Αν κατάλαβα καλά το κατηγορητήριο είναι για άμεση συνέργεια σε αδίκημα του Άρθρου 225 παρ. 2 ΠΚ: «Με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους ή με χρηματική ποινή τιμωρείται όποιος, σε κάθε άλλη περίπτωση, όταν εξετάζεται από κάποια αρχή ή από εξουσιοδοτημένο όργανο της ή όταν αναφέρεται σε αυτήν, εκθέτει εν γνώσει του ψέματα ή αρνείται ή αποκρύπτει την αλήθεια.»
Now it makes sense.
Το πρόβλημα ποιό είναι; Ότι την τύχη των φοιτητών θα την αποφασίσουν (σωστά κατά τη γνώμη μου) τα τμήματά τους, κι εκεί ενώ η συνεδρίαση θα ξεκινήσει με αυστηρότητα και πράσινα άλογα στο τέλος θα τους πιάσει πονοψυχιά και θα την γλυτώσουν οι φοιτητές.
Να εξηγήσω ότι "γλυτώνω" σημαίνει ότι θα τους ζητήσουν να ξαναϋποβάλουν τις εργασίες τους ή θα τους μηδενίσουν, ενώ κανονικά θα έπρεπε να τους διώξουν από το πανεπιστήμιο.
Πριν χρόνια είχαν πιάσει στο ΕΜΠ φοιτητή ο οποίος είχε μπει με τις ειδικές διατάξεις λόγω αναπηρίας, ο οποίος πλαστογραφούσε συστηματικά τις υπογραφές των καθηγητών και πήγαινε στη γραμματεία ψευδείς επιστολές αναθεώρησης της βαθμολογίας του προς τα πάνω. Εκμεταλλευόταν δηλαδή την εμπιστοσύνη που του είχαν οι υπάλληλοι και πήγαινε κάθε φορά σε διαφορετικό υπάλληλο για να μην τον υποψιαστούνε. Έτσι ήταν αριστούχος. Κι όταν τον πιάσανε αντί να τον διαγράψουν από το πανεπιστήμιο, όπως έπρεπε να είχαν κάνει γιατί μιλάμε για ποινικό αδίκημα πλέον, είπαν να του δώσουν άλλη μια ευκαιρία.
Είμαστε ή δεν είμαστε πονόψυχος λαός;
Βεβαίως εγώ ίσως είμαι αυστηρή, γιατί όλοι απειλούν ότι άμα σε πιάσουν θα σε διαγράψουν, αλλά όταν έρθει η ώρα της διαγραφής, όλοι αποφασίζουν να δώσουν άλλη μια ευκαιρία στον εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντα φοιτητή. Το ίδιο γίνεται και στο ΗΒ στα πανεπιστήμια.