Σίγουρα είναι μεγάλη συζήτηση, Εαρίον, αλλά εδώ έχουμε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Επαναλαμβάνω, για να μην πελαγοδρομούμε: αν αυτό το κομμάτι βρέθηκε από εργάτες στα Αναφιώτικα μέσα σε χώματα που είχαν πέσει από εργασίες εκσκαφής που γίνονταν πάνω στην Ακρόπολη για το τότε Μουσείο Ακρόπολης, υποθέτω ότι κανείς δεν πήρε δεκάρα γι' αυτό. Αμέσως εξαφανίζεται το κίνητρο του να φτιάξεις ένα πλαστό αντικείμενο· κοντός ψαλμός αλληλούια. Ακόμα και για το δίσκο της Φαιστού που λένε, λένε ότι τον έπλασαν οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι για να τραβήξουν το ενδιαφέρον στην ανασκαφή. Πάλι δηλαδή υπάρχει ένα κίνητρο σοβαρό, που δεν υπάρχει στην περίπτωση που συζητάμε. Αν οι συνθήκες εύρεσης ήταν άλλες, αν το Μουσείο πλήρωσε αδρά για το κομμάτι κλπ. κλπ. το πράγμα ίσως αλλάζει. Αλλά ως τώρα δεν έχουμε ακούσει κάτι τέτοιο, η μόνη πηγή την οποία έχουμε είναι το άρθρο της Lifo.
Τρία σκόρπια σχόλια στα λινκ που είχες την καλοσύνη να παραπέμψεις:
1) Δεν καταλαβαίνω πού θέλει να καταλήξει αυτός ο Lapatin (3ο λινκ), που μου φαίνεται κομφουζιονιστής και σοφιστής με την κακή έννοια. Ξεκινάει μ' έναν αβανταδόρικο τίτλο που ωδίνει όρος: Snake Goddesses, Fake Goddesses. How forgers on Crete met the demand for Minoan antiquities, μιλά για τα ευρήματα του Έβανς στα κουτιά μέσα στα "Temple Repositories", σε αφήνει με την εντύπωση ότι θα σου πει πως αυτά ήταν τελικά πλαστά, δεν λέει τίποτα τέτοιο, απλώς λέει ότι μετά την εύρεσή τους they were heavily restored, πετάει την πνευματωδιά για την παρατήρηση του Έβανς για το matronly bosom της μιας γυναίκας με τα φίδια (τι πάει να πει αυτό; γιατί το λέει; υπονοεί κάτι; και τι; εκτός αν το λέει απλά επειδή είναι άντρας, οπότε μαζί του) και συνεχίζει τίκτοντας μυν, ότι δηλαδή ο παγκόσμιος θαυμασμός για τα αντικείμενα αυτά γέννησε μια δίψα, μια ζήτηση για μινωικά έργα τέχνης, με αποτέλεσμα κάποιοι καλλιτέχνες-συμπληρωτές-ενδεχομένως_και_πλαστογράφοι ν' αρχίσουν να φτιάχνουν πλαστά, κυρίως 14 λέει, και να τα πουλάνε σε μουσεία, συλλέκτες κλπ. Ε, εντάξει, μεγάλη ανακάλυψη! Ξανακοιτώντας λοιπόν τον τίτλο του αρθριδίου του, γιατί λέει Forgers on Crete? Και γιατί Fake Goddesses, αφού δεν αμφισβητεί τη γνησιότητα των ευρημάτων του Έβανς; Αν πάλι το λέει γιατί αμφισβητεί τις βικτωριανές απόψεις περί προϊστορικής μητριαρχίας (η ύπαρξη Μητέρας Θεάς προϋποθέτει σώνει και καλά μητριαρχική οργάνωση; και δεν ισχύει ότι βρίσκουμε περισσότερες θεές από θεούς στη μινωική τέχνη;), αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το θέμα της κατασκευής πλαστών.
2) όσον αφορά το σφραγιστικό δαχτυλίδι που είναι γνωστό ως "δαχτυλίδι του Μίνωα" και που εκτίθεται στο Αρχ. Μουσείο Ηρακλείου, κυκλοφορεί 30σέλιδη μονογραφία για το ευρύ κοινό των εκδόσεων του ΤΑΠΑ, των Νώτας Δημοπούλου και Γιώργου Ρεθεμιωτάκη, Αθήνα 2004, όπου εξετάζεται ανάμεσα στ' άλλα τόσο η περιπετειώδης ιστορία της εύρεσης του αντικειμένου, της κατοπινής εξαφάνισής του και της επανεύρεσης και έκθεσής του στο Μουσείο, όσο και το ζήτημα της γνησιότητάς του από τεχνική άποψη. Οι συγγραφείς καταλήγουν πως είναι γνήσιο.
3) στο πέμπτο λινκ σου, του Μετροπόλιταν, που αφορά τους Ζιλλιερόν, διάβασα την εξής φράση: "Gilliéron fils continued to make and sell reproductions until his death in 1939, but the Metropolitan moved steadily away from acquiring replicas until the practice was abandoned entirely in favor of original works of art", και μ' έπιασε σύγκρυο...Μακάρι να συνέχιζαν τα μεγάλα αμερικάνικα μουσεία με τα πολλά λεφτά ν' αγοράζουν εξαιρετικής ποιότητας αντίγραφα και να μην πέρναγαν στην αγορά προϊόντων λαθρανασκαφής!
