SBE
¥
Αυτό δεν ξέρω πού να το βάλω, αλλά επειδή είναι επακόλουθο της οικονομικής κρίσης το βάζω εδώ:
Τον τελευταίο καιρό (μιλάμε για τρίμηνο/ εξάμηνο ας πούμε, όχι παραπάνω), έχουν ανοίξει εις τα ωραία Λονδίνα μερικά πολύ χλιδάτα καταστήματα ελληνικής ιδιοκτησίας, τα οποία ασχολούνται κυρίως με τρόφιμα, εστίαση κλπ. Σε γενικές γραμμές πάντα πάω μία φορά να κόψω κίνηση και μετά αποφασίζω αν μου κάνει το μαγαζί ή όχι, και ως Λονδινόσαυρος έχω δει πολλά "ελληνικά" μαγαζιά, από τις εποχές που υπήρχε πολύ ελληνικό χρήμα εδώ. Αλλά πρόσφατα επισκέφτηκα δυο καινούργια φρούτα. Το ένα είναι σε κεντρικότατο σημείο της πόλης, είναι διπλάσιο από το κοντινότερο Στάρμπακς, και πουλάει πράγματα που δεν σηκώνει η αγορά εδώ. Δεν θα πω τι πουλάει γιατί είναι χαρακτηριστικό. Πρόκειται πάντως για κατάστημα που στην Ελλάδα έχει πέραση, συνήθως με τη μορφή συνοικιακού μαγαζιού, αν και υπάρχουν και αλυσίδες, αλλά στο ΗΒ όσες φορές έχει προσπαθήσει κάποιος να ανοίξει παρόμοιο έχει αποτύχει. Από περιέργεια κοίταξα τα ενοίκια καταστημάτων στο δρόμο αυτό και βρήκα ότι είναι γύρω >200Κ+ (λίρες εννοείται) το χρόνο. Αν προσθέσουμε τα έξοδα διακόσμησης και corporate image, δημοτικά τέλη, άδεια καταστήματος τροφίμων, ασφάλειες κι ένα σωρό άλλους λογαριασμούς και φόρους ΠΡΙΝ ξεκινήσει η επιχείρηση, συν εισαγωγή σε εμπόρευμα που χαλάει και απαιτεί συντήρηση, οχτώ άτομα προσωπικό που μέτρησα, φόρους κι άλλα τόσα που δεν έχω μετρήσει, μιλάμε για μεγάλη επένδυση με μικρή απόσβεση.
Το άλλο πουλάει κάτι που έχει πέραση, ας πούμε καφέδες, αλλά το βρήκα πολύ ακριβό και επιπλέον έχει ανοίξει ακριβώς δίπλα σε ίδιο κατάστημα με πανομοιότυπα προϊόντα και διακόσμηση, πολύ φτηνότερο, γνωστό από παλιά, με πολύ ζεστή ατμόσφαιρα κλπ το οποίο ήταν φίσκα. Μα καλά, δεν τη σκέφτηκαν καθόλου την τοποθεσία; Επίσης ο ιδιοκτήτης και η (αγγλίδα) σύζυγός του, που δούλευαν στο μαγαζί, μου φάνηκε ότι δεν ήταν συνηθισμένοι να εξυπηρετούν πελατεία και δείχνανε πολύ χλιδάτοι και σημαιοστολισμένοι για να φτιάχνουν καφέδες (το προσωπικό φόραγε στολές). Μου έδωσαν την εντύπωση ότι δεν ήταν άνθρωποι του κλάδου, η οποία εντύπωση ενισχύθηκε όταν τους άκουσα να κάνουν μικρολάθη με τα στοιχεία των προϊόντων που πουλάνε.
Τέλος πάντων, μετά βαρέθηκα να κάνω τον Σέρλοκ Χολμς και πήγα για καφέ με μια φίλη μου Ιταλίδα και πήγε η κουβέντα και σε αυτά τα μαγαζιά. Και βεβαίως η κοπέλλα είπε φωναχτά αυτό που σκεφτόμουν: εδώ επομένως ήρθαν τα λεφτά που φεύγανε πέρσι το καλοκαίρι από την Ελλάδα. Της είπα ότι οι επενδύσεις αυτές δεν μου φαίνονται σοβαρές, οι επιχειρηματίες δεν φαίνεται να έχουν σκεφτεί καλά τι κάνουν. Η απάντησή της ήταν περίπου ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. Και μου είπε ότι τελευταία έχουν εμφανιστεί παρόμοιες ιταλικές επενδύσεις, που απλώς δεν τις έχω πάρει χαμπάρι γιατί δεν είμαι ιταλίδα.
Αυτά.
ΥΓ Ντισκλέιμερ: εννοείται ότι εύχομαι οι επιχειρήσεις αυτές να μεγαλώσουν και να προκόψουν και να δοξάσουν τη χώρα κλπ κλπ κλπ και είμαι σίγουρη ότι πρόκειται για σοβαρούς βιοπαλαιστές επενδυτές με νόμιμα αποκτημένα και φορολογημένα χρήματα, οι οποίοι απλώς απελπίστηκαν από το ζοφερό κλίμα της Ελλάδας και μετανάστευσαν κι αυτοί για να δούνε μια άσπρη μέρα κλπ κλπ.
ΥΓ2 Μου είπε ένας Έλληνας που το συζητούσαμε ότι εδώ και κάνα χρόνο έχει λάβει πολλές προτάσεις από γνωστούς του Έλληνες για να ανοίξουν κατάστημα τροφίμων/ καφενείο/ ψιλικατζίδικο κλπ. Να κάνει αυτός τη χαμαλοδουλειά εδώ και να του στέλνουν αυτοί από Ελλάδα εμπόρευμα. Υπάρχει κάτι στον κλάδο τρόφιμα/ ροφήματα που τα κάνει καλύτερη επένδυση από το να πουλάνε π.χ. καλάθια ή στρώματα ή κατσαρόλες; Ή απλώς όλοι νομίζουν ότι ξέρουν από μπακάλικα γιατί ψωνίζουν σε μπακάλικα;
Τον τελευταίο καιρό (μιλάμε για τρίμηνο/ εξάμηνο ας πούμε, όχι παραπάνω), έχουν ανοίξει εις τα ωραία Λονδίνα μερικά πολύ χλιδάτα καταστήματα ελληνικής ιδιοκτησίας, τα οποία ασχολούνται κυρίως με τρόφιμα, εστίαση κλπ. Σε γενικές γραμμές πάντα πάω μία φορά να κόψω κίνηση και μετά αποφασίζω αν μου κάνει το μαγαζί ή όχι, και ως Λονδινόσαυρος έχω δει πολλά "ελληνικά" μαγαζιά, από τις εποχές που υπήρχε πολύ ελληνικό χρήμα εδώ. Αλλά πρόσφατα επισκέφτηκα δυο καινούργια φρούτα. Το ένα είναι σε κεντρικότατο σημείο της πόλης, είναι διπλάσιο από το κοντινότερο Στάρμπακς, και πουλάει πράγματα που δεν σηκώνει η αγορά εδώ. Δεν θα πω τι πουλάει γιατί είναι χαρακτηριστικό. Πρόκειται πάντως για κατάστημα που στην Ελλάδα έχει πέραση, συνήθως με τη μορφή συνοικιακού μαγαζιού, αν και υπάρχουν και αλυσίδες, αλλά στο ΗΒ όσες φορές έχει προσπαθήσει κάποιος να ανοίξει παρόμοιο έχει αποτύχει. Από περιέργεια κοίταξα τα ενοίκια καταστημάτων στο δρόμο αυτό και βρήκα ότι είναι γύρω >200Κ+ (λίρες εννοείται) το χρόνο. Αν προσθέσουμε τα έξοδα διακόσμησης και corporate image, δημοτικά τέλη, άδεια καταστήματος τροφίμων, ασφάλειες κι ένα σωρό άλλους λογαριασμούς και φόρους ΠΡΙΝ ξεκινήσει η επιχείρηση, συν εισαγωγή σε εμπόρευμα που χαλάει και απαιτεί συντήρηση, οχτώ άτομα προσωπικό που μέτρησα, φόρους κι άλλα τόσα που δεν έχω μετρήσει, μιλάμε για μεγάλη επένδυση με μικρή απόσβεση.
Το άλλο πουλάει κάτι που έχει πέραση, ας πούμε καφέδες, αλλά το βρήκα πολύ ακριβό και επιπλέον έχει ανοίξει ακριβώς δίπλα σε ίδιο κατάστημα με πανομοιότυπα προϊόντα και διακόσμηση, πολύ φτηνότερο, γνωστό από παλιά, με πολύ ζεστή ατμόσφαιρα κλπ το οποίο ήταν φίσκα. Μα καλά, δεν τη σκέφτηκαν καθόλου την τοποθεσία; Επίσης ο ιδιοκτήτης και η (αγγλίδα) σύζυγός του, που δούλευαν στο μαγαζί, μου φάνηκε ότι δεν ήταν συνηθισμένοι να εξυπηρετούν πελατεία και δείχνανε πολύ χλιδάτοι και σημαιοστολισμένοι για να φτιάχνουν καφέδες (το προσωπικό φόραγε στολές). Μου έδωσαν την εντύπωση ότι δεν ήταν άνθρωποι του κλάδου, η οποία εντύπωση ενισχύθηκε όταν τους άκουσα να κάνουν μικρολάθη με τα στοιχεία των προϊόντων που πουλάνε.
Τέλος πάντων, μετά βαρέθηκα να κάνω τον Σέρλοκ Χολμς και πήγα για καφέ με μια φίλη μου Ιταλίδα και πήγε η κουβέντα και σε αυτά τα μαγαζιά. Και βεβαίως η κοπέλλα είπε φωναχτά αυτό που σκεφτόμουν: εδώ επομένως ήρθαν τα λεφτά που φεύγανε πέρσι το καλοκαίρι από την Ελλάδα. Της είπα ότι οι επενδύσεις αυτές δεν μου φαίνονται σοβαρές, οι επιχειρηματίες δεν φαίνεται να έχουν σκεφτεί καλά τι κάνουν. Η απάντησή της ήταν περίπου ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. Και μου είπε ότι τελευταία έχουν εμφανιστεί παρόμοιες ιταλικές επενδύσεις, που απλώς δεν τις έχω πάρει χαμπάρι γιατί δεν είμαι ιταλίδα.
Αυτά.
ΥΓ Ντισκλέιμερ: εννοείται ότι εύχομαι οι επιχειρήσεις αυτές να μεγαλώσουν και να προκόψουν και να δοξάσουν τη χώρα κλπ κλπ κλπ και είμαι σίγουρη ότι πρόκειται για σοβαρούς βιοπαλαιστές επενδυτές με νόμιμα αποκτημένα και φορολογημένα χρήματα, οι οποίοι απλώς απελπίστηκαν από το ζοφερό κλίμα της Ελλάδας και μετανάστευσαν κι αυτοί για να δούνε μια άσπρη μέρα κλπ κλπ.
ΥΓ2 Μου είπε ένας Έλληνας που το συζητούσαμε ότι εδώ και κάνα χρόνο έχει λάβει πολλές προτάσεις από γνωστούς του Έλληνες για να ανοίξουν κατάστημα τροφίμων/ καφενείο/ ψιλικατζίδικο κλπ. Να κάνει αυτός τη χαμαλοδουλειά εδώ και να του στέλνουν αυτοί από Ελλάδα εμπόρευμα. Υπάρχει κάτι στον κλάδο τρόφιμα/ ροφήματα που τα κάνει καλύτερη επένδυση από το να πουλάνε π.χ. καλάθια ή στρώματα ή κατσαρόλες; Ή απλώς όλοι νομίζουν ότι ξέρουν από μπακάλικα γιατί ψωνίζουν σε μπακάλικα;
