Δικαίωμα στην καύση

[cythere]

Λίγο μακάβριο σαν θέμα, αλλά ουσιαστικής σημασίας για κάποιους από εμάς...
Το πρώτο βήμα, επιτέλους, για την καύση των νεκρών στην Ελλάδα έγινε.
Υποψιάζομαι ότι οι παπάδες θ' αρχίζουν να φωνάζουν όταν γυρίσουν από τις διακοπές τους (τους έχουν πέσει και πολλά τελευταία με την Τήλο, κτλ.).

Από το skai.gr:
Και στη χώρα μας θα επιτρέπεται πλέον η αποτέφρωση των νεκρών και η λειτουργία ειδικών κέντρων αποτέφρωσης, σύμφωνα με σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Σύμφωνα με το διάταγμα, άδεια για αποτέφρωση νεκρού θα δίνεται από το Δήμαρχο ή τον Κοινοτάρχη μετά την πάροδο 60 ωρών από το θάνατο.
Πρϋπόθεση αποτελεί να υπάρχει ρητή δήλωση του εκλιπόντα ότι επιθυμούσε να αποτεφρωθεί μετά θάνατον, ή σχετική δήλωση των πλησιέστερων συγγενών μέχρι τετάρτου βαθμού.

Και η σχετική είδηση από το in.gr.

 

[danae]

Γιατί έχω την εντύπωση ότι είχαμε ξαναχαρεί με αυτήν την είδηση πριν από καιρό;

 

[Ambrose]

Άντε με το καλό να ξεπήξουν τα νεκροταφεία της χώρας. Το πρόβλημα είναι ότι αν εφαρμοστεί και γίνει δημοφιλές πολύς κόσμος που ζει πλουσιοπάροχα από τα "παρά" του επαγγέλματος, θα μείνει στους δρόμους.

 

[Elsa]

Πάντως, παρ' όλο που όντως η καύση δίνει λύση στο θέμα του χώρου, από οικολογική άποψη δεν πρέπει να είναι πολύ αποδεκτή. Δεν θέλω να γίνω περισσότερο περιγραφική και μακάβρια αλλά φαντάζομαι ότι καλύτερα να ξαναμπαίνεις στην τροφική αλυσίδα, παρά να γίνεσαι στάχτη και καπνός (και CO2, ίσως ).
Το άλλο θετικό της καύσης πέρα από το θέμα του χώρου, είναι η απόλυτα σίγουρη αποφυγή του εφιάλτη μου, σαν κλειστοφοβική που είμαι, να ξυπνήσω κλεισμένη σε ένα αποπνιχτικό φέρετρο και να πεθάνω από ασφυξία και τρομάρα!

Το πολύ ουσιαστικό όμως θέμα για μένα, δεν είναι τόσο η καύση ή η ταφή. Η τελετή είναι που με νοιάζει περισσότερο, και αυτό δεν το έχω καταλάβει καλά: Μπορεί κάποιος, άσχετα από την κατάληξη του σαρκίου του, να απαιτήσει να μην τον ψάλλουν; Στο κάτω-κάτω, τα κοιμητήρια ανήκουν στους Δήμους, όχι στην Εκκλησία! Όχι ότι βιάζομαι , αλλά ξέρει κανείς κάτι για το θέμα αυτό;

 

[Ambrose]

Πάντως, παρ' όλο που όντως η καύση δίνει λύση στο θέμα του χώρου, από οικολογική άποψη δεν πρέπει να είναι πολύ αποδεκτή.

Λες; Εγώ έχω ακούσει ότι τα πτώματα στα περισσότερα νεκροταφεία δεν αποσυντίθενται λόγω κορεσμού του εδάφους. Και νομίζω ότι υπάρχουν και διάφορες άλλες παρενέργειες.

Τεσπα... το αφήνω, πολύ μακάβριο (τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα)

 

[cythere]

Το πολύ ουσιαστικό όμως θέμα για μένα, δεν είναι τόσο η καύση ή η ταφή. Η τελετή είναι που με νοιάζει περισσότερο, και αυτό δεν το έχω καταλάβει καλά: Μπορεί κάποιος, άσχετα από την κατάληξη του σαρκίου του, να απαιτήσει να μην τον ψάλλουν; Στο κάτω-κάτω, τα κοιμητήρια ανήκουν στους Δήμους, όχι στην Εκκλησία! Όχι ότι βιάζομαι , αλλά ξέρει κανείς κάτι για το θέμα αυτό;

Λοιπόν, Έλσα, από μία γρήγορη ματιά που έριξα, βρήκα ότι ουσιαστικά πολιτική κηδεία δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν είσαι δηλωμένος(η) άθεος(η), βουδιστής ή οτιδήποτε άλλο, πρέπει να έχεις γερό βίσμα για να μην σε διαβάσουν στο τέλος.

Από άρθρο των Νέων του 2005:
H κηδεία του Χαρίλαου Φλωράκη μπόρεσε να γίνει πολιτική, να έχει και διάρκεια και υπόσταση και συγκίνηση. Στην περίπτωσή του βρέθηκαν οι λέξεις, οι κινήσεις, οι αίθουσες για την τελετουργία του αποχαιρετισμού. Επειδή ήταν αυτός που ήταν, διατέθηκε το γραφείο του KKE, επινοήθηκαν τα υπόλοιπα. Όταν όμως πεθαίνει κάποιος απλός θνητός, που έχει αφήσει εντολή για πολιτική κηδεία, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Στην πραγματικότητα δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική κηδεία στη σημερινή Ελλάδα. Δεν υπάρχει χώρος, ούτε πρόβλεψη. Στην περίπτωση του Χαρίλαου Φλωράκη υπήρχε η λύση της μεταφοράς στο μακρινό χωριό. Ζήτησε ακριβώς πού να τον θάψουν, καταφέρνοντας έτσι να εξαιρέσει τον εαυτό του από τη δικαιοδοσία της Εκκλησίας. Αυτό όμως είναι εντελώς μοναδικό. Αν κάποιος κοινός θνητός θέλει να το κάνει, ουσιαστικά δεν μπορεί. Με πολλές προσπάθειες και διαβήματα, κάποιος που πεθαίνει στην Αθήνα, όπου οι παπάδες δεν μπορούν να παρακολουθήσουν κι όλο τον κόσμο, μπορεί να καταφέρει να περάσει απέξω από την πόρτα της εκκλησίας, η οποία οπωσδήποτε δεσπόζει στο νεκροταφείο. Δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για τελετές, και το φέρετρο θα έχει οπωσδήποτε σταυρό επάνω. Στην πραγματικότητα φεύγει χωρίς αποχαιρετισμό, περιφρονημένος. Υπάρχει κάποια ισχνή παρουσία άλλων θρησκειών, εβραϊκό νεκροταφείο, και μουσουλμανικό στη Θράκη. Βουδιστές δεν πεθαίνουν ποτέ στην Ελλάδα; Πάντως οι άθεοι, αν δεν θελήσουν θρησκευτική κηδεία, δεν έχουν καθόλου κηδεία. Πολιτικά βαφτίσια ίσως γίνονται, πολιτικοί γάμοι σίγουρα, αλλά στον θάνατο η Εκκλησία έχει κρατήσει την αποκλειστική διαχείριση, το ουσιαστικό μονοπώλιο, εκ των πραγμάτων. Τόσο, που νομίζουμε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αποχαιρετά κανείς τον κόσμο, εκτός από το να της παραδίνεται. Και βέβαια κάνουμε λάθος.

Άρα, βλέπουμε, δυστυχώς, ότι στην Ελλάδα η ελευθερία του να "φύγεις" σύμφωνα με τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις σου δεν υπάρχει.

 

[Elsa]

Λοιπόν, Έλσα, από μία γρήγορη ματιά που έριξα, βρήκα ότι ουσιαστικά πολιτική κηδεία δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν είσαι δηλωμένος(η) άθεος(η), βουδιστής ή οτιδήποτε άλλο, πρέπει να έχεις γερό βίσμα για να μην σε διαβάσουν στο τέλος.

Ευχαριστώ για το ψάξιμο!
Να συμπληρώσω ότι εκτός από τον Χαρίλαο Φλωράκη, πολιτική κηδεία έγινε και για τον -ένθερμο υποστηρικτή της, όσο ζούσε- Λέοντα Αυδή (υποψήφιο δήμαρχο Αθηνών) αλλά και για τον άτυχο Θανάση Παπαρήγα.
Να υποθέσω λοιπόν ότι για να έχεις την ευκαιρία να επιλέξεις πολιτική ταφή πρέπει να είσαι μέλος του ΚΚΕ; Ή «επώνυμος»;

Οι αλλόθρησκοι δεν έχουν πρόβλημα απ' όσο ξέρω, αν η θρησκεία τους είναι αναγνωρισμένη στην Ελλάδα. Απλώς θάβονται στις -εγκαταλειμμένες συνήθως- παρυφές των κοιμητηρίων.

 

[curry]

Αλλιώς μάλλον πρέπει να πας στα δικαστήρια και να βαλσαμώσεις τον μακαρίτη μέχρι να βρεις άκρη (συγχωρήστε μου το μακάβριο του πράγματος, αλλά, δεδομένων των συνθηκών σ' αυτή τη χώρα...)

 

[Katerina_A]

Τελείως πληροφοριακά, πολιτική κηδεία έγινε πριν από μερικά χρόνια (το 2004 νομίζω) και για το Μήτσο Σαχίνη, πρώην βουλευτή του ΚΚΕ και πατέρα του Αγάπιου Σαχίνη, μέλους του ΚΚΕ και δημοτικού συμβούλου Θεσσαλονίκης.
Άλλος ένας λόγος για να υποθέσουμε ότι (στην Ελλάδα) μέλος του ΚΚΕ πρέπει να είναι κανείς για να ταφεί με πολιτική κηδεία...

 

[Costas]

Λες; Εγώ έχω ακούσει ότι τα πτώματα στα περισσότερα νεκροταφεία δεν αποσυντίθενται λόγω κορεσμού του εδάφους. Και νομίζω ότι υπάρχουν και διάφορες άλλες παρενέργειες.

Τεσπα... το αφήνω, πολύ μακάβριο (τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα)

Συγγενής μου πρώτου βαθμού, 3 χρόνια μετά την ταφή, κατά την εκταφή, ήθελε λίγο ακόμα (αφέθηκε για άλλον ένα χρόνο), αλλά πάντως είχε αποσυντεθεί στο μεγαλύτερο μέρος του, εκτός από τη μια κάλτσα, που ήταν ακόμα περασμένη άψογα γύρω από το σκελετό του ταρσού. Ίσως ήταν νάυλον.

 

[Elsa]

How would you like to grow into a tree after you die?
This is a Bios Urn, a completely biodegradable urn that contains a single tree seed. When planted, the tree seed is nourished by and absorbs the nutrients from the ashes. The urn itself is made from coconut shell and contains compacted peat and cellulose. The ashes are mixed with this, and the seed placed inside. You can even choose which type of tree you'd like to grow!
So which would you prefer; leaving behind a tree or a tombstone?
Από εδώ: I fucking love science

 

[nickel]

Εν τω μεταξύ, σ' αυτή την καλή χώρα των συνεχών αναβολών και των καραπαγιωμένων συμφερόντων, ούτε σε ένα αποτεφρωτήριο δεν μπορεί να επενδύσει κανείς.

 

[bernardina]

Πόσο θα 'θελα, ό,τι έχει περισσέψει από μένα, να γίνει ένα φουντωτό πλατάνι!

 

[SBE]

Λυπάμαι παιδιά, αλλά ό,τι έχει περισσέψει από εσάς δεν θα γίνει δέντρο. Θα γίνει λίπασμα για το δέντρο ίσως, αλλά δέντρο με τίποτα.
Και παρεμπιπτόντως, ήδη κάτι από εσάς γίνεται κάτι άλλο: η σκόνη που μαζεύετε όποτε καθαρίζετε το σπίτι σας είναι κατά μεγάλο μέρος δικά σας κύτταρα.
Ομοίως, το κατακάθι στα παλαιού τύπου αρώματα, εκείνα που τα βάζεις με το μαραφέτι σα βελόνα.

 

[bernardina]

Λυπάμαι παιδιά, αλλά ό,τι έχει περισσέψει από εσάς δεν θα γίνει δέντρο. Θα γίνει λίπασμα για το δέντρο ίσως, αλλά δέντρο με τίποτα.
Και παρεμπιπτόντως, ήδη κάτι από εσάς γίνεται κάτι άλλο: η σκόνη που μαζεύετε όποτε καθαρίζετε το σπίτι σας είναι κατά μεγάλο μέρος δικά σας κύτταρα.
Ομοίως, το κατακάθι στα παλαιού τύπου αρώματα, εκείνα που τα βάζεις με το μαραφέτι σα βελόνα.

Ξέχωρα από το ότι με γοητεύει αφάνταστα η χρήση του δεύτερου πληθυντικού, που εμμέσως πλην σαφώς σε εξαιρεί από τις συγκεκριμένες διεργασίες, έχω να παρατηρήσω τα εξής:
Οι γνώσεις και η ευφυΐα μας είναι αρκετές ώστε να έχουμε επίγνωση του γεγονότος ότι μετά θάνατον δεν πρόκειται, κανείς από μάς, να γίνει κάτι άλλο εκτός από άμορφη οργανική ύλη που, στην καλύτερη περίπτωση θα θρέψει κανα χορταράκι και στη χειρότερη θα χορτάσει τις κατσαρίδες. Κατά συνέπεια, εκφράζουμε απλώς την ευχή να συμβεί το πρώτο --συμβολικά με το φουντωτό πλατάνι-- και όχι το δεύτερο. Αφού, σε πρακτικό επίπεδο, θα έχουμε προσφέρει στο συνάνθρωπό μας ό,τι μπορούμε από αυτά που έχει ανάγκη για τη ζωή και την υγεία του, και που ούτως ή άλλως προορίζονται να επιστρέψουν εκεί απ' όπου προήλθαν.

What's your excuse?

 

[SBE]

Εγώ δεν χρειάζεται να βρω δικαιολογίες, γιατί δεν εύχομαι να γίνω λίπασμα για δέντρο ή οτιδήποτε άλλο θετικό και αισιόδοξο μετά θάνατον. Γιατί δεν ξέρω πως θα πεθάνω και δεν θα έχω τρόπο να βεβαιωθώ ότι εκτελούνται οι επιθυμίες μου όταν θα πεθάνω.

 

[bernardina]

Εγώ δεν χρειάζεται να βρω δικαιολογίες, γιατί δεν εύχομαι να γίνω λίπασμα για δέντρο ή οτιδήποτε άλλο θετικό και αισιόφδοξο μετά θάνατον. Γιατί δεν ξέρω πως θα πεθάνω και δεν θα έχω τρόπο να βεβαιωθώ ότι εκτελούνται οι επιθυμίες μου όταν θα πεθάνω.

Ok, fair enough. Άλλωστε και οι κατσαρίδες κάτι θα πρέπει να φάνε...

 

[Alexandra]

Γιατί δεν ξέρω πώς θα πεθάνω και δεν θα έχω τρόπο να βεβαιωθώ ότι εκτελούνται οι επιθυμίες μου όταν θα πεθάνω.

Έλα τώρα. Όσο είμαστε υγιείς, κανένας μας δεν ξέρει πώς θα πεθάνει, ούτε κανένας μας μπορεί να βεβαιωθεί ότι θα εκτελεστούν οι επιθυμίες του, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να εκφράζουμε επιθυμίες ή ευχές.

 

[sarant]

Κι εγώ είμαι υπέρ του δικαιώματος κτλ. και ο πατέρας μου καύση έλεγε ότι θα ήθελε, αν υπήρχε στην Ελλάδα -αν και περισσότερο δεν ήθελε θρησκευτική ταφή, κι αυτό το κάναμε. Πάντως μια καύση που είδα στο Παρίσι δεν μου άρεσε. Σκόρπισαν τις στάχτες σε έναν ειδικό χώρο που έχουν, ανάμεσα σε κάτι δέντρα. Στη Γαλλία απαγορεύεται να πάρεις τις στάχτες σπίτι σου.

Στο μεμόριαλ σέρβις του Τέρενς Ριζ (Reese), ενός διάσημου παίχτη και συγγραφέα μπριτζ που είχαμε συνεργαστεί λίγο, η κατά πολύ νεότερη σύζυγός του μού είπε "I brought his assets, I donated them to the club", και δεν καταλάβαινα τι assets μπορεί να δώρισε στη λέσχη μπριτζ (όπου γινόταν και η τελετή). Μετά, έτυχε να συνταξιδέψουμε στο τρένο προς Λονδίνο, οπότε είπαμε πολλά ακόμα και συνειδητοποίησα ότι είχε χαρίσει στον σύλλογο τις στάχτες του Τέρενς, his ashes!

 

[AoratiMelani]

Μην ξεχνάτε πάντα να σαλιώνετε το δάχτυλο για να δείτε από πού φυσάει:

Και ναι, μην επενδύετε στο αποτεφρωτήριο. Εγώ ήλπιζα στο δήμο Βόλου που το ενέκρινε πέρυσι, αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Η Θεσσαλονίκη ακούγεται πάλι, για να δούμε τι θα γίνει. Ευτυχώς υγιαίνω ακόμη. :)