.
Φιλόλογος: SBE, τι σημαίνει "Περί κλέους δόξα μπλα μπλα μπλα ...."
SBE: εεεεεεεεεεεεεεεεεε.... μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ... ααααααααααααααααα... Το ξαναλέτε;
Φιλόλογος: Περί. Κλέους. Δόξα. Μπλα μπλα μπλα
Ακολουθεί Η σύγχυση της σύγχυσης, καθώς εγώ προσπαθούσα να καταλάβω που κολλάνε τα περί του κλέους με τα υπόλοιπα, ώσπου στο τέλος μου είπε ότι ο Περικλής κάτι έκανε. Ε, τότε ρε άνθρωπέ μου τί το λές το Περικλέους σα να είναι δύο λέξεις; Σίγουρα επίτηδες το έκανε, βέβαια, για να με μπερδέψει, γιατί κάτι τέτοιους παρανοϊκούς είχαμε στο σχολείο μας (και γι'αυτό βγήκαμε άνθρωποι, που θα έλεγε κανένας γονιός).
Αν ήμασταν τηλεπαιχνίδι θα είχα διαμαρτυρηθεί, αλλά επειδή δεν ήμασταν τηλεπαιχνίδι απλώς πήρα ένα 15 στα αρχαία με το ζόρι και από τότε έκοψα τις διπλωματικές σχέσεις με τη γλώσσα των ΑΗΠ. Κι όποτε ακούω πρόταση να ξεκινάει με Περί περιμένω να ακούσω τις περιπέτειες του Περικλέους, του Περιτούτου, του Περιάλλου, του Περιπολλού κλπ.

 

[AoratiMelani]

Ε, τότε ρε άνθρωπέ μου τί το λές το Περικλέους σα να είναι δύο λέξεις; Σίγουρα επίτηδες το έκανε, βέβαια, για να με μπερδέψει,

-Τι είναι πράσινο, κρέμεται στον τοίχο και σφυρίζει;
-Δεν ξέρω.
-Η ρέγγα!
-Μα δεν είναι πράσινη!
-Την βάφεις.
-Μα δεν κρέμεται στον τοίχο!
-Την κρεμάς.
-Μα δεν σφυρίζει!
-Ε, αυτό το είπα για να σε μπερδέψω.
(από Καραγκιόζη ή Χατζηχρήστο ή κάτι ανάλογο)

 

[Hellegennes]

Επίσης νομίζω ότι το παρακάνουν και με τα μαθηματικά, αλλά επειδή εδώ μιλάμε για τα Αρχαία, ας μην ξεφύγουμε. Ας μείνουμε στο ότι χρειάζεται μέτρο σε όλα και ότι πρέπει κάποιοι παιδαγωγοί να καθήσουν να δουν σοβαρά όχι το αν χρειάζονται τα Αρχαία, αλλά το πόσα ακριβώς Αρχαία χρειάζονται και με ποιον ακριβώς τρόπο θα σερβίρονται.

Τα μαθηματικά διεκδικούν επάξια τον τίτλο του χειρότερα παρουσιασμένου μαθήματος ανά την υφήλιο. Ακόμη δεν έχω δει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να αντιμετωπίζει τα μαθηματικά σαν αυτό που είναι. Όχι ότι τα αρχαία ελληνικά πάνε πίσω σε επίπεδο κακοπαρουσίασης, αλλά για ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων μας (όχι μόνο των εγχώριων) ευθύνεται η κακή εκμάθηση μαθηματικών.

Να μην ξεχάσω να σημειώσω ότι οι λογισμοί, οι μετασχηματισμοί και οι μιγαδικοί είναι γελοιωδώς υψηλό επίπεδο για υποχρεωτικό γενικό μάθημα.