Είδα στο Δημοτικό Κινηματογράφο Όνειρο (στον Αϊ-Γιάννη το Ρέντη, όχι μακριά από την Πειραιώς, όπου η στάση ΙΟΝ [=Factory Outlet] του λεωφ. 049 Ομόνοια-Πειραιάς) τη Λόλα (1961) του πολύ αγαπητού μου Ζακ Ντεμύ, την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, σε αποκαταστημένη αρχές της δεκαετίας του 2000 ψηφιακή κόπια. Δεν είναι μιούζικαλ όπως οι αριστουργηματικές Ομπρέλες του Χερβούργου και Οι δεσποινίδες του Ροσφόρ (οι πρώτες προβάλλονται επίσης τούτη την εβδομάδα μέσα στην Αθήνα και θα προβληθούν και στο Σινέ Όνειρο την επόμενη)· είναι ένα ρομαντικό παραμυθοποίημα, αφιερωμένο στον Μαξ Όφυλς, με απαλή ασπρόμαυρη φωτογραφία και μπόλικο χιούμορ. Στους πρώτους ρόλους ο Μαρκ Μισέλ και η Ανούκ Αιμέ. [Ο ρόλος του Μαρκ Μισέλ (ο Ρολάν Κασσάρ) ξαναεμφανίζεται στις μεταγενέστερες Ομπρέλες (1964), παιγμένος απ' τον ίδιο.] Μου άρεσαν ιδιαίτερα η σκηνή όπου οι δύο πρωταγωνιστές συνομιλούν στη στεγασμένη αγορά της πόλης (η Νάντη) και η σκηνή όπου η 14χρονη Σεσίλ Ντενουαγέ ανάβει τσιγάρο το βράδυ των γενεθλίων της μπροστά στη μητέρα της.
Μακάρι να γινόταν ένα αφιέρωμα (ή μήπως έγινε και δεν το πήρα χαμπάρι;) για τον σπουδαίο αυτόν σκηνοθέτη, να δούμε και τις λιγότερο γνωστές ταινίες του (τη σπουδαία Peau d'Ane, το The pied piper of Hamelin κ.ά.) καθώς και τις ταινίες που γύρισε η χήρα του η Ανιές Βαρντά γι' αυτόν (τη μυθοπλασία Jacquot de Nantes και το ντοκιμαντέρ L'univers de Jacques Demy).