rogne
¥
Μια (άτυπη) ενημέρωση για το ασφαλιστικό, από άλλο κλάδο μεν, αλλά χρήσιμη από πολλές απόψεις: http://synelefsimixanikon.espivblogs.net/ενημέρωση-από-την-παράσταση-παρέμβασ/
Ελλάδα 2015
- Thread starter nickel
- Start date
Με την ευκαιρία, αν και είναι λάθος το νήμα, διαβάζω εκεί αυτό:
Θα ήθελα να πω ότι θεωρώ κακό μέτρο την πρόωρη συνταξιοδότηση μανάδων με ανήλικα παιδιά. Ο λόγος είναι ο εξής: συνήθως, τα παιδιά είναι γύρω στα 15 και οι μαμάδες συνταξιοδοτούνται γύρω στα 50. Έτσι, συνταξιοδοτείται μια γυναίκα που είναι ικανότατη να δουλέψει, και που το παιδί της δεν την έχει πια ανάγκη. Το κράτος επιβαρύνεται με έναν ακόμα συνταξιούχο και στερείται τα αντίστοιχα ασφαλιστικά έσοδα.
Θα ήταν πολύ καλύτερο τα χρήματα που δίνονται σε αυτές τις γυναίκες ως σύνταξη να μπαίνουν σε ένα ειδικό ταμείο που θα καταβάλλει μισθό τύπου εξαμήνου ΟΑΕΔ προς όλες τις νέες μητέρες, με πρώτες πρώτες τις αυτοαπασχολούμενες, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να μη δουλεύουν τουλάχιστον για τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού τους, γιατί τότε σε χρειάζεται περισσότερο το παιδί, όχι όταν θα είναι 15.
- δεν ήταν θετικός για το ζήτημα της πρόωρης συνταξιοδότησης των μηχανικών μητέρων ανηλίκων αλλά πιθανά θα εξετάσουν κάποιες παροχές για ειδικές κατηγορίες όπως τρίτεκνες.
Θα ήθελα να πω ότι θεωρώ κακό μέτρο την πρόωρη συνταξιοδότηση μανάδων με ανήλικα παιδιά. Ο λόγος είναι ο εξής: συνήθως, τα παιδιά είναι γύρω στα 15 και οι μαμάδες συνταξιοδοτούνται γύρω στα 50. Έτσι, συνταξιοδοτείται μια γυναίκα που είναι ικανότατη να δουλέψει, και που το παιδί της δεν την έχει πια ανάγκη. Το κράτος επιβαρύνεται με έναν ακόμα συνταξιούχο και στερείται τα αντίστοιχα ασφαλιστικά έσοδα.
Θα ήταν πολύ καλύτερο τα χρήματα που δίνονται σε αυτές τις γυναίκες ως σύνταξη να μπαίνουν σε ένα ειδικό ταμείο που θα καταβάλλει μισθό τύπου εξαμήνου ΟΑΕΔ προς όλες τις νέες μητέρες, με πρώτες πρώτες τις αυτοαπασχολούμενες, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να μη δουλεύουν τουλάχιστον για τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού τους, γιατί τότε σε χρειάζεται περισσότερο το παιδί, όχι όταν θα είναι 15.
Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν αληθεύει. Δεν άλλαξε κάτι μετά το 2012. Οι προμηθευτές συνέχισαν να απαιτούν προκαταβολή, σε μερικές περιπτώσεις του 100%. Ποιος είπε ότι άλλαξε αυτό;
Επειδή πάντα πληρώνω χωρίς πίστωση, είτε με χρήμα είτε με χρεωστική, δεν ξέρω τι γίνεται με τις πιστωτικές. Αφού όμως λες ότι δεν το έχεις ξανακάνει ποτέ, είσαι σίγουρη ότι δεν είναι πάγια τακτική της τράπεζάς σου αυτό;
Συγγνώμη, αλλά κάνεις λάθος. Δεν μίλησα για προκαταβολή, αλλά για πλήρη εξόφληση τοις μετρητοίς μπροστά, προτού στείλουν εμπορεύματα στην Ελλάδα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση πίστεψέ με, κάτι ξέρω για να το λέω.
Για το άλλο, από όσο ξέρω οι τράπεζες παλιότερα δεν το έκαναν. Θα μας πει όμως και ο Ζάζουλας που τα ξέρει καλύτερα.
Προσωπικά δεν με ενοχλούν οι όροι που απαιτούνται για να μη συνεχίζουμε να χρειαζόμαστε δανεικά για την κάλυψη πρωτογενών δαπανών. Απλά δεν βλέπω πού ακριβώς σ' αυτά που προτείνουν οι εταίροι μας βρίσκονται αυτοί οι όροι. Τουναντίον, βλέπω όρους που μας οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερες ανάγκες για πρωτογενή δανεικά. Ας πούμε η αύξηση του ΦΠΑ.
Χέλλε, μάλλον δεν έχεις καταλάβει τότε το έργο που παίζεται πέντε χρόνια στην Ελλάδα. Για τη δημοσιονομική ισορροπία χρειάζονται πόροι. Για την ανάπτυξη χρειάζονται μέτρα εξορθολογισμού.
Οι πόροι (πραγματική οικονομία) που διαθέτει το δημόσιο μπορεί να είναι ο δανεισμός, η μείωση δαπανών (μείωση συντάξεων και μείωση δημοσίων υπαλλήλων), η εμπορική δραστηριοποίηση/παροχή υπηρεσιών στο εξωτερικό και το εσωτερικό, η εκποίηση ή εκμίσθωση περιουσίας (ιδιωτικοποιήσεις), η φορολογία, η δέσμευση καταθέσεων και περιουσιών κ.λπ. Εσύ (η πολιτική ηγεσία) αποφασίζεις ποια από αυτά (ή σε ποια έκταση) απορρίπτεις ως πολιτική και ποια αποδέχεσαι. Οι κυβερνήσεις 2010-2014 δεν θέλησαν να περικόψουν ακόμη περισσότερο μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου και θεώρησαν προτιμότερη τη φορολόγηση, και μάλιστα της ακίνητης περιουσίας, όπου έχει επενδύσει πολλά ο ελληνικός λαός. Η νέα κυβέρνηση σίγουρα δεν κινείται στην αντίθετη λογική.
Τα μέτρα εξορθολογισμού και προώθησης της ανάπτυξης λένε ότι π.χ. δεν έχει λογική να έχεις 23% ΦΠΑ στον Έβρο και 7,5 στη Μύκονο, θα είχε ίσως νόημα το αντίθετο (αν θα μπορούσες να εξασφαλίσεις την απουσία λαθρεμπορίου). Επίσης ότι ίσως είναι τελικά προτιμότερο να πας σε ενιαίο συντελεστή αγαθών και υπηρεσιών 14-15-16% με ταυτόχρονη μετάβαση π.χ. των φαρμάκων σε χαμηλότερο συντελεστή επειδή η φοροκλοπή ΦΠΑ είναι πιο ογκώδης στις υπηρεσίες παρά στα προϊόντα (που διακινούνται από εταιρείες με πιο οργανωμένα λογιστήρια). Επειδή πρέπει να πάρεις υπόψη και την κοινωνική επιβάρυνση (π.χ. έστω και 2% στα τρόφιμα), το πρόβλημα είναι πολυπαραμετρικό και δύσκολο.
Όταν στη Ρουμανία (επίσης σε πρόγραμμα ΔΝΤ), πριν από μερικά χρόνια το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε μια «δομική» κυβερνητική μεταρρύθμιση, η κυβέρνηση αναγκάστηκε την άλλη μέρα να ανεβάσει τον ΦΠΑ στο 25%. Πρόσφατα διάβασα ότι άρχισε να τον μειώνει.
Γι' αυτό έγραψα ότι το θέμα είναι απλής αριθμητικής. Οι κυβερνήσεις της κρίσης μερίμνησαν υπέρ της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού (εγώ αυτά τα περί «πελατών» τα ακούω βερεσέ), δηλαδή της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που ήταν και είναι, άμεσα ως μισθωτοί ή έμμεσα ως συνταξιούχοι, αποδέκτες πληρωμών του δημοσίου. Αυτό που δεν έγινε έγκαιρα αντιληπτό όμως ήταν ότι το σύστημα δεν μπορούσε να συνεχίσει να δουλεύει όπως πριν από την κρίση, χωρίς αυξημένες εισροές «παραγωγικής οικονομίας».
Είναι σαφές και το πώς πρέπει να δουλέψουμε στο εξής: εξωστρεφώς. Δεν έχουμε ανακαλύψει όμως το πώς θα γίνει αυτό χωρίς να ακολουθήσουμε τα «σκληρά μέτρα» (ιδιωτικοποιήσεις, μείωση δαπανών δημοσίου -- ώστε να μπορεί να μειωθεί η φορολόγηση των επενδύσεων, διαφάνεια και γρήγορες διαδικασίες) που μας προτείνουν/ζητούν εδώ και πέντε χρόνια.
Συγγνώμη που κάνω quote μόνο αυτό, απαντάω συνολικά. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς αντιρρήσεις έχεις σ' αυτά που λέω. Και αριθμητική ξέρω και πέντε κουτσοοικονομικά. Ο κοινός συντελεστής ΦΠΑ και γενικά η αύξηση ΦΠΑ είναι πολύ κακή ιδέα σε μια οικονομία που παραπαίει. Δημιουργεί συνολική αύξηση στα καταναλωτικά αγαθά, το οποίο μπορεί να έχει πολλές συνέπειες. Από μείωση των εσόδων ΦΠΑ λόγω αύξησης της μαύρης οικονομίας μέχρι νέα κλεισίματα επιχειρήσεων και μεγαλύτερη πίεση της αγοράς. Άλλωστε ο ΦΠΑ είναι ο φόρος που επηρεάζει αρνητικά πρώτα τους χαμηλόμισθους, γιατί είναι flat φόρος.
Αν οι εταίροι μας ήθελαν την Ελλάδα να γίνει αυτόνομη θα έπρεπε να κατευθυνθούν προς μέτρα και ελαφρύνσεις που θα επέτρεπαν τον εξορθολογισμό του δημοσίου χωρίς να πλήξουν την αγορά. ΔΕΝ γίνεται να γίνει αυτόνομη με μεγαλύτερη συρρίκνωση της αγοράς. Ε, όλα όσα συζητιούνται θα συρρικνώσουν την αγορά, πώς να το κάνουμε δηλαδή;
SBE
¥
Μα έτσι κι αλλιώς η οικονομία της Κύπρου δεν ακολουθούσε ποτέ πορεία παράλληλη με την ελληνική.
(πάει το δωδεκάρι στη Γιουροβίζιον)
Περί RBS: το ότι ανήκει κατά 80% στο δημόσιο δεν έχει να κάνει με τις αποφάσεις της τράπεζας, άλλωστε το δημόσιο την αγόρασε για να την σώσει το 2008 με την μεγάλη κρίση. Το ότι μόνο οι Βρετανοί έκαναν σενάρια Grexit απλά δείχνει ότι δουλεύει στο ΗΒ η αντι-ΕΕ προπαγάνδα, η οποία με απλά λόγια είναι η εξής: κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά στη διάλυση της ΕΕ (το οποίο είναι δεδομένο, απλά δεν είναι και τόσο κοντά όσο θα ήθελαν οι Άγγλοι).
Περί κυβερνητικών προγραμμάτων για τους εργαζόμενους: κι εγώ αναρωτιέμαι τί σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση για τους άνεργους και τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Μέχρι στιγμής έχουμε ακούσει μεγαλεπήβολα σχέδια για τους κρατικοδίαιτους, έχουμε δει αυξήσεις στους ΔΕΚΟ-δίαιτους κλπ αλλά είναι λες και από τη μια μέρα στην άλλη εξαφανίστηκε η ανεργία. Από εκεί που ήταν καθημερινό θέμα στο δημόσιο διάλογο πλέον δεν ακούγεται τίποτα.
Παλ και Ζαζ, γιατί του την πέφτετε του Έλλη; Ειδικά σήμερα δεν είπε τίποτα περίεργο.
(πάει το δωδεκάρι στη Γιουροβίζιον)
Περί RBS: το ότι ανήκει κατά 80% στο δημόσιο δεν έχει να κάνει με τις αποφάσεις της τράπεζας, άλλωστε το δημόσιο την αγόρασε για να την σώσει το 2008 με την μεγάλη κρίση. Το ότι μόνο οι Βρετανοί έκαναν σενάρια Grexit απλά δείχνει ότι δουλεύει στο ΗΒ η αντι-ΕΕ προπαγάνδα, η οποία με απλά λόγια είναι η εξής: κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά στη διάλυση της ΕΕ (το οποίο είναι δεδομένο, απλά δεν είναι και τόσο κοντά όσο θα ήθελαν οι Άγγλοι).
Περί κυβερνητικών προγραμμάτων για τους εργαζόμενους: κι εγώ αναρωτιέμαι τί σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση για τους άνεργους και τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Μέχρι στιγμής έχουμε ακούσει μεγαλεπήβολα σχέδια για τους κρατικοδίαιτους, έχουμε δει αυξήσεις στους ΔΕΚΟ-δίαιτους κλπ αλλά είναι λες και από τη μια μέρα στην άλλη εξαφανίστηκε η ανεργία. Από εκεί που ήταν καθημερινό θέμα στο δημόσιο διάλογο πλέον δεν ακούγεται τίποτα.
Παλ και Ζαζ, γιατί του την πέφτετε του Έλλη; Ειδικά σήμερα δεν είπε τίποτα περίεργο.
Χέλλε (#536), προφανώς και γνωρίζουν οι πάντες ότι η αύξηση των φόρων καταστρέφει τη λειτουργία της αγοράς. Οπότε, ευκαιρία να το παίξεις διαπραγματευτής. Πάρε τη λίστα των πηγών εσόδων για το δημόσιο και βρες από πού θα μαζέψεις καταρχήν τα χρήματα που λείπουν μέχρι το πρωτογενές πλεόνασμα του 1,5% που θεωρεί ανεκτό ο ΥπΟικ και μετά τους επιπλέον πόρους για το κυβερνητικό πρόγραμμα (Θεσσαλονίκης ήόποιας άλλης πόλης προτιμάς).
Και τι θέλεις να πεις «δεν καταλαβαίνουν οι εταίροι»; Οι εταίροι μιλάνε δημόσια, αλλά αυτά που μας ζητούν δεν τα κάνουμε. Οπότε, τι; Απαιτούμε να μας στηρίξουν με τους δικούς μας όρους, που είναι η συνέχεια των όρων με τους οποίους φτάσαμε εδώ και είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα ζόρια με αυτό;
Επιτέλους, πότε θα κατανοήσουμε ότι το επιθυμητό δεν είναι πάντα και εφικτό και ότι για να περνάμε λιγότερο ή περισσότερο καλά πρέπει πρώτα να... περνάμε; Μάλλον με την ολοκλήρωση της θητείας και της παρούσας κυβέρνησης...
Και τι θέλεις να πεις «δεν καταλαβαίνουν οι εταίροι»; Οι εταίροι μιλάνε δημόσια, αλλά αυτά που μας ζητούν δεν τα κάνουμε. Οπότε, τι; Απαιτούμε να μας στηρίξουν με τους δικούς μας όρους, που είναι η συνέχεια των όρων με τους οποίους φτάσαμε εδώ και είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα ζόρια με αυτό;
Επιτέλους, πότε θα κατανοήσουμε ότι το επιθυμητό δεν είναι πάντα και εφικτό και ότι για να περνάμε λιγότερο ή περισσότερο καλά πρέπει πρώτα να... περνάμε; Μάλλον με την ολοκλήρωση της θητείας και της παρούσας κυβέρνησης...
Προφανώς αν ήμουν διαπραγματευτής δεν θα έταζα προγράμματα και βλακείες, αλλά θα απαιτούσα και την συμμόρφωση των πλεονασμάτων στα όρια του εφικτού κρίσιμου σημείου μη αρνητικής επίδρασης στο ΑΕΠ. Τόσα μπορώ να εξοικονομήσω τόσα θα εξοικονομήσω. Κάντε υπομονή να γυρίσω σε ανάπτυξη και αναθεωρούμε προς τα πάνω τους στόχους.
Αυτό που δεν είναι εφικτό είναι να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο. Για να περνάμε θα πρέπει να αναθεωρηθούν κάποια πράγματα προς τα κάτω. Όπως είπα, αν ήμουν διαπραγματευτής θα έλεγα "στηρίξτε με τώρα και αύριο θα αναπληρώσω στο έπακρο". Αυτό είναι που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν οι εταίροι μας. Το επιθυμητό άσ' το.
Εντάξει. «Εμείς νομίζουμε ότι μπορείς να εξοικονομήσεις περισσότερα. Για ξανακοίτα τους αριθμούς σου. Για δες μήπως μπορείς να κόψεις τις πρόωρες συντάξεις. Για δες μήπως μπορείς να βάλεις πλαφόν στη σύνταξη στα, ξέρω γω, 1500 ευρώ. Για δες μήπως μπορείς να περιορίσεις τα κάθε λογής λαμόγια. Για δες μήπως μπορείς να πας τον ΦΠΑ στα ξενοδοχεία της Μυκόνου και της Σαντορίνης στο 13%. Για δες μήπως δεν χρειάζεσαι δώδεκα φρεγάτες και τους αντίστοιχους ναυάρχους ε.α. Για δες μήπως μπορείς να αξιοποιήσεις τίποτε ακίνητα. Για δες μήπως μπορείς να πάρεις κανά φράγκο παραπάνω φόρους από κάτι μεγαλόσχημους γιατρούς και γνωστούς-αγνώστους καναλάρχες. Για δες μήπως μπορείς να βγάζεις αποφάσεις στις φορολογικές δίκες σε έξι μήνες αντί σε δέκα χρόνια. Για δες...
Και αφού δεις, έλα να μας πεις τι βρήκες και να κουβεντιάσουμε ξανά για πλεονάσματα και για τις ανάγκες σου σε δανεικά.»
Και αφού δεις, έλα να μας πεις τι βρήκες και να κουβεντιάσουμε ξανά για πλεονάσματα και για τις ανάγκες σου σε δανεικά.»
Συγγνώμη, για τι αριθμούς νομίζεις πως μιλάμε; Εν πρώτοις δεν είναι τέτοια τα πράγματα που ζητάνε. Αυτά είναι πράγματα που θα ήθελες εσύ να αλλάξουν. Κάτι πλαφόν και περιορισμούς στις πρόωρες συντάξεις τα βλέπουν ως δευτερεύοντα, όταν τα βλέπουν και καθόλου. Και είναι, εδώ που τα λέμε. Όταν απαιτείς από το κράτος να εξοικονομήσει 8 δισεκατομμύρια, είναι αστείο να κάνεις συζήτηση γύρω από το αν βγαίνουν σε πρόωρη σύνταξη 1000 νοματαίοι, άσχετα αν το φαινόμενο πρέπει να εκλείψει. Ούτε με φορολογικό κυνήγι σε γιατρούς σώζεσαι. Άντε και εντατικοποιούνται οι διαδικασίες και καταφέρνει το ΣΔΟΕ και φέρνει στην δικαιοσύνη 1000 περιπτώσεις γιατρών που χρωστάνε από 1 εκατομμύριο. Πάλι δεν σώζεσαι με τίποτα.
Ωραία όλα αυτά που λες δόκτορα αλλά έχουν μικρή σχέση με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε αυτήν την στιγμή. Και όχι, δεν είναι θέμα διάθεσης και καλής θέλησης που δεν δείχνουμε και γι' αυτό τάχα μάς αντιμετωπίζουν αρνητικά. Δεν είναι θέμα ότι είμαστε ας πούμε το κακομαθημένο της Ευρώπης και ότι οι εταίροι-γονείς μας περιμένουν να δούνε το καλό μας πρόσωπο για να μας βοηθήσουν. Αυτά είναι ιστοριούλες εσωτερικής κατανάλωσης που προσωποποιούν τις πολιτικές κρατών, λες και ένα κράτος πράττει κατά το θυμικό ενός ατόμου σε καίρια θέση.
Χρειάζεται να αντιληφθούμε όλοι κάτι σημαντικό: σχεδόν ποτέ δεν κατάφερε χώρα να διατηρήσει μεσοπρόθεσμα τόσο υψηλά πλεονάσματα για τόσο διάστημα όσο απαιτούν οι μνημονιακές μας υποχρεώσεις. Υπήρξαν μερικές ιστορικές περιπτώσεις βέβαια που κατάφεραν κάτι τέτοιο από καθαρή συγκυρία -όπως εκτίναξη των τιμών ενός πρωτεύοντος είδους εξαγωγής-, αλλά με το δικό τους νόμισμα, που επέτρεψε την ευελιξία υποτίμησης, και φυσικά όχι μέσω λιτότητας.
Η απαίτηση για συντήρηση υψηλών πλεονασμάτων σε συνθήκες λιτότητας είναι ανήκουστη και δεν εξασφαλίζεται με την κατάργηση της συνταξιοδότησης της Κυρα-κούλας απ' τα 50.
Επιπροσθέτως, στον 21ο αιώνα δεν είχαμε καμμιά σημαντική υστέρηση στα έσοδα του κράτους ανά ΑΕΠ. Άλλα ήταν τα προβλήματά μας κι όχι ότι δεν πληρώνανε φόρο οι γιατροί. Για να εξηγούμαστε, όχι ότι δεν είναι πρόβλημα, αλλά δεν είναι αυτό τέλος πάντων που μας έφερε εδώ. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει περιθώριο για αύξηση φορολογικών εσόδων γιατί απ' αυτήν την άποψη ήμασταν ήδη σε φυσιολογικά επίπεδα. Και για όποιον είναι δυσπιστεί, ιδού ένας πίνακας:
Ωραία όλα αυτά που λες δόκτορα αλλά έχουν μικρή σχέση με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε αυτήν την στιγμή. Και όχι, δεν είναι θέμα διάθεσης και καλής θέλησης που δεν δείχνουμε και γι' αυτό τάχα μάς αντιμετωπίζουν αρνητικά. Δεν είναι θέμα ότι είμαστε ας πούμε το κακομαθημένο της Ευρώπης και ότι οι εταίροι-γονείς μας περιμένουν να δούνε το καλό μας πρόσωπο για να μας βοηθήσουν. Αυτά είναι ιστοριούλες εσωτερικής κατανάλωσης που προσωποποιούν τις πολιτικές κρατών, λες και ένα κράτος πράττει κατά το θυμικό ενός ατόμου σε καίρια θέση.
Χρειάζεται να αντιληφθούμε όλοι κάτι σημαντικό: σχεδόν ποτέ δεν κατάφερε χώρα να διατηρήσει μεσοπρόθεσμα τόσο υψηλά πλεονάσματα για τόσο διάστημα όσο απαιτούν οι μνημονιακές μας υποχρεώσεις. Υπήρξαν μερικές ιστορικές περιπτώσεις βέβαια που κατάφεραν κάτι τέτοιο από καθαρή συγκυρία -όπως εκτίναξη των τιμών ενός πρωτεύοντος είδους εξαγωγής-, αλλά με το δικό τους νόμισμα, που επέτρεψε την ευελιξία υποτίμησης, και φυσικά όχι μέσω λιτότητας.
Η απαίτηση για συντήρηση υψηλών πλεονασμάτων σε συνθήκες λιτότητας είναι ανήκουστη και δεν εξασφαλίζεται με την κατάργηση της συνταξιοδότησης της Κυρα-κούλας απ' τα 50.
Επιπροσθέτως, στον 21ο αιώνα δεν είχαμε καμμιά σημαντική υστέρηση στα έσοδα του κράτους ανά ΑΕΠ. Άλλα ήταν τα προβλήματά μας κι όχι ότι δεν πληρώνανε φόρο οι γιατροί. Για να εξηγούμαστε, όχι ότι δεν είναι πρόβλημα, αλλά δεν είναι αυτό τέλος πάντων που μας έφερε εδώ. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει περιθώριο για αύξηση φορολογικών εσόδων γιατί απ' αυτήν την άποψη ήμασταν ήδη σε φυσιολογικά επίπεδα. Και για όποιον είναι δυσπιστεί, ιδού ένας πίνακας:
Μου αρέσει η επιλογή χωρών με τις οποίες μας συγκρίνεις. Επομένως, πάνω που ήμασταν έτοιμοι για το G-8, οι κακοί εταίροι μάς έκοψαν τον δρόμο.
Επειδή αυτά που παπαγαλίζεις (για μεγάλα πλεονάσματα επί σειρά ετών κλπ κλπ) είναι πασίγνωστα, έχουν τεθεί και από το ΔΝΤ είναι προφανές ότι (όπως σε όλα αυτά τα θέματα ως τώρα) και σε αυτά τα θέματα θα δοθεί τελικά πολιτική λύση. Με τρόπους που δεν είναι ενδεχομένως γνωστοί σήμερα, όπως ήταν αδιανόητη π.χ. η ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ πριν από δύο χρόνια. Εμείς θα κάνουμε το δικό μας κομμάτι (θα οργανώσουμε το ΣΕΚ) μας και οι άλλοι το δικό τους (θα παίξουν με τους αριθμούς μέχρι να κλείσει το θέμα).
Για να έρθω και στην κυρά-Κούλα, τώρα. Δες τους αριθμούς που έφερες. Οι ασφαλιστικές εισφορές στην Ελλάδα είναι, στο διάστημα που καλύπτεται, γύρω στο 10-12%. Για τις συντάξεις απαιτούνται όμως και επιπλέον πόροι, που ακόμη και τώρα δεν είναι σαφές πόσοι είναι με ακρίβεια, αλλά με βεβαιότητα κυμαίνονται γύρω σε άλλο ένα 10-12%, ίσως πολύ περισσότερο.
Δύο σκέψεις. Η πρώτη αφορά το εσωτερικό μείγμα αυτών των ασφαλιστικών εισφορών, αν και δεν είναι εύκολος ο υπολογισμός με βάση ποσοστά και μόνο, οπότε θα περιοριστώ στη διατύπωση του προβλήματος. Έστω ότι ο ιδιωτικός τομέας έφτασε στην κορύφωσή του το 2004 (ολυμπιακά έργα κλπ). Πώς διατηρούνται οι ασφαλιστικές εισφορές ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ίδια αναλογία και σήμερα, με το ΑΕΠ μειωμένο κατά 25%, τον ιδιωτικό τομέα αποδεκατισμένο; Το πιο εύλογο σενάριο είναι ότι το ποσοστό διατηρείται επειδή είναι αυξημένες οι ασφαλιστικές εισφορές στον δημόσιο τομέα. Μα πώς μπορεί να είναι αυξημένες σε σχέση με το 2004 και μετά τις περικοπές της κρίσης; (Άσκηση 1.)
Τα επόμενα ερωτήματα, που προκύπτουν από τη διαπίστωση αυτή είναι (α) Ποιο είναι τελικά το ποσοστό της συμβολής δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στο ΑΕΠ, από όπου προκύπτει το ερώτημα (β): Δεδομένου του (α) ποια πρέπει να είναι η φορολογική επιβάρυνση του δημόσιου και ποια του ιδιωτικού τομέα; (Άσκηση 2).
Τέλος, δύο ερωτήματα ακόμη πιο δύσκολα: (α) Ποιο ποσοστό της συμβολής του δημόσιου τομέα στο ΑΕΠ αφορά εξωστρεφή παραγωγικότητα (π.χ. τραπεζική επέκταση της Εθνικής και του ΟΤΕ στον βαλκανικό περίγυρο) και (β) ποιο ποσοστό της συμβολής του ιδιωτικού τομέα στο ΑΕΠ είναι κρατικοδίαιτο και ποιο εξωστρεφές; Π.χ. ένα μεγάλο δημόσιο έργο με ευρωπαϊκούς και ελληνικούς πόρους είναι εξωστρεφές και κρατικοδίαιτο μαζί. (Άσκηση 3 -- ο λύτης παίρνει και βραβείο Νόμπελ, μάλλον).
Πού θέλω να καταλήξω; Ότι ενώ το προφίλ της ελληνικής οικονομίας μοιάζει με το προφίλ άλλων οικονομιών με παρεμβατικό δημόσιο τομέα, είναι τόσο περίπλοκα (περίτεχνα, αν θέλεις) μπερδεμένο, που οι στατιστικές δεν μπορεί να αποτελούν παρά σχετικό και μόνο μπούσουλα. Στην αρχή της κρίσης γινόταν σύγκριση με τη Μεγάλη Ύφεση των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1930. Την ξεπεράσαμε χρονικά, αλλά οι τιμές των προϊόντων πρώτης ανάγκης εξακολουθούν να μην μειώνονται. Αυτά δεν είναι απλά φαινόμενα, δεν εξηγούνται με απλή σύγκριση στοιχειωδών στατιστικών, θέλουν βαθιά γνώση και της κατάστασης και των διαπλεκομένων δυνάμεων στη χώρα, και των οικονομικών και γεωπολιτικών παραγόντων που την επηρεάζουν εξωγενώς.
Ένα τελευταίο, για την κυρα Σούλα που πήρε σύνταξη στα 50 της. Δεν έχω στοιχεία για να πω πόσο και σε τι συμβάλλει η σύνταξή της. Ξέρω όμως το παράδειγμα της κυρα-Λένης. Ο άντρας της κυρα-Λένης έφυγε νέος, στα 58 του. Έμπορος ήταν, και στα χρόνια του η καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στο Ταμείο Εμπόρων ήταν κάτι σαν αστείο. Η κυρα-Λένη βρέθηκε ξεκρέμαστη στα 55 της, προσπάθησε να εργαστεί αλλά είχε να δουλέψει από τα 25 της, δεν ήταν εύκολο. Κάποιοι φίλοι έτρεξαν, μάζεψαν ένσημα, παρακάλεσαν και της εξασφάλισαν μια κατώτατη σύνταξη χηρείας, ας πούμε γύρω στα 500 ευρώ σημερινά.
Η κυρα-Λένη έφυγε πλήρης ημερών στα 87 της. Έπαιρνε ανελλιπώς τη σύνταξή της και είχε την υγειονομική περίθαλψή της. Αν με ρωτήσεις, σωστά, γιατί έτσι πρέπει σε ένα δίκαιο κράτος, να φροντίζει τους πολίτες του που είναι ανήμποροι. Γι' αυτό, άλλωστε, υπάρχουν και οι λοιποί κρατικοί πόροι (που αναφέραμε πιο πάνω): δάνεια, φόροι, δραστηριότητα κ.λπ.
Πόσα χρήματα κόστισε (σωστά, το ξαναλέω) η κυρα-Λένη στον προϋπολογισμό; Ορίστε ένας πολύ χοντρικός υπολογισμός: 32 χρόνια συντάξεις (14): 32 Χ 14 Χ 500 = 224.000. 32 χρόνια γιατροί και φάρμακα και νοσοκομεία κλπ., ας πούμε από 3.000 τον χρόνο, άλλες 96.000. Σύνολο 320.000. Δέκα χιλιάρικα τον χρόνο.
Κοίταξε τώρα γύρω σου και σκέψου πόσους κυρ-Στέλιους και κυρα-Λένες και μαστρο-Γιώργηδες και θειο-Μαρίες ξέρεις. Και κάνε άλλον έναν υπολογισμό. Διαίρεσέ το δια 30 ή δια 40, τον μέσο όρο διάρκειας της συνταξιοδότησης για να πάρεις μια εικόνα σε ετήσια βάση. Πολλαπλασίασε με τον αριθμό των συνταξιούχων. Αν η επιδότηση είναι δέκα χιλιάρικα για δύο εκατομμύρια συνταξιούχους, το σύνολο είναι 20 δις. Αν είναι πέντε χιλιάρικα για ένα εκατομμύριο είναι 5 δις κλπ.
Όσο για την κυρα-Κούλα, ΔΥ που προσελήφθη στα 32 της και αποσύρεται στα 50 (ή όσο επιτρέπεται, τέλος πάντων). Κάνε το ισοζύγιο. Συνειδητοποίησε ότι οι εισφορές της κυρα-Κούλας δεν ήταν (παρά σε μικρό ίσως ποσοστό τους) «εξωστρεφείς» αλλά ανακύκλωση των φόρων άλλων, εξωστρεφών και μη δραστηριοτήτων. (Άσκηση 4).
Αν έλυσες και τις 4 ασκήσεις είσαι έτοιμος για την επόμενη δουλειά σου. Το γραφείο σου, στον 7ο όροφο στη γωνία Σταδίου και Ερμού, στην Πλατεία Συντάγματος, σε περιμένει.
Επειδή αυτά που παπαγαλίζεις (για μεγάλα πλεονάσματα επί σειρά ετών κλπ κλπ) είναι πασίγνωστα, έχουν τεθεί και από το ΔΝΤ είναι προφανές ότι (όπως σε όλα αυτά τα θέματα ως τώρα) και σε αυτά τα θέματα θα δοθεί τελικά πολιτική λύση. Με τρόπους που δεν είναι ενδεχομένως γνωστοί σήμερα, όπως ήταν αδιανόητη π.χ. η ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ πριν από δύο χρόνια. Εμείς θα κάνουμε το δικό μας κομμάτι (θα οργανώσουμε το ΣΕΚ) μας και οι άλλοι το δικό τους (θα παίξουν με τους αριθμούς μέχρι να κλείσει το θέμα).
Για να έρθω και στην κυρά-Κούλα, τώρα. Δες τους αριθμούς που έφερες. Οι ασφαλιστικές εισφορές στην Ελλάδα είναι, στο διάστημα που καλύπτεται, γύρω στο 10-12%. Για τις συντάξεις απαιτούνται όμως και επιπλέον πόροι, που ακόμη και τώρα δεν είναι σαφές πόσοι είναι με ακρίβεια, αλλά με βεβαιότητα κυμαίνονται γύρω σε άλλο ένα 10-12%, ίσως πολύ περισσότερο.
Δύο σκέψεις. Η πρώτη αφορά το εσωτερικό μείγμα αυτών των ασφαλιστικών εισφορών, αν και δεν είναι εύκολος ο υπολογισμός με βάση ποσοστά και μόνο, οπότε θα περιοριστώ στη διατύπωση του προβλήματος. Έστω ότι ο ιδιωτικός τομέας έφτασε στην κορύφωσή του το 2004 (ολυμπιακά έργα κλπ). Πώς διατηρούνται οι ασφαλιστικές εισφορές ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ίδια αναλογία και σήμερα, με το ΑΕΠ μειωμένο κατά 25%, τον ιδιωτικό τομέα αποδεκατισμένο; Το πιο εύλογο σενάριο είναι ότι το ποσοστό διατηρείται επειδή είναι αυξημένες οι ασφαλιστικές εισφορές στον δημόσιο τομέα. Μα πώς μπορεί να είναι αυξημένες σε σχέση με το 2004 και μετά τις περικοπές της κρίσης; (Άσκηση 1.)
Τα επόμενα ερωτήματα, που προκύπτουν από τη διαπίστωση αυτή είναι (α) Ποιο είναι τελικά το ποσοστό της συμβολής δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στο ΑΕΠ, από όπου προκύπτει το ερώτημα (β): Δεδομένου του (α) ποια πρέπει να είναι η φορολογική επιβάρυνση του δημόσιου και ποια του ιδιωτικού τομέα; (Άσκηση 2).
Τέλος, δύο ερωτήματα ακόμη πιο δύσκολα: (α) Ποιο ποσοστό της συμβολής του δημόσιου τομέα στο ΑΕΠ αφορά εξωστρεφή παραγωγικότητα (π.χ. τραπεζική επέκταση της Εθνικής και του ΟΤΕ στον βαλκανικό περίγυρο) και (β) ποιο ποσοστό της συμβολής του ιδιωτικού τομέα στο ΑΕΠ είναι κρατικοδίαιτο και ποιο εξωστρεφές; Π.χ. ένα μεγάλο δημόσιο έργο με ευρωπαϊκούς και ελληνικούς πόρους είναι εξωστρεφές και κρατικοδίαιτο μαζί. (Άσκηση 3 -- ο λύτης παίρνει και βραβείο Νόμπελ, μάλλον).
Πού θέλω να καταλήξω; Ότι ενώ το προφίλ της ελληνικής οικονομίας μοιάζει με το προφίλ άλλων οικονομιών με παρεμβατικό δημόσιο τομέα, είναι τόσο περίπλοκα (περίτεχνα, αν θέλεις) μπερδεμένο, που οι στατιστικές δεν μπορεί να αποτελούν παρά σχετικό και μόνο μπούσουλα. Στην αρχή της κρίσης γινόταν σύγκριση με τη Μεγάλη Ύφεση των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1930. Την ξεπεράσαμε χρονικά, αλλά οι τιμές των προϊόντων πρώτης ανάγκης εξακολουθούν να μην μειώνονται. Αυτά δεν είναι απλά φαινόμενα, δεν εξηγούνται με απλή σύγκριση στοιχειωδών στατιστικών, θέλουν βαθιά γνώση και της κατάστασης και των διαπλεκομένων δυνάμεων στη χώρα, και των οικονομικών και γεωπολιτικών παραγόντων που την επηρεάζουν εξωγενώς.
Ένα τελευταίο, για την κυρα Σούλα που πήρε σύνταξη στα 50 της. Δεν έχω στοιχεία για να πω πόσο και σε τι συμβάλλει η σύνταξή της. Ξέρω όμως το παράδειγμα της κυρα-Λένης. Ο άντρας της κυρα-Λένης έφυγε νέος, στα 58 του. Έμπορος ήταν, και στα χρόνια του η καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στο Ταμείο Εμπόρων ήταν κάτι σαν αστείο. Η κυρα-Λένη βρέθηκε ξεκρέμαστη στα 55 της, προσπάθησε να εργαστεί αλλά είχε να δουλέψει από τα 25 της, δεν ήταν εύκολο. Κάποιοι φίλοι έτρεξαν, μάζεψαν ένσημα, παρακάλεσαν και της εξασφάλισαν μια κατώτατη σύνταξη χηρείας, ας πούμε γύρω στα 500 ευρώ σημερινά.
Η κυρα-Λένη έφυγε πλήρης ημερών στα 87 της. Έπαιρνε ανελλιπώς τη σύνταξή της και είχε την υγειονομική περίθαλψή της. Αν με ρωτήσεις, σωστά, γιατί έτσι πρέπει σε ένα δίκαιο κράτος, να φροντίζει τους πολίτες του που είναι ανήμποροι. Γι' αυτό, άλλωστε, υπάρχουν και οι λοιποί κρατικοί πόροι (που αναφέραμε πιο πάνω): δάνεια, φόροι, δραστηριότητα κ.λπ.
Πόσα χρήματα κόστισε (σωστά, το ξαναλέω) η κυρα-Λένη στον προϋπολογισμό; Ορίστε ένας πολύ χοντρικός υπολογισμός: 32 χρόνια συντάξεις (14): 32 Χ 14 Χ 500 = 224.000. 32 χρόνια γιατροί και φάρμακα και νοσοκομεία κλπ., ας πούμε από 3.000 τον χρόνο, άλλες 96.000. Σύνολο 320.000. Δέκα χιλιάρικα τον χρόνο.
Κοίταξε τώρα γύρω σου και σκέψου πόσους κυρ-Στέλιους και κυρα-Λένες και μαστρο-Γιώργηδες και θειο-Μαρίες ξέρεις. Και κάνε άλλον έναν υπολογισμό. Διαίρεσέ το δια 30 ή δια 40, τον μέσο όρο διάρκειας της συνταξιοδότησης για να πάρεις μια εικόνα σε ετήσια βάση. Πολλαπλασίασε με τον αριθμό των συνταξιούχων. Αν η επιδότηση είναι δέκα χιλιάρικα για δύο εκατομμύρια συνταξιούχους, το σύνολο είναι 20 δις. Αν είναι πέντε χιλιάρικα για ένα εκατομμύριο είναι 5 δις κλπ.
Όσο για την κυρα-Κούλα, ΔΥ που προσελήφθη στα 32 της και αποσύρεται στα 50 (ή όσο επιτρέπεται, τέλος πάντων). Κάνε το ισοζύγιο. Συνειδητοποίησε ότι οι εισφορές της κυρα-Κούλας δεν ήταν (παρά σε μικρό ίσως ποσοστό τους) «εξωστρεφείς» αλλά ανακύκλωση των φόρων άλλων, εξωστρεφών και μη δραστηριοτήτων. (Άσκηση 4).
Αν έλυσες και τις 4 ασκήσεις είσαι έτοιμος για την επόμενη δουλειά σου. Το γραφείο σου, στον 7ο όροφο στη γωνία Σταδίου και Ερμού, στην Πλατεία Συντάγματος, σε περιμένει.
Καραγιώργη Σερβίας και Σταδίου. Να μην πάει σε λάθος κτίριο για την τελετή παράδοσης-παραλαβής. :twit:
Εδώ εννοούσα;), στα μουράτα:
όχι εδώ:
όχι εδώ:
Επειδή μού έχει καεί το ένα PC και έχω τα νεύρα μου, θα γίνω λίγο κακουλίνος απέναντι σε ειρωνικά σχόλια, άσχετα με πόσο φιλική διάθεση γίνονται. Προειδοποιώ να δείξεις κατανόηση. Τις χώρες αυτές τις επέλεξα με βάση την εγγύτητα των εσόδων/ΑΕΠ, ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ ήταν γύρω στο 34% στον σχετικό πίνακα. Υπάρχουν βέβαια χώρες με μεγαλύτερα ποσοστά, αλλά είναι κάτι Σουηδίες και λοιπές βόρειες χώρες που δεν φαντάζομαι να θέλεις να συγκριθούμε φορολογικά σε σχέση με το τι προσφέρουν τα κράτη τους στους πολίτες.
Εν πρώτοις δεν μ' αρέσει η λέξη "παπαγαλίζεις". Δεν πρόκειται για κάτι που επαναλαμβάνω σαν φερέφωνο, αλλά για κάτι στο οποίο καταλήγω με ιδία κρίση μελετώντας στοιχεία και το οποίο φωνάζω από όταν διάβασα το Μεσοπρόθεσμο. Δεύτερον, αυτό που λες μού ακούγεται εξωφρενικό. Τι θα πει "είναι προφανές"; Μας το έχει πει κάποιος; Μας το έχουν υποσχεθεί; Το γράφει κάποιο ιερό βιβλίο; Είναι αυτονόητο; Κι αν δεν είναι τόσο προφανές; Σχεδιάζεις πολιτική που διακινδυνεύει τις τύχες ενός ολόκλήρου λαού στην βάση του ότι "δεν το ξέρουμε ακόμα, αλλά είναι προφανές ότι θα γίνει"; Ειλικρινά, δεν ξέρω αν πρέπει να το δω σαν υπεροπτιμιστική λογική ή μαντεία. Αυτά τα πράγματα δεν είναι δεδομένα, ιδιαίτερα όταν δεν είσαι η μεμονωμένη περίπτωση λες και απλά στα ξαφνικά ξέσπασε κρίση στην Ελλάδα και δεν υπάρχει γενικευμένη κρίση στην Ευρώπη. Λες και δεν προηγήθηκε μια παγκόσμια κρίση λίγα χρόνια πριν.
Τέλος, θα σχολιάσω μόνο τα της Κυρα-λένης. Σωστοί οι υπολογισμοί σου, χοντρικά. Και δεν διαφωνώ σε τίποτα. Μόνο που η λογική σου κάπου χωλαίνει. Αυτά είναι συνολικά έξοδα του κράτους για τους ασφαλισμένους. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για πρόωρες συντάξεις που ήδη έχουν δοθεί. Και είναι αλήθεια ότι δίνουμε πολλά λεφτά σε συντάξεις, μόνο που είναι επίσης αλήθεια ότι θα έπρεπε να είχαν καλυφθεί από πόρους που είχαν ήδη δοθεί κι όχι από μηδενική βάση, σήμερα. Ο μόνος τρόπος για να το ελαφρύνεις αυτό είναι να αυξηθεί ο ιδιωτικός τομέας. Και τι χρειάζεται για να γίνει αυτό; Νέα μέτρα. Όχι φοροεισπρακτικά, το ακριβώς αντίθετο.
Εν ολίγοις, τα μεγέθη που αναφέρεις αφορούν το σύνολο των συνταξιούχων. Οι όποιες αλλαγές προς το υγιέστερο του συστήματος έχουν λίγο να κάνουν με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις (ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΠΟΥΝ) και περισσότερο με ενίσχυση της αγοράς. Τα μεγέθη είναι απολύτως δυσανάλογα.
Μικρή παρένθεση με αναδημοσίευση φεϊσμπουκικού σχολίου:
Η πιο μαζική ως τώρα αντίδραση και αμφισβήτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε επιλογές της ηγεσίας, δεν έγινε ούτε για τη συνεργασία με τον Καμμένο, ούτε για την τετράμηνη συμφωνία, ούτε για την τρόικα που δεν την λένε τρόικα, ούτε για οποιοδήποτε ανάλογο σημαντικό ζήτημα. Αλλά, για τα βουλευτικά αυτοκίνητα... Δεν το λες και αισιόδοξο αυτό...
Χέλλε, το τι προσφέρουν τα κράτη στους πολίτες τους είναι συναπόφαση των πολιτών και των ηγεσιών τους.
(Σε συνάρτηση και με την παρέμβαση του Ζάζουλα) αυτό και μένω.
(Σε συνάρτηση και με την παρέμβαση του Ζάζουλα) αυτό και μένω.