Σήμερα το πρωί πήγα στον ΟΑΕΕ για μια δουλειά μου για την οποία είχα καταθέσει τα χαρτιά μου 5 μήνες πριν. Φυσικά, η δουλειά μου δεν είχε γίνει εντωμεταξύ, παρόλο που εγώ περίμενα, περίμενα... Έπαιρνα τηλέφωνα στο αρμόδιο τμήμα εδώ και 5 μήνες και δεν το σήκωνε κανείς. Τελικά, έστειλα μέιλ στα κεντρικά και με πήραν τηλέφωνο να ξαναπάω να τους ξαναπάω κάποια χαρτιά που τα είχα ήδη καταθέσει αλλά τα ήθελαν πιο φρέσκα, τα παλιά μάλλον είχαν βρομίσει. Δεν πτοήθηκαν ούτε όταν τους είπα στο τηλέφωνο ότι είμαι στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης μου και δεν μπορώ να μετακινούμαι εύκολα.
Τι να πρωτοπώ... Τα χαϊλάιτς μόνο:
Κατ' αρχάς, να μου δώσουν προτεραιότητα ούτε λόγος. Η υπάλληλος, αφού πρώτα καταδέχτηκε να μου ρίξει μια ματιά, να με παραπληροφορήσει για το πού έπρεπε να απευθυνθώ και να καταλήξει τελικά ότι έπρεπε να απευθυνθώ σε εκείνη γιατί εκείνη με είχε πάρει τηλέφωνο, μου είπε να περιμένω. Εντωμεταξύ, στους διάφορους ασφαλισμένους που ρωτούσαν τι γίνεται με τα θέματά τους έλεγε φωνάζοντας «τι να πρωτοκάνω, εδώ έρχεται ο ένας πίσω από τον άλλον, ποιος να τα κάνει», λες και δουλεύει με το κοινό όλο της το 8ωρο, δεν έχει χρόνο να δουλέψει.
Τέλος πάντων, ήρθε και η σειρά μου της έρμης. Την ώρα που η υπάλληλος με εξυπηρετούσε ξεφυσώντας και έχοντας το αφτί της και στους απέναντι γκισέδες με σκοπό να κατακεραυνώσει όποιον κακομοίρη δεν καταλάβαινε τι του έλεγαν οι άλλοι υπάλληλοι, έρχεται ένας κύριος γύρω στα 80 και της λέει «να ρωτήσω κάτι;» Αυτή, μετά από 5 περίπου λεπτά που τον αγνόησε τον καημένο, καταδέχτηκε να τον κοιτάξει (!), να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τι της ζητάει και τελικά να τον στείλει στον 4ο όροφο - πράγμα που χρειαζόταν περίπου 3 δευτερόλεπτα για να κάνει εξαρχής, επειδή ο άνθρωπος είχε έρθει σε λάθος υπηρεσία.
Φυσικά, ενικός αγενείας λες και γνωριζόμασταν από πέρσι, και όσο περισσότερα εμπόδια μπορούσε, και όχι μόνο σε μένα. Δηλαδή τη ρωτούσε ο άλλος «τι να φέρω γι' αυτό;» και του έλεγε τα 3 από τα 4 έγγραφα. Έτσι, για να έρθει ο άνθρωπος και του χρόνου και να το φχαριστηθεί η ψυχή της που θα τον ταλαιπωρούσε. Α, και εννοείται ότι δεν σήκωνε το τηλέφωνο που χτυπούσε δίπλα της.
Δηλαδή, τι αξιολογήσεις και απολύσεις και κουραφέξαλα, αυτό το πράγμα θέλει ολοκληρωτική κατεδάφιση.