Το σεκέρ παρέ που ξέρω εγώ δεν έχει τρύπα, ούτε είναι τηγανητό, το ψήνεις στο φούρνο: http://en.wikipedia.org/wiki/Şekerpare (upping the ante, σε λίγο θα πιάσω μπακλαβά τούρκικο με φιστίκι και να δω πού θα βρώ γλυκό να φάω βραδιάτικο :))
Όσα ξεφεύγουν απ' το καλάθι των αχρήστων
- Thread starter Earion
- Start date
Το νήμα είναι στο Sharing and Bonding. Γίνεται Bonding χωρίς σιρόπια;
Ούτε το Τζεϊμσμπόντινγκ.
Επ! Άσ' το κάτω αυτό! Sharing τα γλυκά μου δεν τα κάνω!
bernardina
Moderator
Tatlı yiyelim tatlı konuşalım θα ήταν μια καλή ιδέα. ;)
για να μην κάνω την έξυπνη, στο βιβλίο τη βρήκα. 
Όχι, όχι, να μείνουν εδώ.
Αλλά να πιάσουμε και τα κουρκουμπίνια. Προφανώς ήρθαν κι αυτά με τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Έχει κανείς υπόψη του καμιά ετυμολογία;
Πάντως, η προτεινόμενη ετυμολογία από το ιταλικό cucurbita σίγουρα δεν συμβαδίζει με ανατολίτικη προέλευση --αλλά και από πού κι ως πού νεροκολοκύθα (και τι είναι η νεροκολοκύθα, εδώ που τα λέμε);
Χμμμ, τι λέτε, θυμίζει καθόλου η υφή του εσωτερικού και το σχήμα της ρίζας του κουρκουμά και το μακρόστενο σχήμα τους τα κουρκουμπίνια;
κουρκουμίνια > κουρκουμπίνια;
κουρκουμίνια > κουρκουμπίνια;
ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ
Φέρομεν εις γνώσιν του κοινού ότι εις την οδόν Κρατίνου 9, έναντι Δημαρχίας, λειτουργεί με όλους τους τύπους εστιατόριον οινοπωλείον ονομαζόμενον Γιαλί-Τζαμί, ή Μέλας Αετός ή Απάτητο Σούλι και είνε το καθημερινόν εσπερινόν εντευκτήριον ανθρώπων πάσης τάξεως, από φίφτυ-του μέχρι λιμοκοντόρων και των γνωστών Ιφ της πρωτευούσης. Εκεί ακούεται και ο γνωστός ανατολίτικος του Μεσαιώνος Μπαγλαμάς και το ιστορικόν μπουζούκι. Εις πάσαν παρέαν πρωτοστατεί και προεδρεύει πάντοτε ο πασίγνωστος και αλησμόνητος γλεντζές διευθυντής του Οινοπωλείου Σπύρος Μπουχός ή Αλλοίμονος.
Θωμάς Σιταράς. Η παλιά Αθήνα ζει, γλεντά, γεύεται, 1834-1938. Αθήνα: Εκδόσεις Ωκεανίδα, 2011, σ. 177.
Τα κρίσιμα ερωτήματα είναι:
Φέρομεν εις γνώσιν του κοινού ότι εις την οδόν Κρατίνου 9, έναντι Δημαρχίας, λειτουργεί με όλους τους τύπους εστιατόριον οινοπωλείον ονομαζόμενον Γιαλί-Τζαμί, ή Μέλας Αετός ή Απάτητο Σούλι και είνε το καθημερινόν εσπερινόν εντευκτήριον ανθρώπων πάσης τάξεως, από φίφτυ-του μέχρι λιμοκοντόρων και των γνωστών Ιφ της πρωτευούσης. Εκεί ακούεται και ο γνωστός ανατολίτικος του Μεσαιώνος Μπαγλαμάς και το ιστορικόν μπουζούκι. Εις πάσαν παρέαν πρωτοστατεί και προεδρεύει πάντοτε ο πασίγνωστος και αλησμόνητος γλεντζές διευθυντής του Οινοπωλείου Σπύρος Μπουχός ή Αλλοίμονος.
Θωμάς Σιταράς. Η παλιά Αθήνα ζει, γλεντά, γεύεται, 1834-1938. Αθήνα: Εκδόσεις Ωκεανίδα, 2011, σ. 177.
Τα κρίσιμα ερωτήματα είναι:
- τι ήταν οι φίφτυ-του;
- ποιοι ήταν οι Ιφ;
Last edited:
Προς το παρόν:
Από τις επιθεωρήσεις αυτές άφησαν εποχή οι «Φίφτυ-του». Ο Δημητρακόπουλος εσατίρισε στο νούμερό του αυτό τους 52 Αθηναίους, ψευτοαριστοκράτες που απετέλεσαν ένα όμιλον που είχε διακόψει κάθε σχέσι με την «Πλεμπάγια».
Και ίδρυσαν τους «Φίφτυ-του», τους 52 που θα ζούσαν μακράν από το χυδαίον πλήθος των κοινών θνητών. 52! Διότι τόσοι μόνον ήσαν οι ευγενείς μεταξύ των εκατομμυρίων Ελλήνων!
Snippets από εδώ:
https://www.google.com/search?q="φίφτυ-του"&btnG=Search+Books&tbm=bks&tbo=1
Από τις επιθεωρήσεις αυτές άφησαν εποχή οι «Φίφτυ-του». Ο Δημητρακόπουλος εσατίρισε στο νούμερό του αυτό τους 52 Αθηναίους, ψευτοαριστοκράτες που απετέλεσαν ένα όμιλον που είχε διακόψει κάθε σχέσι με την «Πλεμπάγια».
Και ίδρυσαν τους «Φίφτυ-του», τους 52 που θα ζούσαν μακράν από το χυδαίον πλήθος των κοινών θνητών. 52! Διότι τόσοι μόνον ήσαν οι ευγενείς μεταξύ των εκατομμυρίων Ελλήνων!
Snippets από εδώ:
https://www.google.com/search?q="φίφτυ-του"&btnG=Search+Books&tbm=bks&tbo=1
Πάντως με την πολιτική των snippets στην οποία κατέληξαν εκδότες και Google, δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο του Ταντάλου από το να βρίσκεις την πληροφορία σου, να ξέρεις ότι υπάρχει αυτό που θέλεις σε δυο-τρεις σελίδες της παμπάλαιας έκδοσης που έχει πλήρη το Google σε ψηφιακή μορφή, και εσύ να μην μπορείς να δεις παρά τρεις γραμμές — και μετά τι; Να τρέχεις σε βιβλιοθήκες; Είναι το στάδιο της τεχνολογίας όπου η πανέξυπνη επιστήμη συναντά την απόλυτη ηλιθιότητα (νόμων, συμφερόντων, γραφειοκρατών).
Π.χ. http://books.google.gr/books?id=5E0...en&sa=X&ei=jXUwU8yGO4zL0AW1l4GwBw&redir_esc=y
Π.χ. http://books.google.gr/books?id=5E0...en&sa=X&ei=jXUwU8yGO4zL0AW1l4GwBw&redir_esc=y
sarant
¥
Για τους Φιφτυ-του έχω μαζέψει πολύ υλικό, αλλά και για τους/το Ιφ ακόμα περισσότερο. Κάποτε θα γράψω. Με δυο λόγια, οι Φίφτυ-του, αν υπήρξαν ποτέ, διότι αμφισβητείται, ήταν αυτό που λέει το απόσπασμα του Νίκελ, τα λίγα χρόνια πριν από τους βαλκανικούς (από το 1909 ίσως ή το 1910).
Το Ιφ είναι κουτσαβάκικο επιφώνημα, είτε σκέτο είτε με συμπλήρωμα, π.χ. Ιφ και σας φάγαμε. Έχει γράψει ποίημα ο Μαλακάσης, διάσημο, μ΄αυτό τον τίτλο, στον Νουμά 1904. Το έχει και ο Λαπαθιώτης στο Τάμα της Ανθούλας, κι αυτά τα δύο είναι ίσως τα ακραία σημεία της βασιλείας του Ιφ, 1904-1932. Το θέμα το έχουν ψάξει κάπως ο Δάλκος με τον ΝΔΤ στο Πλανόδιο, αλλά εγώ έχω βρει περισσότερα.
Γελοιογραφία από βενιζελική εφημερίδα του 1916 (διχασμός) με τα Ψυρριωτάκια της πολιτικής (Γούναρης αριστερά, Σκουλούδης δεξιά, στη μέση μάλλον ο Δ. Ράλλης) δηλ. τους βασιλικούς αρχηγούς, να φωνάζουν Ιφ! Και σας φάγαμε:
http://sarantakos.wordpress.com/?attachment_id=10893
Κι ένα απόσπασμα από το Ιφ του Μαλακάση (και ουχί του Κίπλιγκ) που το έχω όλο στη σελίδα μου:
Ιφ, κι α δεν κάμεις ράι, ναρθείς
απόψε βράδυ στο στενό,
μα το Σταβρό, που προσκυνώ,
ταχιά δε θα ξημερωθείς,
και θα χαθώ, μα θα χαθείς.
Τελικά και το Ιφ και οι ΦΤ ήταν δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, κάτι εξωτικό για να κοροϊδεύει ο πολύς κόσμος, αλλά και να το ζηλεύει ή να το χλευάζει. Μόνο που οι ΦΤ, όπως είπα, μάλλον δεν υπήρξαν, ήταν (λέω εγώ) σκέτο δημοσιογραφικό κατασκεύασμα.
Το Ιφ είναι κουτσαβάκικο επιφώνημα, είτε σκέτο είτε με συμπλήρωμα, π.χ. Ιφ και σας φάγαμε. Έχει γράψει ποίημα ο Μαλακάσης, διάσημο, μ΄αυτό τον τίτλο, στον Νουμά 1904. Το έχει και ο Λαπαθιώτης στο Τάμα της Ανθούλας, κι αυτά τα δύο είναι ίσως τα ακραία σημεία της βασιλείας του Ιφ, 1904-1932. Το θέμα το έχουν ψάξει κάπως ο Δάλκος με τον ΝΔΤ στο Πλανόδιο, αλλά εγώ έχω βρει περισσότερα.
Γελοιογραφία από βενιζελική εφημερίδα του 1916 (διχασμός) με τα Ψυρριωτάκια της πολιτικής (Γούναρης αριστερά, Σκουλούδης δεξιά, στη μέση μάλλον ο Δ. Ράλλης) δηλ. τους βασιλικούς αρχηγούς, να φωνάζουν Ιφ! Και σας φάγαμε:
http://sarantakos.wordpress.com/?attachment_id=10893
Κι ένα απόσπασμα από το Ιφ του Μαλακάση (και ουχί του Κίπλιγκ) που το έχω όλο στη σελίδα μου:
Ιφ, κι α δεν κάμεις ράι, ναρθείς
απόψε βράδυ στο στενό,
μα το Σταβρό, που προσκυνώ,
ταχιά δε θα ξημερωθείς,
και θα χαθώ, μα θα χαθείς.
Τελικά και το Ιφ και οι ΦΤ ήταν δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, κάτι εξωτικό για να κοροϊδεύει ο πολύς κόσμος, αλλά και να το ζηλεύει ή να το χλευάζει. Μόνο που οι ΦΤ, όπως είπα, μάλλον δεν υπήρξαν, ήταν (λέω εγώ) σκέτο δημοσιογραφικό κατασκεύασμα.
Περιμένουμε να μας εξηγήσει ο sarant για τους Φίφτυ-του σε μελλοντικό σημείωμα. Στο μεταξύ λέω να παραθέσω σε όλη τους την έκταση τρία χωρία από εκείνα στα οποία παραπέμπει ο Νίκελ, έτσι, για να υπάρχουν:
Την ίδια ακριβώς εποχή 52 Αθηναίοι και Ατθίδες εξ ευγενών ανεκάλυψαν αίφνης ότι το οικογενειακόν τους δένδρον έχει ρίζες του όπου και το δένδρον του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Και ίδρυσαν τους «Φίφτυ-του», τους 52 που θα ζούσαν μακράν από το χυδαίον πλήθος των κοινών θνητών.
52! Διότι τόσοι μόνον ήσαν οι ευγενείς μεταξύ των εκατομμυρίων Ελλήνων!
Η ιστορία όμως αυτού του δένδρου δεν ετελείωσε (…). Την έφαγε το γελοιογραφικό μολύβι και η πέννα του κωμωδιογράφου. Έτσι, σε μια θεατρική επιθεώρησι, ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος παρουσίαζε τους Φίφτυ-του σ’ ένα έξυπνο νούμερο. Η νέα αριστοκράτισσα, που την υποδύετο η Ροζαλία Νίκα, έλεγε για την ευγενή καταγωγή της, και ιδίως για τη μαμά της που ήταν:
Τίμος Μωραϊτίνης. Άπαντα. Αθήνα, 1960, τόμ. 6, σ. 92-93.
Δεν έλειψαν ωστόσο στα πρώτα χρόνια της περιόδου εκείνης οι ελαφρότητες από μέρους ελάχιστης μερίδας της Αθηναϊκής κοινωνίας. Πάντα το τέλος μιας εποχής χαρίζει στην επόμενη ασθενικές αντιδράσεις νοσταλγίας των περασμένων. Έτσι και τώρα ο ρωμαντισμός που είχε περάσει και η κοσμική ξιππασιά της ξενομανίας επόμενο ήταν να δείξουν στις αρχές της νέας περιόδου τα υπολείμματά τους. Εφάνηκε ο Σύλλογος των Ιολήπτων, που γοητευμένοι απ’ το μενεξελί χρώμα που στολίζει τον Υμηττό και τα δειλινά, καθιέρωσαν στη ζωή τους το χρώμα αυτό, στα χαρτιά τους, στο μελάνι τους, στη γραβάτα τους, στο μαντήλι τους και όπου αλλού μπορούσαν. Ήταν τουλάχιστο συμπαθής ο κύκλος εκείνος, όσο αντιπαθής έγινε κάποιος άλλος, με την αγγλομανία που καθιέρωσε στο ντύσιμο και τους τρόπους του, ο κύκλος των Φίφτυ-Του, που με τα καμώματά τους εγέλασαν πολύ οι Αθηναίοι γύρω στο 1910.
Κώστας Η. Μπίρης. «Η κοινωνία της Αθήνας στα χρόνια του Αγγέλου Βλάχου», Νέα Εστία τ. 46, τεύχ. 539: Αφιέρωμα στον Άγγελο Βλάχο (Χριστούγεννα 1949), σ. 191-192.
Μόνην δε παραφωνίαν εις την γενικήν πνοήν της σοβαρότητος ήτις εχαρακτήρισε την περίοδον εκείνην απετέλεσαν αι γελοίαι εκδηλώσεις αριστοκρατικών τάσεων, διαπνεομένων από κούφον ιδεαλισμόν. Τον Μάρτιον του 1908 ιδρύεται μυστικά ο Σύλλογος των Φίφτυ-του, αποτελούμενος από 52 πρόσωπα ή οικογενείας που εθεώρουν τους εαυτούς των αριστοκράτας. Με μοναδικόν δε σκοπόν να τηρούν συναναστροφάς μεταξύ των, αποκλείοντες από αυτάς κάθε βέβηλον. Ιδρύεται επίσης ο Σύλλογος των Ιολήπτων, αποτελούμενος από άτομα ρωμαντικής διαθέσεως, τα οποία, γοητευμένα από το ιώδες χρώμα που ελάμβανεν ο Υμμητός κατά τα δειλινά, εχρησιμοποίουν, όπου τους ήτο δυνατόν, το χρώμα αυτό: Εστολίζοντο με γραβάταν εις την οποίαν επεκράτει το ιώδες χρώμα, είχον εις τα μανδήλιά των ιώδες περιθώριον και έγραφον με μελάνι λιλά εις χαρτί ιώδους αποχρώσεως. Τότε επίσης ενεφανίσθη εις τα εφημερίδας διά πρώτην φοράν κριτική κοσμικής κινήσεως, με πρωτεργάτην τον Daramot (Τάκην Δαρα-λέξην), ιόληπτον και αυτόν.
Όλαι όμως εκείναι αι ελαφρότητες περιωρίσθησαν εις ελαχίστην μειονότητα Αθηναίων, εις την οποίαν ανήκον οι κύκλοι των Φίφτυ-του και του Τέννυς. Ενώ η υπόλοιπος κοινωνία εστράφη προς αυτούς με ειρωνείαν και αντιπάθειαν. Χαρακτηριστική δε εκδήλωσις των διαθέσεων αυτών υπήρξε το εξής περιστατικόν: Κατά τους Ολυμπιακούς αγώνας του 1896 είχε γίνει δεκτή η αντισφαίρισις ως άθλημα, ανεκηρύχθη δε και εις αυτήν, όπως και εις τα άλλα αγωνίσματα, ολυμπιονίκης. Ηνέχθη τότε το κοινόν την άτοπον εκείνην εξομοίωσιν.
Συγκατελέχθη επίσης ως άθλημα η αντισφαίρισις και κατά την τέλεσιν των Πανελληνίων αγώνων εις το Στάδιον, τον Απρίλιον του 1908. Κατά την περιγραφήν όπως που μας παρέχει ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, «όταν ο κήρυξ εκάλεσεν ονομαστί τους νικητάς της να στεφανωθούν και, από τον όμιλον των άλλων αθλητών, απεσπάσθησαν δύο τρεις κομψοί κύριοι και άλλαι τόσαι κομψαί δεσποινίδες κι επροχώρησαν προς τους βασιλικούς θώκους διά να λάβουν από τας χείρας των προγκήπων το δίπλωμα και τον κότινον, ο λαός που κατέκλυζε το Στάδιον εξεμάνη. Και ήρχισε να θορυβή, να σφυρίζη, να γιουχαΐζη, ν’ αλαλάζη, να ορύεται :
—Κάτω το Λών-τέννυς! … Κάτω οι αριστοκράται! … Κάτω οι Φίφτυ-του…»*.
*Φαίδωνος (Γρηγ. Ξενοπούλου): «Φίφτυ-του», περιοδ. Διάπλασις των Παίδων 26 (Απρ. 1908), σ. 171.
Κώστας Η. Μπίρης. Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20όν αιώνα. Αθήνα: ίδρυμα Πολεοδομίας και Ιστορίας των Αθηνών, 1966, σ. 261-262.
Την ίδια ακριβώς εποχή 52 Αθηναίοι και Ατθίδες εξ ευγενών ανεκάλυψαν αίφνης ότι το οικογενειακόν τους δένδρον έχει ρίζες του όπου και το δένδρον του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Και ίδρυσαν τους «Φίφτυ-του», τους 52 που θα ζούσαν μακράν από το χυδαίον πλήθος των κοινών θνητών.
52! Διότι τόσοι μόνον ήσαν οι ευγενείς μεταξύ των εκατομμυρίων Ελλήνων!
Η ιστορία όμως αυτού του δένδρου δεν ετελείωσε (…). Την έφαγε το γελοιογραφικό μολύβι και η πέννα του κωμωδιογράφου. Έτσι, σε μια θεατρική επιθεώρησι, ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος παρουσίαζε τους Φίφτυ-του σ’ ένα έξυπνο νούμερο. Η νέα αριστοκράτισσα, που την υποδύετο η Ροζαλία Νίκα, έλεγε για την ευγενή καταγωγή της, και ιδίως για τη μαμά της που ήταν:
Τρε σαρμάντ και ο μπαμπάκας
Ιλ εταί γκαμέν της Πλάκας.
Ιλ εταί γκαμέν της Πλάκας.
Τίμος Μωραϊτίνης. Άπαντα. Αθήνα, 1960, τόμ. 6, σ. 92-93.
Δεν έλειψαν ωστόσο στα πρώτα χρόνια της περιόδου εκείνης οι ελαφρότητες από μέρους ελάχιστης μερίδας της Αθηναϊκής κοινωνίας. Πάντα το τέλος μιας εποχής χαρίζει στην επόμενη ασθενικές αντιδράσεις νοσταλγίας των περασμένων. Έτσι και τώρα ο ρωμαντισμός που είχε περάσει και η κοσμική ξιππασιά της ξενομανίας επόμενο ήταν να δείξουν στις αρχές της νέας περιόδου τα υπολείμματά τους. Εφάνηκε ο Σύλλογος των Ιολήπτων, που γοητευμένοι απ’ το μενεξελί χρώμα που στολίζει τον Υμηττό και τα δειλινά, καθιέρωσαν στη ζωή τους το χρώμα αυτό, στα χαρτιά τους, στο μελάνι τους, στη γραβάτα τους, στο μαντήλι τους και όπου αλλού μπορούσαν. Ήταν τουλάχιστο συμπαθής ο κύκλος εκείνος, όσο αντιπαθής έγινε κάποιος άλλος, με την αγγλομανία που καθιέρωσε στο ντύσιμο και τους τρόπους του, ο κύκλος των Φίφτυ-Του, που με τα καμώματά τους εγέλασαν πολύ οι Αθηναίοι γύρω στο 1910.
Κώστας Η. Μπίρης. «Η κοινωνία της Αθήνας στα χρόνια του Αγγέλου Βλάχου», Νέα Εστία τ. 46, τεύχ. 539: Αφιέρωμα στον Άγγελο Βλάχο (Χριστούγεννα 1949), σ. 191-192.
Μόνην δε παραφωνίαν εις την γενικήν πνοήν της σοβαρότητος ήτις εχαρακτήρισε την περίοδον εκείνην απετέλεσαν αι γελοίαι εκδηλώσεις αριστοκρατικών τάσεων, διαπνεομένων από κούφον ιδεαλισμόν. Τον Μάρτιον του 1908 ιδρύεται μυστικά ο Σύλλογος των Φίφτυ-του, αποτελούμενος από 52 πρόσωπα ή οικογενείας που εθεώρουν τους εαυτούς των αριστοκράτας. Με μοναδικόν δε σκοπόν να τηρούν συναναστροφάς μεταξύ των, αποκλείοντες από αυτάς κάθε βέβηλον. Ιδρύεται επίσης ο Σύλλογος των Ιολήπτων, αποτελούμενος από άτομα ρωμαντικής διαθέσεως, τα οποία, γοητευμένα από το ιώδες χρώμα που ελάμβανεν ο Υμμητός κατά τα δειλινά, εχρησιμοποίουν, όπου τους ήτο δυνατόν, το χρώμα αυτό: Εστολίζοντο με γραβάταν εις την οποίαν επεκράτει το ιώδες χρώμα, είχον εις τα μανδήλιά των ιώδες περιθώριον και έγραφον με μελάνι λιλά εις χαρτί ιώδους αποχρώσεως. Τότε επίσης ενεφανίσθη εις τα εφημερίδας διά πρώτην φοράν κριτική κοσμικής κινήσεως, με πρωτεργάτην τον Daramot (Τάκην Δαρα-λέξην), ιόληπτον και αυτόν.
Όλαι όμως εκείναι αι ελαφρότητες περιωρίσθησαν εις ελαχίστην μειονότητα Αθηναίων, εις την οποίαν ανήκον οι κύκλοι των Φίφτυ-του και του Τέννυς. Ενώ η υπόλοιπος κοινωνία εστράφη προς αυτούς με ειρωνείαν και αντιπάθειαν. Χαρακτηριστική δε εκδήλωσις των διαθέσεων αυτών υπήρξε το εξής περιστατικόν: Κατά τους Ολυμπιακούς αγώνας του 1896 είχε γίνει δεκτή η αντισφαίρισις ως άθλημα, ανεκηρύχθη δε και εις αυτήν, όπως και εις τα άλλα αγωνίσματα, ολυμπιονίκης. Ηνέχθη τότε το κοινόν την άτοπον εκείνην εξομοίωσιν.
Συγκατελέχθη επίσης ως άθλημα η αντισφαίρισις και κατά την τέλεσιν των Πανελληνίων αγώνων εις το Στάδιον, τον Απρίλιον του 1908. Κατά την περιγραφήν όπως που μας παρέχει ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, «όταν ο κήρυξ εκάλεσεν ονομαστί τους νικητάς της να στεφανωθούν και, από τον όμιλον των άλλων αθλητών, απεσπάσθησαν δύο τρεις κομψοί κύριοι και άλλαι τόσαι κομψαί δεσποινίδες κι επροχώρησαν προς τους βασιλικούς θώκους διά να λάβουν από τας χείρας των προγκήπων το δίπλωμα και τον κότινον, ο λαός που κατέκλυζε το Στάδιον εξεμάνη. Και ήρχισε να θορυβή, να σφυρίζη, να γιουχαΐζη, ν’ αλαλάζη, να ορύεται :
—Κάτω το Λών-τέννυς! … Κάτω οι αριστοκράται! … Κάτω οι Φίφτυ-του…»*.
*Φαίδωνος (Γρηγ. Ξενοπούλου): «Φίφτυ-του», περιοδ. Διάπλασις των Παίδων 26 (Απρ. 1908), σ. 171.
Κώστας Η. Μπίρης. Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20όν αιώνα. Αθήνα: ίδρυμα Πολεοδομίας και Ιστορίας των Αθηνών, 1966, σ. 261-262.
sarant
¥
Θα το γράψω το μελλοντικό σημείωμα, κάποτε... στο μέλλον. Η υποψία μου ότι οι ΦΤ ήταν δημοσιογραφικό εύρημα δεν υποστηρίζεται από κάπου αλλά μόνο από το ότι όσες αναφορές έχω δει δεν κατονομάζουν συγκεκριμένα άτομα, ούτε έχω βρει κάποιον δανδή κτλ. να λέει ότι ήταν ΦΤ, αλλά μόνο γενικές αναφορές δημοσιογράφων και επιθεωρησιογράφων έχω βρει.
Αστυνόμευση σε μια πολυάνθρωπη πόλη. Θεσσαλονίκη 1914
Αριθ. 8533
Εν Θεσσαλονίκη τη 9η Απριλίου 1914
Η ΑΝΩΤΕΡΑ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΠΡΟΣ
Τον Κύριον επί των Εσωτερικών Υπουργόν
Γενικόν Διοικητήν Μακεδονίας
ΕΝΤΑΥΘΑ
Λαμβάνω την τιμήν ν’ αναφέρω ότι κατά την παρελθούσαν εβδομάδα συνέβησαν τα εξής εν τη Αστυνομική Διευθύνσει Θεσσαλονίκης.
Εντός της πόλεως Θεσσαλονίκης:
Την 31 λήξαντος οι Δημ. Νιάκης και Τεφήκ Τισάτ, αμφότεροι καπνεργάται, επετέθησαν κατά του μη απεργήσαντος καπνεργάτου Ισμαήλ Ιβραήμ, όν αφού εκτύπησαν εις διάφορα μέρη του σώματός του, τω αφήρεσαν βία το επανωφόριόν του, έν ωρολόγιον αργυρούν, μίαν άλυσιν μεταλλίνην αξίας δραχμ. 25 και 4 λίρας Τουρκίας. Δράσται συνελήφθησαν.
Την 31 λήξαντος ο Ισάκη Παρέντε, ένεκεν προηγουμένων αφορμών, επυροβόλησε τρις ανεπιτυχώς κατά Σολομόν Μασλιά. Δράστης συνελήφθη.
Την 2αν τρέχοντος ανευρέθη αρτιγέννητον βρέφος θήλυ. Ενεργήθησαν δέοντα προς ανακάλυψιν της εκθεσάσης μητρός.
Την 3 τρέχοντος άγνωστοι εισελθόντες εις την οικίαν των αδελφών Άννης και Κατίνας Κυριακοπούλου αφήρεσαν έκ τινος ερμαρίου 10 λίρας Τουρκικάς, έν εκατοντάδραχμον Βουλγαρικόν, έν δακτύλιον χρυσούν αξίας δραχμ. 30.
Την 3 τρέχοντος συνελήφθη ο Ηλίας Ααρών Γιουσούα επί εξυβρίσει του προσώπου της Α.Μ. του Βασιλέως.
[Σφραγίδα] ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Αριθ. Πρωτ. 18514
Ελήφθη τη 14-4-1914
Εβδομαδιαία αναφορά συμβάντων της Ανωτέρας Διοικήσεως Χωροφυλακής Μακεδονίας προς τον γενικό διοικητή. Θεσσαλονίκη, 9 Απριλίου 1914. Γενικά Αρχεία του Κράτους – Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας.
Πηγή: Το άγνωστο μέτωπο των Βαλκανικών Πολέμων: η διοικητική ενσωμάτωση των Νέων Χωρών. Αθήνα: Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2012, σ. 74.
Αριθ. 8533
Εν Θεσσαλονίκη τη 9η Απριλίου 1914
Η ΑΝΩΤΕΡΑ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΠΡΟΣ
Τον Κύριον επί των Εσωτερικών Υπουργόν
Γενικόν Διοικητήν Μακεδονίας
ΕΝΤΑΥΘΑ
Λαμβάνω την τιμήν ν’ αναφέρω ότι κατά την παρελθούσαν εβδομάδα συνέβησαν τα εξής εν τη Αστυνομική Διευθύνσει Θεσσαλονίκης.
Εντός της πόλεως Θεσσαλονίκης:
Την 31 λήξαντος οι Δημ. Νιάκης και Τεφήκ Τισάτ, αμφότεροι καπνεργάται, επετέθησαν κατά του μη απεργήσαντος καπνεργάτου Ισμαήλ Ιβραήμ, όν αφού εκτύπησαν εις διάφορα μέρη του σώματός του, τω αφήρεσαν βία το επανωφόριόν του, έν ωρολόγιον αργυρούν, μίαν άλυσιν μεταλλίνην αξίας δραχμ. 25 και 4 λίρας Τουρκίας. Δράσται συνελήφθησαν.
Την 31 λήξαντος ο Ισάκη Παρέντε, ένεκεν προηγουμένων αφορμών, επυροβόλησε τρις ανεπιτυχώς κατά Σολομόν Μασλιά. Δράστης συνελήφθη.
Την 2αν τρέχοντος ανευρέθη αρτιγέννητον βρέφος θήλυ. Ενεργήθησαν δέοντα προς ανακάλυψιν της εκθεσάσης μητρός.
Την 3 τρέχοντος άγνωστοι εισελθόντες εις την οικίαν των αδελφών Άννης και Κατίνας Κυριακοπούλου αφήρεσαν έκ τινος ερμαρίου 10 λίρας Τουρκικάς, έν εκατοντάδραχμον Βουλγαρικόν, έν δακτύλιον χρυσούν αξίας δραχμ. 30.
Την 3 τρέχοντος συνελήφθη ο Ηλίας Ααρών Γιουσούα επί εξυβρίσει του προσώπου της Α.Μ. του Βασιλέως.
[Σφραγίδα] ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Αριθ. Πρωτ. 18514
Ελήφθη τη 14-4-1914
Εβδομαδιαία αναφορά συμβάντων της Ανωτέρας Διοικήσεως Χωροφυλακής Μακεδονίας προς τον γενικό διοικητή. Θεσσαλονίκη, 9 Απριλίου 1914. Γενικά Αρχεία του Κράτους – Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας.
Πηγή: Το άγνωστο μέτωπο των Βαλκανικών Πολέμων: η διοικητική ενσωμάτωση των Νέων Χωρών. Αθήνα: Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2012, σ. 74.
Από όσο ξέρω, μέχρι τον Α'ΠΠ τουλάχιστον, τα χαρτονομίσματα των μελών της ΛΝΕ είχαν κάλυμμα την αξία τους σε χρυσό ή ασήμι, αντίστοιχα. Τώρα, το αν το 1914 είχε αποκατασταθεί η αναγνώριση των ξένων χαρτονομισμάτων, ποιος ξέρει.
Μπορεί, πάλι, να έγραψε καθαρευουσιάνικα εκατοντάδραχμο αντί «κατοστάρικο».
Μπορεί, πάλι, να έγραψε καθαρευουσιάνικα εκατοντάδραχμο αντί «κατοστάρικο».
sarant
¥
Μάλλον αυτό συνέβη!
Αρχή εκκόλαψης για ένα καλό ιστορικό μυθιστόρημα
Έγγραφο του υποδιοικητή Καϊλαρίων (Πτολεμαΐδας) που αφορά την τύχη μιας μουσουλμάνας, Πτολεμαΐδα 13 Μαρτίου 1914 — (χειρόγραφο) — Γενικά Αρχεία του Κράτους, Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας
ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΕΠΑΡΧΟΣ ΚΑΪΛΑΡΙΩΝ
Όσον αφορά την Καδριέ Εμίν, αύτη είχεν ακολουθήσει μέχρι Σόροβιτς Κρήτα αντάρτην, ένθα εγκαταλειφθείσα υπ’ αυτού κατέφυγεν εις Φλώριναν. Περισυλλεγείσα δε αυτόθι υπό της Μητροπόλεως, εβαπτίσθη επισήμως επί παρουσία των αρχών και συνεζεύχθη Ανδρέαν τινα κάτοικον Φλωρίνης, μεθ’ ου κατά πανθομολογουμένας πληροφορίας διάγει εν πάση αρμονία.
Ευπειθέστατος
Ο υποδιοικητής Καϊλαρίων
Γ[εώργιος] Μόδης
Πηγή: Το άγνωστο μέτωπο των Βαλκανικών Πολέμων: η διοικητική ενσωμάτωση των Νέων Χωρών. Αθήνα: Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2012, σ. 84
Διαταγή της Ανωτέρας Διοικήσεως Χωροφυλακής Μακεδονίας προς τις αστυνομικές αρχές Βοδενών (Έδεσσας) να διενεργήσουν έρευνα σχετικά με καταγγελία για βιαιοπραγία σε βάρος μουσουλμάνας και να στείλουν λεπτομερή αναφορά. Έδεσσα, 1914 — (χειρόγραφο) — Γενικά Αρχεία του Κράτους, Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας
Πρόεδρος οθωμανικής κοινότητος Βοδενών τηλεγραφεί ότι διαταγῇ Αστυνομίας μετέφερον βία αυτόθι την εκ του χωρίου Βάγκανη υμετέρας περιφερείας Οθωμανίδα Αϊσέ, σύζυγον Καδήρ, ήν κατόπιν απειλών παρουσίασαν αυτόθι Μητροπολίτην, σχίσαντες φερετζέ.
Τηλεγραφήσατε αμέσως τι συμβαίνει, μη παραλείποντες λάβητε μέτρα αναγκαία.
Ανωτέρα Διοίκησις Χωροφυλακής Μακεδονίας
Τρουπάκης
Αντιούντ
Από το ίδιο βιβλίο, σ. 94
Έγγραφο του υποδιοικητή Καϊλαρίων (Πτολεμαΐδας) που αφορά την τύχη μιας μουσουλμάνας, Πτολεμαΐδα 13 Μαρτίου 1914 — (χειρόγραφο) — Γενικά Αρχεία του Κράτους, Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας
ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΕΠΑΡΧΟΣ ΚΑΪΛΑΡΙΩΝ
Όσον αφορά την Καδριέ Εμίν, αύτη είχεν ακολουθήσει μέχρι Σόροβιτς Κρήτα αντάρτην, ένθα εγκαταλειφθείσα υπ’ αυτού κατέφυγεν εις Φλώριναν. Περισυλλεγείσα δε αυτόθι υπό της Μητροπόλεως, εβαπτίσθη επισήμως επί παρουσία των αρχών και συνεζεύχθη Ανδρέαν τινα κάτοικον Φλωρίνης, μεθ’ ου κατά πανθομολογουμένας πληροφορίας διάγει εν πάση αρμονία.
Ευπειθέστατος
Ο υποδιοικητής Καϊλαρίων
Γ[εώργιος] Μόδης
Πηγή: Το άγνωστο μέτωπο των Βαλκανικών Πολέμων: η διοικητική ενσωμάτωση των Νέων Χωρών. Αθήνα: Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2012, σ. 84
Διαταγή της Ανωτέρας Διοικήσεως Χωροφυλακής Μακεδονίας προς τις αστυνομικές αρχές Βοδενών (Έδεσσας) να διενεργήσουν έρευνα σχετικά με καταγγελία για βιαιοπραγία σε βάρος μουσουλμάνας και να στείλουν λεπτομερή αναφορά. Έδεσσα, 1914 — (χειρόγραφο) — Γενικά Αρχεία του Κράτους, Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας
Πρόεδρος οθωμανικής κοινότητος Βοδενών τηλεγραφεί ότι διαταγῇ Αστυνομίας μετέφερον βία αυτόθι την εκ του χωρίου Βάγκανη υμετέρας περιφερείας Οθωμανίδα Αϊσέ, σύζυγον Καδήρ, ήν κατόπιν απειλών παρουσίασαν αυτόθι Μητροπολίτην, σχίσαντες φερετζέ.
Τηλεγραφήσατε αμέσως τι συμβαίνει, μη παραλείποντες λάβητε μέτρα αναγκαία.
Ανωτέρα Διοίκησις Χωροφυλακής Μακεδονίας
Τρουπάκης
Από το ίδιο βιβλίο, σ. 94
Τι είναι αυτό το Αντιούντ, άραγε; Κακοαντιγραμμένο «Αντ' αυτού»;
