Δε διαφωνώ ότι χρειάζεται να ανεχόμαστε παράλληλους τύπους. Ειδικά από τότε που είδα πόσες λέξεις (πρέπει να) γράφονται με διαφορετικό τρόπο από τον συμβατικό (χωρίς να υπολογίσω μονολεκτικούς τύπους, τελικά ν κλπ), αποδέχτηκα αυτή την κατάσταση και δε θα διόρθωνα ποτέ ένα "οξείδιο" σε "οξίδιο" ή "ροδάκινο" σε "ρωδάκινο".
Δεν συμφωνώ μ' αυτήν την προσέγγιση, δεν θεωρώ ότι «ανέχεται» κανείς τίποτα, δηλαδή ότι ας πούμε κάνει χάρη στην ύπαρξη δυο παράλληλων τύπων. Η γλώσσα δεν ζητάει την γνώμη μας στην εξέλιξή της.