Ελλάδα 2015

[Costas]

(Πιο πάνω ξέχασα και τη γέφυρα Τσίπρα-Καραμανλή...)

Τους έπιασε πόνος για τον Κουβέλη τώρα στην Αυγή:

«Μπορεί κάποιος να συμφωνήσει (λέμε τώρα) με τα λεγόμενα του κ. Πανούση στο σπαραξικάρδιο άρθρο του στην άλλοτε ναυαρχίδα του ΔΟΛ. Θα διαφωνήσει, όμως, αυτός ο κάποιος ότι η “χωροθέτηση” του άρθρου στην πρώτη σελίδα των ΝΕΩΝ αποτελεί το μήνυμα της μιντιοκρατίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Προσωπικά θα έβαζα στο άρθρο έναν τίτλο: Ψυχάρης- κυβέρνηση 1-0. Αλλά μετεγγραφές από τη Δημοκρατική Αριστερά θέλαμε. Και μάλιστα αυτούς που μαχαίρωσαν τον Κουβέλη πισώπλατα. Ας εμπεδώσουμε τώρα τι εστί "αριστερά". Με τις υγείες μας».

Πηγή: Η Αυγή κατακεραυνώνει τον Πανούση: Ψυχάρης-Κυβέρνηση 1-0... | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/19991...-panoysi-psyharis-kyvernisi-1-0#ixzz3WN0JlTTR

 

[Costas]

Όλα εδώ πληρώνονται, λέει ο σοφός λαός:

Ένταση στις Σκουριές μεταξύ διαδηλωτών, εργαζομένων και ΜΑΤ
(in.gr)
Ένταση προκλήθηκε το πρωί της Κυριακής στις Σκουριές Χαλκιδικής, στη διάρκεια συγκέντρωσης διαδηλωτών που αντιδρούν στη λειτουργία μεταλλείων χρυσού. Οι εργαζόμενοι κάνουν λόγο γιαν απρόκλητη επίθεση, ενώ οι διαδηλωτές υποστηρίζουν ότι δέχθηκαν επίθεση από τα ΜΑΤ και μεταλλωρύχους.

Πληροφορίες κάνουν λόγο για τέσσερις τραυματίες ενώ αναφέρουν ότι τα ΜΑΤ προχώρησαν σε χρήση χημικών και έριξαν χειροβομβίδες κρότου λάμψης.

Διαφορετικές ερμηνίες για το τι συνέβη το πρωί της Κυριακής δίνουν οι δύο πλευρές. Όπως αναφέρει ο κ. Γιώργος Χατζής, πρόεδρος του Σωματείου Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Αγία Βαρβάρα, «οι συνάδελφοι που φτάσαμε στην είσοδο του εργοταξίου μας το πρωί, αντιμετωπίσαμε για άλλη μια φορά προκλητικές συμπεριφορές και βία, μας προπηλάκισαν και μας πέταξαν πέτρες. Έχουμε ήδη δυο συναδέλφους τραυματίες. Τριάντα αργόσχολοι, επαγγελματίες ακτιβιστές δεν θα κάνουν κουμάντο στο τόπο μας, ούτε θα δημιουργούν εντυπώσεις για την κοινωνία μας! Η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Αλλά και η αγανάκτηση μας έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Θα μείνουμε εδώ, να υπερασπιστούμε το μεροκάματο μας, το μέλλον μας, το καλό του τόπου μας με κάθε τρόπο.»

Μάλιστα, οι εργαζόμενοι έδωσαν στη δημοσιότητα βίντεο από τα επεισόδια, κάνοντας λόγο για απρόκλητη βία, προπηλακισμούς και επίθεση με πέτρες.

Από την πλευρά της, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνα Ιγγλέζη, δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» ότι: «Αυτό που συνέβη είναι πρωτοφανές. Τα ΜΑΤ, όχι μόνο επέτρεψαν στους μεταλλωρύχους, που είχαν προφανείς άγριες διαθέσεις, να φθάσουν στο σημείο της συγκέντρωσης των κατοίκων, αλλά συνασπίστηκαν μαζί τους. Η αστυνομία επιτέθηκε εναντίον των κατοίκων μαζί με τους μεταλλωρύχους της Eldorado Gold. Καταγγέλλω τους υπεύθυνους της Αστυνομίας, Μανωλά και Μαντουβάκη, για αυτό»

Και προσέθεσε πως: «Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση δεν στρέφεται μόνο εναντίον των κατοίκων της Χαλκιδικής και του κινήματος εναντίον της ολέθριας εξόρυξης. Εκθέτει την ίδια την κυβέρνηση. Ποιος ελέγχει την αστυνομία; Η κυβέρνηση ή η Eldorado Gold; Ο κόσμος εδώ είναι απογοητευμένος. Δεν περίμενε ότι θα του ρίχνουν χημικά, όταν διαδηλώνει, και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ».

 

[Costas]

(Καθημερινή)

Η ίδια πηγή αποκάλυψε ακόμα μία λεπτομέρεια από τη σύσκεψη της Τετάρτης. Είπε στην «Κ» ότι στην ανακοίνωση - non paper που συντάχθηκε μετά το τέλος της συνάντησης είχε -με εισήγηση του κ. Πανούση- συμπεριληφθεί η φράση «στη Δημοκρατία δεν υπάρχει ένοπλος αγώνας». Αναφερόταν προφανώς στα αιτήματα των αναρχικών απεργών πείνας, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν κατηγορηθεί ή καταδικαστεί για υποθέσεις τρομοκρατίας. Η πηγή της «Κ» περιγράφει ότι η συγκεκριμένη φράση απαλείφθηκε από το τελικό κείμενο, πριν αυτό δοθεί στη δημοσιότητα.

 

[SBE]

Περί Σκουριών: η απάντηση είναι απλή στο πώς έγιναν τα επεισόδια: η πλευρά με τους λιγότερους τραυματίες φταίει.
Τώρα, επειδή δεν καταλαβαίνω τί γίνεται στο βίντεο, ο κύριος που ειναι ντυμένος καταδρομέας και είναι πάνω στο ύψωμα (αυτός που στην αρχή νόμισα ότι έκανε τάιτσι) έχει σφεντόνα στο χέρι του ή μου φαίνεται; Και τί πετάει;

 

[Zazula]

Ναι, έχει σφεντόνα και πετάει πέτρες. Οι υπόλοιποι πετάνε πέτρες και μολότοφ.

 

[nickel]

Από την κυριακάτικη Καθημερινή, για την εξεταστική επιτροπή που θα διερευνήσει τα αίτια και τους υπαίτιους που οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια.

Μια Εξεταστική Επιτροπή που μυρίζει…
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΙΤΣΗ 05.04.2015

Η Ιρλανδία μπήκε σε πρόγραμμα τον Νοέμβριο 2010, πήρε 85 δισ. ευρώ και βγήκε μετά μια 3ετία. Η Πορτογαλία μπήκε Απρίλιο του 2011, πήρε 78 δισ. και βγήκε μετά μια 3ετία - έχοντας ήδη δανειστεί σχεδόν όλα όσα θα χρειαζόταν τον επόμενο χρόνο. Η Κύπρος μπήκε σε πρόγραμμα τον Μάρτιο 2013. Δύο χρόνια μετά, οι διαρθρωτικές αλλαγές πρακτικά έχουν ολοκληρωθεί, οι δύσκολοι στόχοι δημοσιονομικής προσαρμογής έχουν επιτευχθεί, από τα 10 δισ. ευρώ που συνόδευαν το πρόγραμμα τα 5 δισ. τελικά δεν της χρειάστηκαν και θα επιστραφούν, η ύφεση αποσύρεται υπέρ της ανάπτυξης - όπως εύκολα διαπιστώνει ο επισκέπτης της Κύπρου.

Η Κύπρος, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία δεν βρίσκονται σε άλλον πλανήτη. Τα προγράμματα προσαρμογής τους δεν ήταν πιο ήπια, πιο εύκολα – της Κύπρου, μάλιστα, είχε χαρακτηριστεί ως το πιο σκληρό από όλα τα προγράμματα που εφαρμόστηκαν σε χώρα της Ευρωζώνης. Οι λαοί τους δεν είναι ούτε συμβιβασμένοι ούτε δουλόφρονες ούτε έκαναν χαρωπά τις θυσίες. Αλλά, οι θυσίες τους έπιασαν τόπο. Και σήμερα αυτοί βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά. Όχι όπως εμείς. Γιατί, όσες παρελάσεις κι αν κάνεις, με όσα τανκς και φουστανέλες, δεν μπορείς να αισθάνεσαι περήφανος όταν έχεις το χέρι απλωμένο - και δεν απλώνεται ως γροθιά, ό,τι κι αν λέμε...

Γιατί αποτύχαμε; Γιατί δεν καταφέραμε (ούτε αναμένει κάποιος να καταφέρουμε στην επόμενη διετία...) να βγούμε από τα Μνημόνια; Αυτό αξίζει να διερευνηθεί, με γενναιότητα και ειλικρίνεια. Πιστεύω ότι αυτό που χρειάζεται δεν είναι μια Εξεταστική Επιτροπή που θα διερευνήσει γιατί η Ελλάδα μπήκε, αλλά μια Εξεταστική Επιτροπή που θα διερευνήσει γιατί η Ελλάδα ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ από τα Μνημόνια. Αυτή θα ήταν μια ευεργετική άσκηση αυτογνωσίας, πολύτιμη για το μέλλον μας ως κοινωνία, επώδυνη για το πολιτικό σύστημα (με την ευρεία έννοια: πολιτικά κόμματα, μέσα ενημέρωσης, κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, διοικήσεις τραπεζών, ηγεσίες συνδικάτων) αλλά, τελικά, λυτρωτική και για το ίδιο.

Πώς φτάσαμε, πέντε χρόνια μετά, να έχουμε μείνει στα λόγια όσον αφορά φοροδιαφυγή, ανεξαρτητοποίηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, πάταξη λαθρεμπορίου καυσίμων, αξιολόγηση δομών και δημοσίων υπαλλήλων; Με αναξιοκρατία, με πλήθος άχρηστους οργανισμούς ανοικτούς αλλά και κλειστά επαγγέλματα; Χωρίς να έχει επιταχυνθεί η απονομή δικαιοσύνης, με ολόρθο το πελατειακό κράτος και κατερειπωμένο το πιστωτικό σύστημα; Υπάρχει κάποιο κόμμα που είναι αναμάρτητο;

Γιατί, στη διάρκεια του προγράμματος η Ιρλανδία αύξησε 4,6% το ΑΕΠ, η Πορτογαλία έχασε 4,4% ενώ η Ελλάδα έχασε 25% - λες και κατεστράφη από πόλεμο; Τα άλλα Μνημόνια ήταν αναπτυξιακά και μόνο το δικό μας υφεσιακό;

Γιατί, άραγε, στην Ελλάδα έτυχε οι θυσίες να γίνουν τόσο άνισα, ώστε το μάρμαρο να πληρώσουν οι άνεργοι, οι καθαρίστριες ενός υπουργείου και οι σχολικοί φύλακες; Έφταιγε, απλώς, ότι μπήκαμε σε Μνημόνιο; Και δεν θα ήταν πολύ σκληρότερο το Μνημόνιο που θα ζητούσαν οι αγορές για να μας δανείσουν - αν μας δάνειζαν, που δεν μας δάνειζαν; Μήπως, πάλι, ευθύνονται οι δοσίλογοι, οι ξένοι και οι κατοχικές δυνάμεις, που χαρίστηκαν στην Κύπρο, την Πορτογαλία και Ιρλανδία αλλά χαίρονται να βασανίζουν ειδικά την Ελλάδα;

Το πολιτικό σύστημα δεν μοιάζει να αντέχει μια λυτρωτική άσκηση αυτογνωσίας –από την αυτοκριτική φυλάγεται.

Τι μπορεί να επιδιώκει η πρόταση για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής;

Να στηριχθεί, ίσως, το ηθικό του κομματικού μηχανισμού ενόψει μιας επιτακτικά αναγκαίας αλλά επώδυνης συμφωνίας – θα ήταν κάτι κατανοητό, είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι. Δυστυχώς, δεν επιδιώκει να διερευνήσει πώς φτάσαμε σε Μνημόνιο. Γιατί, αν αυτό επιδίωκε, δεν θα απέκλειε τη διερεύνηση της 5ετίας Καραμανλή. Της διακυβέρνησης που ξεκίνησε διασύροντας διεθνώς τη χώρα με την πλαστή απογραφή, διήνυσε τη φαυλότατη διαχείριση 2007-9 και, αφού διπλασίασε το δημόσιο χρέος και πολλαπλασίασε τους διορισμούς πελατών, απέδρασε πυροδοτώντας ακόμη έναν διεθνή διασυρμό της χώρας: Με το ψέμα περί ελλείμματος 6% ενώ ήταν 13,7% - και, τελικά, 15,6%.

Αν θέλεις να βρεις την αλήθεια, δεν περιορίζεσαι να την αναζητείς στο στενό πεδίο που προκαθορίζουν οι κυβερνητικές συνεργασίες σου. Δεν θα τη βρεις. Για τον ίδιο λόγο που δεν βρίσκει τα κλειδιά του ο μεθυσμένος που τα ψάχνει μόνο εκεί που φωτίζει η λάμπα. Γιατί η αλήθεια (όπως και τα κλειδιά...) βρίσκεται παραπέρα, στον χώρο που μένει (αφήνεις) στο σκοτάδι. Αν, λοιπόν, δεν αντέχεις να ψάξεις στο σκοτάδι της 5ετίας, προκρίνοντας να μείνει χαρούμενος ο κυβερνητικός εταίρος σου, τουλάχιστον άφησε αυτόν να κάνει την πρόταση της δήθεν διερεύνησης. Ετσι ή αλλιώς, η πρόταση, καμένο μυρίζει...
http://www.kathimerini.gr/810302/opinion/epikairothta/politikh/mia-e3etastikh-epitroph-poy-myrizei​

 

[Hellegennes]

Πρέπει να είναι αφελής κανείς για να αναρωτιέται γιατί η Ελλάδα έχασε το 25% του ΑΕΠ της. Μείωση μισθών, απελευθέρωση ωραρίων και συλλογικών συμβάσεων, μείωση κατώτατου μισθού και λοιπά μέτρα ώστε να γίνουμε "ανταγωνιστικοί". Όλα αυτά επηρεάζουν το ΑΕΠ και μάλιστα βίαια, γιατί μιλάμε για πολύ μεγάλες μειώσεις που επηρεάζουν την αγορά. Εκτοξεύτηκε η ανεργία, η κατανάλωση μειώθηκε στο ελάχιστο και τα έξοδα της κυβέρνησης μειώθηκαν*.

Από την άλλην, το άρθρο είναι άκρως παραπλανητικό. Είναι ενδιαφέρον ας πούμε που δεν αναφέρει καθόλου την Ισπανία και την δική της μείωση του ΑΕΠ, την αύξηση της ανεργίας, κτλ. Επίσης δεν ξέρω από πήρε ο αρθρογράφος τα νούμερα αλλά δεν συνάδουν ακριβώς με την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα δεν είναι ασπρόμαυρη. Η απάντηση στο γιατί, δεν είναι απλώς "φταίνε τα μνημόνια" ή "δεν κάναμε αυτά που έπρεπε". Όταν συγκρίνεις περιπτώσεις πρέπει να συγκρίνεις σωστά τις παραμέτρους τους, όχι να πετάς νούμερα χωρίς σημασία.



* άσχετο με το αν έπρεπε να μειωθούν.

 

[nickel]

Ο Καλλίτσης λέει ότι η Εξεταστική δεν είναι για να μας διαφωτίσει και εσύ μου λες ότι το άρθρο δεν μας διαφωτίζει. Εντάξει, ας διαλέξει ο καθένας την τύφλα του.

 

[Alexandra]

Ο Καλλίτσης λέει ότι η Εξεταστική δεν είναι για να μας διαφωτίσει και εσύ μου λες ότι το άρθρο δεν μας διαφωτίζει. Εντάξει, ας διαλέξει ο καθένας την τύφλα του.

Συν ένα.

 

[Hellegennes]

Ο Καλλίτσης λέει ότι η Εξεταστική δεν είναι για να μας διαφωτίσει και εσύ μου λες ότι το άρθρο δεν μας διαφωτίζει. Εντάξει, ας διαλέξει ο καθένας την τύφλα του.

Καμμιά απολύτως σχέση. Ο αρθρογράφος γράφει ό,τι τού κατέβει στην κούτρα, συγκρίνοντας άσχετα μεταξύ τους πράγματα και παραπλανώντας για τα μεγέθη. Συμφωνώ ότι ο καθένας την τύφλα του. Αν θέλει κάποιος να πιστεύει ότι "να, αυτοί γιατί τα πήγαν καλύτερα" και άρα είναι απλώς δικό μας το πρόβλημα, ας μείνει στην τύφλα του. Μ' αρέσει που σ' αρέσουν τέτοιου είδους άρθρα, όταν απαιτείς σαφήνειες και συγκεκριμένα πράγματα.

 

[nickel]

Διαλέγω τρία σημεία από το άρθρο, που για μένα είναι πιο ουσιαστικά:

• Πιστεύω ότι αυτό που χρειάζεται δεν είναι μια Εξεταστική Επιτροπή που θα διερευνήσει γιατί η Ελλάδα μπήκε, αλλά μια Εξεταστική Επιτροπή που θα διερευνήσει γιατί η Ελλάδα ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ από τα Μνημόνια.
• Γιατί, άραγε, στην Ελλάδα έτυχε οι θυσίες να γίνουν τόσο άνισα, ώστε το μάρμαρο να πληρώσουν οι άνεργοι, οι καθαρίστριες ενός υπουργείου και οι σχολικοί φύλακες;
• Δυστυχώς, δεν επιδιώκει να διερευνήσει πώς φτάσαμε σε Μνημόνιο. Γιατί, αν αυτό επιδίωκε, δεν θα απέκλειε τη διερεύνηση της 5ετίας Καραμανλή.

Εγώ θα ήθελα μια επιτροπή που θα διερευνούσε την 5ετία του Καραμανλή, γιατί δεν βγήκαμε από τα μνημόνια, γιατί μοιράστηκαν έτσι άνισα τα βάρη. Και αργότερα βλέπουμε, για τους σημερινούς.

 

[SBE]

Δεν ξέρω σε ποιό ακριβώς σημείο κάνει λάθος στα νούμερα το άρθρο, κι έχω και πονοκέφαλο σήμερα (όπως πάντα, αργία, ωραία μέρα, τί μου λείπει; ) αλλά από εδώ βλέπω περί ΑΕΠ των αναφερθεισών χωρών:

Έτος | 2010| 2011 | 2012 | 2013| Διαφορά
Ελλάδα | -5,4 | -8,9 | -6,6 | -3,3 | -24,2
Ισπανία | 0,0 | -0,6 | -2,1 | -1,2 | -3,9
Κύπρος | 1,3 | 0,4 | -2,4 | -5,4 | -5,1
Πορτογαλία| 1,9 |-1,8 | -3,3 | -1,4 | -4,6
Ιρλανδία | -0,3 |2,8 |-0,3 |0,2 | +2,4

Νομίζω ότι κι η Ισπανία που αναφέρει ο Ελλης δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τις άλλες. Ή για να το δούμε καλύτερα, έχω προσθέσει και μια στήλη με τη διαφορά.

(πώς βάζουμε στήλες στους πίνακες; Το ψάχνω στο ευρετήριο και το FAQ και δεν το βρίσκω)

 

[drsiebenmal]

(πώς βάζουμε στήλες στους πίνακες; Το ψάχνω στο ευρετήριο και το FAQ και δεν το βρίσκω)

Όπως το είχες φτιάξει, με τη βοήθεια του κουμπιού Table, αλλά πρέπει να έχεις ορίσει ως οριοθέτη (αντί του tab ή του κόμματος, π.χ.) μεταξύ των πεδίων την κατακόρυφη γραμμή ( | ).

 

[SBE]

Δοκίμασα ; δοκίμασα /, κατακορυφη γραμμή δε δοκίμασα...

 

[nickel]

SBE, ανέβασα το άρθρο επειδή με ενδιέφεραν τα σημεία που παραθέτω και που ίσως είναι και το ζουμί του άρθρου. Μπορείς να διαβάσεις κι εσύ το άρθρο, για να δεις κι εσύ ποιο είναι το ζουμί του. Αν λοιπόν η κριτική του Helle αφορούν τα κύρια σημεία του άρθρου και δεν είναι καρατρολιά, πείτε μου το για να μην τη σβήσω. Γιατί πραγματικά η διάθεσή μου είναι να σβήσω και τις δύο παρεμβάσεις του.

 

[SBE]

Δεν έχω άποψη περι τρολιάς, εγώ πιστέυω ότι ο Έλλης είναι παντα σοβαρός.
Καλό είναι πάντως να βλέπουμε τον πίνακα, όχι μόνο γιατί χρειαστηκε λίγη δουλειά για να τον φτιάξω αλλά γιατί είναι μια καλή βάση για περαιτέρω συγκρίσεις με το τί έγινε εδώ κι αλλού.

ΥΓ σε περίπτωση που δεν εγινε εμφανές, τα νούμερα είναι από τη Διεθνή Τράπεζα. Πρόσθεσα την Ισπανία επειδή ο Έλληγενής είπε ότι δεν αναφέρει καθόλου την Ισπανία το αρχικό άρθρο. Δεν έχω του 2014, αλλά και να τα είχα δε νομίζω ότι αλλάζει το συμπέρασμα: οι αριθμοί που επικαλείται το άρθρο που παράθεσε ο Νίκελ είναι ακριβείς. Λίγο στογγυλεμένοι, αφού δεν πρόκειται για οικονομική ανάλυση.

 

[SBE]

Εννοείται ότι έχω την ψευδαίσθηση ότι αφού αναφέραμε τα νούμερα δεν πρόκειται να ξαναρχίσει να τα αμφισβητεί κανένας πιο κάτω στη συζήτηση.

 

[Hellegennes]

Λοιπόν, είχα γράψει κάτι αλλά έπεσε η σύνδεση και μου έφαγε την απάντηση η μαρμάγκα. Εν πρώτοις δεν τρολάρω στην Λεξιλογία, εκτός από όπου το δηλώνω ξεκάθαρα (δεν θυμάμαι τώρα αν έχει συμβεί ποτέ). Το έχω πει ξανά και ξανά. Αν δεν αρέσει κάτι που γράφω είναι λόγω διαφωνίας απόψεων. Ειδικά αυτόν τον καιρό ουδεμία διάθεση έχω για παιχνιδάκια. Ξέρω ότι σε ενοχλεί όταν το ύφος μου είναι οξύ και προσβλητικό απέναντι σε γραφόμενα ή λεγόμενα τρίτου (δηλαδή ατόμου άσχετου με την Λεξιλογία) αλλά δεν το κάνω ούτε για να προκαλέσω ούτε από κάποια εμμονή. Είμαι ειλικρινής και γράφω ακριβώς αυτά που σκέφτομαι, όπως τα σκέφτομαι. Τα μηνύματά μου μού τρώνε ακριβώς τον χρόνο της πληκτρολόγησής τους, με ό,τι κακό ή καλό συνεπάγεται αυτό. Δεν με ενδιαφέρει να φαίνομαι κάπως, είμαι αυτός που είμαι χωρίς προσπάθεια εξωραϊσμού της εικόνας που δίνω και του λόγου μου. Δεν με ενδιαφέρει να μπω στην διαδικασία να γίνω συμπαθής νοθεύοντας τις απόψεις μου με υποκριτική "ευελιξία" και συγκατάβαση, ούτε να μετριάσω τις εκφράσεις μου γιατί "πρέπει" να υπάρχει σύγκλιση, αν και μπαίνω στην διαδικασία να σκέφτομαι τα αισθήματα και τις ευαισθησίες των συνομιλητών και προσπαθώ, όσο μπορώ, να μην προσβάλλω χωρίς λόγο και αιτία. Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλω να γίνομαι αντιπαθής, σημαίνει απλά ότι δεν με ενδιαφέρει να το παίξω διπλωμάτης μόνο και μόνο για να είμαι πιο συμπαθής.

Μέσες άκρες, αυτό που είχα γράψει πριν πέσει η σύνδεσή μου ήταν αυτό: δεν με ενδιαφέρει καθόλου η σύσταση της συγκεκριμένης επιτροπής, μεταξύ άλλων γιατί δεν έχω κανένα ερωτηματικό ως προς το γιατί μπήκαμε στα μνημόνια. Δεν με νοιάζει αυτό το κομμάτι του άρθρου. Αυτό που σχολίασα ήταν οι άκυρες συγκρίσεις του αρθρογράφου και το ότι επικεντρώνεται σε ένα ψευδοερώτημα, δηλαδή το γιατί δεν βγήκαμε απ' τα μνημόνια, που κατά τον ίδιο φαίνεται ότι έπρεπε να είχε συμβεί, αφού βγήκαν οι άλλες χώρες και άρα φταίμε εμείς και μόνον. Ούτε επιτροπή χρειάζεται να μας πει γιατί δεν βγήκαμε απ' τα μνημόνια ούτε έφταιγε απλά η κακή υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που έριξε το βάρος στους μισθωτούς και τα λοιπά, πράγματα για τα οποία δεν είδα κανέναν στην Ευρώπη να διαφωνεί και να παγώνει δόσεις γι' αυτά. Η βάση της λογικής του αρθρογράφου είναι καταφανώς σαθρή: δεν βγήκαμε απ' τα μνημόνια ενώ βγήκε η Ιρλανδία. Άλλ' αντ' άλλα, της Παρασκευής το γάλα.

 

[nickel]

Εντάξει, αλλά, όσο πρόχειρα κι αν αναγκάζεσαι να γράφεις, κάνε μια προσπάθεια να μη φαίνεται ότι τρολάρεις και ότι αναφέρεσαι σε άσχετα πράγματα. Μας αρκεί να φαίνεται ότι κάνεις λάθος παραμένοντας στο πλαίσιο της συζήτησης.

 

[pidyo]

Εγώ θα ήθελα μια επιτροπή που θα διερευνούσε την 5ετία του Καραμανλή, γιατί δεν βγήκαμε από τα μνημόνια, γιατί μοιράστηκαν έτσι άνισα τα βάρη. Και αργότερα βλέπουμε, για τους σημερινούς.

Με παιγνιώδη διάθεση, θα έλεγα ότι το ερώτημα «τι είδους επιτροπή για τα μνημόνια» θέτει ενδιαφέροντα ηθικά, λογικά, πολιτικά και μικροκομματικά διλήμματα.

- Εάν η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ήθελε να διερευνήσει «τι μας έφερε στα μνημόνια», τότε προφανώς θα έπρεπε να διερευνήσει την πενταετία Καραμανλή (με την εκτίναξη των ελλειμμάτων), αλλά και την περίοδο Σημίτη που προηγήθηκε (η φούσκα του χρηματιστηρίου και οι Ολυμπιακοί ως γιγαντιαίων διαστάσεων αναδιανομή πόρων από τα κάτω προς τα πάνω, τα παιχνίδια με τα δομημένα ομόλογα που τότε άρχισαν) και να σταματήσει το 2010.

- Εάν πάλι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ήθελε να διερευνήσει «πώς πορευτήκαμε με τα μνημόνια», τότε θα έπρεπε να αρχίσει τη διερεύνηση όχι το 2009 αλλά το 2010 και να συμπεριλάβει στη διερεύνηση και τον εαυτό της. Αλλά αυτά που επιτάσσει η λογική δεν τα επιτρέπει η κομματική λογική.

Η ΝΔ ακολουθεί την πρώτη λογική και την τεντώνει στα όριά της. Πολύ θα ήθελε ο Σαμαράς να αρχίσει η διερεύνηση το 2004, ή έστω το 2000, αλλά δεν μπορεί να το κάνει για προφανείς εσωκομματικούς λόγους (όπως ακριβώς ο Τσίπρας δεν μπορεί να περιλάβει την περίοδο Καραμανλή για τους ίδιους ακριβώς λόγους: ο ΚΚ Νέος είναι δυνάμει πολιτικός σύμμαχος). Οπότε την ξεχειλώνει τη λογική πολύ πέραν των ορίων της και αρχίζει από κτήσεως κόσμου, το 1981. Και γιατί το 1981 και όχι το 1974; Τότε δεν άρχισε η σοσιαλμανία του ΚΚ του Γηραιού και η σταδιακή διόγκωση του δημοσίου, που οδήγησε αναπόφευκτα 40 χρόνια μετά στη διόγκωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων; Και γιατί το 1974 και όχι το 1830; Δεν είναι άραγε η πελατειακή λογική πάνω στην οποία στήθηκε το νεαρό ελληνικό κράτος και η αδυναμία δημιουργίας μιας «ευρωπαϊκής» σχέσης του πολίτη με το δημόσιο η πηγή των κακοδαιμονιών μας; Και ούτω καθεξής ad infinitum.

Ο Βαμβακούλας το είπε πιο απλά: να κάνουμε μια τριμελή επιτροπή από πέντ' έξι άτομα να το δούμε το θέμα.