11-6-2013: Κλείνει η ΕΡΤ

[anef]

Το βασικό ζητούμενο για μένα είναι ο πλουραλισμός. Να υπάρχουν όσο γίνεται περισσότερα, ανταγωνιστικά και ανεξάρτητα μεταξύ τους μέσα, ώστε η ενημέρωση να μην βρίσκεται στα χέρια ενός, είτε του κράτους είτε κάποιου ιδιώτη.

Το πρόβλημα είναι πως και οι ιδιώτες και το κράτος έχουν συλλογικά τα ίδια συμφέροντα και βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία, άρα δεν είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους, όπως λες. Το αποτέλεσμα είναι πλουραλισμός τύπου οδοντόπαστας -άλλη έχει γεύση μέντας, άλλη μπλε ρίγες κλπ., αλλά όλες κάνουν το ίδιο πράγμα. Ανταγωνισμός φυσικά υπάρχει, αλλά αφορά τα κέρδη τους, όχι το είδος της ενημέρωσης/προπαγάνδας.

Έχεις παρατηρήσει να παρουσιάζουν την οικονομική κρίση και τα αίτιά της, τις απεργίες, τους μετανάστες, το ασφαλιστικό ή την «ανάπτυξη» με σημαντικά διαφορετικό τρόπο; Υπάρχουν, προφανώς, και διαφορές: πεντάλεπτο Μαριάννας Βαρδινογιάννη, ας πούμε, δεν έχουν όλα τα κανάλια (το MEGA, νομίζω, την πάει για αγιοποίηση - κατά λάθος έχει προηγηθεί η μουμιοποίηση :)). Η διαφορά που εγώ μπορώ να εντοπίσω ανάμεσα στα ιδιωτικά και τα κρατικά (και όχι δημόσια, φυσικά) κανάλια είναι στο πολιτιστικό κομμάτι κυρίως. Ακόμα κι εκεί, όμως, ο πολιτισμός που προωθείται είναι αυτός της Eurovision.

 

[bernardina]

"Δύο πράγματα νομίζω θα θυμόμαστε όταν/αν περάσει ο κατακλυσμός των ημερών. Την κίνηση Σαμαρά που έκανε την παρθενική του απόπειρα για τον εξορθολογισμό του Δημοσίου στην ΕΡΤ με τρόπο πρόχειρο και βάρβαρο και την δολοφονική απεργιακή επίθεση της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΣΠΕΡΤ κατά των ετοιμόρροπων ΜΜΕ.

Ο Σαμαράς θα είχε πολλούς συμμάχους αν δεν βιαζόταν ή αν δεν έχει στο μυαλό του κάτι που δεν γνωρίζουμε, πέρα από τα χιλιογραμμένα σενάρια. Θα τον στήριζε η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης, ακόμα και οι έντιμοι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, διότι όλοι συνομολογούν πως το φαγοπότι και οι ρεμούλες έπρεπε να τελειώνουν. Θα τον στήριζαν ευρωπαϊκοί παράγοντες και ΜΜΕ, ενώ τώρα τους έχει απέναντί του. Είχε ένα έτοιμο σχεδόν πόνημα (Αλιβιζάτος, Μόσιαλος, Καψής) που θα μπορούσε με κάποιες διορθώσεις να περάσει στη Βουλή. Θα είχε εξ αρχής τη στήριξη των δύο εταίρων του. Οι μόνοι που θα αντιδρούσαν, όπως κάνουν σε κάθε αλλαγή που θίγει τη στενή συντεχνία, θα ήταν οι συνδικαλιστές, κάποιοι παραγωγοί λαμόγια και λίγοι χρυσοπληρωμένοι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ.
Ίσως να έφθαναν σε ακραίες κινήσεις, αποδυναμωμένοι όμως. Τώρα έκανε αυτός την ακραία κίνηση σβήνοντας το σήμα! Κάτι περισσότερο από έγκλημα: Λάθος.

Το θέμα της απεργίας ΠΟΕΣΥ-ΕΣΗΕΑ σε εφημερίδες, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα είναι συναφές με την κρίση στην ΕΡΤ, διότι ταυτίστηκε εξ αρχής με αυτή. Ομολογώ πως δεν περίμενα πιο συνετή αντίδραση από τους συνδικαλιστές αυτούς, διότι το παρελθόν τους πρόδιδε τη συνέχεια. Τι έχουν καταφέρει με τις συνεχείς απεργίες που αποτελούν παγκόσμιο ρεκόρ; Απολύτως τίποτα! Μια επαναστατική κομματική γυμναστική ήταν και είναι δυστυχώς. Τι κάνουν ωστόσο σε δεκάδες μεγάλες εφημερίδες της Ευρώπης που αντιμετωπίζουν παρόμοια οικονομικά προβλήματα, λόγω γενικευμένης κρίσης; Μαζεύονται συνδικαλιστές, εκπρόσωποι εργαζομένων και εργοδοτών, ακούει ο ένας τον άλλο, δίχως στόκο στ’ αυτιά, μετράνε αριθμούς, και προσπαθούν να μειώσουν το κόστος λειτουργίας, με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες. Έτσι βγαίνουν πέρα, προσδοκώντας καλύτερες μέρες.

Ίσως πολλοί το αγνοούν: Περίπου το 80-85% των εσόδων μιας εφημερίδας προέρχεται από τις δημοσιευμένες ρεκλάμες, το υπόλοιπο από τις πωλήσεις. Σε όλα τα κανάλια της ιδιωτικής τηλεόρασης υπάρχουν έσοδα μόνο από διαφημίσεις, διότι τα βλέπουμε δωρεάν. Εδώ και δυο τρία χρόνια η διαφήμιση έχει πέσει σε μηδενικά επίπεδα, διότι ποιος επιχειρηματίας διαφημίζει σε ανύπαρκτους, λόγω κρίσης, καταναλωτές; Χρεωμένες, λοιπόν, με ορατούς και αόρατους τρόπους, εφημερίδες – κ α ι κ ο μ μ α τ ι κ έ ς- προσπαθούν να επιβιώσουν και μαζί μ’ αυτές και οι συνάδελφοι. Να θυμηθούμε τις απανωτές απολύσεις συναδέλφων του Ριζοσπάστη που δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να εφαρμόσει την απεχθή καπιταλιστική συνταγή: Δεν βγαίνω, άρα μειώνω το κόστος, δηλαδή απολύω. Τον ίδιο δρόμο έχουν τραβήξει και φοβούμαι πως θα τραβήξουν στο ορατό μέλλον και οι άλλες –κομματικές ή όχι- εφημερίδες. Και τι κάνει η ΕΣΗΕΑ; Μα φυσικά απεργίες! Χθες η Δικαιοσύνη κήρυξε παράνομη και καταχρηστική την απεργία της στα ΜΜΕ. Οι αμετανόητοι συνδικαλιστές την συνέχισαν με κάποια αδιόρατα «άλλα αιτήματα».

Το είπαν εύστοχα κάποιοι: Ο Σαμαράς έριξε μαύρο στην ΕΡΤ, η ΕΣΗΕΑ-ΠΟΣΠΕΡΤ ρίχνει μαύρο στην ενημέρωση του ελληνικού λαού. Και θα πρόσθετα: Μια μαχαιριά στην επιβίωση των ελλήνων δημοσιογράφων. Γυρίζει, άραγε, αυτό το θολό ποτάμι πίσω; Δεν γνωρίζω. Ίσως εξαρτάται, στην περίπτωση της ΕΡΤ, από την ψύχραιμη οπισθοχώρηση του Σαμαρά. Ίσως στο πεδίο της ενεργού δημοσιογραφίας, από τα αναχώματα, από τις αντιστάσεις, από τις ψύχραιμες αντιδράσεις των συναδέλφων μου, που- ας ελπίσουμε- δεν ανέχονται πλέον να τους αναγκάζουν οι επαναστάτες συνδικαλιστές να μεταδίδουν « απεργιακό δελτίο ειδήσεων» (!), με απειλή το «γκουλάγκ» της διαγραφής."


Του Κώστα Ρεσβάνη.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.media&id=25272

 

[Hellegennes]

Το πρόβλημα είναι πως και οι ιδιώτες και το κράτος έχουν συλλογικά τα ίδια συμφέροντα και βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία, άρα δεν είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους, όπως λες. Το αποτέλεσμα είναι πλουραλισμός τύπου οδοντόπαστας -άλλη έχει γεύση μέντας, άλλη μπλε ρίγες κλπ., αλλά όλες κάνουν το ίδιο πράγμα. Ανταγωνισμός φυσικά υπάρχει, αλλά αφορά τα κέρδη τους, όχι το είδος της ενημέρωσης/προπαγάνδας.

Εντάξει, anef, ξέρουμε ότι θα ήθελες να υπήρχαν κανάλια που να παρουσιάζουν την δική σου πλευρά της προπαγάνδας, που εσύ θα ονόμαζες "ανεξάρτητη ενημέρωση". Αλλά μην μπερδεύουμε την σφαιρική ενημέρωση με τις πλευρές της προπαγάνδας. Αυτό πάντως που οραματίζεσαι δεν έχει καμμιά σχέση με ανεξάρτητη ενημέρωση.

 

[nickel]

Σε σχέση με αυτό που γράφει η anef στο #241, να αναφέρω το δικό μου πρόβλημα. Προσωπικά θα ήθελα να έχω σφαιρική ενημέρωση, δηλαδή και τα ουσιαστικά γεγονότα να μπορώ να τα πληροφορούμαι, αλλά και αναλύσεις να διαβάζω από διαφορετικές σκοπιές. Νομίζω ότι υπάρχει αρκετή πληροφορία στο διαδίκτυο πια και έχουμε το πρόβλημα του χρόνου: πώς να προλάβεις να τα δεις όλα και να ξεσκαρτάρεις;

Αν ξέρετε κάποιον ιστότοπο που να λειτουργεί όχι μόνο σαν συναθροιστής αλλά και σαν όσο γίνεται πιο αντικειμενικός «ξεσκαρταριστής», πείτε τον, θα με υποχρεώσετε.

Άλλο:
Αν ακούτε αρκετή ΕΡΤ αυτές τις μέρες: έχει απευθύνει κανείς την ερώτηση προς τους δημοσιογράφους, που μου δίνουν την εντύπωση ότι μιλάνε κάπως πιο ελεύθερα από την 11/6, πώς θα ήθελαν να διασφαλιστεί η πολυφωνία στο όποιο αύριο του σταθμού;

 

[Hellegennes]

Αναθεώρηση της απόφασης για την ΕΡΤ ζητεί ο Μάρτιν Σουλτς

 

[daeman]

...
Οικονομική εξουσία και ΜΜΕ στην εποχή της κρίσης: μια άσκηση χαρτογράφησης

Το 2008, πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, είχα ξεκινήσει μια προσπάθεια χαρτογράφησης του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των ελληνικών ΜΜΕ.
...
Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι ο έλεγχος των ΜΜΕ στην Ελλάδα ασκείται από μια δεκάδα χρηματιστικών πόλων/οικογενειών των οποίων τα συμφέροντα έχουν διακλαδώσεις στο σύνολο σχεδόν της οικονομίας.

Οι σχέσεις των παραγόντων αυτών χαρακτηρίζονται καταρχήν από έναν οξύ ανταγωνισμό σε συγκεκριμένους οικονομικούς τομείς αλλά ταυτόχρονα από κοινά συμφέροντα σε άλλους.

Η διαμόρφωση αυτή καταλήγει σε προσωρινές συγκρούσεις και συμμαχίες των οποίων οι πρωταγωνιστές εναλλάσσονται χωρίς όμως να επηρεάζονται τα βασικά χαρακτηριστικά του επικοινωνιακού συστήματος στο σύνολο του.

Εκείνη η δουλειά κυκλοφόρησε σε μορφή εκτενούς κεφαλαίου στο συλλογικό τόμο Ο κόσμος της Τηλεόρασης, υπό την επιμέλεια της Ιωάννας Βώβου, στις Εκδόσεις Ηρόδοτος.
...
Πέντε χρόνια μετά την πρώτη μου προσπάθεια, εν μέσω κρίσης, επανέλαβα την άσκηση χαρτογράφησης με στόχο να δω αν κάτι άλλαξε στη δομή του ελληνικού μηντιακού συστήματος και στις σχέσεις του με την οικονομική εξουσία.

Επεξήγηση του χάρτη: τα ανθρωπόμορφα σχήματα συμβολίζουν άτομα ή οικογένειες που έχουν υπό τον έλεγχο τους ΜΜΕ, τα παραλληλόγραμμα συμβολίζουν έντυπα και ραδιόφωνα, τα τετράγωνα συμβολίζουν τηλεοπτικά κανάλια, τα δεκάγωνα εταιρείες ή συγκροτήματα του τομέα των ΜΜΕ και της πολιτιστικής βιομηχανίας, τα διαφανή δεκάγωνα συμβολίζουν εταιρείες ή συγκροτήματα εκτός του τομέα, οι συνεχείς γραμμές συμβολίζουν σχέσεις ιδιοκτησίας ή συμμετοχής, οι διακεκομμένες γραμμές συμβολίζουν άλλου είδους σχέσεις ή πρώην συμμετοχές. Ο πίνακας έγινε με το πρόγραμμα Creatly. Τα δεδομένα έχουν συλλεχθεί μέσω ΕΣΡ και από τον Τύπο. Eδώ μπορείτε να κατεβάσετε το χάρτη σε μορφή PDF με μεγαλύτερη ευκρίνεια. Ο χάρτης είναι work in progress, οπότε παρατηρήσεις και διορθώσεις είναι ευπρόσδεκτες.
...
Όπως και πριν το 2008, οι κυρίαρχοι παίκτες αντλούν τον πλούτο και την επιρροή τους από δραστηριότητες οι οποίες είτε είναι άμεσα εξαρτώμενες από δημόσιο χρήμα όπως οι κατασκευές (Μπόμπολας), είτε έχουν μονοπωλιακή δομή όπως τα πετρελαιοειδή (Βαρδινογιάννης), είτε επιχαίρουν ιδιαίτερης μεταχείρισης από το κράτος (όπως οι εφοπλιστές Αλαφούζος και Κυριακού).

Με άλλα λόγια, παρόλη την οικονομική κρίση, ο ελληνικός καπιταλισμός και οι μηντιακές του απολήξεις παραμένουν προσκολλημένες σε κρατικοδίαιτες και προστατευόμενες αγορές.

Απόδειξη για αυτό είναι το γεγονός ότι οι νεοεισαχθέντες παράγοντες στο χώρο των ΜΜΕ όπως οι οικογένειες Ρέστη, Κοπελούζου, Γιαννακόπουλου, Μαρινάκη, Κυριακίδη-Λαυρεντιάδη έχουν παρόμοιας υφής δραστηριότητες.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες αλλαγές σε σχέση με το 2008.

Η πρώτη από αυτές είναι η ενίσχυση του εφοπλιστικού λόμπι. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι οι εφοπλιστές επηρεάζονται πολύ λίγο έως ελάχιστα από την κατάσταση στην ελληνική οικονομία. Αυτό τους επιτρέπει να έχουν υψηλή ρευστότητα εν μέσω κρίσης την οποία επενδύουν και στα ΜΜΕ.

Η δεύτερη αλλαγή είναι το γεγονός ότι τουλάχιστον τέσσερις από τους μεγαλοπαράγοντες των ΜΜΕ είναι υπόδικοι ή φυγόδικοι (Κουρής, Γιαννίκος, Κυριακίδης, Λαυρεντιάδης), σημάδι ότι οι καιροί είναι δύσκολοι ακόμη και για τέτοιου είδους πολυτάλαντους επιχειρηματίες.

Η τρίτη αλλαγή σε σχέση με το 2008 είναι η ανάδειξη του διαδικτύου ως βασικού επικοινωνιακού και οικονομικού επίδικου για την οικονομική εξουσία στην Ελλάδα.

Παρατηρείται μάλιστα το φαινόμενο οι γόνοι πλούσιων οικογενειών να δημιουργούν εταιρείες που παράγουν ενημερωτικούς και ψυχαγωγικούς ιστότοπους (Κοπελούζος, Γιαννακόπουλος κλπ.).

Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και μεγαλοδημοσιογράφοι όπως ο Χατζηνικολάου, ο Ευαγγελάτος και ο Τριανταφυλλόπουλος οι οποίοι δημιούργησαν δημοφιλείς ιστότοπους τα τελευταία χρόνια.

Η τέταρτη αλλαγή σε σχέση με το 2008 είναι η εκατόμβη που επήρθε στις μηντιακές ναυαρχίδες των εν λόγω συγκροτημάτων λόγω της οικονομικής συγκυρίας: χιλιάδες απολύσεις, εκκαθαρίσεις επιχειρήσεων, μη πληρωμή δεδουλευμένων κλπ.

Στην εποχή των ισχνών αγελάδων τα αφεντικά των ελληνικών ΜΜΕ έδειξαν το πιο σκληρό και εκδικητικό τους πρόσωπο προς τους εργαζομένους και τους συνεργάτες τους.

Η στρατηγική που φαίνεται να υιοθετούν πλέον είναι η αναδίπλωση τους σε δραστηριότητες οι οποίες είτε μπορούν στο μέλλον να αποφέρουν κέρδη μετά από τη βίαιη αναπροσαρμογή στα νέα δεδομένα (πχ. ραδιόφωνα με χαμηλό κόστος λειτουργίας), είτε συνεχίζουν να είναι χρήσιμες ως μέσα πίεσης προς την πολιτική εξουσία και χειραγώγησης της κοινής γνώμης (ζημιογόνα κανάλια και εφημερίδες).

Αυτό εξηγεί για παράδειγμα την επικείμενη, ιδιαίτερα οδυνηρή, ανακεφαλαιοποίηση του Μέγκα στην οποία θα συμμετέχουν Ψυχάρης, Μπόμπολας και Βαρδινογιάννης η οποία αναμένεται να τους κοστίσει 15 με 20 εκ. Ευρώ.

Τέλος, στην σημερινή συγκυρία ενισχύεται ο ρόλος των τραπεζών οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις προχωρούν σε πλειστηριασμούς ΜΜΕ που ήλθαν στα χέρια τους λόγω χρεών των ιδιοκτητών. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα οι πλειστηριασμοί αφορούν και (ληγμένες) άδειες εκμετάλλευσης δημόσιων συχνοτήτων.

Από τα παραπάνω διαφαίνεται καθαρά ότι υπό τις παρούσες συνθήκες δεν είναι δυνατό να λειτουργήσει με υγιή τρόπο η δημόσια σφαίρα.

Αυτό σημαίνει ότι στην Ελλάδα υπάρχει πλέον πλήρης αδυναμία επαρκούς και αντικειμενικής ενημέρωσης ενός μεγάλου κομματιού του πληθυσμού και δη των πιο ευάλωτων ομάδων όπως τα λαϊκά στρώματα και οι ηλικιωμένοι οι οποίοι και εξαρτώνται σε υπερθετικό βαθμό από την τηλεόραση.

Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι η μόνη δυνατή λύση στο πρόβλημα, στο πλαίσιο μιας γενικότερης πολιτικής αλλαγής, θα ήταν η εκ βάθρων αλλαγή του ρυθμιστικού πλαισίου για τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ προς την κατεύθυνση αυστηροποίησης των περιορισμών ενάντια στην οικονομική συγκέντρωση και η επανεξέταση της χρήσης των δημόσιων συχνοτήτων.

 

[drsiebenmal]

Πολύ καλή δουλειά!

Μου αρέσει και ο διακριτικός χρωματισμός που θα μπορούσε να παραπέμπει σε πολιτικές ή αθλητικές συμμαχίες --αλλά γιατί, άραγε, κίτρινα του καπετάνιου;

Το σύστημα Τράγκα δεν βλέπω.

Άντε, και ένα αντίστοιχο της ΕΡΤ να φτιάξει κάποιος, να ξέρουμε με ποιον μιλάμε και από ποιον ακούμε τι...

 

[nickel]

Σε στραβώνει λιγάκι, ακόμα και στο PDF, για να το διαβάσεις — αλλά σε ξεστραβώνει κιόλας. Είναι πολλά τα μέσα που δεν ήξερα σε ποιον ανήκουν.

 

[drsiebenmal]

Το πιντιέφι μεγαλώνει, αν το αποθηκεύσεις... :)

 

[daeman]

...
Είχα βρει και το 2011 άλλη μορφή του χάρτη, με επεξεργασμένα τα γραφικά και λογότυπα σταθμών και επιχειρήσεων και φωτογραφίες μεγαλοϊδιοκτητών, αλλά δεν τον είχα αποθηκεύσει, παρά μόνο σαν σελιδοδείκτη, και τον έφαγε η μαρμάγκα του διαδικτύου. Στο άρθρο όπου παραπέμπω έχει άλλους δυο, του 2008 και άλλον ένα, όπως γράφει εκεί «πολύ καλύτερο ως προς τη πληρότητα και την λεπτομέρεια του αλλά πάσχει λίγο από γραφιστικής άποψης.»

 

[nickel]

Τεχνική πληροφορία:
Τα πεντέφια έχω κανονίσει (με ρύθμιση του ιστοπλοϊκού) να τα διαβάζω πάντα στον Adobe, όπου φυσικά το μέγεθος των χαρακτήρων προσαρμόζεται αμέσως στο προσφορότερο. Κουραστικό είναι μόνο αν θέλεις να έχεις πλήρη εποπτεία.

 

[Hellegennes]

Καλή δουλειά αλλά πολύ απλουστευτική για το σύγχρονο γίγνεσθαι. Δεν είμαστε στο 1900 όπου μια εταιρεία = ένα πρόσωπο/ιδιοκτήτης. Πολύ περισσότερο που αρκετά από αυτά τα μέσα δεν είναι ιδιοκτησία μόνο μιας εταιρείας. Μπορεί π.χ. μια εταιρεία του Βαρδινογιάννη να είναι μέτοχος με 5% σε ένα μέσο και ο ίδιος ο Βαρδινογιάννης να έχει το 5% των μετοχών της εν λόγω εταιρείας (εντελώς θεωρητικά, δηλαδή, ισούται με 0,25% επιρροή). Δεν θέλω να πω μ' αυτό ότι δεν υπάρχει διαπλοκή συμφερόντων αρκετά κλειστών ομάδων, αλλά δεν είναι τόσο απλό και μικρό το σχήμα, όπως παρουσιάζεται. Το λέω αυτό γιατί για πολλούς είναι αυτονόητο, υπάρχει όμως κόσμος που διαβάζει τέτοια διαγράμματα ακριβώς στην μορφή που παρουσιάζονται. Η παρατήρηση αυτή σημαίνει για το σχήμα ότι ένα μέσο δεν χειραγωγείται τόσο άμεσα από έναν μέτοχο ούτε προβάλλει τόσο άμεσα τα συμφέροντά του, απ' την στιγμή που δεν έχει τον οριστικό έλεγχο στην πλειοψηφία. Σημειώνω βέβαια πως ένα άτομο μπορεί να ασκεί επιρροή σε ένα μέσο ακόμη κι αν δεν είναι μεγαλομέτοχος ή ακόμα κι αν δεν είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος. Υπάρχουν, δε, περιπτώσεις που με 5% μπορεί κάποιος να είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος.

 

[drsiebenmal]

Υπάρχουν, δε, περιπτώσεις που με 5% μπορεί κάποιος να είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος.

Αυτά διαβάζουν πασόκοι και δημαρίτες και σε πιστεύουν... :lol:

 

[nickel]

υπάρχει όμως κόσμος που διαβάζει τέτοια διαγράμματα ακριβώς στην μορφή που παρουσιάζονται.

Και τι να κάνουμε, να τους ξεψεκάσουμε; Εδώ πολλά θαψίματα πληροφοριών γίνονται για να μη χαθεί κάποιο γερό διαφημιστικό κονδύλι.

 

[anef]

Εντάξει, anef, ξέρουμε ότι θα ήθελες να υπήρχαν κανάλια που να παρουσιάζουν την δική σου πλευρά της προπαγάνδας, που εσύ θα ονόμαζες "ανεξάρτητη ενημέρωση". Αλλά μην μπερδεύουμε την σφαιρική ενημέρωση με τις πλευρές της προπαγάνδας. Αυτό πάντως που οραματίζεσαι δεν έχει καμμιά σχέση με ανεξάρτητη ενημέρωση.

Εγώ δεν θα ονόμαζα «ανεξάρτητη» απολύτως καμία ενημέρωση. Θα ήθελα ενημέρωση εξαρτημένη από τα συμφέροντα όσων παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, καθόλου ανεξάρτητη επομένως. Αυτό που νομίζεις, λοιπόν, πως οραματίζομαι δεν είναι αυτό που οραματίζομαι. Λες πως θα ήθελα να υπάρχουν κανάλια που να παρουσιάζουν τη «δική μου πλευρά της προπαγάνδας». Πώς τυχαίνει, κατά τη γνώμη σου, και δεν υπάρχουν; Πώς και δεν υπάρχει κανένα κανάλι, είτε κρατικό είτε ιδιωτικό, που να δείχνει πρώτη είδηση ένα εργατικό «ατύχημα» στα κάτεργα των μεγαλοεργολάβων-τραπεζιτών-καναλαρχών; Να δείχνει πρώτη είδηση τις οικολογικές καταστροφές που προκαλούν τα καράβια των εφοπλιστάδων μας; Να παρουσιάζει τις συνθήκες δουλείας στις οποίες δουλεύουν χιλιάδες ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι; Να ξεκινάει, ας πούμε, τις ειδήσεις του κάθε μέρα με ένα δελτίο εκμετάλλευσης μεταναστών ανά την Ελλάδα; Να εξηγεί πώς καταληστεύτηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία τόσα χρόνια; Να παρουσιάζει, αντί για τις λαμογιές των λίγων, την έντιμη, σκληρή, καθημερινή δουλειά των πολλών;

 

[Hellegennes]

Προφανώς έχουμε διαφορετική άποψη για το τι συνιστά υποψηφιότητα για πρώτη είδηση. Ο καθένας μας έχει διαφορετική άποψη. Να, εσύ για παράδειγμα θα θεωρούσες άξιο πρώτης είδησης την παρουσίαση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο Σάκης ο ντελιβεράς για να βγάλει 400 ευρώ, ο άλλος θεωρεί άξιο πρώτης είδησης την παρουσίαση της ζημιάς που μας κάνουν τα αεροπλάνα που μας ψεκάζουν.

 

[drsiebenmal]

Εγώ δεν θα ονόμαζα «ανεξάρτητη» απολύτως καμία ενημέρωση. Θα ήθελα ενημέρωση εξαρτημένη από τα συμφέροντα όσων παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, καθόλου ανεξάρτητη επομένως. Αυτό που νομίζεις, λοιπόν, πως οραματίζομαι δεν είναι αυτό που οραματίζομαι. Λες πως θα ήθελα να υπάρχουν κανάλια που να παρουσιάζουν τη «δική μου πλευρά της προπαγάνδας». Πώς τυχαίνει, κατά τη γνώμη σου, και δεν υπάρχουν; Πώς και δεν υπάρχει κανένα κανάλι, είτε κρατικό είτε ιδιωτικό, που να δείχνει πρώτη είδηση ένα εργατικό «ατύχημα» στα κάτεργα των μεγαλοεργολάβων-τραπεζιτών-καναλαρχών; Να δείχνει πρώτη είδηση τις οικολογικές καταστροφές που προκαλούν τα καράβια των εφοπλιστάδων μας; Να παρουσιάζει τις συνθήκες δουλείας στις οποίες δουλεύουν χιλιάδες ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι; Να ξεκινάει, ας πούμε, τις ειδήσεις του κάθε μέρα με ένα δελτίο εκμετάλλευσης μεταναστών ανά την Ελλάδα; Να εξηγεί πώς καταληστεύτηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία τόσα χρόνια; Να παρουσιάζει, αντί για τις λαμογιές των λίγων, την έντιμη, σκληρή, καθημερινή δουλειά των πολλών;

Υποθέτω ότι τυχαίνει να μην υπάρχουν επειδή στον καπιταλισμό αυτά που περιγράφεις δεν ταιριάζουν στην έννοια της δημοσιογραφικής είδησης (κακώς, να συμφωνήσω μαζί σου εκ των προτέρων) και επειδή στον σοσιαλισμό δεν υπάρχουν τέτοια στραβά, ούτε βέβαια ιδιώτες εκμεταλλευτές, εφοπλιστές, τραπεζίτες, καναλάρχες κλπ. Αν ξέρεις όμως κάπου στον κόσμο που υπάρχουν ή έχουν υπάρξει τέτοια κανάλια, δώσε ένα παράδειγμα· με ενδιαφέρει, από περιέργεια, πώς διαμορφώνεται το εβδομαδιαίο πρόγραμμα ενός τέτοιου σταθμού.

 

[anef]

Υποθέτω ότι τυχαίνει να μην υπάρχουν επειδή στον καπιταλισμό αυτά που περιγράφεις δεν ταιριάζουν στην έννοια της δημοσιογραφικής είδησης (κακώς, να συμφωνήσω μαζί σου εκ των προτέρων) και επειδή στον σοσιαλισμό δεν υπάρχουν τέτοια στραβά, ούτε βέβαια ιδιώτες εκμεταλλευτές, εφοπλιστές, τραπεζίτες, καναλάρχες κλπ. Αν ξέρεις όμως κάπου στον κόσμο που υπάρχουν ή έχουν υπάρξει τέτοια κανάλια, δώσε ένα παράδειγμα· με ενδιαφέρει, από περιέργεια, πώς διαμορφώνεται το εβδομαδιαίο πρόγραμμα ενός τέτοιου σταθμού.

Σ' αυτή τη λογική δεν μπορώ να μπω, γιατί έτσι οι γυναίκες ποτέ δεν θα είχαν αποκτήσει δικαίωμα ψήφου γιατί «πού το είδες να ψηφίζουν κάπου στον κόσμο οι γυναίκες;», οι άνθρωποι δεν θα είχαν πάει στο φεγγάρι, γιατί «πού το είδες...» κλπ. Άρα, ακόμα κι αν πουθενά δεν έχει υπάρξει ποτέ παράδειγμα ΜΜΕ που να εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των εργαζόμενων, θα πρέπει να υπάρξει. Υποθέτω συμφωνείς, εφόσον λες πως κακώς δεν αποτελούν όλα τα παραπάνω που ανέφερα είδηση.

 

[drsiebenmal]

Φυσικά και συμφωνώ να υπάρξει. Ιδίως σήμερα που είδαμε όλοι πόσο εύκολο είναι να εκπέμπεται πρόγραμμα μέσα από το διαδίκτυο.

Α, και από την απάντησή σου συμπεραίνω ότι δεν υπάρχει ή δεν έχει υπάρξει (ή ότι δεν ξέρεις να...).

 

[oliver_twisted]

Κείμενο της Ντίνας Δασκαλοπούλου στο facebook
Συνάδελφοι, δουλειά μας είναι να καταγράφουμε την ιστορία. Αυτή είναι μια από τις σπάνιες στιγμές που πρωταγωνιστούμε. Η σύγκρουσή μας με την κυβέρνηση στον πυρήνα της δεν έχει καν τις δουλειές μας, αλλά την ίδια τη δημοκρατία. Μετά από 38 ολόκληρα χρόνια το Σωματείο μας επανεκδίδει απεργιακό φύλλο. H «Αδέσμευτη Γνώμη» που θα κυκλοφορήσει αύριο είναι ένας θρύλος για τους Έλληνες δημοσιογράφους. Εκδόθηκε το 1975 και ήταν η απάντηση των εργαζόμενων στην πεισματική άρνηση των εκδοτών να τους υπογράψουν συλλογικές συμβάσεις, παρά την απεργία που κρατούσε πάνω από ένα μήνα. Μπροστάρηδες σ΄ αυτόν τον αγώνα ήταν προσωπικότητες της δημοσιογραφίας όπως ο Κώστας Νίτσος, ο Δημήτρης Ψαθάς, ο Παύλος Παλαιολόγος, ο Σπύρος Μελάς, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Χρήστος Πασαλάρης, ο Απόστολος Μαγγανάρης, ο Νίκος Καραντηνός. Το απεργιακό φύλλο εκδόθηκε από την ΕΣΗΕΑ, την Ένωση Τυπογράφων και τους Εφημεριδοπώλες της Αθήνας με διευθυντή τον Κώστα Νίτσο, αρχισυντάκτη τον Αλέκο Φιλιππόπουλο, υπεύθυνους τομέων ρεπορτάζ τους Σεραφείμ Φυντανίδη, Λυκούργο Κομίνη, Τόλη Γαρουφαλή, με συντάκτες και τυπογράφους όλους όσους δούλευαν τότε σε εφημερίδες και περιοδικά.
Η ΕΣΗΕΑ ζητούσε 30% και απέρριψε πρόταση για αύξηση 22. Τελικά η συμφωνία υπεγράφη από τους τότε Προέδρους της ΕΙΗΕΑ Νάσο Μπότση και της ΕΣΗΕΑ Σπύρο Γιαννάτο και περιελάμβανε αύξηση 28% και 2% σε ένα μήνα. Συνάδελφοι, όπως καταλαβαίνετε, γράφουμε ιστορία ξανά. Και μπορούμε και πάλι να νικήσουμε. Όχι μόνο για τον κλάδο μας, αλλά για κάθε εργαζόμενο που αντιστέκεται. Η νίκη της απεργίας μας θα είναι νίκη για όλους μας. Διαδώστε την Αδέσμευτη Γνώμη. Διαδώστε τη φωνή των ελεύθερων δημοσιογράφων

Εν τω μεταξύ έσπασε και η απεργία...

Από το facebook του Μάριου Λώλου

Συνάδελφοι, σας ενημερώνουμε ότι μετά από την προσφυγή των εκδοτικών συγκροτημάτων:

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΘΝΟΣ Α.Ε.

SPORT PLUS

ΔΟΛ Α.Ε.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

REAL MEDIA A.E.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ Α.Ε.

DBAS Α.Ε.,

η απεργία της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος (ΕΦΕ), της Ένωσης Τεχνικών Ημερήσιου Περιοδικού Τύπου (ΕΤΗΠΤΑ) και της ΠΟΕΣΥ κηρύχθηκε παράνομη. Γνώριζαν ότι οι δύο πρώτες ενώσεις, της ΕΦΕ και της ΕΤΗΠΤΑ, είναι πρωτοβάθμια σωματεία και δεν ανήκουν σε άλλο δευτεροβάθμιο όργανο, άρα ήταν η εύκολη λεία.

Μετά τη σημερινή δικαστική απόφαση είμαστε υποχρεωμένοι να αναστείλουμε την απόφαση για απεργία- αποχή και σας καλούμε μαζί με όλες οι άλλες ενώσεις τύπου, αλλά και τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού να στηρίξουμε την ανοικτή δημόσια τηλεόραση, συμπαραστεκόμενοι στους 2.500 απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ, αλλά και στον αγώνα του Δημόσιου Αγαθού, της Ενημέρωσης, του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας.

Συνάδελφοι, είναι γνωστές οι μέθοδοι των εργοδοτών που χρησιμοποιούν για να καταστείλουν τους αγώνες των εργαζομένων.

Όμως εκτός από επαγγελματίες είμαστε και κομμάτι αυτής της κοινωνίας και σας καλούμε να σταθείτε ο καθένας από την πλευρά του στο ύψος των περιστάσεων. Θα είμαστε στον δρόμο, θα είμαστε στον αγώνα των εργαζομένων όπως έχουμε αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν.

Ας είμαστε ΟΛΟΙ σε ετοιμότητα, γιατί ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Για το ΔΣ της ΕΦΕ
Ο Πρόεδρος Η Γεν. Γραμματέας
Μάριος Λώλος Χριστίνα Ζαχοπούλου

Έτσι κι αλλιώς τα ΜΑΤ φυλάγανε χτες την Ίριδα, για να κυκλοφορήσει σήμερα αυτό.