Κοψίδια και τσιμπολογήματα
- Thread starter nickel
- Start date
επιστροφισμός = returnism
Κάμερον: Δεν πιστεύω στην επιστροφή των Ελγινείων
Με την επιστροφή του διαμαντιού Κοχ-ι-Νουρ στην Ινδία, παρομοίασε ο Βρετανός πρωθυπουργός την υπόθεση των Ελγινείων Μαρμάρων του Παρθενώνα, δηλώνοντας ότι δεν πιστεύει στην επιστροφή τους.
Είναι το ίδιο ζήτημα με τα Ελγίνεια Μάρμαρα... Δεν πιστεύω πως αυτή είναι η σωστή προσέγγιση... Σίγουρα δεν πιστεύω στον «επιστροφισμό». Δεν πιστεύω πως είναι κάτι λογικό.
Πηγή: Ελευθεροτυπία (21.2.2013)
Στο πρωτότυπο:
It is the same question with the Elgin Marbles... I don’t think that’s the right approach... I certainly don’t believe in returnism, as it were. I don’t think that’s sensible.
What is Returnism? αναρωτιόνται στην Ινδία, αποδομούν τον αποικιακό λόγο και καταστρώνουν κατάλογο με τα προς επιστροφήν:
Το διαμάντι Κοχινούρ
Τα Ελγίνεια Μάρμαρα
Ο θησαυρός των ορειχάλκινων του βασιλείου της Μπενίν (Δαχομέης)
Η Στήλη της Ροζέττας
Κάμερον: Δεν πιστεύω στην επιστροφή των Ελγινείων
Με την επιστροφή του διαμαντιού Κοχ-ι-Νουρ στην Ινδία, παρομοίασε ο Βρετανός πρωθυπουργός την υπόθεση των Ελγινείων Μαρμάρων του Παρθενώνα, δηλώνοντας ότι δεν πιστεύει στην επιστροφή τους.
Είναι το ίδιο ζήτημα με τα Ελγίνεια Μάρμαρα... Δεν πιστεύω πως αυτή είναι η σωστή προσέγγιση... Σίγουρα δεν πιστεύω στον «επιστροφισμό». Δεν πιστεύω πως είναι κάτι λογικό.
Πηγή: Ελευθεροτυπία (21.2.2013)
Στο πρωτότυπο:
It is the same question with the Elgin Marbles... I don’t think that’s the right approach... I certainly don’t believe in returnism, as it were. I don’t think that’s sensible.
What is Returnism? αναρωτιόνται στην Ινδία, αποδομούν τον αποικιακό λόγο και καταστρώνουν κατάλογο με τα προς επιστροφήν:
Το διαμάντι Κοχινούρ
Τα Ελγίνεια Μάρμαρα
Ο θησαυρός των ορειχάλκινων του βασιλείου της Μπενίν (Δαχομέης)
Η Στήλη της Ροζέττας
bernardina
Moderator
Σ' αυτό το πνεύμα θα έπρεπε, για παράδειγμα, να παίρνουν κι άλλοι σειρά σιγά σιγά.
Και μπαίνει το ερώτημα: πού σταματάει η απαίτηση για επιστροφή, γιατί και με ποια κριτήρια;
Και μπαίνει το ερώτημα: πού σταματάει η απαίτηση για επιστροφή, γιατί και με ποια κριτήρια;
SBE
¥
Οι οπαδοί των Ελγινείων πάντως έχουν πει ότι είναι υπέρ της επιστροφής μόνο αυτών, όχι κάθε ξένου θησαυρού. Θα μου πεις, ε, αυτό δε θα λέγανε; Σωστά. Για το διαμάντι όμως υπάρχει το επιχείρημα ότι το διαμάντι δεν είναι αρχιτεκτονικό στοιχείο αλλά κινητή περιουσία. Και πρέπει να διαφοροποιηθεί το κινητό από το ακίνητο έργο τέχνης.
Σύμπτωμα του τρόπου με τον οποίον το «κοινό περί δημοκρατίας αίσθημα» αντιμετωπίζει τους πνευματικούς συνομιλητές του. Οταν σιωπούν, τους εγκαλεί γιατί σιωπούν, κι όταν μιλούν, περιμένει να συμφωνήσουν μαζί του, αλλιώς, αν δεν συμφωνήσουν, προτιμά να σιωπούν.
Τάκης Θεοδωρόπουλος, «Φταίει κι ο λυράρης» (Καθημερινή, 15/3/2013)
Το μονό στρώμα λέγεται πια και private banking.
Και σήμερα θα είναι κλειστές οι τράπεζες στην Κύπρο. Ε, ναι, να στηθούν οι κάμερες από μέσα, να ανοίξουν και να είναι σαν εκπτώσεις στα Harrods.
Τιτιβίσματα στο protagon.gr
Τάκης Θεοδωρόπουλος, «Φταίει κι ο λυράρης» (Καθημερινή, 15/3/2013)
Το μονό στρώμα λέγεται πια και private banking.
Και σήμερα θα είναι κλειστές οι τράπεζες στην Κύπρο. Ε, ναι, να στηθούν οι κάμερες από μέσα, να ανοίξουν και να είναι σαν εκπτώσεις στα Harrods.
Τιτιβίσματα στο protagon.gr
Γερμανικό κανάλι ρωτάει Άγγλο περαστικό, στο Λονδίνο, ποια είναι η γνώμη του που γίνεται τελικός στο Γουέμπλεϊ και όχι μόνο δεν συμμετέχει αγγλική ομάδα, αλλά αντίθετα παίζουν δύο γερμανικές. Εκείνος: «Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος. Επιτέλους, ένας αγώνας που ξέρω ότι μια γερμανική ομάδα θα τον χάσει.»
bernardina
Moderator
How Tweetable are Obama's speeches?
Κάποιοι από μας μπορεί να εξακολουθούν να σνομπάρουν τα social media. Είναι όμως φανερό πως δεν συμμερίζονται όλοι αυτή τη στάση -και ένας απ' αυτούς είναι ο ίδιος ο Λευκός Οίκος, που διαθέτει ολοδικό του χώρο στο τουίτερ.
Το πάνω άρθρο είναι διαδραστικό. Όποιος έχει χρόνο και όρεξη μπαίνει και παίζει. :)
Όπως όλα δείχνουν, οδεύουμε προς ραγδαίες αλλαγές του πολιτικού λόγου. (Κι εδώ ο καθένας θα είχε πολλά να πει... :devil:
)
Κάποιοι από μας μπορεί να εξακολουθούν να σνομπάρουν τα social media. Είναι όμως φανερό πως δεν συμμερίζονται όλοι αυτή τη στάση -και ένας απ' αυτούς είναι ο ίδιος ο Λευκός Οίκος, που διαθέτει ολοδικό του χώρο στο τουίτερ.
Το πάνω άρθρο είναι διαδραστικό. Όποιος έχει χρόνο και όρεξη μπαίνει και παίζει. :)
Όπως όλα δείχνουν, οδεύουμε προς ραγδαίες αλλαγές του πολιτικού λόγου. (Κι εδώ ο καθένας θα είχε πολλά να πει... :devil:
)
Αρκεί να τα πει με 140 γράμματα (και πάνω από τα 7 ή πόσα είναι το μίνιμουμ εδώ).(Κι εδώ ο καθένας θα είχε πολλά να πει... :devil:
Από το παραπάνω άρθρο:
[...]
It is not clear that the president's speeches are intentionally being crafted for Twitter, since one needn't make every single line tweetable in order to have an impact. It is unquestionably true that the high "tweetability" of Obama's public statements and speeches contribute directly to his influence on Twitter. Of the 50 major speeches Yahoo news analyzed, in every case at least half of the lines were under 120 characters.
Curiously, however—and this undermines the case for Twitter's influence—the second inaugural address scored lowest with 53 percent tweetability.
But there is a clear precedent for this sort of adaptation. A 1990 study from the Joan Shorenstein Center on the Press, Politics, and Public Policy mournfully noted that the average sound bite from presidential candidates on the evening news had fallen from 42.3 seconds in 1968 and to 9.8 seconds in 1988. "What becomes of democracy when political discourse is reduced to sound-bites, one-liners, and potent visuals?" author Kiku Adatto asked, flexing her finger-wagging muscles.
[...]
Αναρωτιέμαι, εκεί δεν έχουν κανάλια και πολιτικούς της ατάκας; Δικιά μας εφεύρεση είναι;
[...]
It is not clear that the president's speeches are intentionally being crafted for Twitter, since one needn't make every single line tweetable in order to have an impact. It is unquestionably true that the high "tweetability" of Obama's public statements and speeches contribute directly to his influence on Twitter. Of the 50 major speeches Yahoo news analyzed, in every case at least half of the lines were under 120 characters.
Curiously, however—and this undermines the case for Twitter's influence—the second inaugural address scored lowest with 53 percent tweetability.
But there is a clear precedent for this sort of adaptation. A 1990 study from the Joan Shorenstein Center on the Press, Politics, and Public Policy mournfully noted that the average sound bite from presidential candidates on the evening news had fallen from 42.3 seconds in 1968 and to 9.8 seconds in 1988. "What becomes of democracy when political discourse is reduced to sound-bites, one-liners, and potent visuals?" author Kiku Adatto asked, flexing her finger-wagging muscles.
[...]
Αναρωτιέμαι, εκεί δεν έχουν κανάλια και πολιτικούς της ατάκας; Δικιά μας εφεύρεση είναι;
OldBullLee
Member
Tweetability: Σοκαριστικό ! What's next? O tempora o mores!
What's next? Η ελληνική απόδοση: τουιτερισιμότητα. :)
Α, τέτοια συζητάτε και έχει τρελαθεί ο Κανάρης; ;)
Μα φυσικά (φυσικότερο αν είσαι ο Κανάρης).
Πώς το λέμε, αλήθεια;
Τουιτερίζω καθημερινά
ή
Τιτιβίζω καθημερινά;
bernardina
Moderator
Τα τιτιβίζουν συντριπτικά περισσότερα από τα τουιτερίζουν.
Το νου σου στον Κανάρη, μη ξελαρυγγιαστεί το πουλάκι μου. :wub:
Το νου σου στον Κανάρη, μη ξελαρυγγιαστεί το πουλάκι μου. :wub:
Τιτιβίσματα (σε ένα φόρουμ που ονομάζεται Λεξιλογία)...
...
Αλλού τα τιτιβίσματα κι αλλού γράφουνεσουίτες τουίτες. Tweet for twat.
Για το ρήμα, εκτός από το προφανές τιτιβίζω που όμως μπορεί να χρειαστεί εισαγωγικά ανάλογα με την πρόταση, υπάρχει και το τουιτάρω, λημματογραφημένο ήδη. Για το ουσιαστικό, κελαηδισιμότητα και ανακελαηδισιμότητα.
Για ένα άλλο ουσιαστικό, πιο ενδιαφέρον και ουσιαστικότερο, χειροπιαστό (παρότι νόθο, αγγλοελληνικό), τιτιβύζω (η).
Τι κοιτάτε κι απορείτε; Στα τσιμπολογήματα δεν είμαστε; Λαλάω. Τσιουτουίτ.
Αλλού τα τιτιβίσματα κι αλλού γράφουνε
Για το ρήμα, εκτός από το προφανές τιτιβίζω που όμως μπορεί να χρειαστεί εισαγωγικά ανάλογα με την πρόταση, υπάρχει και το τουιτάρω, λημματογραφημένο ήδη. Για το ουσιαστικό, κελαηδισιμότητα και ανακελαηδισιμότητα.
Για ένα άλλο ουσιαστικό, πιο ενδιαφέρον και ουσιαστικότερο, χειροπιαστό (παρότι νόθο, αγγλοελληνικό), τιτιβύζω (η).
Τι κοιτάτε κι απορείτε; Στα τσιμπολογήματα δεν είμαστε; Λαλάω. Τσιουτουίτ.
Τα τιτιβύσματα: lobbyists + whistleblowers *.
Αυτός, κύριε υπουργέ, αυτός το σφύριξε, το @&#!%^! τιτιβύσμα!
*Ναι, ξέρω, αλλά για ένα πρωθύστερο θα το χαλάσουμε;