Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν αυτές τις ημέρες καθώς η κυβέρνηση βαδίζει όλο και πιο συντεταγμένα στο δρόμο του Τρίτου Μνημονίου — για την ψηφοφορία-ξαγρύπνια στη Βουλή, για τους δραχμιστές που επιμένουν ότι τα όνειρα (τα δικά τους) πρέπει να πάρουν εκδίκηση (στη δική μας καμπούρα), για το ενδεχόμενο εκλογών (καλά κρασιά…). Όμως, στη συγκυρία της ραστώνης και των διακοπών του λαού, ήταν μια κάπως παράταιρη νότα να βλέπεις τους εκπροσώπους μας να ξεκατινιάζονται έτσι (και με τις δύο σημασίες).
Δεν άντεξα να παρακολουθήσω όλο το προχτεσινό ξενύχτι, διέθεσα όμως χρόνο και άκουσα ολόκληρη την ομιλία που εκφώνησε η πρόεδρος της Βουλής τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου.
(Βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=ujubUEHyA80 Κείμενο:
http://www.parliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/syne20150814.doc (σελ. 243-258))
Από τη δική της σκοπιά, οι επιθέσεις της στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση ήταν εύστοχες — οι νεομνημονιακοί είναι εύκολος στόχος, αξιολύπητος για κάποιους. Όμως η εναλλακτική λύση που είχε να προτείνει η ίδια είναι το πόρισμα της Επιτροπής για το Χρέος. Σαν λύση για τη χρεοκοπία μας, την τραπεζική αργία, τις καταθέσεις που έχουν κάνει φτερά μαζί με την εμπιστοσύνη, το μαρασμό της ιδιωτικής οικονομίας, το αύριο με τις χιλιάδες απαιτήσεις, η Ζωή είχε να αναφέρει μόνο το απεχθές χρέος. Δεν είναι κρίμα που ένα τόσο γερό μυαλό δεν μπορεί να σκεφτεί πέρα από την (υψωμένη) μύτη της;
Από τα πολλά στιγμιότυπα αυτών των ιστορικών ημερών (όπου η πιο χαζά απογειωμένη και στροβιλιζόμενη στους ανέμους Αριστερά είναι πιθανό να κάνει την πιο πετυχημένη στην ιστορία προσγείωση στην πραγματικότητα) θα αναφέρω δύο.
Πρώτα, τη συνέντευξη του Γιάννη Δραγασάκη στο κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ στις 12/8, όπου ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, απέναντι σε δυο δημοσιογράφους υπέρ το δέον φιλικούς, χαλάρωσε και έκανε αρκετές αποκαλύψεις που μου φάνηκαν ειλικρινείς.
https://www.youtube.com/watch?v=G8VPOy87rws
Από τα λεγόμενά του εκείνο που μου τράβηξε περισσότερο το ενδιαφέρον, μετά το 23ο λεπτό:
«Πιστεύαμε (άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο στο Σύριζα) ότι, έτσι και απειλούσαμε με έξοδο από το ευρώ, οι αγορές θα τινάζονταν στον αέρα και οι Ευρωπαίοι θα τρόμαζαν και θα υποχωρούσαν. Αποδείχτηκε λάθος.»
Όλο το κομμάτι αυτό της συζήτησης δείχνει την απόλυτη έλλειψη προετοιμασίας για τις διαπραγματεύσεις (μα δεν ρώτησαν καν τους προηγούμενους;), αλλά ιδιαίτερα το παραπάνω υπογραμμίζει το βαθμό του τυχοδιωκτισμού. Δηλαδή, επιδιώκαμε να πάρουμε ποιος ξέρει τι χωρίς να αναλάβουμε καμιά δέσμευση επειδή οι άλλοι θα τρόμαζαν με το ενδεχόμενο της εξόδου μας; Το πίστευαν πραγματικά αυτό, ε; Και το ατού μας ήταν ο εκβιασμός, αλλά στο τέλος διαμαρτυρόμασταν επειδή πέσαμε εμείς θύματα εκβιασμού.
Άλμα στο σήμερα, για την ακρίβεια στο δεκαπενταυγουστιάτικο Σάββατο. Άκουσα και διαβάζω τις δηλώσεις που έκανε ο κ. Τσακαλώτος μετά το τέλος του Eurogroup:
“So in the end, how good this deal is depends on how Greek society, the Greek state, the Greek economy, social actors, economic actors respond to it. Any deal is only as good as what you make of it. So let’s hope that the Greek people will be able to make the best of this deal, to make the best of the reforms and the ability to reform and will mitigate any negative consequences that surely exist within it.”
http://www.amna.gr/english/articleview.php?id=10954
https://www.youtube.com/watch?v=rrw26VNcnng
Ό,τι το πιο σοβαρό έχω ακούσει εδώ και καιρό από την πλευρά της κυβέρνησης. Κάποιοι φαίνεται να μαθαίνουν γρήγορα.
